LOGINShare
บทที่ 569
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 570
โหรหลวงหมอบลงและตอบไปว่า: "ทูลฝ่าบาท เมื่อสามวันก่อนดาวไท่ส่วยเคลื่อนมาจากทางตะวันตกเฉียงเหนือ และเคลื่อนล้ำทับเข้าดิถีดาวจักรพรรดิ ตามหลักโหราศาสตร์ ปีนี้ต้าเยี่ยอาจเกิดเรื่องทหารขึ้น กระหม่อมเกรงว่าจะมีคนก่อกบฏ!”เปรี้ยง!ทุกคนในห้องทรงพระอักษรตกใจเหมือนโดนฟ้าผ่าเสนาบดีกรมการคลัง กู้จี๋เต้าเหงื่อออกชุ่มหน้าผาก เขาไม่กล้าแก้ตัวเผยเซียนเจิ้งอีกต่อไป!รูปปั้นทองสัมฤทธิ์ที่สร้างขึ้นเมื่อหลายร้อยปีก่อน ตอนนี้มีดาวไท่ส่วยเคลื่อนทับเข้าดิถีดาวจักรพรรดิ เป็นข้อหลักฐาน!เผยเซียนเจิ้งจะกบฏจริง ๆ งั้นเหรอ?"..."เสนาบดีฝ่ายขวา หยางเฟิ๋งกั๋วเจ้ากระทรวงกรมกลาโหม ฉินจ้านและเจ้ากระทรวงกรมพิธีการ โจวจิงเหย่มองหน้ากันอย่างตื่นตระหนก!พูดตามตรง หลังจากหวังหยวนถูกจับ มีคำทำนายออกมาก่อน แล้วตามด้วยหลักฐานของการทำนายนั้น พวกเขาต่างจึงรู้สึกสงสัย!พวกเขาสงสัยว่าทั้งหมดนี้ท่านหมิงถานเป็นคนทำขึ้นเพื่อตอบโต้การใส่ร้ายของเผยเซียนเจิ้ง!แต่เมื่อได้เห็นลำนำแห่งความชอบธรรม ก็ต่างรู้สึกซาบซึ้งนัก!ช่างเป็นผลงานชั้นยอดที่สง่างาม จงรักภักดี และกล้าหาญ คู่ควรต่อการบูชา!ถ้าไม่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 571
ด้วยวิธีการนี้ ไม่เพียงสามารถขู่คนแซ่หวังให้ยอมจำนน แต่ยังบังคับให้พวกเขาเอาเงินมาช่วยคนได้ด้วย!...วันรุ่งขึ้น ในโถงของศาล!เผยเซียนเจิ้งแต่งกายด้วยเครื่องแบบทางการสีแดงเข้ม นั่งอยู่ใต้แผ่นป้ายสะอาดเป็นประกายที่แขวนเอาไว้ เหล่าทหารของศาลที่ยืนเรียงทั้งสองฝั่งด้านล่างถือไม้ทาสีแดงเสียงไม้ตบโต๊ะดังขึ้น เผยเซียนพูดด้วยสีหน้าเย็นชา: "พาตัวนักโทษหวังหยวนมา!"เหล่าทหารของศาลส่งเสียงออกมาว่า: "เว่ยหวู่!"เสียงที่ดังก้องของคำว่า "หวู่" เจ้าหน้าที่ศาลสองคนพาหวังหยวนไปในโถงของศาล!ในตอนนี้ สภาพหวังหยวนดูกระเซอะกระเซิง เสื้อคลุมสีขาวของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด ยกเว้นแววตาของเขาที่ยังคงสดใส ส่วนอย่างอื่นดูน่าอนาถนัก!พวกเขาสบตากัน พวกเขาต่างก็ไม่ปิดบังจิตสังหารอันเหี้ยมเกรียมในแววตาของพวกเขา!เผยเซียนเจิ้งตะคอกอย่างเย็นชา: "หวังหยวน เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าถึงพาตัวเจ้ามานี่?""รู้สิ!"หวังหยวนเลิกคิ้วหาวออกมาและพูดว่า: "เจ้ากำลังดิ้นรนก่อนตายอย่างไรเล่า!"เพราะหลี่จ้าวหลินไปติดสินบนอย่างดีมาแล้วทั้งคุก เขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บเลยในช่วงเจ็ดแปดวันที่ผ่านมา!นอกจากนี้เขายังรู้สถานการณ์ภายนอกเป็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 572
เผยเจิ้งเซียนถลึงตาอย่างโกรธแค้น เขาหันกลับมาตะโกนว่า: "เผยเหวิน เผยหวู่ พวกเจ้ามาโบยมันซะ!"ชายหนุ่มสองคนที่อยู่นอกศาลรีบเข้ามาทันที คว้าไม้กำลังจะโบยหวังหยวนเขาเกิดมาในตระกูลเผยร่วมกับนายท่าน จึงรู้สึกเป็นเกียรติและขุ่นเคืองเมื่อนายท่านถูกลบหลู่!เผยเซียนเจิ้งมองดูอย่างพึงพอใจ: "ไอคนโอหังอย่างเจ้า ข้าจะโบยเจ้าจนกระดูกแหลกก่อน จากนั้นค่อยใช้เครื่องมือทรมานต่าง ๆ ทรมานเจ้า วันนี้เจ้าจะต้องยอมแพ้และรับข้อกล่าวหานี่ซะ!"ปัง!ในตอนนั้นเอง ประตูศาลที่ปิดอยู่เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!เสียงที่ดังขึ้นนี้ทำให้ทั้งสองคนที่ถือไม้อยู่ตกใจ!ปัง ปัง ปัง...เสียงทุบประตูอย่างรุนแรงยังคงดังต่อไป ราวกับว่ามีคนจะพังประตูเมืองเข้ามา!เผยเซียนเจิ้งมองอย่างเคร่งเครียด: "ออกไปดูสิว่าใครบังอาจมาบุกมาทุบประตูศาล!"วันนี้นำตัวหวังหยวนขึ้นศาล เพราะเตรียมโบยเขาจึงปิดประตูใหญ่ศาล!เจ้าหน้าที่ศาลทั้งสองวิ่งออกไป ก่อนที่พวกเขาจะมองไปที่ประตู ประตูสีแดงชาดก็ถูกพังจนเปิดออกเมื่อมองไปที่ผู้นำขบวน เผยเซียนก็หน้าซีดจนทรงตัวไม่อยู่!หวังหยวนหันกลับมาและหัวเราะ!ท่ามกลางซากประตูที่แตกหัก มีคนเกือบร้อยค
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 573
ผั้วะ!เขาต่อยเข้าเบ้าตาซ้ายเผยเซียนเจิ้งอย่างแรง วังไห่เทียนด่าเสียงดังลั่น: "เชื่อก็โง่แล้ว การพิจารณาคดีงี่เง่าพรรค์นี้ เจ้าทำท่าทีลับ ๆ ล่อ ๆ คิดจะทำอะไรกันแน่? เจ้าจะใส่ร้ายยัดข้อหาให้เขา ให้เขารับผิดใช่ไหม?”ทุกคนในที่นี้ทั้งหมดต่างตกใจ!ไม่มีใครคาดคิดว่าวังไห่เทียนจะชกหน้าผู้พิพากษาจริง ๆแต่อารมณ์ของท่านไห่เทียนตอนนี้พอคิดดูแล้วก็ไม่แปลก!เผยเซียนเจิ้งถลึงตาด้วยความโกรธ: "เจ้า เจ้ากล้าชกข้า ข้าเป็นผู้พิพากษาศาล เป็นหน้าตาของศาล... โอ๊ย!"ผั้วะ!อีกหมัดเข้าที่ตาขวาของเขา วังไห่เทียนก็ด่าไปเหยียดหยาม: "ไอคนปลิ้นปล่อนอย่างเจ้า ใช้อำนาจรังแกผู้อื่น ใช้กฎหมายผิด ๆ เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว อย่างเจ้าไม่คู่ควรเป็นพิพากษาศาลหรอก วันนี้ข้าเป็นตัวแทนความยุติธรรมของศาล สั่งสอนบทเรียนให้กับขุนนางชั่วช้าอย่างเจ้าเอง!”ชกไปสองทีไม่พอหรอก ดังนั้นวังไห่เทียนจึงยกเท้าขึ้นถีบเผยเซียนเจิ้งอีกที“หนูโสโครกกัดกินชาติบ้านเมือง จะเก็บไว้ทำไม? กระทืบมันให้ตายไปเลย!”เหล่าถงเซินและบัณฑิตซิ่วไฉ่บางคนตื่นเต้นมากจนอดไม่ได้ที่จะลงไม้ลงมือด้วยหนูโสโครกกัดกินชาติบ้านเมือง กล้าใส่ร้ายท่านหมิงถัน ไว้ช
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 574
ไอ้สารเลวพวกนี้กล้ากระทืบเขา แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย!แต่ถ้าหากเขายัดข้อหาฆ่าเจ้าหน้าที่ขุนนางให้หวังหยวนได้ เขาก็ต้องได้รับโทษจำคุกระบายความแค้นในหัวใจของเขาได้“ถ้าอยากพิจารณาคดีก็เอาเลย พวกเราทุกคนจะเป็นทนายของท่านหมิงถันเอง!”วังไห่เทียนเงยหน้าขึ้น และบัณฑิตเฒ่าทั้งสามคนอย่างจิ่วเปี้ยน หลวนชิง และถงกู่พยักหน้าเห็นด้วย!บัณฑิตหลายร้อยคนพูดอย่างพร้อมเพรียงกัน: "ใช่ เราจะรวมกลุ่มเป็นทนายความให้กับท่านหมิงถันเอง!"อึ้ง!พวกเจ้าหน้าที่ศาลถึงกับหายใจเฮือก!บัณฑิตหลายร้อยคน จิ้นซือประมาณสิบคน จู่เหรินห้าสิบหกสิบคน.และซิ่วไฉ่อีกร้อยกว่าคนได้รวมกลุ่มกันทำหน้าที่เป็นทนายความให้กับคนคนหนึ่งคดีนี้...หวังหยวนก็ตกตะลึงเช่นกัน: คิดไม่ถึงจริง ๆ เลยว่า พี่ไห่เทียนจะลงมือตั้งกลุ่มทนายความที่ทรงพลังที่สุดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!"ดี ให้พวกเจ้าเป็นทนาย แต่เจ้าชนะคดีนี้ไม่ได้อยู่ดี!"เผยเซียนเจิ้งกัดฟันพูด: "จะเปิดศาล ตามระเบียบของศาล ทุกคนที่ยศตำแหน่งจะต้องคุกเข่าลง!"ถงเซินหลายคนขมวดคิ้ว ซิ่วไฉ่ถือว่ามีตำแหน่งมียศในระดับหนึ่ง สามารถเข้าพบเจ้าหน้าที่ได้โดยไม่ต้องโค้งคำนับ!เผยเซียนเจิ้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 575
“พวกเจ้าทุกคนได้ยินแล้วสินะ พวกเจ้ายังอยากจะปกป้องเขาอยู่ไหม?”เผยเซียนเจิ้งพูดอย่างเชิ่ดหน้า: "เขาสังหารเจ้าหน้าที่ไปห้าคน โทษหนักถึงขั้นตัดหัวริบทรัพย์!"“ตัดหัวริบทรัพย์!”วังไห่เทียนสะบัดแขนเสื้ออย่างเหยียดหยาม และเดินไปหาสายตรวจทั้งสิบห้าคน: "ข้าขอถามหน่อย ทำไมน้องหมิงถันถึงได่ฆ่าผู้ตรวจการเฉียว และสายสืบทั้งสี่คนด้วย!""หึหึ!"เผยเซียนกำลังเยาะเย้ยอยู่ในห้องโถงศาล!ตาเฒ่าคนนี้เพ้อเจ้อมาก เขาคิดจะหาความจริงจากปากของพวกเขารึ“เรียนท่านอาจารย์ ผู้ตรวจการเฉียวพาลูกน้องสี่คนของเขาไปสังหารครอบครัวของเยี่ยเทียน กระทำการดูหมิ่นภรรยาและสาวใช้ของเขา ท่านหมิงถันโกรธมากจนเสียการควบคุมตัวเอง และสังหารพวกเขาไปห้าคน!”สายตรวจคนหนึ่งพูดออกมาและอีกคนก็พยักหน้า“เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอะไรออกมา!”เผยเซียนเจิ้งหน้าถอดสี เขาจ้องมองไปที่คนทั้งสิบห้าคนแล้วตะโกนว่า: "ใครยุยงให้พวกเจ้าใส่ผู้ตรวจการเฉียว เจ้ารับสินบนจากเขามาเท่าไหร่"เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าสายตรวจทั้งสิบห้าคนนี้จะกล้าพูดความจริงครั้งหนึ่งเขาเคยเตือน ให้กำลังใจ สัญญาลอย ๆ ขู่ทั้งสิบห้าคน ให้พวกเขายืนกรานว่าหวังหยวนทำร้ายผู้ตรวจกา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 576
“องค์รักษ์เงา!”มองไปที่กลุ่มคนเหล่านั้น วังไห่เทียน บัณฑิตชราสี่คน และบัณฑิตจิ้นซื่อหลายสิบคนก็ขมวดคิ้วพวกเชื้อพระวงศ์ชั้นอ๋องสามารถสวมชุดปักลายงูหลามได้ ส่วนสีดำเป็นสีที่ขุนนางชั้นผู้น้อยสวมใส่ต้าเย่จึงผสมผสานความสูงส่งและต้อยต่ำเข้าด้วยกัน จนกลายเป็นชุดสายลับราชวงศ์ปฏิกิริยาของพวกขุนนางต้าเย่กับองค์รักษ์เงาเป็นการต่อต้านโดยสัญชาตญาณอย่างรุนแรง!โชคดีที่องค์รักษ์เงาทำไม่ค่อยปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชน และจะสวมชุดปักลายงูเหลือมสีดำก็ต่อเมื่องต้องรับมือกับคดีใหญ่เท่านั้น!ตอนนี้องค์รักษ์เงามาที่หลงหนานแล้ว ต้องมีคดีใหญ่อะไรจะเกิดขึ้นแน่!บางคนนึกถึงคำทำนายที่เผยแพร่มาเมื่อเร็ว ๆ นี้อย่างไม่ทันรู้ตัว!เผยเซียนเจิ้งยืนขึ้นและพูดว่า "ไม่ทราบว่าพวกท่านมาทำธุระอะไรที่นี่หรือ?"องค์รักษ์เงายกป้ายตราขึ้น: "ฝ่าบาทมีคำสั่งลับลงมา เจ้าเมืองหลงหนาน เผยเซียนเจิ้งและเว่ยเฉิง จงใจก่อกบฏมีเจตนาชั่วร้ายคิดไม่ซื่อ ให้ปลดออกจากตำแหน่ง และพาตัวไปยังเมืองหลวง เพื่อรับการพิจารณาคดี ตำแหน่งเจ้าเมืองถูกแทนที่ด้วยเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นเป็นการชั่วคราว ราชโองการอย่างเป็นทางการจะมาถึงในเร็ว ๆ นี้!”ตุ้บ!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 577
เผยเซียนเจิ้งกระวนกระวายใจมากจนแทบจะร้องไห้ออกมา และกำลังเค้นสมองเพื่อแก้ตัว!กลุ่มองครักษ์เงาเดินออกมาข้างหน้าถอดหมวกสีดำและเครื่องแบบขุนนางออก แล้วสวมกุญแจมือโซ่ตรวนที่เท้าทันที เพื่อป้องกันไม่ให้เขากัดลิ้นฆ่าตัวตาย พวกเขาจึงเอาผ้ายัดปาก แล้วลากออกไปในสภาพเหมือนลากสุนัขที่ตายแล้ว!“ใส่ร้าย นี่เป็นการใส่ร้าย...”เผยเซียนเจิ้งร้องไห้คร่ำครวญมองไปทางหวังหยวนด้วยความโกรธผสมกับความเสียใจเขาไม่เคยคิดเลยว่าราชสำนักจะตัดสินโทษเขา โดยอาศัยแค่คำทำนายสามคำและคำพยากรณ์สามประโยคเท่านั้นตอนนี้เขาเสียใจมาก ตั้งแต่แรกไม่น่าโลภ และปล่อยให้หวังหยวนถ่วงเวลาแบบนี้!ถ้ารู้แต่แรก เขาควรจะฆ่าไอหมอนี่ซะก่อน!เผยเซียนเจิ้งถูกลากตัวไปเข้าคุก!ไม่นานหลังจากนั้น เจ้าเมืองหลงหนาน หยวนเกาสิงก็ขึ้นดำรงตำแหน่งรักษาการเจ้าเมือง ได้ดำเนินการพิจารณาคดีของหวังหยวน และตัดสินคดีอย่างรวดเร็ว!ผู้ตรวจการเฉียวคุนและสายตรวจทั้งสี่นายก่อความผิดร้ายแรง แม้ว่าหวังหยวนจะนำคนของเขาฆ่าคนไปห้าคน แต่มันก็ผิดกฎหมาย แต่เป็นการกระทำผิดเพื่อผดุงความยุติธรรม ผิดก็ว่าผิด ถูกก็ว่าถูก ถือว่าหักล้างกันได้ จึงไม่มีการลงโทษใดห้องโ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2214
เขาถูกขับไล่ ต้องถูกกักบริเวณอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง ซ้ำร้ายเกือบเอาชีวิตไม่รอด หากเป็นผู้อื่น มีใครบ้างที่จะทนรับเรื่องราวมากมายเช่นนี้ได้?“ข้ากลับไม่คิดเช่นนั้น”หวังหยวนส่ายหน้า เมื่อเห็นไป๋อวิ๋นเฟยชะงักงันไปชั่วครู่ จึงเอ่ยต่อว่า “เจี๋ยงโฉ่วอีเป็นผู้มีความสามารถแท้จริง เขาแตกต่างจากซือฟาง คนผู้นี้ไม่มีอำนาจทางการทหารอยู่ในมือ แต่กลับมีความสามารถในการบริหารบ้านเมืองให้สงบสุขได้”“ยามนี้ท่านเพิ่งขึ้นครองราชย์ แน่นอนว่าย่อมต้องการคนมาช่วยสนับสนุน ข้ากลับมองว่าเขาเป็นผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยม หากได้รับความช่วยเหลือจากเขาย่อมเป็นประโยชน์ต่อท่านอย่างยิ่ง”“อีกทั้งข้าได้เกลี้ยกล่อมเขาแล้ว หากท่านยินยอม เขาจะกลับมาอยู่เคียงข้างท่านโดยปราศจากเงื่อนไขใด ภายภาคหน้าย่อมไม่บังเกิดความคิดคดทรยศอีก”หวังหยวนเอ่ยความคิดในใจออกมาตามตรงเขาคิดเพื่อประโยชน์ของไป๋อวิ๋นเฟยด้วยหวังหยวนและคนของราชวงศ์ต้าเป่ยนั้นมีความสัมพันธ์ที่ไม่สู้ดีนัก ก่อนหน้านี้ ทั้งสองฝ่ายต่างก็ทำศึกสงครามกันอย่างไม่หยุดหย่อนแม้ว่าหวังหยวนจะไม่ได้เกรงกลัวราชวงศ์ต้าเป่ย แต่เขาก็ไม่อยากให้ปวงประชาต้องทนทุกข์ทรมาน จึงจำต้องนั่งลงเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2213
“จริงสิ ในเมื่อฝ่าบาทเสด็จมาถึงที่นี่แล้ว เช่นนั้นพวกเราออกไปสนทนากันข้างนอกดีหรือไม่?”“ข้ามีเรื่องบางอย่างอยากจะปรึกษาหารือกับท่านพอดี”หวังหยวนเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มซ่างกวนอวี้รีบลุกขึ้นยืน แล้วเอ่ยว่า “ในเมื่อมาถึงจวนของกระหม่อมแล้ว ฝ่าบาทและท่านหวัง สนทนากันที่นี่เถิด! หากรู้สึกว่าที่นี่ไม่สะดวก ด้านหลังจวนของกระหม่อมยังมีสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ กระหม่อมสามารถให้คนไปจัดเตรียมขนมและน้ำชาได้ จะไม่มีผู้ใดมารบกวนพวกท่านอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”ซ่างกวนอวี้ต้องการแสดงความภักดีบุตรชายของเขาเพิ่งก่อความผิดร้ายแรง หากไม่ใช่เพราะหวังหยวนช่วยกล่าวขออภัย คาดว่าป่านนี้ตัวเขาเองคงถูกลงโทษไปด้วย!ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้คะแนนนิยมของเขาต่อหน้าไป๋อวิ๋นเฟยก็ลดฮวบลงเสียแล้ว!เขาจึงยิ่งต้องแสดงความสามารถของตนให้เป็นที่ประจักษ์!“พี่หวัง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ไป๋อวิ๋นเฟยยังไม่ได้เอ่ยตอบในทันที แต่กลับหันไปมองหวังหยวน แล้วเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มหวังหยวนจึงเอ่ยว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นก็ต้องรบกวนใต้เท้าซ่างกวนแล้ว”“ไม่ลำบาก ไม่ลำบากเลยขอรับ!”“ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งที่ข้าสมควรกระทำ!”ซ่างกวนอว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2212
ตอนนี้มาถึงจวนตระกูลซ่างกวนแล้ว เขาจึงไม่พูดอะไรมากเรื่องต่อไปก็ให้ไป๋อวิ๋นเฟยจัดการเองไป๋อวิ๋นเฟยพยักหน้า มองซ่างกวนอวี้พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ปลดเขาจากตำแหน่งเจ้ากรมเดี๋ยวนี้! ส่วนซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวก็จับขังคุกให้เจ้าหน้าที่สอบสวน!”ซ่างกวนอวี้ทรุดลงกับพื้น หน้ามืดเกือบจะเป็นลม!เรื่องราวเลวร้ายยิ่งกว่าที่เขาคิด!“ท่านหวัง...”ซ่างกวนอวี้รีบมองหวังหยวน ฝากความหวังทั้งหมดไว้กับหวังหยวนในอาณาจักรนี้ หากจะมีใครทำให้ไป๋อวิ๋นเฟยเปลี่ยนใจได้ คงมีแค่หวังหยวนเท่านั้นอะแฮ่มหวังหยวนกระแอมสองสามครั้ง ทหารที่กำลังจะพาซ่างกวนอวี้ไปจึงหยุดมองไปที่หวังหยวนและไป๋อวิ๋นเฟยเพื่อรอคำสั่งหวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เรื่องนี้ก็ให้จบเพียงเท่านี้เถิด”“ซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวล่วงเกินข้าจริง แต่ข้าก็ไม่คิดจะเอาเรื่องเขา เรื่องผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไปเถิด”“ยิ่งไปกว่านั้น คนที่ทำผิดคือซ่างกวนอวิ๋นฮ่าว ไม่เกี่ยวกับท่านซ่างกวน อย่าได้พาดพิงถึงเขาเลย”ไป๋อวิ๋นเฟยลังเลครู่หนึ่ง จึงยอมให้เกียรติหวังหยวน เขาโบกมือทหารทั้งสองจึงถอยออกไปซ่างกวนอวี้และฮูหยินใหญ่ต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก รอดตัวไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2211
“ท่านหวัง เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องรบกวนฝ่าบาทกระมัง...”“ท่านใจกว้าง มีเมตตา ข้าจะสั่งสอนลูกชายให้ดีแน่นอนขอรับ เรื่องวันนี้ปล่อยผ่านไปเถิดนะขอรับ”ซ่างกวนอวี้รีบกล่าวใครต่างก็รู้ว่าขุนนางใหม่มักจะเข้มงวดเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นใคร แม้แต่ฮ่องเต้ก็เป็นเช่นนั้นตอนนี้ไป๋อวิ๋นเฟยเพิ่งจะขึ้นครองราชย์ ประกอบกับก่อนหน้านี้เกิดความวุ่นวายในราชสำนัก มีกองกำลังมากมายและยังมีคนที่จงรักภักดีต่อซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีไม่น้อย แม้ว่าตอนนี้ไป๋อวิ๋นเฟยจะมีอำนาจ แต่เขาก็รอบคอบ ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะทำอะไร ซ่างกวนอวี้จึงไม่กล้าไปยั่วยุเขา!ส่วนฮูหยินใหญ่ก็ตกตะลึง นางคิดว่าหวังหยวนเป็นแค่ขุนนางธรรมดา จะมีอำนาจมากมายได้อย่างไร?แต่นางไม่นึกเลยว่าซ่างกวนอวี้จะพูดถึงฝ่าบาทต่อหน้าหวังหยวน และดูเหมือนว่าทั้งสองจะสนิทสนมกันด้วย!เรื่องนี้คงจะยุ่งยากแล้ว!มิน่าเล่าซ่างกวนอวี้จึงโกรธมาก ดูเหมือนว่าซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวคงจะไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่งเข้าแล้ว!ยังไม่ทันที่หวังหยวนจะพูด ก็มีเสียงตะโกนดังมาจากข้างนอก“ฝ่าบาทเสด็จ!”ทันใดนั้นซ่างกวนอวี้ก็ตกตะลึงแม้แต่หวังหยวนก็ยังแปลกใจยังไม่ได้แจ้งไป๋อวิ๋นเฟยเลย เหตุ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2210
แม้จะเป็นขุนนางใหญ่โตก็ต้องรู้จักประมาณตน!แต่ผู้คนก็ช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่ภาวนาให้พวกหวังหยวนรอดเท่านั้นไม่นานหวังหยวนและภรรยาก็มาถึงจวนซ่างกวนหลังจากพ่อบ้านไปรายงาน ซ่างกวนอวี้จึงมาที่ห้องโถงใหญ่ด้วยสีหน้าบึ้งตึงฮูหยินใหญ่นั่งอยู่ข้างซ่างกวนอวี้ นางอยากรู้ว่าใครกล้าทำร้ายลูกชายนาง!หวังหยวนพาหลิ่วหรูเยียนเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่เขามองซ่างกวนอวี้ที่นั่งอยู่ แล้วถามอย่างใจเย็นว่า “ท่านคือซ่างกวนอวี้หรือ? เจ้ากรมพิธีการแห่งอาณาจักรต้าเย่ใช่หรือไม่?”“ฟังจากคำพูดของเจ้า ดูเหมือนว่าเจ้าไม่ใช่คนของอาณาจักรต้าเย่กระมัง?”ซ่างกวนอวี้หรี่ตามองหวังหยวนแม้ว่าหวังหยวนจะอายุยังน้อย แต่เขารู้สึกว่าเคยเห็นหวังหยวนที่ไหนมาก่อนเพียงแต่นึกไม่ออกหวังหยวนพาหลิ่วหรูเยียนไปนั่งบนเก้าอี้ ไม่สนใจคนอื่นพ่อบ้านรีบเข้ามาชี้หน้าหวังหยวน แล้วด่าทอว่า “เจ้าเป็นใคร? ใครอนุญาตให้เจ้านั่ง? ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้! เจ้าคนสารเลว!”วินาทีต่อมา สีหน้าของหวังหยวนก็เปลี่ยนไป เขาหยิบปืนคาบศิลาออกมาจากอก!ยังไม่ทันที่พ่อบ้านจะตั้งตัว หวังหยวนก็เหนี่ยวไก พ่อบ้านถูกยิงที่ขาล้มลงคุกเข่าเหงื่อไหลด้วยความเจ็บปวด!ท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2209
“ไร้ประโยชน์!”“ช่างไร้ประโยชน์สิ้นดี!”ซ่างกวนอวี้ตะโกนด่าทอ แล้วปาถ้วยชาลงพื้น พ่อบ้านและคนอื่น ๆ ได้ยินเสียงจึงรีบมา“รีบไปตามหาคนร้ายสองคนนั้นเดี๋ยวนี้!”“ไม่ว่าพวกมันจะเป็นใคร! ก็ต้องให้พวกมันชดใช้!”“ทำร้ายลูกชายข้า ข้าจะไม่ปล่อยไปแน่!”พ่อบ้านรับคำ แล้วรีบออกไป“พาข้าไปดูเจ้าลูกทรพีนั่น!”ซ่างกวนอวี้กล่าว แล้วเดินออกจากห้องโถงใหญ่พร้อมกับฮูหยินใหญ่ในเวลาเดียวกัน หวังหยวนและหลิ่วหรูเยียนก็เดินเล่นอยู่บนถนนมาหนึ่งชั่วยามแล้ว แค่กินอาหารข้างทางก็อิ่มแล้ว แต่ก็ยังอยากกินอีก แม้ท้องจะไม่มีที่ว่างแล้ว...หลิ่วหรูเยียนถอนหายใจ “รู้อย่างนี้ตอนเย็นไม่น่ากินเยอะถึงเพียงนั้นเลย”“อย่างไรเสีย พวกเราก็ต้องอยู่ที่นี่อีกหลายวัน พรุ่งนี้ค่อยออกมาเที่ยวใหม่ก็ได้”หวังหยวนส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม นางช่างเป็นนักกินตัวยงจริง ๆเมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของหลิ่วหรูเยียนก็เป็นประกาย “ท่านพูดจริงหรือ?”“ข้าเคยหลอกลวงเจ้าเมื่อใด?”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มทันใดนั้นก็มีคนมากมายวิ่งเข้ามาล้อมหวังหยวนและหลิ่วหรูเยียนไว้คนที่ยืนอยู่แถวหน้าคือพ่อบ้านของตระกูลซ่างกวน!เมืองหลวงไม่ได้กว้างใหญ่นั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2208
“ตอนนี้เจ้ากลายเป็นวีรสตรีในสายตาทุกคนแล้ว!”“หากข้าเป็นคนลงมือ เจ้าจะได้รับเกียรติเช่นนี้หรือ?”หลิ่วหรูเยียนกลอกตาใส่หวังหยวน นี่เขาแก้ตัวหรือ?จะมีบุรุษคนใดบ้างที่ให้ภรรยาออกหน้าจัดการคนร้ายแทน?“ขี้เกียจเถียงกับท่าน!”“หากครั้งหน้ามีใครมายุ่งกับข้า ท่านยังยืนดูเฉย ๆ อีก หมัดของข้าคงไม่ตกที่พวกเขา แต่จะตกที่หน้าท่านแทน!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างไม่พอใจหวังหยวนยิ้มพลางพยักหน้า “ได้ ได้ ได้! ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย จะไม่มีครั้งหน้าอีก”ไม่นานทั้งสองก็เดินเล่นบนถนนต่อชมสิ่งแปลกตาและลิ้มลองอาหารต่าง ๆ ช่างมีความสุขยิ่งนัก!แต่ความสุขของคนหนึ่งคือความทุกข์ของอีกคนขณะที่หวังหยวนและหลิ่วหรูเยียนกำลังเดินเล่นกัน ซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวและพรรคพวกก็กลับถึงบ้านแล้ว ข่าวแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็วเมื่อเจ้ากรมพิธีการซ่างกวนอวี้ที่กำลังดื่มสุราอยู่กับไป๋อวิ๋นเฟยในวังรู้ข่าวก็รีบกลับบ้านตอนนี้หมอมาถึงแล้วตระกูลซ่างกวนวุ่นวายไปหมด!ซ่างกวนอวี้ไม่ชอบลูกชายคนนี้ เขาชอบลูกชายคนเล็กมากกว่าเพราะซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวไร้ความสามารถ ไม่ชอบเรียนหนังสือ ไม่มีชื่อเสียง เป็นเพียงคุณชายเจ้าสำราญที่เกีย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2207
ผู้ใต้บัญชาสามคนที่อยู่ข้าง ๆ ซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวถึงกับตกใจ รีบพยุงซ่างกวนอวิ๋นฮ่าว ชายหนุ่มหน้าเหมือนลิงชี้นิ้วไปที่หลิ่วหรูเยียน สายตามองมือที่ตกอยู่บนพื้นพลางตะโกนด้วยความโกรธว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเขาเป็นใคร?”“เขาเป็นถึงบุตรชายของเจ้ากรมพิธีการ! เจ้าเดือดร้อนแน่!”“นางชั่ว! เจ้ากล้าทำร้ายคุณชายซ่างกวน! เจ้าอย่าหวังว่าจะรอดออกจากเมืองหลวงไปได้!”ผู้คนที่มุงดูอยู่ต่างตกใจเช่นเดียวกัน แต่ก็รู้สึกสาแก่ใจ!พวกคุณชายเหล่านี้สมควรได้รับบทเรียนเสียที ไม่เช่นนั้นคงไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ!หลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเย็นชา เช็ดเลือดบนดาบด้วยเสื้อ แล้วเดินเข้าไปใกล้คนเหล่านั้น“ข้าไม่สนใจว่าบิดาเขาเป็นใคร ข้ารู้แค่ว่าเขามายุ่งกับข้า นี่คือบทลงโทษ!”“ส่วนพวกเจ้าก็ไม่รอดเช่นกัน!”“ทำผิดก็ต้องชดใช้!”จากนั้นหลิ่วหรูเยียนก็พุ่งเข้าหาคนเหล่านั้นราวกับสายลม ทุกครั้งที่นางลงมือจะมีเสียงร้องดังขึ้น!ท่วงท่าของนางว่องไวและร้ายกาจ!ผู้คนที่มุงดูอยู่จึงเข้าใจแล้ว มิน่าเล่าหวังหยวนจึงไม่เก็บเงินและยังให้หลิ่วหรูเยียนจัดการเรื่องนี้เอง ที่แท้นางเป็นยอดฝีมือ!การจัดการกับพวกขยะเหล่านี้ได้ ไม่ใช่เรื่อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2206
บรรดาผู้คนที่มุงดูหลายคนมีดวงตาเป็นประกาย นั่นคือเงินจำนวนมาก!“เจ้าเด็กบ้า!”“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”ชายหนุ่มหน้าเหมือนลิงกัดฟันกล่าว ในเมืองหลวงแห่งนี้ นอกจากซือเฉิงเวยแล้วก็ไม่มีคนรุ่นใหม่คนใดกล้าไม่ให้เกียรติเขา!ตอนนี้เขาให้เงินหวังหยวนแล้ว แต่หวังหยวนกลับไม่สนใจ ช่างน่าโมโห!“เหตุใด? ไม่ยอมรับหรือ?”ขณะที่ชายหนุ่มหน้าเหมือนลิงกำลังจะโกรธ ซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวก็เดินมาหาหวังหยวนและขวางทางเขาไว้“ตามใจพวกเจ้า”หวังหยวนไม่โกรธ กลับยกยิ้มมองไปที่หลิ่วหรูเยียน จากนั้นชี้ไปที่นางพลางกล่าวว่า “หากพวกเจ้าสามารถพาภรรยาข้าไปได้ คืนนี้อยากจะทำอะไรก็เชิญ ข้าไม่สนใจ!”“ท่าน...”หลิ่วหรูเยียนโกรธจนหน้าแดงก่ำ นางกลอกตามองหวังหยวน แต่นางก็เข้าใจความหมายในคำพูดของเขา เขาต้องการให้นางสั่งสอนคนทั้งสี่!ดูก็รู้ว่าชายทั้งสี่คนนี้ร่างกายอ่อนแอ คงเที่ยวหอคณิกาบ่อยเกินไปจนร่างกายเป็นเช่นนี้!นางไม่จำเป็นต้องใช้อาวุธ แค่ขยับนิ้วก็สามารถจัดการพวกเขาได้อย่างง่ายดายแล้ว!เพียงแต่...ท่าทีของหวังหยวนทำให้นางไม่พอใจอย่างมาก!ดูเหมือนว่าคืนนี้นางคงต้องสั่งสอนหวังหยวนเสียหน่อยเพื่อให้เขาจดจำไว้!“เอ
