ฮาร์วีย์ที่เฝ้าดูมาโดยตลอดขมวดคิ้วแล้วก้าวออกไปข้างหน้าซีนเธียร์ปฏิเสธความรักของเวสตินอย่างแน่วแน่ แต่เธอก็ยังถูกบีบบังคับให้ยอมรับรักนั้นอยู่อีกในฐานะที่เป็นพี่เขยของเธอ ฮาร์วีย์ไม่อาจยอมให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ในขณะที่ก้าวไปข้างหน้านั้นกลุ่มผู้ชายในชุดสูทที่กำลังขวางทางซีนเธียร์เอาไว้ก็เดินเข้ามาหาเขาชายรูปร่างสูงประมาณ 180 เซ็นติเมตรก็กวาดตามองฮาร์วีย์ก่อนจะร้องบอกอย่างเย็นชาว่า "แกไม่เห็นคุณมิลเลอร์กำลังประกาศความรักของเขาอยู่เหรอ?”“คนแปลกหน้าเข้ามาข้างในไม่ได้!”ชายคนนั้นผลักฮาร์วีย์และไล่เขาออกไป“ซีนเธียร์เป็นน้องสาวฉัน แกมีสิทธิ์อะไรมาห้ามไม่ให้ฉันเข้าไป?” ฮาร์วีย์ร้องคำราม“น้องสาวเหรอ?”ชายคนนั้นอ้าปากค้าง“ฉันไม่สนหรอกว่าแกเป็นใคร ยังไง ๆ แกก็เข้าไปไม่ได้!“ถ้าคุณมิลเลอร์ยังไม่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ ใครก็เข้าไปทำลายฉากโรแมนติกของเขาไม่ได้...”ฮาร์วีย์หรี่ตามอง“ออกไป" เขาออกคำสั่งอย่างเย็นชา“โอ้? แกโกรธเหรอ?“ดูเหมือนแกจะไม่ใช่พี่ชายของเธอนะ แต่เป็นคนรักของเธอมากกว่า!“แกรู้สึกอับอายเมื่อผู้หญิงที่แกรักถูกคนอื่นตามตื๊ออย่างนั้นเหรอ? แกโดนหมิ่นศักดิ์
"ผมจะไม่ลุกขื้นจนกว่าคุณจะตอบตกลง!”เวสตินวางเข่าลงบนพื้นอย่างหนักแน่นเขาทำสีหน้าดูจริงใจและเต็มไปด้วยความรักราวกับว่าเขาจะยอมทำทุกอย่างเพื่อความรักเขาทำท่าราวกับว่าจะโขกหัวลงกับพื้นถ้าซีนเธียร์ไม่ยอมรับรักเขา“รับรักผมเถอะนะซีนเธียร์! คุณมัวรออะไรอยู่เหรอ?”“ใช่แล้ว! คุณมิลเลอร์คุกเข่ามานานแล้วนะ! จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเข่าของเขาเกิดหักขึ้นมา?”“คุณไม่มียางอายหรือไง? ทำไมยังทำท่าลังเลอยู่อีกล่ะ?!”“คุณจะรับผิดชอบไหวเหรอถ้าคุณเป็นต้นเหตุทำให้คุณมิลเลอร์ต้องได้รับบาดเจ็บ?!”“ดูอารมณ์ของคนในห้องนี้สิ! พอได้แล้ว!”พวกผู้หญิงต่างตำหนิและกรีดร้องใส่ซินเธีย โดยคิดว่าเธอเป็นเพียงเด็กน้อยที่แสนจะโง่เขลา'การที่คุณมิลเลอร์มาขอความรักขนาดนี้นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง!''เธอกล้าปฏิเสธเขาได้ยังไงกัน?!'ถ้าผู้หญิงคนนั้นถูกผู้ชายมาขอความรัก พวกเขาก็คงพร้อมจะเป็นของกันและกันแล้วล่ะ!หลังจากพบกับเรื่องวุ่นวายทั้งหมดนั้น ใบหน้าของซีนเธียร์ก็ดูซีดลงเล็กน้อยเธอเคยเห็นนายน้อยผู้ร่ำรวยมามากมายแล้ว ซึ่งมีอยู่หลายคนมากที่หยุดเลิกตามตื๊อเธอด้วย...แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพบเจอคนหน้าด้านอย่างเวสติ
"โอ้? ตอนนี้เขาไม่ใช่คนที่คุณรักแล้วใช่ไหม?”“เขาดูจืดชืดจัง!”“เขาเป็นแค่ไอ้บ้านนอกคนหนึ่งเท่านั้นแหละ! ฉันแน่ใจ!”“คุณเป็นผู้หญิงสวยนะซีนเธียร์ คุณควรมองหาคนที่คู่ควรกับเวลาอันมีค่าของคุณมากกว่านะ!”“ทำไมคุณถึงลดตัวเองไปคบหากับไอ้บ้านนอกไร้ประโยชน์อย่างเขาล่ะ?”“คุณจะต้องทนทุกข์ทรมานกับไอ้โสโครกคนนี้ไปตลอดชีวิตเลยนะ! คุณไม่มีวันมีความสุขหรอก!”“ใช่แล้ว! คุณมิลเลอร์เป็นผู้ชายที่หล่อเหลาและร่ำรวยมาก! เขารักคุณอย่างจริงใจด้วยนะ! คุณควรถือเป็นเกียรตินะ!”ฝูงชนกำลังซุบซิบนินทาอย่างเมามัน แน่นอนว่าพวกเขาทุ่มความพยายามอย่างเต็มที่ในการยืนหยัดเพื่อเวสตินท้ายที่สุดแล้วความรักของการหยิ่งทะนงในตัวเองนั้นถือเป็นเรื่องธรรมดาของโลกในยุคนี้เหล่าสาวสวยต่างจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม'ผู้ชายคนนี้กล้าดียังไงมาต่อสู้เพื่อแย่งผู้หญิงกับเวสติน?!''เขารู้ขีดจำกัดของตัวเองหรือเปล่า?'หลังจากเห็นคนแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้มาพูดคุยกระหนุงกระหนิงกับซีนเทีย สายตาของเวสตินก็แปรเปลี่ยนเป็นสายตาแห่งความดูถูกเหยียดหยามเขาดึงเช็คออกมาทันที แล้วเขียนตัวเลขสองสามตัวลงไป จากนั้นก็โยนลงไปบนโต๊ะ
"บอกมาว่าแกจะออกไปพร้อมกับเช็คใบนั้นหรือเปล่า!” ฮาร์วีย์รองถามอย่างเย็นชา“บอกมาว่าแกจะหยุดคุกคามซีนเธียร์ไหม!”“แกเป็นใครกันแน่ไอ้สารเลว?!” ฮาร์ลีย์ร้องคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว“แกไม่รู้จักพี่ชายของฉันเหรอ?!“แกแกล้าดียังไงมาท้าทายเขาแบบนี้?”เวสตินหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย“แกอยากจะต่อกรกับฉันจริง ๆ เหรอ?”เป็นธรรมดาที่เขาไม่เชื่อว่าฮาร์วีย์จะมีเงินจำนวนมากมายขนาดนั้นจริง ๆถึงแม้ว่าฮาร์วีย์จะมีเงินจริง ๆ เวสตินก็จะไม่ยอมรับหรอกไม่ว่าจะยังไงก็ตามท้ายที่สุดแล้วภารกิจของเขาไม่ใช่แค่การคว้าสาวสวยมาอยู่ในอ้อมแขนของเขาเท่านั้นแต่เขายังพุ่งเป้าไปที่ตระกูลฌองในมอร์ดูด้วย ซึ่งเป็นตระกูลที่คอยหนุนหลังซีนเธียร์อยู่นั่นเองแต่ยังไงก็ตามฮาร์วีย์ตัดสินใจว่าเขาต้องการให้เวสตินเลิกล้มความตั้งใจนั้นอย่างเด็ดขาด“ฉันไม่สนหรอกว่าแกต้องการเงินนั้นหรือไม่ ถ้าแกยังคุกคามซีนเธียร์อยู่ล่ะก็ ฉันก็จะไม่ปล่อยแกไปง่าย ๆ หรอก" เขาเตือนพร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาเย็นชา“นั่นเป็นการข่มขู่เหรอ?”เวสตินทำเสียงเยาะเย้ย“แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?! แกกล้าดียังไงมาต่อสู้เพื่อแย่งผู้หญิงกับฉัน?“ฉันเป็นลูกชายขอ
ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็น“จริงเหรอ?” เขาพูดในขณะที่ถือแหวนวงนั้นอยู่“แกคิดว่าแหวนวงนี่มีราคาเป็นล้าน ๆ เลยเหรอ?“แต่สำหรับฉันแล้วนี่ดูเหมือนลูกแก้วเลยนะ"“ดูไอ้บ้านนอกคนนี้สิ! แกแยกไม่ออกเหรอว่าอะไรคือเพชรอะไรคือลูกแก้ว!”เวสตินจ้องมองฮาร์วีย์อย่างดูถูกเหยียดหยาม“เพชรเป็นสสารที่มีความแข็งแกร่งที่สุดในโลก!“มีแต่ความรักของฉันเท่านั้นที่เป็นอย่างนั้นได้...”“อย่างนั้นเหรอ?!”ก่อนที่เวสตินจะทันได้พูดจบ ฮาร์วีย์ก็รีบตัดบททันทีโดยบีบนิ้วเข้าหากันเบา ๆมีเสียงแตกเกิดขึ้นดังลั่น แล้วเพชรเม็ดนั้นก็กลับกลายเป็นฝุ่นผง ก่อนจะปลิวออกไปจากนิ้วของฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ยิ้มในขณะที่ดึงทิชชูเปียกออกมา“ความรักของแกทำได้แค่นี้เองเหรอ?”ฝูงชนต่างเงียบกริบพวกเขาไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงดีกับสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็นกับตาตัวเองโดยปกติแล้วเพชรจะไม่กลายเป็นฝุ่นผงแม้จะถูกทุบซ้ำแล้วซ้ำอีกก็ตาม'เพชรเม็ดนั้นเป็นแค่ลูกแก้วจริง ๆ เหรอ?''แต่เขาก็ยังต้องมีความสามารถอันยอดเยี่ยมอยู่ดี ในการทำมันให้กลายเป็นฝุ่นผงได้!'ในขณะนั้นทุกคนต่างมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาหวาดกลัวมีเพียงซีนเธียร์เท่านั้นที่ล่วงรู้ถึงค
เวสตินกำหมัดแน่น เขาอยากจะตะโกนด่าออกมาแต่ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดีเขาหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ ท้ายที่สุดแล้วชนชั้นสูงอย่างเขาไม่ควรถูกยั่งยุโดยไอ้บ้านนอกอย่างฮาร์วีย์“คุณมิลเลอร์ใช่ไหม?“ในขณะที่ทุกคนอยู่ที่นี่ ผมก็ขอเตือนคุณหน่อย“มันไม่สำคัญหรอกว่าซีนเธียร์จะยังโสดหรือมีแฟนแล้ว“คุณไม่มีทางซื้อใจเธอได้หรอกถ้าคุณยังเอาแต่บังคับเธออยู่อย่างนี้“นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปคุณควรอยู่ให้ห่างจากเธอนะ ไม่อย่างนั้นก็อย่ามาโทษฉันในสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปล่ะ!”ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าก่อนจะจ้องมองสองพี่น้องคู่นั้นด้วยสายตาเย็นชาหลังจากได้ยินน้ำเสียงฉุนเฉียวและมองเห็นสีหน้าที่เย็นชาของฮาร์วีย์แล้ว...เวสตินก็ตัวสั่นเทาขึ้นมาทันที เขาอดที่จะรู้สึกหวาดกลัวไม่ได้แต่เขาก็ได้สติหลังจากนั้นไม่นานเขาเป็นลูกชายของประธานบริษัทที่มีมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์! ทำไมเขาถึงต้องกลัวไอ้บ้านนอกที่ดูธรรมดา ๆ คนนี้ด้วยล่ะ?“แกมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจแทนซีนเธียร์เหรอ ไอ้สารเลว?!”ฮาร์วีย์รู้สึกเดือดดาลเป็นอย่างมาก“ฉันสั่งให้คนตรวจสอบข้อมูลของแกแล้ว!“แกไม่ใช่คนรักของเธอซะหน่อย แกเป็นเพียงพี่เขยของเธอ
เวสตินตัดสินใจต่อสู้กับฮาร์วีย์อย่างเต็มตัว“ฉันจะไม่บังคับให้แกเอาของขวัญออกมาตอนนี้หรอกนะ! ฉันจะให้เวลาแกสองชั่วโมงเพื่อไปซื้อของในห้างสรรพสินค้า“เราจะรอแกอยู่ตรงนี้จนกว่าแกจะกลับมา!”ฮาร์ลีย์เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ดูภาคภูมิใจหลังจากได้ยินคำพูดที่พี่ชายพูดออกมาอย่างมั่นใจ“ใช่แล้ว! แกกล้าเดิมพันหรือเปล่า?!“หรือแกกำลังบอกว่าสองชั่วโมงนั้นยังไม่พอ?“ถ้าอย่างนั้นก็อ้อนวอนของเวลาเพิ่มสิ! ถ้าแกทำอย่างนั้นเราก็ยินดีที่จะให้เวลาแกสองเดือน!“แกจะได้มีเวลาไปขายไตของแกได้!“แต่ถึงกระนั้นฉันก็คิดว่าไตของแกก็คงไม่มีราคามากมายขนาดนั้นหรอก"ฮาร์ลีย์ทำสีหน้าเยาะเย้ยท้ายที่สุดแล้วเงินจำนวน 1.5 ล้านดอลลาร์นั้นคนธรรดา ๆ ใช่ว่าจะหามาได้ง่าย ๆ แม้พวกเขาจะทำงานมาตลอดชีวิตก็ตาม“ฉันไม่ต้องใช้เวลาถึงสองชั่วโมงหรอก ฉันเอาของขวัญมาให้ซีนเธียร์ที่นี่แล้ว"ฮาร์วีย์ส่งยิ้มจาง ๆ ให้พวกเขาก่อนจะดึงกล่องของขวัญที่แดเรียลมอบให้เขาก่อนหน้านี้ออกมาเขาได้แอบดูของขวัญที่อยู่ข้างในแล้วมันคือสร้อยคอเพชรเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก แต่เขาคิดว่ามันคงจะดีกว่านี้ถ้าแดเรียลเอามาให้ตั้งแต่แรกเพราะอย่างน้อย ๆ ก็
แม้แต่คนที่ไม่มีความรู้เรื่องเครื่องเพชรก็ยังบอกได้เลยว่านี่ไม่ใช่เพียงแค่เพชรที่สวยเหลือเกินเท่านั้น แต่ยังเป็นเพชรน้ำงามที่ดูกระจ่างใสอีกด้วย'สวยมากเลย! ช่างเป็นสร้อยคอที่ดูหรูหรามาก!''ฉันไม่เคยเห็นเพชรเปล่งประกายเจิดจ้าขนาดนี้มาก่อนในชีวิต!'ทุกคนต่างลืมไปเลยว่าจะต้องโต้ตอบยังไงเมื่อมาถึงจุดนี้เวสตินตัวแข็งทื่อทันทีที่เห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นคนมีประสบการณ์ เขาจึงมีความเชี่ยวชาญในเรื่องเพชรเป็นอย่างมากเขาสามารถบอกได้ทันทีว่าสร้อยคอเส้นนั้นเป็นเป็นของดีมีราคาฮาร์วีย์ยิ้มในขณะที่สวมสร้อยคอให้กับซีนเธียร์คอเสื้อที่ดูงดงามของเธอช่างดูเหมาะเจาะกับเพชรน้ำงามเม็ดนั้นมาก ราวกับว่าของสองสิ่งนี้ทำมาให้ใช้คู่กันซีนเธียร์มีความสุขมากแล้วยืนหมุนตัวอยู่ตรงนั้น รังสีออร่าของเธอดูบริสุทธิ์ผุดผ่องมากด้วยความที่มีใบหน้าคล้าย ๆ แมนดี้ เธอจึงดูสวยราวกับเจ้าหญิงมีผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วนที่จ้องมองเธอด้วยสายตาแห่งความอิจฉาริษยาและจงเกลียดจงชัง'ซีนเธียร์ดูสวยเกินไปแล้ว''เพชรเม็ดนั้นดูหรูหรามาก!''สองสิ่งนั้นช่างดูเหมาะเจาะรับกันอย่างมาก!'สีหน้าของฮาร์ลีย์เปลี่ยนไปดูแย่มาก พร้อ