บทที่ 306 ไม่มีเขาอยู่ในใจเลย

กู้อวิ๋นซีคิดว่าตัวเองไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดใดๆ แล้ว แต่เมื่อจวินเย่เสวียนบีบข้อมือของนางหนักขึ้น นางก็ยังเจ็บจนอดไม่ได้ที่จะต้องขมวดคิ้วมุ่น

แต่ว่า ที่ทำให้นางตกใจไปกว่านั้นกลับเป็นคำพูดของจวินเย่เสวียน

เยี่ยนอี...อยากได้นาง?

นี่เป็นสิ่งที่เกินกว่ากู้อวิ๋นซีจะคาดคิด

ฉับพลัน ก็เกิดกลัวขึ้นมา มองดูสายตาของจวินเย่เสวียน สายตาที่ไร้ความรู้สึกนั้นกลับพร่ามัวขึ้นมา

"ในใจของเจ้ามีเขาอยู่จริงด้วย!" จวินเย่เสวียนโมโหจนตาแดงก่ำ

สายตาเมื่อสักครู่ยังไร้ความรู้สึกอยู่เลย ราวกับว่าบนโลกใบนี้ไม่มีอะไรให้น่าสนใจอีกแล้ว

แต่ตอนนี้ พอได้ยินว่าเยี่ยนอีอยากได้นาง ใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือนั้นกลับปรากฎสีหน้าที่มากมายขนาดนี้!

สีหน้าที่ปรากฎออกมาในเวลาอันสั้นนี้ มากกว่าสีหน้าที่มีต่อเขาในทั้งคืนรวมกันซะอี!

"กู้อวิ๋นซี เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่? ในใจของเจ้าไม่ใช่มีเพียงฉู่หลีเหรอ? ตอนนี้แม้แต่เยี่ยนอีเจ้าก็อยากได้อย่างนั้นเหรอ? ยัยผู้หญิงไร้ยางอาย!"

กู้อวิ๋นซีรู้สึกพูดไม่ออกจริงๆ

ทั้งน้อยใจ สิ้นหวัง เจ็บปวดใจ

แล้วแต่เขาจะเข้าใจยังไงเถอะ ถึงยังไง นางก็ยังไม่รู้เลยว่าจะมีชีวิตรอดไปจนถึงพรุ่งนี้หรือเปล่า