Share
บทที่ 707
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 708
หวังหยวนมองลึกไปที่เกาเล่อแล้วยิ้ม “ใต้เท้าเกา ทำให้ท่านผิดหวังแล้ว ข้าไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าท่านจริง ๆ” “อย่างไรก็ตาม ใต้เท้าเกา ข้าก็อยากรู้เช่นกันว่า ท่าน... ไม่กลัวความตายหรือ?” หวังหยวนถาม และหลังจากพูดเช่นนี้ เกาเล่อก็อดยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “ความตายน่ากลัวตรงไหน หากชีวิตของข้าสามารถแลกกับชีวิตของคุณชายหมิงถันได้อย่างง่ายดาย เช่นนั้นก็เป็นเรื่องที่คุ้มค่า!” “ท้ายที่สุดแล้ว...หากว่าข้ามองไม่ผิดล่ะก็ ท่านจะเป็นศัตรูตัวฉกาจที่สุดในเมืองหวงของข้า!” หลังจากพูดอย่างนั้น เกาเล่อก็ยิ้มให้หวังหยวนเป็นครั้ง สุดท้ายแล้วก็ขี่ม้าจากไป! เมื่อเห็นเกาเล่อจากไป หวังหยวนก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เป็นเวลานาน! คนผู้นี้... จะต้องถูกกำจัดโดยเร็วที่สุด! เขาฉลาดเกินไปแล้ว! เมื่อกลับไปถึงโรงเตี๊ยมคณะทูต เขาก็เห็นต้าหู่และถังหม่างที่มีสีหน้าดูวิตกกังวล “พี่หยวน พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” หวังหยวนยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร” หลายคนเดินเข้าไปในบ้าน ต้าหู่รีบรินชาให้หวังหยวนและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พี่หยวน พี่ได้เข้าพบไทเฮาแล้วหรือยัง? ท่าทางของพระองค์เป็นอย่างไรบ้าง?” หวังหยวนพูดอย่างใจเย็น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 709
“หากพูดตามตรงก็คือ เป็นการแต่งงานที่ข้าขอร้องด้วยตัวเอง!” หลังจากพูดจบ ต้าหู่และถังหม่างต่างก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับหวังหยวนพวกเขาทั้งสองคนก็สนับสนุนอย่างเต็มที่! “เดิมที...ข้าไม่เห็นด้วย สุดท้ายแล้วเมื่อมองจากมุมมองส่วนตัวของข้า ข้าไม่ชอบการแต่งงานเช่นนี้ เพราะ...ข้ามักจะรู้สึกผิดกับพี่สะใภ้ของพวกเจ้า” “แต่สำหรับสถานการณ์เช่นนี้แล้ว มันคงไม่ดีกว่านี้อีกแล้ว การใช้ข้าตามหาหวงเจียวเจียวเพื่อเป็นเหยื่อ เป็นการบังคับให้อ๋องหลงซีและข้าต้องหันกลับมาต่อกรเช่นเดียวกัน และปล่อยให้ราชวงศ์ทั้งสองคนนั้นเผยพิรุธออกมา” หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ต้าหู่และถังหม่างก็กระพริบตาทันที “ที่แท้ก็เป็น...คุณหนูหวงหรอกหรือ...” ต้าหู่ไอแห้งและกระซิบพูด “ที่แท้ก็เป็นคุณหนูหวงหมายความว่าอย่างไร? นางกับข้าต่างบริสุทธิ์ต่อกัน เจ้าอย่าคิดเป็นอื่นเด็ดขาด ข้าทำเช่นนี้เพื่อจะได้กลับไปที่ต้าเย่โดยเร็วที่สุด ไม่เช่นนั้น เมื่อไหร่เรื่องนี้จะจบลงเล่า!” หวังหยวนพูดด้วยความโกรธ ต้าหู่และถังหม่างต่างมองหน้ากันและไม่พูดอะไรอีก “อย่างไรก็ตาม ก่อนเร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 710
เกาเล่อเล่าอย่างละเอียด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอากู่ฉาหรืออ๋องหลงซี เขาก็พูดเจตนาของตัวเองออกมาจนหมด หลังจากได้ยินสิ่งนี้ อ๋องเจิ้นตงก็ยิ้ม “ไทเฮา...ใจร้อนเกินไปแล้ว...ถึงกับปล่อยให้คนที่ละทิ้งต้าเย้วางแผนเรื่องพวกนี้ ช่างน่าขันยิ่งนัก” อ๋องเจิ้นตงพูดอย่างราบเรียบด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม “อ๋องเจิ้นตง หวังหยวนผู้นี้ยากจะหยั่งถึง แม้แต่กระหม่อมก็มองไม่เห็นความคิดของเขา กระหม่อมคิดว่า... ฝ่าบาทควรหาโอกาสฆ่าเขาให้สิ้นซากพ่ะย่ะค่ะ!” อ๋องเจิ้นตงย่อมเชื่อคำพูดของเกาเล่อ เขาพยักหน้า “ไม่ควรเก็บเขาไว้จริง ๆ” “ทว่า...การคิดจะฆ่าเขาก็ไม่ง่ายเลย แต่ข้าสงสัยยิ่งนักว่าเหตุใดองครักษ์เงาถึงไม่ฆ่าเขา? เจ้าแอบระดมคนจำนวนมากเข้าไปไม่ใช่หรือ?” ในเวลานี้ อ๋องเจิ้นตงเอ่ยปากพูด แม้ว่าองครักษ์เงาจะเป็นของอ๋องหลงซี ทว่าเกาเล่อก็ได้วางคนของเขาเองเข้าไปนานแล้ว และการถ่ายทอดคำสั่งลับครั้งนี้ก็เป็นความตั้งใจของเขาเช่นกัน แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะล้มเหลว! “กระหม่อมก็ไม่รู้เช่นกันว่าเหตุใดจึงล้มเหลว ถึงแม้ว่าคนที่ไปจะมีไม่กี่คน แต่พวกเขาก็เคลื่อนไหวอย่างลับ ๆ ตลอดทาง และไม่เปิดเผยพิรุธ ยิ่งกว่านั้น ข้ายัง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 711
“มีเงินแล้วทำอย่างไรได้เล่า? ยังห่างไกลจากทหารองครักษ์เมืองหวงยิ่งนัก บุกรุกทุกซอกทุกมุม!” “ดังนั้น... คราวนี้เมืองหวงก็จะตกอยู่ในเงื้อมมือของข้าไม่ช้าก็เร็ว!” อ๋องเจิ้นตงมั่นใจมาก เมื่อเปรียบเทียบกับพวกเขาแล้ว พลังอำนาจของเขาน่ากลัวที่สุด! ทหารองครักษ์เมืองหวงควบคุมทุกอย่างในเมืองหลวง ถนนและตรอกซอกเต็มไปด้วยคนของทหารองครักษ์เมืองหวง! เบื้องบนจากวังสู่ราษฎรทั่วไป ทุกคนล้วนอยู่ในการควบคุมของเขา! เมื่อมีการกบฏ เขาจะควบคุมราชสำนักได้อย่างตามใจปรารถนาอย่างแน่นอน! ... วันรุ่งขึ้น หวังหยวนตื่นแต่เช้าและรับประทานอาหารเช้า งานเลี้ยงเฉลิมฉลองเริ่มตอนเที่ยง หวังหยวนไม่มีอะไรทำ และไม่ได้พูดอะไรมาก ทว่าเขากลับเริ่มวางแผน ตอนนี้สิ่งที่อยู่ในมือของเขาไม่มากพอที่สามารถใช้งานได้ แต่มีบางสิ่งที่ให้เขาประหลาดใจได้! ไม่นานก็ถึงเวลาเที่ยง เกาเล่อรออยู่ข้างนอกนานแล้ว “ใต้เท้าเกา ข้าเพียงแค่เข้าวังเท่านั้น ท่านมีตำแหน่งทางการที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ กลับมาพบข้าด้วยตนเอง มันทำให้ข้ารู้สึกละอายใจจริง ๆ” หวังหยวนหัวเราะ ข้างหลังเขามีต้าหู่และถังหม่างตามมาด้วย ทั้งสองคนสามารถติดตามเข้าไปในวั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 712
การแสดงออกของไทเฮาเซียวฉู่ฉู่เปลี่ยนไปเล็กน้อย และทุกคนก็ต่างสังเกตเห็นพวกเขาทั้งหมดรู้สึกว่าไทเฮาไม่พอพระทัยเล็กน้อย ทว่าในเวลานี้ อ๋องถูหนาน อากู่ฉาเอ่ยปากกล่าวว่า “ไทเฮา ต้าเย่ปกครองประเทศเป็นที่รู้จักมาโดยตลอดในด้านความกล้าหาญด้านการต่อสู้ เบื้องหน้ามีอู๋มู่ และเบื้องหลังมีอู๋หลิงอยู่ ข้าเชื่อว่าหวังหยวนจะมาพร้อมกับปรมาจารย์หลายคนในครั้งนี้ การแข่งขันเช่นนี้ คงไม่นับว่ายากเกินไปกระมัง?” อากู่ฉากล่าวในทางว่าหนามยอกเอาหนามบ่ง หลังจากพูดเช่นนี้ สีหน้าของไทเฮาก็ดูไม่ดีขึ้นเล็กน้อย แต่มันคือการแสดงทั้งหมด หวังหยวนย่อมยิ้มตอบ “ในเมื่ออ๋องถูหนานมีอารมณ์อันสุนทรีย์เช่นนี้ กระหม่อมย่อมน้อมรับพ่ะย่ะค่ะ ต้าหู่” หวังหยวนกล่าวอย่างราบเรียบ และต้าหู่ที่อยู่ข้างหลังก็ก้าวออกมาข้างหน้า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เราก็มาเพิ่มความรื่นรมย์ด้วยศิลปะการต่อสู้กันเถอะ อย่างไรก็ตาม งานเฉลิมฉลองในวันนี้จะไม่มีการนองเลือดเป็นอันขาด เข้าใจหรือไม่?” ไทเฮาพูดอย่างเย็นชา หลังจากพูดเช่นนี้ อดีตนายพลผู้นั้นก็พูดทันที “กระหม่อมน้อมรับคำบัญชา!” เมื่อพูดเช่นนั้น เขาก็ชักดาบยาวออกมาแล้วเดินตรงไปที่ตรงกลา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 713
หลังจากพูดแบบนี้ อากู่ฉาก็กระแอมเบา ๆ และเพิกเฉยต่อมัน ไทเฮาเซียวฉู่ฉู่กลับหัวเราะขึ้นมา “ไม่เป็นไร มันเป็นเพียงเพื่อความรื่นรมย์เท่านั้น” และในเวลานี้ จู่ ๆ ก็มีคนพูดขึ้นอีกครั้ง “ไทเฮา การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ก็จบลงแล้ว ไม่สู้มาเพิ่มตวามรื่นรมย์ด้วยบทกวี ท้ายที่สุดแล้ว การชักปืนและร่ายรำกระบี่ในงานเฉลิมฉลองยิ่งใหญ่ในวันนี้ ไม่ใช่เรื่องดีนัก” มีใต้เท้าคนหนึ่งเสนอแนะทันที เซียวฉู่ฉู่หัวเราะและพยักหน้า “ก็ดี ทว่าการเพิ่มความรื่นรมย์เช่นนี้กลับไม่น่าสนใจเท่าไหร่ ไม่สู้ดวลวรรณกรรมกันเสียดีกว่า ผู้ชนะจะได้รับรางวัลใหญ๋จากข้า ทุกท่านคิดเห็นอย่างไรเล่า?” ทันทีที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ เหล่าขุนนางที่อยู่ด้านล่างต่างก็ตื่นเต้นยิ่งนัก “ข้อเสนอแนะของไทเฮา ช่างดียิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ!” ไทเฮาก็หัวเราะเช่นกัน “เช่นนั้นก็เริ่มกันเลยเถอะ” เมื่อหวังหยวนได้ยินดังนั้น เขาก็กระพริบตา ดูเหมือนว่านี่เป็นโอกาสที่ตัวเองจะเอ่ยขอแต่งงาน! ไทเฮาผู้นี้เชื่อใจตัวเขามากจริง ๆ ในวันเฉลิมฉลองยิ่งใหญ่เช่นนี้ ให้เขาเอ่ยขอแต่งงาน นางต้องมีเหตุผลเป็นแน่ และรางวัลใหญ่นี้ก็คือเหตุผล อย่างไรก็ตาม นางจะมั่นใจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 714
หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็ยิ้มเล็กน้อยและนั่งลงบนที่นั่งทันที! กวานจีในบทกวี ทุกคนสามารถเขียนบทกวีใด ๆ ได้ตามใจปรารถนา หากมีคนที่สามารถเขียนบทกวีที่ดีกว่าบทกวีนี้ได้เพียงเล็กน้อยหวังหยวนก็จะยอมรับความพ่ายแพ้อย่างจริงใจ! ในขณะนี้ ทุกคนต่างสั่นสะท้านในใจ! บทกวีนี้ ช่าง... ช่างวิเศษยิ่งนัก! นกจีจิวขันร้องเรียกหาคู่ อยู่บนเกาะแก่งกลางแม่น้ำ! สาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม! โดยเฉพาะสี่ประโยคนี้ เรียกได้ว่าเป็นผลงานชิ้นเอกอย่างแท้จริง! “สาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม...บทกวีที่ดี...หวังหยวน เจ้าช่างมีความสามารถทางวรรณกรรมที่ไม่มีใครเทียบได้จริง ๆ!” ในเวลานี้ ไทเฮาเซียวฉู่ฉู่ก็รู้สึกประหลาดใจมากเช่นกัน นางรู้สึกประทับใจบทกวีนี้ยิ่งนัก! “ไทเฮากล่าวชมเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ!” หวังหยวนรีบส่ายหัว เขาประสานมือแล้วกล่าวอย่างสุภาพ แต่หลังจากที่ไทเฮาได้ยินดังนั้น นางก็หัวเราะและมองขุนนางใต้เท้าทุกคน “ทุกท่าน ตอนนี้วังหยวนกล่าวบทกวีนี้จบแล้ว มีใครต้องการแข่งกับเขาหรือไม่?” หลังจากที่ไทเฮากล่าวคำเหล่านี้ ทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้นต่างก็ตกตะลึง! บทกวีนี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 715
ไทเฮาเคยบอกแล้วว่าเขาต้องแสร้งทำตัวเป็นศัตรูตัวฉกาจของหวังหยวน ดังนั้นเขาจึงพูดทันที “ทูลไทเฮา ความเกลียดชังที่ฆ่าเสด็จพ่อของข้า ข้าจะยุติความบาดหมางในอดีตได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ!!” “หากเป็นเช่นนี้จริง ข้าจะไม่กลายเป็นคนทรยศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดหรือพ่ะย่ะค่ะ?” เสียงของอากู่ฉาต่ำลง หลังจากนั้นทุกคนก็ประหลาดใจ! นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่อากู่ฉากล้าหักหน้าไทเฮา! เจ้าผู้น้อยคนนี้... เป็นไปได้ไหมที่เขาจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ? พวกเขาทั้งหมดต่างตกตะลึง อ๋องเจิ้นตงและอ๋องเซ่อเป่ยกลับยิ้ม และแอบมองอากู่ฉาอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ ไทเฮาเซียวฉู่ฉู่กระแอมเบา ๆ อย่างเย็นชาและหยุดพูด คำพูดของอากู่ฉาไม่มีอะไรผิด มันยากจริง ๆ ที่จะละทิ้งความเกลียดชังที่ฆ่าพ่อของตัวเอง! ดังนั้นนางจึงไม่สามารถเอ่ยพูดได้อีก เพื่อหลีกเลี่ยงคำวิจารณ์จากทุกคน “ไทเฮา ในเมื่ออากู่ฉาไม่เห็นด้วย เช่นนั้น... กระหม่อมทำได้เพียงร้องขออย่างอื่นเท่านั้นแล้วพ่ะย่ะ่ค่ะ!” หวังหยวนรู้ว่าอากู่ฉาไม่มีทางเห็นด้วย และเมื่อครู่นี้ก็เป็นเพียงข้ออ้างที่จะแสดงให้พวกเขาเห็นเท่านั้น ไม่ว่าพวกเขาจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม หวังหยวนก็ไม่สน
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1670
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1669
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1668
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1667
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
