เวสตินตัดสินใจต่อสู้กับฮาร์วีย์อย่างเต็มตัว“ฉันจะไม่บังคับให้แกเอาของขวัญออกมาตอนนี้หรอกนะ! ฉันจะให้เวลาแกสองชั่วโมงเพื่อไปซื้อของในห้างสรรพสินค้า“เราจะรอแกอยู่ตรงนี้จนกว่าแกจะกลับมา!”ฮาร์ลีย์เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ดูภาคภูมิใจหลังจากได้ยินคำพูดที่พี่ชายพูดออกมาอย่างมั่นใจ“ใช่แล้ว! แกกล้าเดิมพันหรือเปล่า?!“หรือแกกำลังบอกว่าสองชั่วโมงนั้นยังไม่พอ?“ถ้าอย่างนั้นก็อ้อนวอนของเวลาเพิ่มสิ! ถ้าแกทำอย่างนั้นเราก็ยินดีที่จะให้เวลาแกสองเดือน!“แกจะได้มีเวลาไปขายไตของแกได้!“แต่ถึงกระนั้นฉันก็คิดว่าไตของแกก็คงไม่มีราคามากมายขนาดนั้นหรอก"ฮาร์ลีย์ทำสีหน้าเยาะเย้ยท้ายที่สุดแล้วเงินจำนวน 1.5 ล้านดอลลาร์นั้นคนธรรดา ๆ ใช่ว่าจะหามาได้ง่าย ๆ แม้พวกเขาจะทำงานมาตลอดชีวิตก็ตาม“ฉันไม่ต้องใช้เวลาถึงสองชั่วโมงหรอก ฉันเอาของขวัญมาให้ซีนเธียร์ที่นี่แล้ว"ฮาร์วีย์ส่งยิ้มจาง ๆ ให้พวกเขาก่อนจะดึงกล่องของขวัญที่แดเรียลมอบให้เขาก่อนหน้านี้ออกมาเขาได้แอบดูของขวัญที่อยู่ข้างในแล้วมันคือสร้อยคอเพชรเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก แต่เขาคิดว่ามันคงจะดีกว่านี้ถ้าแดเรียลเอามาให้ตั้งแต่แรกเพราะอย่างน้อย ๆ ก็
แม้แต่คนที่ไม่มีความรู้เรื่องเครื่องเพชรก็ยังบอกได้เลยว่านี่ไม่ใช่เพียงแค่เพชรที่สวยเหลือเกินเท่านั้น แต่ยังเป็นเพชรน้ำงามที่ดูกระจ่างใสอีกด้วย'สวยมากเลย! ช่างเป็นสร้อยคอที่ดูหรูหรามาก!''ฉันไม่เคยเห็นเพชรเปล่งประกายเจิดจ้าขนาดนี้มาก่อนในชีวิต!'ทุกคนต่างลืมไปเลยว่าจะต้องโต้ตอบยังไงเมื่อมาถึงจุดนี้เวสตินตัวแข็งทื่อทันทีที่เห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นคนมีประสบการณ์ เขาจึงมีความเชี่ยวชาญในเรื่องเพชรเป็นอย่างมากเขาสามารถบอกได้ทันทีว่าสร้อยคอเส้นนั้นเป็นเป็นของดีมีราคาฮาร์วีย์ยิ้มในขณะที่สวมสร้อยคอให้กับซีนเธียร์คอเสื้อที่ดูงดงามของเธอช่างดูเหมาะเจาะกับเพชรน้ำงามเม็ดนั้นมาก ราวกับว่าของสองสิ่งนี้ทำมาให้ใช้คู่กันซีนเธียร์มีความสุขมากแล้วยืนหมุนตัวอยู่ตรงนั้น รังสีออร่าของเธอดูบริสุทธิ์ผุดผ่องมากด้วยความที่มีใบหน้าคล้าย ๆ แมนดี้ เธอจึงดูสวยราวกับเจ้าหญิงมีผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วนที่จ้องมองเธอด้วยสายตาแห่งความอิจฉาริษยาและจงเกลียดจงชัง'ซีนเธียร์ดูสวยเกินไปแล้ว''เพชรเม็ดนั้นดูหรูหรามาก!''สองสิ่งนั้นช่างดูเหมาะเจาะรับกันอย่างมาก!'สีหน้าของฮาร์ลีย์เปลี่ยนไปดูแย่มาก พร้อ
เห็นได้ชัดว่าคนที่รู้สึกเคอะเขินมากที่สุดก็คือเวสตินและน้องสาวของเขาพวกเขามีแต่ความหวาดกลัวและโกรธเกรี้ยวอย่างมาก ราวกับว่าพวกเขาโดนฝูงชนรุมตบหน้า พวกเขาอยากจะพูดอะไรออกมาก แต่ก็ไม่สามารถเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาได้สักคำเดียวเวสตินเป็นลูกชายของประธานบริษัทดีพสกาย คอร์ปอเรชั่น เขาเชื่อว่าเขาเป็นคนโรแมนติกที่ได้จัดเตรียมโชว์สุดยิ่งใหญ่ให้กับผู้หญิงที่เขารัก...แต่แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ?เขาไม่เพียงแต่เหยียบย่ำฮาร์วีย์ไม่สำเร็จเท่านั้น แต่ยังรู้สึกอับอายอย่างมากทันทีที่ 'หัวใจแห่งท้องฟ้า' ปรากฏขึ้นมา“หืม! แกคิดว่านั่นราคาแพงแล้วเหรอ?!”แต่ยังไงก็ตามฮาร์ลีย์ก็ปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ เธอกัดฟันและจ้องมองฮาร์วีย์อย่างฉุนเฉียว“นั่นไม่มีค่าอะไรสำหรับพี่ชายฉันเลย!“เงินในกระเป๋าของเขามีค่ามากกว่านั้น!“เงินจำนวนนั้นคงเท่ากับเงินที่แกเก็บออมมาทั้งชีวิตสินะใช่ไหม?“หรือแกอาจขโมยสร้อยคอเส้นนั้นมาก็ได้!“แกมีอะไรแพง ๆ ที่อยากเอามาโชว์อีกไหมล่ะ?”ฮาร์ลีย์พูดราวกับว่าเธอได้รับความกล้าหาญกลับคืนมาแล้วในขณะนั้นพนักงานเสิร์ฟรีบเดินเข้ามาแล้วพูดว่า "มีรถของใครจอดอยู่ตรงทางเข้า ช่วยออกไปย้ายร
ฮาร์วีย์พูดอะไรไม่ออกเลย“เธอต้องเชื่อพี่นะซีนเธียร์ พี่ได้ทั้งรถและสร้อยคอมาโดยบังเอิญ“มีคนนำของพวกนี้มาให้พี่เพื่อเป็นการขอโทษ“พี่ไม่ต้องอธิบายอะไรหรอกค่ะ ฉันไม่ได้โกรธเพียงเพราะว่าพี่เอาของเหล่านี้มาให้พี่สาวฉันหรอก“เพราะท้ายที่สุดแล้วก็ใกล้จะถึงวันครบรอบแต่งงานของพี่แล้ว“ก็ถือเป็นเรื่องปกติที่พี่จะต้องให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับเธอ ก่อนที่จะได้แต่งงานกันอีกครั้ง!”ซีนเธียร์รู้สึกปวดหัวขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผลเธอถอดสร้อยคอออกก่อนจะใส่กลับเข้าไปในกล่องอย่างไม่เต็มใจ แล้ววางเอาไว้ตรงที่พักแขนฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ“ทำอะไรน่ะ?”“พี่หมายถึงอะไรที่พูดว่าฉันทำอะไรอยู่?”ซีนเธียร์ทำเสียงเยาะเย้ย“เอาเจ้าสิ่งนี้กลับไปให้พี่สาวฉันเถอะค่ะ! ไว้ฉันจะยืมพี่เขยใส่เป็นครั้งคราว แต่ฉันจะเอาข้าวของของพี่สาวไปไม่ได้!“ฉันชอบสร้อยเส้นนี้มาก แต่ฉันไม่สามารถทำร้ายจิตใจพี่สาวฉันแบบนี้ได้...”ซีนเธียร์มีท่าทีลังเลเธอแอบหวังให้ฮาร์วีย์ซื้อสร้อยคอเส้นนี้ให้เธอจริง ๆ...แต่เธอรู้ว่าเธอไม่ใช่คนสำคัญอะไร เธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของคนอื่นเท่านั้นเองฮาร์วีย์ไม่รู้ว่าจะรู้สึกยังไง
ผู้หญิงคนนั้นมองไปรอบ ๆ ก่อนจะส่งเสียงทั้งน้ำตา "ใครก็ได้ช่วยฉันหน่อยได้ไหม?!”“คุณปู่ของฉันติดอยู่ในรถ!”ผู้สูงอายุคนนั้นมีสีหน้าที่ดูแย่มาก โครงเหล็กของรถเมอร์เซเดส-เบนซ์เริ่มส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดแล้วด้วยทุกคนต่างรู้ว่าคน ๆ นั้นจะถูกบีบอัดอยู่ข้างในทันทีที่โครงเหล็กนั้นหักลงแม้แต่ 911 ก็ช่วยอะไรไม่ได้ผู้คนที่อยู่รายรอบต่างหยุดถ่ายรูปหลังจากได้ยินเสียงร้องของผู้หญิงคนนั้น พวกเขารู้สึกผิดกับเรื่องนี้เป็นอย่างมากมีบางคนที่อยากเข้าไปช่วย แต่เริ่มลังเลก่อนจะตัดสินใจที่จะไม่ไปทุกคนต่างรู้ว่าคน ๆ นั้นถ้าไม่ใช่คนร่ำรวยก็ต้องเป็นคนที่มีอำนาจ คงจะดีถ้าพวกเขาเข้าไปช่วยคน ๆ นั้นได้...แต่ถ้าพวกเขาช่วยไม่ได้ ก็คงจะเป็นเรื่องแย่มากเมื่อจะถูกลากเข้าไปพัวพันในเรื่องนี้ด้วยเอี๊ยด!มีเสียงที่ฟังดูน่าสยดสยองดังมาจากโครงรถคันนั้น ดูเหมือนว่ามันกำลังจะพังทะลายลงมาได้ทุกเมื่อผู้สูงอายุที่ติดอยู่ข้างในร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด มีเลือดไหลออกมาจากปากของเขาด้วยผู้หญิงคนนั้นเริ่มตื่นตระหนกทันทีที่เห็นภาพนั้นเธอมองไปรอบ ๆ แล้วเห็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่อยู่ใกล้ ๆ เธอสองสามคน“ได้โปรด! ช่วยคุณ
“ผมคงไม่มีหน้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ถ้าไม่เข้าไปช่วยเขาเอาไว้ในตอนนี้”ฮาร์วีย์เผยให้เห็นรอยยิ้มอันอ่อนโยนซีนเธียร์ตกตะลึงก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ท้ายที่สุดแล้วพี่เขยที่เธอชอบก็เป็นคนแบบนั้นนั่นแหละเธอปล่อยมือเขาโดยไม่ต้องคิดอะไรอีกฮาร์วีย์เดินก้าวออกไปจากฝูงชน“คุณกำลังมาช่วยคุณปู่ของฉันใช่ไหมคะท่านผู้ใจดี?”ผู้หญิงคนนั้นเห็นรูปร่างอันผอมเพรียวของฮาร์วีย์แล้ว ก็ได้แต่คิดว่าเขาจะไปช่วยใครได้...แต่เธอก็ไม่มีความหวังที่ไหนอีกแล้ว เธอไม่มีทางเลือกอื่น“ถ้าคุณช่วยคุณปู่ของฉันออกมาได้ ฉันจะให้เงินคุณหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์ทันที!”ฮาร์วีย์รีบก้าวไปที่รถคันนั้นอย่างรวดเร็วมีกลิ่นเชื้อเพลิงลอยฟุ้งไปทั่วทั้งสถานที่แห่งนั้น แล้วรถคันนั้นก็พังยับเยินด้วยร่างของผู้ชายคนนั้นติดอยู่ตรงใต้รถครึ่งตัว เขาหมดสติไปเพราะความเจ็บปวด ราวกับว่าอวัยวะภายในของเขาถูกบีบอัดอยู่ในเวลานั้นฮาร์วีย์รีบจับยึดโครงรถคันนั้นให้อยู่กับที่ ในขณะที่ดึงเสื้อผ้าของผู้ชายคนนั้น โดยพยายามจะลากเขาออกมาทันที“หยุดก่อน! คุณกำลังทำอะไรน่ะ?!”ผู้หญิงคนนั้นตกใจมากเมื่อเห็นการกระทำของฮาร์วีย์“คุณรู้จักวิธีช่วยช
ฮาร์วีย์ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งในเรื่องนี้ แต่เขาทนที่จะเห็นชายชราคนนี้ต้องทนทุกข์ทรมาณไม่ได้หลังจากใคร่ครวญในเรื่องนี้อยู่พักหนึ่ง เขาก็พูดกับผู้หญิงคนนั้นว่า "คุณปู่ของคุณมีอะไรไม่ดีอยู่ในตัว"“ที่คุณต้องประสบอุบัติเหตุก็เพราะเรื่องนี้นั่นแหละ“ผมแนะนำให้คุณไป…”“อะไรไม่ดีเหรอ?”ผู้หญิงคนนั้นเดือดดาลเป็นอย่างมาก“แกพยายามฆ่าคุณปู่ของฉันเพียงเพี่อจะเอาเงิน!“แล้วยังกล้าพูดแบบนั้นเพื่อเอาตัวรอดจากเรื่องนี้ได้ยังไงกัน?!“ฉันจะตีแกให้น่วมเลยถ้ายังพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้อยู่อีก!”ผู้หญิงคนนั้นเริ่มรู้สึกโกรธมากขึ้นก่อนจะเหวี่ยงฝ่ามือไปข้างหน้าแปะ!การตบของเธอไม่ได้ฟาดลงบนใบหน้าของฮาร์วีย์เพราะซีนเธียร์ได้ยกมือขึ้นมากันเอาไว้“พี่เขยของฉันเป็นคนดีนะคุณผู้หญิง!“เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ลุกขึ้นมาช่วยคุณ! คุณไม่ได้ขอบคุณเขาก็แย่พอแล้วนะ นี่ยังจะพยายามตบตีเขาอีกเหรอ?!“คุณโทรเรียกตำรวจได้เลยถ้าคุณคิดว่าการกระทำของเขาทำให้คุณปู่ของคุณต้องทนทุกข์ทรมานล่ะก็!“ถ้าเจ้าหน้าที่ตำรวจต้องการให้เรารับผิดชอบเราก็ยอม!“แต่อย่าอาจหาญมาทำร้ายกันเพียงเพราะเราเข้าไปช่วยคุณ!”ท่าทีดุดันของซีนเธีย
ฮาร์วีย์เปิดท้ายรถเพื่อหยิบกระเป๋าเดินทางของเขาเขามองเห็นกล่องของขวัญเรียบง่ายอยู่ข้างใน มันคือหัวไชเท้าที่เต็มไปด้วยโคลน“เมล็ดแฟลกซ์จากเกรท ไวท์ เมาท์เท่นเหรอ?ฮาร์วียงุนงงสับสน เขาไม่คิดว่าแดเรียลจะมาทำเซอร์ไพรส์เขาที่นี่นี่เป็นยาชูกำลังอันยอดเยี่ยมที่มักจะใช้เสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับผู้ชายสูงอายุด้วยความที่ฮาร์วีย์วางแผนจะแต่งงานใหม่ เขาจึงต้องได้รับความยินยอมจากลิเลียนและไซม่อนก่อน หลังจากคิดใคร่ครวญถึงเรื่องนี้แล้ว เขาก็ตัดสินใจหยิบเมล็ดแฟลกซ์ขึ้นมาแมนดี้ได้ออกจากวิลล่าไปหลังจากได้รับข่าวนั้นเธอตกตะลึงเมื่อเห็นถุงพลาสติกในมือของฮาร์วีย์“นี่คือ...”“ก็แค่ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับพ่อกับแม่ไงครับ” ฮาร์วีย์ตอบโดยไม่ได้ชี้แจงอะไรเพิ่มเติมซีนเธียแลบลิ้นออกมาก่อนจะหลบออกไปเงียบ ๆ หลังเห็นพี่สาวของเธอแมนดี้ตกตะลึงหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะยังเตรียมของขวัญมาให้พ่อแม่ด้วย แม้ว่าพวกเขาจะไม่ค่อยถูกกันก็ตาม“ลูกอุปถัมภ์ของพวกเขาพร้อมทั้งภรรยาก็อยู่ที่นี่ด้วย" แมนดี้บอกหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“คำพูดของพวกเขาไม่น่าฟังเลยนะ พยายามอย่าทะเลาะ