Share
บทที่ 713
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 714
หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็ยิ้มเล็กน้อยและนั่งลงบนที่นั่งทันที! กวานจีในบทกวี ทุกคนสามารถเขียนบทกวีใด ๆ ได้ตามใจปรารถนา หากมีคนที่สามารถเขียนบทกวีที่ดีกว่าบทกวีนี้ได้เพียงเล็กน้อยหวังหยวนก็จะยอมรับความพ่ายแพ้อย่างจริงใจ! ในขณะนี้ ทุกคนต่างสั่นสะท้านในใจ! บทกวีนี้ ช่าง... ช่างวิเศษยิ่งนัก! นกจีจิวขันร้องเรียกหาคู่ อยู่บนเกาะแก่งกลางแม่น้ำ! สาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม! โดยเฉพาะสี่ประโยคนี้ เรียกได้ว่าเป็นผลงานชิ้นเอกอย่างแท้จริง! “สาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม...บทกวีที่ดี...หวังหยวน เจ้าช่างมีความสามารถทางวรรณกรรมที่ไม่มีใครเทียบได้จริง ๆ!” ในเวลานี้ ไทเฮาเซียวฉู่ฉู่ก็รู้สึกประหลาดใจมากเช่นกัน นางรู้สึกประทับใจบทกวีนี้ยิ่งนัก! “ไทเฮากล่าวชมเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ!” หวังหยวนรีบส่ายหัว เขาประสานมือแล้วกล่าวอย่างสุภาพ แต่หลังจากที่ไทเฮาได้ยินดังนั้น นางก็หัวเราะและมองขุนนางใต้เท้าทุกคน “ทุกท่าน ตอนนี้วังหยวนกล่าวบทกวีนี้จบแล้ว มีใครต้องการแข่งกับเขาหรือไม่?” หลังจากที่ไทเฮากล่าวคำเหล่านี้ ทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้นต่างก็ตกตะลึง! บทกวีนี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 715
ไทเฮาเคยบอกแล้วว่าเขาต้องแสร้งทำตัวเป็นศัตรูตัวฉกาจของหวังหยวน ดังนั้นเขาจึงพูดทันที “ทูลไทเฮา ความเกลียดชังที่ฆ่าเสด็จพ่อของข้า ข้าจะยุติความบาดหมางในอดีตได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ!!” “หากเป็นเช่นนี้จริง ข้าจะไม่กลายเป็นคนทรยศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดหรือพ่ะย่ะค่ะ?” เสียงของอากู่ฉาต่ำลง หลังจากนั้นทุกคนก็ประหลาดใจ! นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่อากู่ฉากล้าหักหน้าไทเฮา! เจ้าผู้น้อยคนนี้... เป็นไปได้ไหมที่เขาจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ? พวกเขาทั้งหมดต่างตกตะลึง อ๋องเจิ้นตงและอ๋องเซ่อเป่ยกลับยิ้ม และแอบมองอากู่ฉาอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ ไทเฮาเซียวฉู่ฉู่กระแอมเบา ๆ อย่างเย็นชาและหยุดพูด คำพูดของอากู่ฉาไม่มีอะไรผิด มันยากจริง ๆ ที่จะละทิ้งความเกลียดชังที่ฆ่าพ่อของตัวเอง! ดังนั้นนางจึงไม่สามารถเอ่ยพูดได้อีก เพื่อหลีกเลี่ยงคำวิจารณ์จากทุกคน “ไทเฮา ในเมื่ออากู่ฉาไม่เห็นด้วย เช่นนั้น... กระหม่อมทำได้เพียงร้องขออย่างอื่นเท่านั้นแล้วพ่ะย่ะ่ค่ะ!” หวังหยวนรู้ว่าอากู่ฉาไม่มีทางเห็นด้วย และเมื่อครู่นี้ก็เป็นเพียงข้ออ้างที่จะแสดงให้พวกเขาเห็นเท่านั้น ไม่ว่าพวกเขาจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม หวังหยวนก็ไม่สน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 716
เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย หวังหยวนพูดแบบนี้ออกมาได้เท่านั้นแต่เมื่อพูดออกมาแล้วนั้น หวงเจียวเจียวก็ยิ่งรู้สึกหดหู่มากขึ้นกว่าเดิม!แต่...นางไม่เคยเกลียดหวังหยวนเลย ครั้งสุดท้ายที่นางไปเดินเล่นริมทะเลสาบในคืนนั้น ถ้าหวังหยวนต้องการนางจริง ๆ นางไม่ลังเลและจะมอบให้กับเขา!เพราะในตอนนั้น ไทเฮามีรับสั่งใช้ทุกวิถีทางเพื่อเกลี้ยกล่อมหวังหยวนให้ได้!ดังนั้น...ต่อให้เป็นร่างกายของนางเอง นางก็ยินดีที่จะแลก!เมื่อไทเฮาและใต้เท้าทุกคนได้ยินดังนั้น พวกเขาต่างตกใจนิ่งอึ้งกันไปหมด!นี่...อย่างไรก็ตาม หลายคนต่างก้มหน้าเพราะรู้สึกอับอาย และยังนิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมาท้ายที่สุดแล้วนี่เป็นเรื่องในครอบครัวหลายคนเคยได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่หวงเจียวเจียวทำในต้าเย่!นักร้องจากหอไป่เฟิง นั่นไม่ใช่แค่ชื่อหรอกเหรอ?ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องได้นี่สิแปลก!“เจ้า...เจ้า...ไอ้สารเลว!”ในตอนนั้นอ๋องหลงซีก็โกรธมาก ในเวลานั้นไทเฮาเซียวฉู่ฉู่ก็คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และกล่าวว่า“เอาเถอะ อ๋องหลงซี ข้ารู้ว่าเจ้ารักลูกสาวของเจ้า แต่ข้าคิดว่าคงไม่มีใครในโลกนี้ที่ยินดีที่จะแต่งงานกับเจียวเจียวจริง ๆ!”“ถึงอย่างนั้น ข
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 717
ทันทีที่พูดออกมา อ๋องหลงซีก็พยักหน้า“ใช่ มันเป็นความลับสุดยอด บางครั้งข้ายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นสมาชิกขององค์รักษ์เงา นี่เป็นกฎขององค์รักษ์เงาเช่นกัน จะไม่มีใครรู้รายชื่อองค์รักษ์เงาทุกคนทั้งหมด องค์รักษ์เงาจะได้ปลอดภัยตลอดไป!”“แต่ต้องมีคนทำอะไรบางอย่างอยู่เสมอ!”คำพูดของอ๋องหลงซีทำให้หวังหยวนประหลาดใจ จากนั้นเขาก็หยิบป้ายเจ็ดอันที่เป็นสัญลักษณ์ขององค์รักษ์เงาออกมา“คนเจ็ดคนนี้คือคนที่มาจัดการข้า ข้าอยากถาม...มีใครรู้เกี่ยวกับคนเจ็ดคนนี้ หรือสมาชิกคนอื่น ๆ ในกลุ่มองค์รักษ์เงาพวกเจ้าบ้างไหม?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ อ๋องหลงซีก็กล่าวอย่างมั่นใจว่า“ไม่! ทั้งเจ็ดคนนี้ ข้าไม่รู้ว่าพวกเขามาจากไหนด้วยซ้ำ”หวังหยวนกระพริบตาปริบ ๆ “ท่านไม่รู้... คงเป็นเรื่องปกติใช่ไหม? ท่านหมายความว่าข้อมูลองค์รักษ์เงารั่วไหลอย่างนั้นเหรอ? อาจมีคนอื่นมาจัดการยุ่มย่ามงั้นรึ?”“เจ้าคิดว่าข้า อ๋องหลงซีเป็นพวกกระจอกจริง ๆ งั้นหรือ? ชิ ข้าจงใจทั้งนั้น ข้ารู้ดีว่าเขาเป็นคนของใคร และทำอะไร!”จู่ ๆ อ๋องหลงซีก็เย้ยหยันออกมา หวังหยวนก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับท่าทางเช่นนั้น“ข้าไม่รู้ว่าคนทั้งเจ็ดนี้ปราก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 718
ในคืนนั้นไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างแต่วันรุ่งขึ้น จดหมายฉบับหนึ่งวางไว้บนโต๊ะของอ๋องเจิ้นตง!อ๋องเจิ้นตงที่เพิ่งกลับถึงห้องหนังสือ ทันทีที่เข้ามาเขาก็เห็นซองจดหมายวางอยู่บนโต๊ะ!สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาเดินออกจากห้อง ถามทหารองค์รักษ์ที่เฝ้ารักษาการณ์อยู่ และถามออกไปว่า "เจ้าเห็นใครเข้ามาในห้องหนังสือข้าบ้างไหม"“ทูลท่านอ๋อง ไม่เห็นเลยพ่ะย่ะค่ะ!”ทหารองค์รักษ์ที่เฝ้ารักษาการณ์พูดออกมา หลังจากที่พูดสีหน้าของอ๋องเจิ้นตงก็เปลี่ยนไป เขารีบเดินเข้าไปในห้องอ่านหนังสือและหยิบซองจดหมายขึ้นมา!เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วเปิดมันออก!เมื่อกวาดตาอ่านดู เขาก็หน้าถอดสีทันที!‘เกาเล่อกำลังวางแผนทรยศอย่างลับ ๆ กับไทเฮา ท่านอ๋องโปรดระวังด้วย!’จดหมายฉบับนี้มีแค่ข้อความนี้ประโยคเดียวเท่านั้น!แต่ประโยคนี้ทำให้อ๋องเจิ้นตงหน้าถอดสีทันที!เขาขมวดคิ้วแล้วหัวเราะเบา ๆ “แผนโง่ ๆ!”หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็เผาจดหมายทิ้งทันที“ทหาร เรียกชาเอ๋อร์มา!”อ๋องเจิ้นตงตะโกนออกไป ทหารองค์รักษ์ก็รับคำสั่งทันที ชายหนุ่มรูปงามเดินเข้ามาและพูดทำความเคารพทันที“ท่านพ่อ เรียกหาลูกหรือพ่ะย่ะค่ะ”คนที
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 719
เมื่อได้ยินเช่นนี้ อาปู้ชาก็พยักหน้า "สิ่งที่เสด็จพ่อกล่าว ถึงแม้เราจะพึ่งพาเกาเล่ออย่างมาก แต่เราต้องระวังจริง ๆ หรือ!"อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้น ทหารรักษาการณ์ที่อยู่นอกประตูมารายงานว่า "ท่านอ๋อง ใต้เท้าเกามาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ"อ๋องเจิ้นตงและลูกชายมองหน้ากันและพยักหน้า "ให้เขาเข้ามา"เกาเล่อไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเดินเข้าไปในห้องหนังสือ และได้พบอ๋องเจิ้นตงและอาปู้ชา เขาพูดถวายบังคมว่า “ท่านอ๋อง องค์ชาย”อ๋องเจิ้นตงยิ้มแล้วพูดว่า "เกาเล่อ มานี่แต่เช้า มีเรื่องอะไรรึ?"เกาเล่อรีบพูดว่า “ท่านอ๋อง วันนี้ในวังไทเฮามีรับสั่งลงมา ว่าวันไหว้บรรพบุรุษที่ใกล้จะถึงนี้ จะให้ทหารองค์รักษ์หวงจัดการดูแลเรื่องนี้พ่ะย่ะค่ะ”อ๋องเจิ้นตงพยักหน้ารับ “ใช่ เรื่องแบบนี้ ทหารองค์รักษ์หวงเป็นคนจัดการดูแลมาโดยตลอด”เกาเล่อยิ้มแล้วพูดว่า "ถ้าอย่างนั้น กระหม่อมจะกลับรายงานที่วังหลวงก่อน"หลังจากพูดจบ เกาเล่อก็ไม่คิดสนใจอะไร ท้ายที่สุด เรื่องแบบนี้หารองค์รักษ์หวงเป็นผู้จัดการทุกปี และเขาก็เป็นคนที่คอยจับตาดู แต่ในขณะนั้น อาปู้ชาก็พูดขึ้นมาว่า “เสด็จพ่อ เช่นนั้นแล้ว... หากข้าไปกับใต้เท้าเกาด้วยกันเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 720
อาปู้ชาที่เหลือบตามองและเห็นทั้งหมดนี้ ก็มองกลับไปทางเกาเล่อสายตาจากด้านหลังที่เต็มไปด้วยแรงข่มขู่ พร้อมกับความหวาดระแวงนี้!ทั้งสองรู้ถึงปัญหาทันที!อย่างไรก็ตาม ความโกรธปรากฏขึ้นมาในใจของอาปู้ชาครู่เดียวนั้น ทำให้เกาเล่อกังวลใจ!เหตุผลก็ไม่ใช่เหตุผลใดอื่น นอกจากการกระทำเพียงเล็กน้อยของไทเฮา!การให้ของขวัญนี้!หากว่ากันแล้วมันมีปัญหามากเกินไป!อย่างแรก ง่ายที่สุดคือไทเฮาได้เตรียมของให้กับเกาเล่ออย่างใส่ใจ!แถมยังใส่กล่องของขวัญไว้ล่วงหน้าอีกด้วย!แม้ว่านี่จะไม่ได้อธิบายปัญหาทุกอย่าง แต่ก็มีประเด็นที่สอง!ประเด็นที่สองคือไทเฮาได้เตรียมกล่องของขวัญในฐานะโอรสของอ๋องเจิ้นตง สถานะของอาปู้ชาย่อมสูงกว่าเกาเล่อ!แต่ไทเฮาทรงมอบกล่องของขวัญที่เตรียมไว้ให้เกาเล่อก่อน แล้วค่อยมอบให้กับเขา!นี่ก็อธิบายปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจนแล้ว!สีหน้าเกาเล่อดูแย่มาก ถ้าอาปู้ชาเห็น เขาเองก็เห็น!นี่จะทำอะไรกันแน่?กำลังใช้อุบายแยกตัวออกจากอ๋องเจิ้นตงงั้นหรือ?คงจะดีถ้ามันเป็นการเคลื่อนไหวที่ใหญ่กว่า แต่นี่เป็นการเคลื่อนไหวแบบเล็กน้อย!การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ มักเป็นการกระทำที่เผยให้เห็นใจผู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 721
“เสด็จพ่อข้าให้ตำแหน่งเจ้า เขาไม่ได้บอกหรือว่าเป็นของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ?”หลังจากที่อาปู้ชาพูดเช่นนี้ เขาก็หยุดพูดและมุ่งหน้ากลับไปยังจวนอ๋องเจิ้นตงเมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเกาเล่อก็ดูย่ำแย่ทันที!เขารู้ว่านี่เป็นอุบายเพื่อฆ่าเขา!เป็นการปลุกเร้าความสงสัยระหว่างเขากับอ๋องเจิ้นตง!หากความสงสัยนี้บาดลึกยิ่งขึ้น เขาต้องตายอย่างแน่นอน!เกาเล่อหายใจเข้าลึก หรี่ตาลง คิดใคร่ครวญสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นทันใดนั้นเขาก็นึกถึงใครบางคน!หวังหยวน!ข้าเกรงว่าคงมีเพียงหวังหยวนเท่านั้นที่สามารถคิดแผนแบบนี้ได้"แม้ว่าวิธีที่ดีที่สุดในจัดการกระหม่อมคือการหว่านความสงสัยให้เกิดความแตกแยก แต่... มันเป็นแค่ความสงสัย อ๋องเจิ้นตงจะไม่ทำอะไรกระหม่อม ท้ายที่สุดกระหม่อมจงภักดีต่อพระองค์มาหลายปีแล้ว ความจงรักภักดีของกระหม่อมก็เป็นที่ชัดเจน!”เกาเล่อหายใจเข้าลึก ๆ คิด ๆ แล้วก็รู้สึกสงบใจลงได้บ้างตอนนี้อาปู้ชาได้กลับมาถึงจวนอ๋องเจิ้นตงแล้ว และไปหาเสด็จพ่อของเขาที่ห้องหนังสือ!และเล่าเรื่องทั้งหมดให้อ๋องเจิ้นตงฟัง!หลังจากที่ได้ฟัง สีหน้าของอ๋องเจิ้นตงก็เคร่งเครียดทันทีเขาไม่พูดแต่เอาพรมนิ้วบนโต๊ะและ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1670
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1669
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1668
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1667
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
