LOGINShare
บทที่ 564
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 565
หวังหยวนถอนหายใจยาว ในช่วงสี่เดือนนับตั้งแต่ที่เขาเดินทางข้ามเวลา เขายืนอยู่ที่กองปืนโดยไม่หยุดเลยแม้แต่วันเดียว เขาเพิ่งเริ่มฝึกต่อสู้เตะต่อยเมื่อเร็ว ๆ นี้ อย่างไรก็ตาม เขาคุ้นเคยกับการต่อสู้แบบเอาเป็นเอาตายเป็นอย่างดี! ทักษะศิลปะการต่อสู้ลับของตระกูลอู่ มีบันทึกทักษะการชกมวย ทักษะดาบ ทักษะหอก และท่าสังหารที่โหดร้ายทุกชนิด! นอกจากนี้ยังมีทหารผ่านศึกในชุดเกราะทมิฬที่มีประสบการณ์การต่อสู้หลายร้อยครั้ง และปีนขึ้นมาจากความตาย พวกเขาหลีกเลี่ยงเมื่อต้องฝึกท่าสังหาร แต่กลับกันจะอธิบายให้เขาฟังแทน ตอนนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาที่จะต่อสู้กับคนโกงโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ แน่นอนว่าเขาจะไม่สามารถสู้ได้หลังจากสู้กับคนสามสี่คน ยังมีหนทางอีกยาวไกลก่อนที่เขาจะพัฒนากังฟูที่แท้จริงได้! “ให้ตายเถอะ เจ้ากล้าโจมตีกันเอ้อเย๋ เจ้ารนหาที่ตาย!” เมื่อเช็ดเลือดที่เปื้อนจมูกและปาก กันเอ้อเย๋มองไปที่นักโทษคนอื่น ๆ และพูดอย่างเคร่งขรึม “พวกเจ้านี่มันโง่เขลายิ่งนัก ยังไม่รีบบุกเข้าไปโจมตีอีก ฆ่าไอ้ไก่อ่อนนี้ให้ตายซะ!” ชายหนุ่มที่เย่อหยิ่งเจ็ดถึงแปดคนยืนขึ้นและรวมตัวกันรอบตัวเขา! หวังหยวนกำลังจะพูด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 566
ตึงกันเอ้อเย๋กระอักเลือดออกมาเปื้อนลงบนเสื้อคลุมสีขาว!ตู้ม!ตึงตู้ม!ตึงหลังจากรัวหมัดสามครั้งติดต่อกัน เลือดก็เปื้อนกระเซ็นไปทั่วเสื้อคลุมสีขาว กันเอ้อเย๋หายใจรวยริน!ถังหม่างหันกลับมาแล้วยื่นเสื้อคลุมให้หวังหยวน: "พี่ชาย ถ้าไอคนแซ่เป่ยส่งคนมาที่นี่ เจ้าเอาเสื้อคลุมตัวนี้คลุมไว้แล้วแกล้งหลับ หากเห็นเลือดมากมายบนเสื้อคลุม ทุกคนจะคิดว่าเจ้าถูกกระทืบเกือบตาย!”"...พรสวรรค์แท้ ๆ!"...เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน ทหารหนึ่งพันนายก็มาที่หมู่บ้านเยี่ยเจีย โดยมีเว่ยเฉิงเป็นผู้นำอยู่ด้านหลังสุดมีทหารกลุ่มหนึ่งที่อยู่ข้างหน้าเขา แต่ละคนถือโล่อยู่ในมือป้องกันที่ด้านหน้าเขา!นี่เป็นการป้องกันหน้าไม้ยักษ์ที่หวังหยวนสร้างขึ้นมา!ทั้งผู้นำและทหารที่อยู่แนวหน้าก็ตัวสั่นงกงั่กด้วยความกลัวเช่นกันแม่ทัพที่สวมชุดเกราะโลหะยังกลัวจนเป็นแบบนี้ แล้วเกราะหนังจะไม่กลัวได้อย่างไรเมื่อมาถึงนอกหมู่บ้านเยี่ยเจีย เว่ยเฉิงจ้องมองอยู่นาน: "เจ้าแน่ใจรึว่า ในช่วงไม่กี่วันผ่านมาไม่มีบุคคลภายนอกเข้าออกหมู่บ้านเยี่ยเจียเลย!"ช่วงหลายวันมานี้ เขาส่งคนไปเฝ่าจับตาดูที่หมู่บ้านเยี่ยเจีย กลัวว่าคนของหวังหยวนจะหน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 567
“จับพวกมันไว้!”เว่ยเฉิงตะโกนเสียงดัง!ทหารสองร้อยนายกัดฟันรีบเข้าไปหาทหารผ่านศึกเกราะทมิฬ และในไม่ช้าพวกเขาก็ตระหนักได้ว่าเขานั้นแข็งแกร่งแค่ไหน!ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬเป็นเหมือนกับเหล็กกล้าที่สามารถบดขยี้ทหารที่มีชุดเกราะบาง ๆ แค่นั้นได้ในทันทีขุนพลเว่ยเฉิงหันหลังกลับจะวิ่งหนี แต่กลับถูกถีบเข้าที่หลังอย่างจัง ทันทีที่เขาลุกขึ้นก็มีดาบยาวจ่อที่คอ และเผลอพูดออกไปว่า: "เจ้าเป็นใคร"คนเหล่านี้มีประสบการณ์การต่อสู้มากมาย และทหารที่อยู่ข้างหน้าไม่ใช่คู่มือด้วยซ้ำ"องค์รักษ์ส่วนตัวลำดับที่หกของแม่ทัพใหญ่มู่!""องค์รักษ์ส่วนตัวลำดับที่สิบแปดของแม่ทัพใหญ่มู่!""องค์รักษ์ส่วนตัวลำดับที่สามสิบแปดของแม่ทัพใหญ่มู่!"...อดีตทหารผ่านศึกเกราะทมิฬแต่ละคนประกาศชื่อลำดับของเขา!“อดีตทหารผ่านศึกเกราะทมิฬ!”เว่ยเฉิงตัวสั่น รู้สึกหนาวไปถึงสันหลัง: "เจ้าจะทำอะไร? ข้าเป็นเจ้าหน้าที่ขุนนางของราชสำนัก เจ้าจะฆ่าขุนนางและกบฏรึ ... โอ้ย!"เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ...ฉางเซิ่งตบหน้าเขาซ้ายขวารัว ๆ: "ไอขุนนางชาติชั่ว ขอบอกเจ้าไว้เลยนะว่าถ้าครั้งนี้เกิดอะไรขึ้นกับท่านเสนาธิการทหารล่ะก็ พวกข้านี่แหละจะก่อกบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 568
หลายคนกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และจ้องมองด้วยสายตาดุร้ายไปทางเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยนั้นอย่างไร้ความเมตตาเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยตัวอ้วนกลมเมื่อเห็นดังนั้น เขาก็รีบวิ่งหนีทันที วิ่งไปด่าไปด้วยว่า “ไอพวกสารเลวชาติชั่ว ไม่กล้าฟังคำสั่งของข้า เจ้าคิดจะกบฏงั้นหรือ?”ทันทีที่พวกเขาได้ยินคำว่า "กบฏ" แล้วเห็นเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยนั้นวิ่งหนีไป หลายคนก็ตกใจจนได้สติขึ้นมา และยืนล้อมรูปปั้นนั้นไว้ จะอยู่จะไปก็ไม่ได้ไม่นานหลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยกับทหารหลายคนถือดาบยาวเข้ามาพร้อมจิตสังหารเหล่าคนทำเหมืองต่างตกใจและรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยคนหนึ่งใช้ดาบฟันรูปปั้นและอดด่าออกมาไม่ได้: "ทองแดง ไอ้เวรพวกนี้บอกว่าทองคำ ทำให้ข้ามาเสียเที่ยวแล้ว!"แม้ว่าทองแดงชิ้นใหญ่ขนาดนี้จะขายแลกเงินได้นิดหน่อย แต่จะเอาอะไรไปเทียบกับทองคำได้หลังจากเจ้าหน้าที่หลายคนทยอยตรวจสอบ และพบว่าเป็นทองแดงจริง ๆ พวกเขาก็ห่อเหี่ยวใจเล็กน้อย“เฮ้ย รูปปั้นทองสัมฤทธิ์ตัวนี้ดูแปลกอยู่นะ ทำไมถึงมีตาข้างเดียวเองล่ะ?”"มีข้อความอยู่ด้านหลังรูปปั้นทองสัมฤทธิ์นี้ด้วย!"“คำว่าอะไร?”“ให้ตายเถอะ ข้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 569
สือเหยาเฉียน เสนาบดีกรมโยธาธิการกล่าวว่า "ฝ่าบาท รูปปั้นทองสัมฤทธิ์ทั้งสามนี้ เมื่อพิจารณาจากคราบ และร่องรอยความสึกกร่อนแล้ว พวกมันถูกสร้างขึ้นเมื่อหลายร้อยปีก่อนเป็นอย่างน้อย ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นในช่วงที่ผ่านมานี้อย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ"จักรพรรดิซิงหลงขมวดคิ้วหากรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ถูกฝังเมื่อหลายร้อยปีก่อนจริง ๆ หากคำทำนายทั้งสามนั้นที่ถูกเผยแพร่อย่างกว้างขวางในทั้งสองเมือง ก็เป็นไปได้ที่เผยเซียนเจิงจะมีโชคชะตาก่อกบฏจริง ในฐานะจักรพรรดิเขาไม่กลัวกบฏ มีคนก่อกบฏทุกปี ไม่เห็นจะมีอะไรเลย!แต่หากมีหลักฐานที่เป็นชิ้นเป็นอันเกี่ยวกับลิขิตจากสวรรค์เช่นนี้ แสดงให้เห็นว่าต้าเย่จะถูกโค่นล้ม!กู้จี๋เต้า เสนาบดีกรมการคลังกำมือและทูลไปว่า: "ฝ่าบาท เท่าที่กระหม่อมทราบ หลังจากที่เจ้าเมืองหลงหนาน เผยเซียนเจิ้งจับกุมหวังหยวนที่เมืองฝูแล้ว ก็มีคำทำนายเหล่านี้แพร่กระจายไปทั้งสองเมือง นี่มันบังเอิญเกินไปหน่อยนะพ่ะย่ะค่ะ ต้องเป็นเล่ห์กลของหวังหยวนที่กำลังแพร่ข่าวลือใส่ร้ายเผยเซียนเจิ้ง!”เดิมทีเขาไม่คิดที่จะเสี่ยงที่จะแก้ตัวใครสักคนที่ก่อกบฏ แต่เมื่อวานนี้คนของเผยเซียนเจิ้งมามอบเงินให้เขาตั้งห้าหมื่นตำล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 570
โหรหลวงหมอบลงและตอบไปว่า: "ทูลฝ่าบาท เมื่อสามวันก่อนดาวไท่ส่วยเคลื่อนมาจากทางตะวันตกเฉียงเหนือ และเคลื่อนล้ำทับเข้าดิถีดาวจักรพรรดิ ตามหลักโหราศาสตร์ ปีนี้ต้าเยี่ยอาจเกิดเรื่องทหารขึ้น กระหม่อมเกรงว่าจะมีคนก่อกบฏ!”เปรี้ยง!ทุกคนในห้องทรงพระอักษรตกใจเหมือนโดนฟ้าผ่าเสนาบดีกรมการคลัง กู้จี๋เต้าเหงื่อออกชุ่มหน้าผาก เขาไม่กล้าแก้ตัวเผยเซียนเจิ้งอีกต่อไป!รูปปั้นทองสัมฤทธิ์ที่สร้างขึ้นเมื่อหลายร้อยปีก่อน ตอนนี้มีดาวไท่ส่วยเคลื่อนทับเข้าดิถีดาวจักรพรรดิ เป็นข้อหลักฐาน!เผยเซียนเจิ้งจะกบฏจริง ๆ งั้นเหรอ?"..."เสนาบดีฝ่ายขวา หยางเฟิ๋งกั๋วเจ้ากระทรวงกรมกลาโหม ฉินจ้านและเจ้ากระทรวงกรมพิธีการ โจวจิงเหย่มองหน้ากันอย่างตื่นตระหนก!พูดตามตรง หลังจากหวังหยวนถูกจับ มีคำทำนายออกมาก่อน แล้วตามด้วยหลักฐานของการทำนายนั้น พวกเขาต่างจึงรู้สึกสงสัย!พวกเขาสงสัยว่าทั้งหมดนี้ท่านหมิงถานเป็นคนทำขึ้นเพื่อตอบโต้การใส่ร้ายของเผยเซียนเจิ้ง!แต่เมื่อได้เห็นลำนำแห่งความชอบธรรม ก็ต่างรู้สึกซาบซึ้งนัก!ช่างเป็นผลงานชั้นยอดที่สง่างาม จงรักภักดี และกล้าหาญ คู่ควรต่อการบูชา!ถ้าไม่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 571
ด้วยวิธีการนี้ ไม่เพียงสามารถขู่คนแซ่หวังให้ยอมจำนน แต่ยังบังคับให้พวกเขาเอาเงินมาช่วยคนได้ด้วย!...วันรุ่งขึ้น ในโถงของศาล!เผยเซียนเจิ้งแต่งกายด้วยเครื่องแบบทางการสีแดงเข้ม นั่งอยู่ใต้แผ่นป้ายสะอาดเป็นประกายที่แขวนเอาไว้ เหล่าทหารของศาลที่ยืนเรียงทั้งสองฝั่งด้านล่างถือไม้ทาสีแดงเสียงไม้ตบโต๊ะดังขึ้น เผยเซียนพูดด้วยสีหน้าเย็นชา: "พาตัวนักโทษหวังหยวนมา!"เหล่าทหารของศาลส่งเสียงออกมาว่า: "เว่ยหวู่!"เสียงที่ดังก้องของคำว่า "หวู่" เจ้าหน้าที่ศาลสองคนพาหวังหยวนไปในโถงของศาล!ในตอนนี้ สภาพหวังหยวนดูกระเซอะกระเซิง เสื้อคลุมสีขาวของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด ยกเว้นแววตาของเขาที่ยังคงสดใส ส่วนอย่างอื่นดูน่าอนาถนัก!พวกเขาสบตากัน พวกเขาต่างก็ไม่ปิดบังจิตสังหารอันเหี้ยมเกรียมในแววตาของพวกเขา!เผยเซียนเจิ้งตะคอกอย่างเย็นชา: "หวังหยวน เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าถึงพาตัวเจ้ามานี่?""รู้สิ!"หวังหยวนเลิกคิ้วหาวออกมาและพูดว่า: "เจ้ากำลังดิ้นรนก่อนตายอย่างไรเล่า!"เพราะหลี่จ้าวหลินไปติดสินบนอย่างดีมาแล้วทั้งคุก เขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บเลยในช่วงเจ็ดแปดวันที่ผ่านมา!นอกจากนี้เขายังรู้สถานการณ์ภายนอกเป็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 572
เผยเจิ้งเซียนถลึงตาอย่างโกรธแค้น เขาหันกลับมาตะโกนว่า: "เผยเหวิน เผยหวู่ พวกเจ้ามาโบยมันซะ!"ชายหนุ่มสองคนที่อยู่นอกศาลรีบเข้ามาทันที คว้าไม้กำลังจะโบยหวังหยวนเขาเกิดมาในตระกูลเผยร่วมกับนายท่าน จึงรู้สึกเป็นเกียรติและขุ่นเคืองเมื่อนายท่านถูกลบหลู่!เผยเซียนเจิ้งมองดูอย่างพึงพอใจ: "ไอคนโอหังอย่างเจ้า ข้าจะโบยเจ้าจนกระดูกแหลกก่อน จากนั้นค่อยใช้เครื่องมือทรมานต่าง ๆ ทรมานเจ้า วันนี้เจ้าจะต้องยอมแพ้และรับข้อกล่าวหานี่ซะ!"ปัง!ในตอนนั้นเอง ประตูศาลที่ปิดอยู่เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!เสียงที่ดังขึ้นนี้ทำให้ทั้งสองคนที่ถือไม้อยู่ตกใจ!ปัง ปัง ปัง...เสียงทุบประตูอย่างรุนแรงยังคงดังต่อไป ราวกับว่ามีคนจะพังประตูเมืองเข้ามา!เผยเซียนเจิ้งมองอย่างเคร่งเครียด: "ออกไปดูสิว่าใครบังอาจมาบุกมาทุบประตูศาล!"วันนี้นำตัวหวังหยวนขึ้นศาล เพราะเตรียมโบยเขาจึงปิดประตูใหญ่ศาล!เจ้าหน้าที่ศาลทั้งสองวิ่งออกไป ก่อนที่พวกเขาจะมองไปที่ประตู ประตูสีแดงชาดก็ถูกพังจนเปิดออกเมื่อมองไปที่ผู้นำขบวน เผยเซียนก็หน้าซีดจนทรงตัวไม่อยู่!หวังหยวนหันกลับมาและหัวเราะ!ท่ามกลางซากประตูที่แตกหัก มีคนเกือบร้อยค
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2257
“พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2256
“เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2255
หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2254
กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2253
“เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2252
การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2251
“ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2250
แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2249
เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห
