ตอนที่ 42 ใต้ม่านวารีเดือด1

เสียงตูมเกิดขึ้นสองครั้ง เมื่อสตรีสองคนพลัดตกทะเลสาบ

หญิงสองคนนั้นคือองค์หญิงเจ็ดเยี่ยนลู่เสียนกับหมิงเยว่

“ช่วยด้วย คนตกน้ำ”

เหล่าสตรีบนเรือสำราญกรีดร้องวุ่นวายแตกตื่น ทุกคนอลหม่าน

ด้วยอารามตกใจหนึ่งในผู้เห็นเหตุการณ์พลันตะโกนอย่างเสียขวัญด้วยเผลอไผลมิอาจยั้งปากตนว่า

“องค์หญิงเจ็ดผลักหยางฮูหยินตกน้ำ”

แน่นอนว่าใครหลายคนก็เห็นเช่นนั้น พวกนางจึงมิได้ห้ามปรามเจ้าของวาจาผู้นี้

เนื่องจากเหตุการณ์ไม่คาดคิดตรงหน้าเกิดกะทันหัน จึงไม่ง่ายเลยกับการเรียกคืนสติตนอย่างทันท่วงที

คนบนเรือยังคงกรีดร้องวุ่นวายอย่างทำอันใดไม่ถูกอยู่เช่นนั้น แต่ในน้ำเยี่ยนลู่เสียนกำลังตกตะลึงพรึงเพริดที่ตนเองตกน้ำลงมาอย่างมิทันตั้งตัว

เดิมทีนางไม่จำเป็นต้องลงมือเองอย่างโง่เขลาเช่นนี้เลยสักนิด ทว่ามิรู้เพราะเหตุใดจึงกลายเป็นนางตกน้ำลงมาพร้อมกับสตรีน่าตายผู้นั้น

“ช่วยด้วย อ๊ะ! อุ๊บ!”

องค์หญิงเจ็ดพยายามตะเกียกตะกายขึ้นเหนือผิวน้ำ นางละล่ำละลักร้องให้คนช่วยโดยไม่รู้เลยว่าเสื้อผ้าของตนกำลังถูกฝ่ามือของใครอีกคนแอบดึงอยู่ใต้ม่านน้ำ

เสื้อผ้าหรูหรากรุยกรายพลิ้วไหวของเยี่ยนลู่เสียนถูกฝ่ามือปริศนาแอบดึงทึ้งเงียบงัน กระทั่งร่างของนางถูกลากออกไปไกลจากเรือสำราญอย่างรวดเร็วดั่งมีปีศาจวารีดูดดึง ในขณะที่เหล่าองครักษ์รีบกระโดดน้ำว่ายตามกันจ้าละหวั่น

ใต้ม่านน้ำเย็นเยียบ หมิงเยว่แค่นยิ้มอย่างพึงพอใจ

เดิมทีก่อนหน้านี้ที่แข่งขันเดินหมาก นางจะยอมอ่อนข้อยอมแพ้ก็ย่อมได้ แต่จะทำเช่นนั้นเพื่ออันใด ในเมื่อไม่ว่าแพ้หรือชนะนางก็ต้องยอมตกอยู่ในหมากชีวิตอันเต็มไปด้วยแผนการไร้สาระขององค์หญิงเจ็ดอยู่ดี

ดังนั้นนางจึงเดินหมากชนะรวดเดียวสามกระดานภายในเวลาอันน้อยนิด สร้างความแปลกใจให้ผู้คนถ้วนหน้า

หลังจากนั้นภายใต้แววตาโกรธจัดเกลียดชังรุนแรง องค์หญิงเจ็ดพลันเปลี่ยนกิริยาจากศัตรูกลายเป็นมิตรที่มารยาสาไถยที่สุดในใต้หล้า ยอมเป็นสหายร่วมจิบชากับนางแต่โดยดี ยังชักชวนเดินชมบุปผาบนเรืออย่างอารมณ์ดี

มิรู้ว่าเกิดสูงส่งเป็นถึงองค์หญิงสูงศักดิ์ได้อย่างไร ทักษะอันชั่วร้ายช่างต่ำตมเสียเหลือเกิน

ขณะสนทนายังมีคุณหนูทั้งหลายพากันเดินห้อมล้อมชวนคุยอย่างต้องการยื่นมิตรไมตรี พาหมิงเยว่ชื่นชมทิวทัศน์นอกลำเรือ ชี้นิ้วให้มองตามอย่างรื่นรมแฝงรอยยิ้มเสแสร้ง

หมิงเยว่ต้องสะกดกลั้นอาการอยากกลอกตาเอาไว้ และด้วยเป็นผู้มีสายตาว่องไวนางจึงเห็นมือปริศนาลอบยื่นออกมาหมายผลักนางให้ตกเรืออยู่สองสามครั้ง

แน่นอนว่าหมิงเยว่ซึ่งมีมารยาสาไถยยิ่งกว่าทุกคนย่อมหลบหลีกได้โดยที่ใบหน้าไม่เปลี่ยนสี ไหวพริบปฏิภาณล้วนมากมี ต่อให้หงุดหงิดในใจกลับมิได้เผยออกทางสีหน้า

ภายใต้รอยยิ้มซื่อใสและแววตาเบาปัญญาของนางที่เผยให้เห็น การคาดเดาว่าเป็นฝีมือผู้ใดที่สั่งการมิใช่เรื่องยาก

หลังจากหลบหลีกอย่างชำนาญนางจึงจงใจเข้าใกล้องค์หญิงเจ็ดแล้วทำให้คล้ายถูกอีกฝ่ายผลักก่อนจะลอบดึงให้ตกน้ำด้วยกันเสียเลย

ภายใต้มวลน้ำสีน้ำเงินเข้มที่แสงตะวันทะลุผ่านลงมาได้เพียงน้อยนิด หมิงเยว่กลั้นหายใจจมดิ่งขณะหรี่ตามององค์หญิงเจ็ดที่ตกน้ำมาด้วยกันอย่างเย็นชา

แม้เข้าร่างใหม่แต่ทักษะการว่ายน้ำในระยะไกลกลับติดมากับจิตวิญญาณอย่างลึกล้ำ รวมถึงการดำน้ำด้วย ดังนั้นหมิงเยว่จึงปล่อยกายให้จมลงในน้ำอย่างเงียบงัน มององค์หญิงเจ็ดที่กำลังตะเกียกตะกายอย่างทรมานนิ่งๆ

มิใช่ว่าหญิงสาวจักล่วงรู้ถึงแผนการของอีกฝ่าย หากแต่การทำให้ตกน้ำก็มิได้เหนือคาดหมาย

นางจึงขอเล่นด้วยสักหน่อยแล้วกัน...