บทที่ 36 เขาจะเห็นเจ้าเป็นดั่งชีวิตตัวเอง

กู้อวิ๋นซีกัดริมฝีปาก หว่างคิ้วสวยขมวดมุ่น

เจ็บจะตาย!

เหตุใดจู่ๆ เขาจึงเปลี่ยนมาบ้าคลั่งเช่นนี้ได้

นางยังพูดไม่ทันจบเลย

"อ๊า! เบาหน่อย..."

แต่จวินฉู่หลีก็ไม่ได้สนใจ

หลังจากครอบครองริมฝีปากบางของนางแล้ว เขาก็เริ่มการลุกล้ำดูดกลืนอย่างบ้าคลั่ง

กู้อวิ๋นซีไม่อาจพูดอะไรได้อีกแม้เพียงนิด ตัวนางถูกเขาจับพลิกให้หันหลัง ก่อนที่ร่างกายร้อนรุ่มของชายหนุ่มจะกดทาบทับตามลงมาอย่างรุนแรง

กู้อวิ๋นซีใช้มือจิกฟูกใต้ร่างของนางเอาไว้แน่น กัดริมฝีปากอย่างแรง

นางยังมีอีกหลายอย่างที่อยากจะพูด เกี่ยวกับเรื่องขององค์ชายสี่

แต่ตอนนี้นาง พูดไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว

แค่อ้าปากก็เป็นเสียงร้องครวญครางที่แม้แต่ตัวนางเองยังต้องรู้สึกอาย

ทำไมเขาถึงชอบร่างกายด้านหลังของนางนักนะ...

ผู้ชายที่อยู่ด้านหลัง ความอบอุ่นอ่อนโยนในดวงตาได้หายไปแล้ว ในดวงตาดำขลับคู่นั้น เหลือเพียงประกายดุร้ายราวกับสัตว์ป่า

หากว่านางได้เห็น จะต้องตกใจกับความเย็นชานั้นแน่นอน!

การครอบครองอย่างบ้าคลั่งเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น กู้อวิ๋นซีก็รู้สึกแล้วว่า พละกำลังของตัวนางเริ่มจะไม่ไหว

ความรู้สึกเวียนหัวตาลาย ดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้นตามการจู่โจมอย่า