บทที่ 35 ท่านพี่สี่จะปกป้องเจ้าเอง

กู้อวิ๋นซีตกใจ รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งร่าง

เขา...หายตัวไปตั้งหลายวัน เพิ่งจะกลับมาก็จะ...กับนางแล้วเหรอ

"ฉะ ฉู่หลี..." นางเบี่ยงหน้าออก กว่าจะหลีกหนีริมฝีปากของเขามาได้

ก็รู้สึกได้ว่ามือของเขากำลังลูบไล้ไปตามร่างกายของนางหลังจากที่ถอดเสื้อผ้าของนางออกได้สำเร็จ

นางผลักเขาออกเบาๆ รู้สึกตื่นกลัว "ฉู่หลี ดะ เดี๋ยวก่อน ข้ายังมีเรื่องจะพูดอีกมาก...อืม..."

"อยากพูดอะไร?" จวินฉู่หลียิ้มออกมาน้อยๆ พลิกตัวครั้งเดียวก็สามารถกดให้นางอยู่ใต้ร่างได้

"เจ้าพูดสิ ข้าฟังอยู่"

แต่มือของเขา กลับยิ่งกำเริบขึ้นทุกที

"ฉู่หลี เจ้า อย่าทำเช่นนี้ ข้ามี...มีเรื่องจะพูดจริงๆ อย่า...อ๊า!"

ถูกเขาหยิกไปหนึ่งที กู้อวิ๋นซีทั้งลนลานทั้งตกใจ ออกแรงผลักแขนของเขาอย่างแรง

"ฉู่หลี..."

"ก็ได้ เจ้าว่ามาสิ ข้ากำลังฟังอยู่" จวินฉู่หลีหอบต่ำหนึ่งที ก่อนจะมองนางอย่างจริงจัง

ถึงแม้สายตายังคงเจือความร้อนแรง และถึงแม้ว่ากู้อวิ๋นซีเองก็จะรับรู้ได้ว่าร่างกายของเขามันแข็งขืนขนาดไหนก็ตาม

แต่มือของเขาก็หยุดลง คล้ายกับจะฟังสิ่งที่นางพูดจริงๆ

นางกระพริบตาปริบๆ อยู่ใต้ร่างเขา ก็ยังคงรู้สึกไม่ปลอดภัยอยู่ดี

คล้ายกับเป็นกระต่าย