บทที่ 4172

“อย่างนั้นเหรอ?”

ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์

“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!

“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?

“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!

“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”

ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขา

การนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้

ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดี

ณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้น

ฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลย

ฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์

“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”

ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”

“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ

“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน