Share
บทที่ 567
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 568
หลายคนกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และจ้องมองด้วยสายตาดุร้ายไปทางเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยนั้นอย่างไร้ความเมตตาเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยตัวอ้วนกลมเมื่อเห็นดังนั้น เขาก็รีบวิ่งหนีทันที วิ่งไปด่าไปด้วยว่า “ไอพวกสารเลวชาติชั่ว ไม่กล้าฟังคำสั่งของข้า เจ้าคิดจะกบฏงั้นหรือ?”ทันทีที่พวกเขาได้ยินคำว่า "กบฏ" แล้วเห็นเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยนั้นวิ่งหนีไป หลายคนก็ตกใจจนได้สติขึ้นมา และยืนล้อมรูปปั้นนั้นไว้ จะอยู่จะไปก็ไม่ได้ไม่นานหลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยกับทหารหลายคนถือดาบยาวเข้ามาพร้อมจิตสังหารเหล่าคนทำเหมืองต่างตกใจและรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยคนหนึ่งใช้ดาบฟันรูปปั้นและอดด่าออกมาไม่ได้: "ทองแดง ไอ้เวรพวกนี้บอกว่าทองคำ ทำให้ข้ามาเสียเที่ยวแล้ว!"แม้ว่าทองแดงชิ้นใหญ่ขนาดนี้จะขายแลกเงินได้นิดหน่อย แต่จะเอาอะไรไปเทียบกับทองคำได้หลังจากเจ้าหน้าที่หลายคนทยอยตรวจสอบ และพบว่าเป็นทองแดงจริง ๆ พวกเขาก็ห่อเหี่ยวใจเล็กน้อย“เฮ้ย รูปปั้นทองสัมฤทธิ์ตัวนี้ดูแปลกอยู่นะ ทำไมถึงมีตาข้างเดียวเองล่ะ?”"มีข้อความอยู่ด้านหลังรูปปั้นทองสัมฤทธิ์นี้ด้วย!"“คำว่าอะไร?”“ให้ตายเถอะ ข้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 569
สือเหยาเฉียน เสนาบดีกรมโยธาธิการกล่าวว่า "ฝ่าบาท รูปปั้นทองสัมฤทธิ์ทั้งสามนี้ เมื่อพิจารณาจากคราบ และร่องรอยความสึกกร่อนแล้ว พวกมันถูกสร้างขึ้นเมื่อหลายร้อยปีก่อนเป็นอย่างน้อย ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นในช่วงที่ผ่านมานี้อย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ"จักรพรรดิซิงหลงขมวดคิ้วหากรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ถูกฝังเมื่อหลายร้อยปีก่อนจริง ๆ หากคำทำนายทั้งสามนั้นที่ถูกเผยแพร่อย่างกว้างขวางในทั้งสองเมือง ก็เป็นไปได้ที่เผยเซียนเจิงจะมีโชคชะตาก่อกบฏจริง ในฐานะจักรพรรดิเขาไม่กลัวกบฏ มีคนก่อกบฏทุกปี ไม่เห็นจะมีอะไรเลย!แต่หากมีหลักฐานที่เป็นชิ้นเป็นอันเกี่ยวกับลิขิตจากสวรรค์เช่นนี้ แสดงให้เห็นว่าต้าเย่จะถูกโค่นล้ม!กู้จี๋เต้า เสนาบดีกรมการคลังกำมือและทูลไปว่า: "ฝ่าบาท เท่าที่กระหม่อมทราบ หลังจากที่เจ้าเมืองหลงหนาน เผยเซียนเจิ้งจับกุมหวังหยวนที่เมืองฝูแล้ว ก็มีคำทำนายเหล่านี้แพร่กระจายไปทั้งสองเมือง นี่มันบังเอิญเกินไปหน่อยนะพ่ะย่ะค่ะ ต้องเป็นเล่ห์กลของหวังหยวนที่กำลังแพร่ข่าวลือใส่ร้ายเผยเซียนเจิ้ง!”เดิมทีเขาไม่คิดที่จะเสี่ยงที่จะแก้ตัวใครสักคนที่ก่อกบฏ แต่เมื่อวานนี้คนของเผยเซียนเจิ้งมามอบเงินให้เขาตั้งห้าหมื่นตำล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 570
โหรหลวงหมอบลงและตอบไปว่า: "ทูลฝ่าบาท เมื่อสามวันก่อนดาวไท่ส่วยเคลื่อนมาจากทางตะวันตกเฉียงเหนือ และเคลื่อนล้ำทับเข้าดิถีดาวจักรพรรดิ ตามหลักโหราศาสตร์ ปีนี้ต้าเยี่ยอาจเกิดเรื่องทหารขึ้น กระหม่อมเกรงว่าจะมีคนก่อกบฏ!”เปรี้ยง!ทุกคนในห้องทรงพระอักษรตกใจเหมือนโดนฟ้าผ่าเสนาบดีกรมการคลัง กู้จี๋เต้าเหงื่อออกชุ่มหน้าผาก เขาไม่กล้าแก้ตัวเผยเซียนเจิ้งอีกต่อไป!รูปปั้นทองสัมฤทธิ์ที่สร้างขึ้นเมื่อหลายร้อยปีก่อน ตอนนี้มีดาวไท่ส่วยเคลื่อนทับเข้าดิถีดาวจักรพรรดิ เป็นข้อหลักฐาน!เผยเซียนเจิ้งจะกบฏจริง ๆ งั้นเหรอ?"..."เสนาบดีฝ่ายขวา หยางเฟิ๋งกั๋วเจ้ากระทรวงกรมกลาโหม ฉินจ้านและเจ้ากระทรวงกรมพิธีการ โจวจิงเหย่มองหน้ากันอย่างตื่นตระหนก!พูดตามตรง หลังจากหวังหยวนถูกจับ มีคำทำนายออกมาก่อน แล้วตามด้วยหลักฐานของการทำนายนั้น พวกเขาต่างจึงรู้สึกสงสัย!พวกเขาสงสัยว่าทั้งหมดนี้ท่านหมิงถานเป็นคนทำขึ้นเพื่อตอบโต้การใส่ร้ายของเผยเซียนเจิ้ง!แต่เมื่อได้เห็นลำนำแห่งความชอบธรรม ก็ต่างรู้สึกซาบซึ้งนัก!ช่างเป็นผลงานชั้นยอดที่สง่างาม จงรักภักดี และกล้าหาญ คู่ควรต่อการบูชา!ถ้าไม่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 571
ด้วยวิธีการนี้ ไม่เพียงสามารถขู่คนแซ่หวังให้ยอมจำนน แต่ยังบังคับให้พวกเขาเอาเงินมาช่วยคนได้ด้วย!...วันรุ่งขึ้น ในโถงของศาล!เผยเซียนเจิ้งแต่งกายด้วยเครื่องแบบทางการสีแดงเข้ม นั่งอยู่ใต้แผ่นป้ายสะอาดเป็นประกายที่แขวนเอาไว้ เหล่าทหารของศาลที่ยืนเรียงทั้งสองฝั่งด้านล่างถือไม้ทาสีแดงเสียงไม้ตบโต๊ะดังขึ้น เผยเซียนพูดด้วยสีหน้าเย็นชา: "พาตัวนักโทษหวังหยวนมา!"เหล่าทหารของศาลส่งเสียงออกมาว่า: "เว่ยหวู่!"เสียงที่ดังก้องของคำว่า "หวู่" เจ้าหน้าที่ศาลสองคนพาหวังหยวนไปในโถงของศาล!ในตอนนี้ สภาพหวังหยวนดูกระเซอะกระเซิง เสื้อคลุมสีขาวของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด ยกเว้นแววตาของเขาที่ยังคงสดใส ส่วนอย่างอื่นดูน่าอนาถนัก!พวกเขาสบตากัน พวกเขาต่างก็ไม่ปิดบังจิตสังหารอันเหี้ยมเกรียมในแววตาของพวกเขา!เผยเซียนเจิ้งตะคอกอย่างเย็นชา: "หวังหยวน เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าถึงพาตัวเจ้ามานี่?""รู้สิ!"หวังหยวนเลิกคิ้วหาวออกมาและพูดว่า: "เจ้ากำลังดิ้นรนก่อนตายอย่างไรเล่า!"เพราะหลี่จ้าวหลินไปติดสินบนอย่างดีมาแล้วทั้งคุก เขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บเลยในช่วงเจ็ดแปดวันที่ผ่านมา!นอกจากนี้เขายังรู้สถานการณ์ภายนอกเป็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 572
เผยเจิ้งเซียนถลึงตาอย่างโกรธแค้น เขาหันกลับมาตะโกนว่า: "เผยเหวิน เผยหวู่ พวกเจ้ามาโบยมันซะ!"ชายหนุ่มสองคนที่อยู่นอกศาลรีบเข้ามาทันที คว้าไม้กำลังจะโบยหวังหยวนเขาเกิดมาในตระกูลเผยร่วมกับนายท่าน จึงรู้สึกเป็นเกียรติและขุ่นเคืองเมื่อนายท่านถูกลบหลู่!เผยเซียนเจิ้งมองดูอย่างพึงพอใจ: "ไอคนโอหังอย่างเจ้า ข้าจะโบยเจ้าจนกระดูกแหลกก่อน จากนั้นค่อยใช้เครื่องมือทรมานต่าง ๆ ทรมานเจ้า วันนี้เจ้าจะต้องยอมแพ้และรับข้อกล่าวหานี่ซะ!"ปัง!ในตอนนั้นเอง ประตูศาลที่ปิดอยู่เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!เสียงที่ดังขึ้นนี้ทำให้ทั้งสองคนที่ถือไม้อยู่ตกใจ!ปัง ปัง ปัง...เสียงทุบประตูอย่างรุนแรงยังคงดังต่อไป ราวกับว่ามีคนจะพังประตูเมืองเข้ามา!เผยเซียนเจิ้งมองอย่างเคร่งเครียด: "ออกไปดูสิว่าใครบังอาจมาบุกมาทุบประตูศาล!"วันนี้นำตัวหวังหยวนขึ้นศาล เพราะเตรียมโบยเขาจึงปิดประตูใหญ่ศาล!เจ้าหน้าที่ศาลทั้งสองวิ่งออกไป ก่อนที่พวกเขาจะมองไปที่ประตู ประตูสีแดงชาดก็ถูกพังจนเปิดออกเมื่อมองไปที่ผู้นำขบวน เผยเซียนก็หน้าซีดจนทรงตัวไม่อยู่!หวังหยวนหันกลับมาและหัวเราะ!ท่ามกลางซากประตูที่แตกหัก มีคนเกือบร้อยค
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 573
ผั้วะ!เขาต่อยเข้าเบ้าตาซ้ายเผยเซียนเจิ้งอย่างแรง วังไห่เทียนด่าเสียงดังลั่น: "เชื่อก็โง่แล้ว การพิจารณาคดีงี่เง่าพรรค์นี้ เจ้าทำท่าทีลับ ๆ ล่อ ๆ คิดจะทำอะไรกันแน่? เจ้าจะใส่ร้ายยัดข้อหาให้เขา ให้เขารับผิดใช่ไหม?”ทุกคนในที่นี้ทั้งหมดต่างตกใจ!ไม่มีใครคาดคิดว่าวังไห่เทียนจะชกหน้าผู้พิพากษาจริง ๆแต่อารมณ์ของท่านไห่เทียนตอนนี้พอคิดดูแล้วก็ไม่แปลก!เผยเซียนเจิ้งถลึงตาด้วยความโกรธ: "เจ้า เจ้ากล้าชกข้า ข้าเป็นผู้พิพากษาศาล เป็นหน้าตาของศาล... โอ๊ย!"ผั้วะ!อีกหมัดเข้าที่ตาขวาของเขา วังไห่เทียนก็ด่าไปเหยียดหยาม: "ไอคนปลิ้นปล่อนอย่างเจ้า ใช้อำนาจรังแกผู้อื่น ใช้กฎหมายผิด ๆ เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว อย่างเจ้าไม่คู่ควรเป็นพิพากษาศาลหรอก วันนี้ข้าเป็นตัวแทนความยุติธรรมของศาล สั่งสอนบทเรียนให้กับขุนนางชั่วช้าอย่างเจ้าเอง!”ชกไปสองทีไม่พอหรอก ดังนั้นวังไห่เทียนจึงยกเท้าขึ้นถีบเผยเซียนเจิ้งอีกที“หนูโสโครกกัดกินชาติบ้านเมือง จะเก็บไว้ทำไม? กระทืบมันให้ตายไปเลย!”เหล่าถงเซินและบัณฑิตซิ่วไฉ่บางคนตื่นเต้นมากจนอดไม่ได้ที่จะลงไม้ลงมือด้วยหนูโสโครกกัดกินชาติบ้านเมือง กล้าใส่ร้ายท่านหมิงถัน ไว้ช
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 574
ไอ้สารเลวพวกนี้กล้ากระทืบเขา แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย!แต่ถ้าหากเขายัดข้อหาฆ่าเจ้าหน้าที่ขุนนางให้หวังหยวนได้ เขาก็ต้องได้รับโทษจำคุกระบายความแค้นในหัวใจของเขาได้“ถ้าอยากพิจารณาคดีก็เอาเลย พวกเราทุกคนจะเป็นทนายของท่านหมิงถันเอง!”วังไห่เทียนเงยหน้าขึ้น และบัณฑิตเฒ่าทั้งสามคนอย่างจิ่วเปี้ยน หลวนชิง และถงกู่พยักหน้าเห็นด้วย!บัณฑิตหลายร้อยคนพูดอย่างพร้อมเพรียงกัน: "ใช่ เราจะรวมกลุ่มเป็นทนายความให้กับท่านหมิงถันเอง!"อึ้ง!พวกเจ้าหน้าที่ศาลถึงกับหายใจเฮือก!บัณฑิตหลายร้อยคน จิ้นซือประมาณสิบคน จู่เหรินห้าสิบหกสิบคน.และซิ่วไฉ่อีกร้อยกว่าคนได้รวมกลุ่มกันทำหน้าที่เป็นทนายความให้กับคนคนหนึ่งคดีนี้...หวังหยวนก็ตกตะลึงเช่นกัน: คิดไม่ถึงจริง ๆ เลยว่า พี่ไห่เทียนจะลงมือตั้งกลุ่มทนายความที่ทรงพลังที่สุดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!"ดี ให้พวกเจ้าเป็นทนาย แต่เจ้าชนะคดีนี้ไม่ได้อยู่ดี!"เผยเซียนเจิ้งกัดฟันพูด: "จะเปิดศาล ตามระเบียบของศาล ทุกคนที่ยศตำแหน่งจะต้องคุกเข่าลง!"ถงเซินหลายคนขมวดคิ้ว ซิ่วไฉ่ถือว่ามีตำแหน่งมียศในระดับหนึ่ง สามารถเข้าพบเจ้าหน้าที่ได้โดยไม่ต้องโค้งคำนับ!เผยเซียนเจิ้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 575
“พวกเจ้าทุกคนได้ยินแล้วสินะ พวกเจ้ายังอยากจะปกป้องเขาอยู่ไหม?”เผยเซียนเจิ้งพูดอย่างเชิ่ดหน้า: "เขาสังหารเจ้าหน้าที่ไปห้าคน โทษหนักถึงขั้นตัดหัวริบทรัพย์!"“ตัดหัวริบทรัพย์!”วังไห่เทียนสะบัดแขนเสื้ออย่างเหยียดหยาม และเดินไปหาสายตรวจทั้งสิบห้าคน: "ข้าขอถามหน่อย ทำไมน้องหมิงถันถึงได่ฆ่าผู้ตรวจการเฉียว และสายสืบทั้งสี่คนด้วย!""หึหึ!"เผยเซียนกำลังเยาะเย้ยอยู่ในห้องโถงศาล!ตาเฒ่าคนนี้เพ้อเจ้อมาก เขาคิดจะหาความจริงจากปากของพวกเขารึ“เรียนท่านอาจารย์ ผู้ตรวจการเฉียวพาลูกน้องสี่คนของเขาไปสังหารครอบครัวของเยี่ยเทียน กระทำการดูหมิ่นภรรยาและสาวใช้ของเขา ท่านหมิงถันโกรธมากจนเสียการควบคุมตัวเอง และสังหารพวกเขาไปห้าคน!”สายตรวจคนหนึ่งพูดออกมาและอีกคนก็พยักหน้า“เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอะไรออกมา!”เผยเซียนเจิ้งหน้าถอดสี เขาจ้องมองไปที่คนทั้งสิบห้าคนแล้วตะโกนว่า: "ใครยุยงให้พวกเจ้าใส่ผู้ตรวจการเฉียว เจ้ารับสินบนจากเขามาเท่าไหร่"เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าสายตรวจทั้งสิบห้าคนนี้จะกล้าพูดความจริงครั้งหนึ่งเขาเคยเตือน ให้กำลังใจ สัญญาลอย ๆ ขู่ทั้งสิบห้าคน ให้พวกเขายืนกรานว่าหวังหยวนทำร้ายผู้ตรวจกา
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1670
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1669
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1668
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1667
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
