ตอนที่ 41 สตรีน่าค้นหา

การล่องเรือของฝั่งสตรีกำลังประชันขันแข่งชิงเด่น ทว่าทางฝั่งเรือของเหล่าบุรุษกลับสำราญอย่างแท้จริง

ชายหนุ่มแต่ละคนชื่นชมทิวทัศน์และจิบชาชมบุปผาด้วยท่วงท่าผ่อนคลายสบายใจ ปราศจากการถกปัญหาบ้านเมืองด้วยซ้ำไป

ได้มองลมพัดเมฆเคลื่อนรื่นรม ลอบชื่นชมเหล่านางฟ้านางสวรรค์ทางเรืออีกฝั่ง ยังต้องการสิ่งใดอีกเล่า?

“ก่อนแต่งงานคร่ำเคร่งไม่คิดยอม ไยตอนนี้กลับเหม่อมองไม่วางตา”

องค์รัชทายาทเยี่ยนหงหมิงเดินเข้ามาตบบ่ากว้างของหยางเจี้ยนพลางหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดี เมื่อได้เห็นว่าอีกฝ่ายเอาแต่จับจ้องไปทางเรือของเหล่าสตรี สายตานั้นชัดเจนว่ามองฮูหยินร่วมผูกผมไม่วางเว้น

“เจ้าควรต้องรู้ว่าดวงตาคมเข้มของเจ้ามักทำให้สตรีใจสั่นหวั่นไหวยามสบประสาน เอาแต่จ้องมองนางขนาดนี้  มิเกรงว่านางจะเขินอายจนทำอันใดไม่ถูกหรือ?”

หยางเจี้ยนขมวดคิ้ว “หากนางรู้จักเขินอายต่อสายตาของกระหม่อมบ้างจะดีไม่น้อยพ่ะย่ะค่ะ”

เยี่ยนหงหมิงเลิกคิ้วมองสหายอย่างสงสัย “ไม่จริงกระมัง? สตรีที่ไม่สะเทิ้นอายต่อสายตาเจ้านี่นะ ไม่ใช่แน่”

แม่ทัพหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อย “ฮูหยินของกระหม่อมเป็นเช่นนั้น”

“อ่า” เยี่ยนหงหมิงหัวเราะชอบใจ “นางไม่ธรรมดา”

เขาเองก็แอบมองฮูหยินของสหายผู้นี้อยู่นานเช่นกัน  ท่าทางของนางนอกจากไร้วี่แววเขินอายเยี่ยงสตรีทั่วไปแล้ว ยังเห็นนางหันมามองหยางเจี้ยนด้วยรอยยิ้มร่าเริงเบิกบานและผ่าเผยยิ่ง

เขาก้มหน้ากระซิบ “เห็นชัดว่านางมิใช่สตรีนุ่มนวลอ่อนหวานอย่างที่ใครเขาลือกันยิ่งมิใช่สตรีเปี่ยมจริตจรรยา”

สายตาของว่าที่องค์จักรพรรดิมิอาจดูเบา เขามองปราดเดียวก็ล่วงรู้นิสัยใจคอจนทะลุปรุโปร่ง ต่อให้คนผู้นั้นเพียรรักษากิริยาปานใดหรือเสแสร้งแค่ไหนก็ตาม

“บุรุษเคร่งครัดกฎระเบียบเช่นเจ้าทนได้หรือ?”

หยางเจี้ยนหยักยกมุมปากยิ้มแทนคำตอบ

รัชทายาทหนุ่มหรี่ตา “เจ้าทนได้?”

แม่ทัพหนุ่มยังคงระบายยิ้มเปี่ยมเสน่ห์

เยี่ยนหงหมิงยิ่งนึกสนุกจึงดึงสหายร่างใหญ่ให้ลงนั่งเพื่อจิบชาด้วยกัน รอจนสาวใช้เข้ามารินน้ำชาให้สองถ้วยโชยควันกลิ่นกรุ่น เขาจึงโบกมือให้พวกนางออกไปยืนไกลๆ

 “หยางเจี้ยน ข้ามองเจ้าผิดไปแล้วจริงๆ เจ้ามิใช่คนแบบนี้ สตรีที่คู่ควรกับเจ้าต้องดีงามเคร่งครัดไร้ที่ติ”

“กระหม่อมเป็นคนแบบนี้”

“ก่อนหน้านี้เจ้าไม่ยินดีกับการแต่งงาน”

“กระหม่อมย่อมไม่อาจปฏิเสธ”

“ปฏิเสธไม่ได้ก็หาใช่ต้องใส่ใจหลังแต่ง”

“กระหม่อมใส่ใจไปแล้ว”

รัชทายาทหนุ่มเบิกตา “เจ้าใส่ใจสตรีซ่อนเล่ห์เช่นนี้ ไม่เหนื่อยหรือ?”

เนตรมังกรมองคนได้อย่างร้ายกาจโดยแท้ แม้แต่จิ้งจอกสาวอย่างหมิงเยว่ที่ได้เจอแค่ครั้งเดียวยังมองออก

แน่นอนว่าหยางเจี้ยนที่ได้นอนร่วมเรียงเคียงหมอนก็ย่อมมองออกเช่นกันว่าภรรยาของตนซ่อนเล่ห์ปานใด

“ทุกวันอยู่กับนางก็สนุกดี มีอะไรให้ค้นหาตลอด”

เยี่ยนหงหมิงคลี่ยิ้มกว้าง “พูดเช่นนี้นางย่อมเป็นสตรีน่าค้นหาเป็นแน่ เอาไว้ข้าไปนั่งดื่มเหล้าที่จวนของเจ้าดีกว่า จะได้ทำความรู้จักฮูหยินน้อย ว่าแต่นางมีน้องสาวหรือไม่?”

“มีคนหนึ่งพ่ะย่ะค่ะ แต่นิสัยแตกต่างกันอย่างมาก  ที่สำคัญยามนี้นางแต่งงานไปแล้ว”

แม่ทัพหนุ่มหมายถึงไป๋ลี่ถิงน้องสาวของไป๋หมิงเยว่

“ช่างน่าเสียดาย”

แม้เอ่ยเช่นนั้นหากแต่ใบหน้าหล่อเหลามิได้บ่งบอกว่าเสียดายอันใดสักนิด เพราะเยี่ยนหงหมิงมีชายารองและอนุเต็มตำหนักครบทุกตำแหน่ง ขาดเพียงชายาเอกเท่านั้น

หยางเจี้ยนหรี่ตา “แล้วเมื่อใดรัชทายาทจะทรงแต่งชายาเอกเข้าตำหนักบูรพาเสียทีเล่า เย้ากระหม่อมอยู่เช่นนี้ ไม่เบื่อหรือไร?”

“ข้ายังไม่เจอสตรีที่ถูกใจ”

“สตรีเต็มตำหนักปานสวนบุปผาสะพรั่งเพียงนั้น พระองค์ยังไม่มีถูกใจอีกหรือพ่ะย่ะค่ะ”

“พวกนางมิใช่สตรีที่ข้ารักและเลือกแต่งเองสักคน เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ทรงจัดการให้ทั้งสิ้น เจ้าก็รู้”

รัชทายาททำท่านิ่งคิดครู่หนึ่งจึงเอ่ยต่อ “อันที่จริง ข้าเคยเจอสตรีน่าสนใจอย่างยิ่งผู้หนึ่ง นางมีดวงตาโฉบเฉี่ยวและงดงามแฝงความสุขุมนุ่มลึกและท่าทางยังสงบเยือกเย็น ทั้งยังน่าค้นหาไม่น้อย”

หยางเจี้ยนได้ฟังก็นึกสนใจขึ้นมา มิคาดว่าบุรุษผู้มีสตรีห้อมล้อมมากมายหลากหลายรูปแบบ จักเจอสตรีที่ทำให้เกิดใจปฏิพัทธ์ได้

เขาถามเสียงขรึม “นางเป็นใครหรือพ่ะย่ะค่ะ”

เยี่ยนหงหมิงเป็นองค์ชายสูงศักดิ์ ไม่มีสตรีแบบใดที่เขาไม่เคยเจอ ทว่านางผู้นั้นน่าสนใจจริงๆ

“นางมีนามว่าซิงเยว่ เป็นเพียงสาวใช้คนสนิทของทายาทผู้สืบทอดแห่งคฤหาสน์หลิว”

หยางเจี้ยนเลิกคิ้ว “หลิวไท่หยางหรือพ่ะย่ะค่ะ”

หนึ่งในสี่ของคหบดีผู้ทรงอิทธิพลในแวดวงการค้า ย่อมไม่พ้นเขาผู้นี้ หลิวไท่หยางคืออันดับหนึ่ง

แต่เป็นเพียงสาวใช้ข้างกายของหลิวไท่หยาง หาใช่น้องสาวหรือญาติผู้น้องของหลิวไท่หยาง

คิ้วเรียวดุจดาบเริ่มขมวด แม่ทัพหนุ่มไม่เชื่อหูตัวเอง “รัชทายาททรงชมชอบสาวใช้ผู้หนึ่งหรือพ่ะย่ะค่ะ”

เยี่ยนหงหมิงมุ่นคิ้ว “สาวใช้แล้วอย่างไรเล่า หากข้าได้นางมาเคียงข้างย่อมยกสถานะให้ อาจไม่สูงศักดิ์เท่าใด แต่ก็ไม่ต่ำต้อยด้อยค่าแน่”

หยางเจี้ยนมิได้สงสัยฐานะของสตรีผู้นั้น เพียงแต่นึกสงสัยในตัวตนของนางมากกว่า สาวใช้ผู้หนึ่งสามารถดึงดูดสายตาคมเฉียบของบุรุษสูงศักดิ์ที่มีสาวงามรายล้อมได้เช่นนี้ นางย่อมโดดเด่นและมีดีเหนือสตรีใด

หรือว่าจะเป็นสายลับ

หรือเป็นนักสืบระดับพระกาฬจากต่างแคว้น

อาจเป็นถึงระดับแม่ทัพหญิงของแคว้นใดก็เป็นได้

แม่ทัพหนุ่มเริ่มคิดการณ์ไปไกลตามวิสัยของทหาร  ที่ไม่คิดยินยอมให้ใครก็ตามบังอาจเป็นคลื่นใต้น้ำใต้จมูกเสือ

ขณะครุ่นคิดตามภาระหน้าที่เต็มสมอง จังหวะนั้นเสียงตูมพลันเกิดขึ้นสองครั้งติดกัน

หยางเจี้ยนจึงได้สติกลับคืนเมื่อเสียงตูมๆ คล้ายกับสิ่งหนึ่งซึ่งมีน้ำหนักมากเกิดพลัดตกลงไปกระทบม่านน้ำในทะเลสาบอย่างแรง

ตามด้วยเสียงกรีดร้องวุ่นวายของผู้คนที่แตกตื่นอลหม่าน

“ช่วยด้วย มีคนตกน้ำ!”

“องค์หญิงเจ็ดผลักหยางฮูหยินตกน้ำ”

“...!?”