"บอกมาว่าแกจะออกไปพร้อมกับเช็คใบนั้นหรือเปล่า!” ฮาร์วีย์รองถามอย่างเย็นชา“บอกมาว่าแกจะหยุดคุกคามซีนเธียร์ไหม!”“แกเป็นใครกันแน่ไอ้สารเลว?!” ฮาร์ลีย์ร้องคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว“แกไม่รู้จักพี่ชายของฉันเหรอ?!“แกแกล้าดียังไงมาท้าทายเขาแบบนี้?”เวสตินหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย“แกอยากจะต่อกรกับฉันจริง ๆ เหรอ?”เป็นธรรมดาที่เขาไม่เชื่อว่าฮาร์วีย์จะมีเงินจำนวนมากมายขนาดนั้นจริง ๆถึงแม้ว่าฮาร์วีย์จะมีเงินจริง ๆ เวสตินก็จะไม่ยอมรับหรอกไม่ว่าจะยังไงก็ตามท้ายที่สุดแล้วภารกิจของเขาไม่ใช่แค่การคว้าสาวสวยมาอยู่ในอ้อมแขนของเขาเท่านั้นแต่เขายังพุ่งเป้าไปที่ตระกูลฌองในมอร์ดูด้วย ซึ่งเป็นตระกูลที่คอยหนุนหลังซีนเธียร์อยู่นั่นเองแต่ยังไงก็ตามฮาร์วีย์ตัดสินใจว่าเขาต้องการให้เวสตินเลิกล้มความตั้งใจนั้นอย่างเด็ดขาด“ฉันไม่สนหรอกว่าแกต้องการเงินนั้นหรือไม่ ถ้าแกยังคุกคามซีนเธียร์อยู่ล่ะก็ ฉันก็จะไม่ปล่อยแกไปง่าย ๆ หรอก" เขาเตือนพร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาเย็นชา“นั่นเป็นการข่มขู่เหรอ?”เวสตินทำเสียงเยาะเย้ย“แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?! แกกล้าดียังไงมาต่อสู้เพื่อแย่งผู้หญิงกับฉัน?“ฉันเป็นลูกชายขอ
ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็น“จริงเหรอ?” เขาพูดในขณะที่ถือแหวนวงนั้นอยู่“แกคิดว่าแหวนวงนี่มีราคาเป็นล้าน ๆ เลยเหรอ?“แต่สำหรับฉันแล้วนี่ดูเหมือนลูกแก้วเลยนะ"“ดูไอ้บ้านนอกคนนี้สิ! แกแยกไม่ออกเหรอว่าอะไรคือเพชรอะไรคือลูกแก้ว!”เวสตินจ้องมองฮาร์วีย์อย่างดูถูกเหยียดหยาม“เพชรเป็นสสารที่มีความแข็งแกร่งที่สุดในโลก!“มีแต่ความรักของฉันเท่านั้นที่เป็นอย่างนั้นได้...”“อย่างนั้นเหรอ?!”ก่อนที่เวสตินจะทันได้พูดจบ ฮาร์วีย์ก็รีบตัดบททันทีโดยบีบนิ้วเข้าหากันเบา ๆมีเสียงแตกเกิดขึ้นดังลั่น แล้วเพชรเม็ดนั้นก็กลับกลายเป็นฝุ่นผง ก่อนจะปลิวออกไปจากนิ้วของฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ยิ้มในขณะที่ดึงทิชชูเปียกออกมา“ความรักของแกทำได้แค่นี้เองเหรอ?”ฝูงชนต่างเงียบกริบพวกเขาไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงดีกับสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็นกับตาตัวเองโดยปกติแล้วเพชรจะไม่กลายเป็นฝุ่นผงแม้จะถูกทุบซ้ำแล้วซ้ำอีกก็ตาม'เพชรเม็ดนั้นเป็นแค่ลูกแก้วจริง ๆ เหรอ?''แต่เขาก็ยังต้องมีความสามารถอันยอดเยี่ยมอยู่ดี ในการทำมันให้กลายเป็นฝุ่นผงได้!'ในขณะนั้นทุกคนต่างมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาหวาดกลัวมีเพียงซีนเธียร์เท่านั้นที่ล่วงรู้ถึงค
เวสตินกำหมัดแน่น เขาอยากจะตะโกนด่าออกมาแต่ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดีเขาหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ ท้ายที่สุดแล้วชนชั้นสูงอย่างเขาไม่ควรถูกยั่งยุโดยไอ้บ้านนอกอย่างฮาร์วีย์“คุณมิลเลอร์ใช่ไหม?“ในขณะที่ทุกคนอยู่ที่นี่ ผมก็ขอเตือนคุณหน่อย“มันไม่สำคัญหรอกว่าซีนเธียร์จะยังโสดหรือมีแฟนแล้ว“คุณไม่มีทางซื้อใจเธอได้หรอกถ้าคุณยังเอาแต่บังคับเธออยู่อย่างนี้“นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปคุณควรอยู่ให้ห่างจากเธอนะ ไม่อย่างนั้นก็อย่ามาโทษฉันในสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปล่ะ!”ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าก่อนจะจ้องมองสองพี่น้องคู่นั้นด้วยสายตาเย็นชาหลังจากได้ยินน้ำเสียงฉุนเฉียวและมองเห็นสีหน้าที่เย็นชาของฮาร์วีย์แล้ว...เวสตินก็ตัวสั่นเทาขึ้นมาทันที เขาอดที่จะรู้สึกหวาดกลัวไม่ได้แต่เขาก็ได้สติหลังจากนั้นไม่นานเขาเป็นลูกชายของประธานบริษัทที่มีมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์! ทำไมเขาถึงต้องกลัวไอ้บ้านนอกที่ดูธรรมดา ๆ คนนี้ด้วยล่ะ?“แกมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจแทนซีนเธียร์เหรอ ไอ้สารเลว?!”ฮาร์วีย์รู้สึกเดือดดาลเป็นอย่างมาก“ฉันสั่งให้คนตรวจสอบข้อมูลของแกแล้ว!“แกไม่ใช่คนรักของเธอซะหน่อย แกเป็นเพียงพี่เขยของเธอ
เวสตินตัดสินใจต่อสู้กับฮาร์วีย์อย่างเต็มตัว“ฉันจะไม่บังคับให้แกเอาของขวัญออกมาตอนนี้หรอกนะ! ฉันจะให้เวลาแกสองชั่วโมงเพื่อไปซื้อของในห้างสรรพสินค้า“เราจะรอแกอยู่ตรงนี้จนกว่าแกจะกลับมา!”ฮาร์ลีย์เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ดูภาคภูมิใจหลังจากได้ยินคำพูดที่พี่ชายพูดออกมาอย่างมั่นใจ“ใช่แล้ว! แกกล้าเดิมพันหรือเปล่า?!“หรือแกกำลังบอกว่าสองชั่วโมงนั้นยังไม่พอ?“ถ้าอย่างนั้นก็อ้อนวอนของเวลาเพิ่มสิ! ถ้าแกทำอย่างนั้นเราก็ยินดีที่จะให้เวลาแกสองเดือน!“แกจะได้มีเวลาไปขายไตของแกได้!“แต่ถึงกระนั้นฉันก็คิดว่าไตของแกก็คงไม่มีราคามากมายขนาดนั้นหรอก"ฮาร์ลีย์ทำสีหน้าเยาะเย้ยท้ายที่สุดแล้วเงินจำนวน 1.5 ล้านดอลลาร์นั้นคนธรรดา ๆ ใช่ว่าจะหามาได้ง่าย ๆ แม้พวกเขาจะทำงานมาตลอดชีวิตก็ตาม“ฉันไม่ต้องใช้เวลาถึงสองชั่วโมงหรอก ฉันเอาของขวัญมาให้ซีนเธียร์ที่นี่แล้ว"ฮาร์วีย์ส่งยิ้มจาง ๆ ให้พวกเขาก่อนจะดึงกล่องของขวัญที่แดเรียลมอบให้เขาก่อนหน้านี้ออกมาเขาได้แอบดูของขวัญที่อยู่ข้างในแล้วมันคือสร้อยคอเพชรเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก แต่เขาคิดว่ามันคงจะดีกว่านี้ถ้าแดเรียลเอามาให้ตั้งแต่แรกเพราะอย่างน้อย ๆ ก็
แม้แต่คนที่ไม่มีความรู้เรื่องเครื่องเพชรก็ยังบอกได้เลยว่านี่ไม่ใช่เพียงแค่เพชรที่สวยเหลือเกินเท่านั้น แต่ยังเป็นเพชรน้ำงามที่ดูกระจ่างใสอีกด้วย'สวยมากเลย! ช่างเป็นสร้อยคอที่ดูหรูหรามาก!''ฉันไม่เคยเห็นเพชรเปล่งประกายเจิดจ้าขนาดนี้มาก่อนในชีวิต!'ทุกคนต่างลืมไปเลยว่าจะต้องโต้ตอบยังไงเมื่อมาถึงจุดนี้เวสตินตัวแข็งทื่อทันทีที่เห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นคนมีประสบการณ์ เขาจึงมีความเชี่ยวชาญในเรื่องเพชรเป็นอย่างมากเขาสามารถบอกได้ทันทีว่าสร้อยคอเส้นนั้นเป็นเป็นของดีมีราคาฮาร์วีย์ยิ้มในขณะที่สวมสร้อยคอให้กับซีนเธียร์คอเสื้อที่ดูงดงามของเธอช่างดูเหมาะเจาะกับเพชรน้ำงามเม็ดนั้นมาก ราวกับว่าของสองสิ่งนี้ทำมาให้ใช้คู่กันซีนเธียร์มีความสุขมากแล้วยืนหมุนตัวอยู่ตรงนั้น รังสีออร่าของเธอดูบริสุทธิ์ผุดผ่องมากด้วยความที่มีใบหน้าคล้าย ๆ แมนดี้ เธอจึงดูสวยราวกับเจ้าหญิงมีผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วนที่จ้องมองเธอด้วยสายตาแห่งความอิจฉาริษยาและจงเกลียดจงชัง'ซีนเธียร์ดูสวยเกินไปแล้ว''เพชรเม็ดนั้นดูหรูหรามาก!''สองสิ่งนั้นช่างดูเหมาะเจาะรับกันอย่างมาก!'สีหน้าของฮาร์ลีย์เปลี่ยนไปดูแย่มาก พร้อ
เห็นได้ชัดว่าคนที่รู้สึกเคอะเขินมากที่สุดก็คือเวสตินและน้องสาวของเขาพวกเขามีแต่ความหวาดกลัวและโกรธเกรี้ยวอย่างมาก ราวกับว่าพวกเขาโดนฝูงชนรุมตบหน้า พวกเขาอยากจะพูดอะไรออกมาก แต่ก็ไม่สามารถเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาได้สักคำเดียวเวสตินเป็นลูกชายของประธานบริษัทดีพสกาย คอร์ปอเรชั่น เขาเชื่อว่าเขาเป็นคนโรแมนติกที่ได้จัดเตรียมโชว์สุดยิ่งใหญ่ให้กับผู้หญิงที่เขารัก...แต่แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ?เขาไม่เพียงแต่เหยียบย่ำฮาร์วีย์ไม่สำเร็จเท่านั้น แต่ยังรู้สึกอับอายอย่างมากทันทีที่ 'หัวใจแห่งท้องฟ้า' ปรากฏขึ้นมา“หืม! แกคิดว่านั่นราคาแพงแล้วเหรอ?!”แต่ยังไงก็ตามฮาร์ลีย์ก็ปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ เธอกัดฟันและจ้องมองฮาร์วีย์อย่างฉุนเฉียว“นั่นไม่มีค่าอะไรสำหรับพี่ชายฉันเลย!“เงินในกระเป๋าของเขามีค่ามากกว่านั้น!“เงินจำนวนนั้นคงเท่ากับเงินที่แกเก็บออมมาทั้งชีวิตสินะใช่ไหม?“หรือแกอาจขโมยสร้อยคอเส้นนั้นมาก็ได้!“แกมีอะไรแพง ๆ ที่อยากเอามาโชว์อีกไหมล่ะ?”ฮาร์ลีย์พูดราวกับว่าเธอได้รับความกล้าหาญกลับคืนมาแล้วในขณะนั้นพนักงานเสิร์ฟรีบเดินเข้ามาแล้วพูดว่า "มีรถของใครจอดอยู่ตรงทางเข้า ช่วยออกไปย้ายร
ฮาร์วีย์พูดอะไรไม่ออกเลย“เธอต้องเชื่อพี่นะซีนเธียร์ พี่ได้ทั้งรถและสร้อยคอมาโดยบังเอิญ“มีคนนำของพวกนี้มาให้พี่เพื่อเป็นการขอโทษ“พี่ไม่ต้องอธิบายอะไรหรอกค่ะ ฉันไม่ได้โกรธเพียงเพราะว่าพี่เอาของเหล่านี้มาให้พี่สาวฉันหรอก“เพราะท้ายที่สุดแล้วก็ใกล้จะถึงวันครบรอบแต่งงานของพี่แล้ว“ก็ถือเป็นเรื่องปกติที่พี่จะต้องให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับเธอ ก่อนที่จะได้แต่งงานกันอีกครั้ง!”ซีนเธียร์รู้สึกปวดหัวขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผลเธอถอดสร้อยคอออกก่อนจะใส่กลับเข้าไปในกล่องอย่างไม่เต็มใจ แล้ววางเอาไว้ตรงที่พักแขนฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ“ทำอะไรน่ะ?”“พี่หมายถึงอะไรที่พูดว่าฉันทำอะไรอยู่?”ซีนเธียร์ทำเสียงเยาะเย้ย“เอาเจ้าสิ่งนี้กลับไปให้พี่สาวฉันเถอะค่ะ! ไว้ฉันจะยืมพี่เขยใส่เป็นครั้งคราว แต่ฉันจะเอาข้าวของของพี่สาวไปไม่ได้!“ฉันชอบสร้อยเส้นนี้มาก แต่ฉันไม่สามารถทำร้ายจิตใจพี่สาวฉันแบบนี้ได้...”ซีนเธียร์มีท่าทีลังเลเธอแอบหวังให้ฮาร์วีย์ซื้อสร้อยคอเส้นนี้ให้เธอจริง ๆ...แต่เธอรู้ว่าเธอไม่ใช่คนสำคัญอะไร เธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของคนอื่นเท่านั้นเองฮาร์วีย์ไม่รู้ว่าจะรู้สึกยังไง
ผู้หญิงคนนั้นมองไปรอบ ๆ ก่อนจะส่งเสียงทั้งน้ำตา "ใครก็ได้ช่วยฉันหน่อยได้ไหม?!”“คุณปู่ของฉันติดอยู่ในรถ!”ผู้สูงอายุคนนั้นมีสีหน้าที่ดูแย่มาก โครงเหล็กของรถเมอร์เซเดส-เบนซ์เริ่มส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดแล้วด้วยทุกคนต่างรู้ว่าคน ๆ นั้นจะถูกบีบอัดอยู่ข้างในทันทีที่โครงเหล็กนั้นหักลงแม้แต่ 911 ก็ช่วยอะไรไม่ได้ผู้คนที่อยู่รายรอบต่างหยุดถ่ายรูปหลังจากได้ยินเสียงร้องของผู้หญิงคนนั้น พวกเขารู้สึกผิดกับเรื่องนี้เป็นอย่างมากมีบางคนที่อยากเข้าไปช่วย แต่เริ่มลังเลก่อนจะตัดสินใจที่จะไม่ไปทุกคนต่างรู้ว่าคน ๆ นั้นถ้าไม่ใช่คนร่ำรวยก็ต้องเป็นคนที่มีอำนาจ คงจะดีถ้าพวกเขาเข้าไปช่วยคน ๆ นั้นได้...แต่ถ้าพวกเขาช่วยไม่ได้ ก็คงจะเป็นเรื่องแย่มากเมื่อจะถูกลากเข้าไปพัวพันในเรื่องนี้ด้วยเอี๊ยด!มีเสียงที่ฟังดูน่าสยดสยองดังมาจากโครงรถคันนั้น ดูเหมือนว่ามันกำลังจะพังทะลายลงมาได้ทุกเมื่อผู้สูงอายุที่ติดอยู่ข้างในร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด มีเลือดไหลออกมาจากปากของเขาด้วยผู้หญิงคนนั้นเริ่มตื่นตระหนกทันทีที่เห็นภาพนั้นเธอมองไปรอบ ๆ แล้วเห็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่อยู่ใกล้ ๆ เธอสองสามคน“ได้โปรด! ช่วยคุณ