Share
บทที่ 1365
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1366
ร่างของคนสามคนนี้รวดเร็วมาก ทำให้เหล่าปรมาจารย์ต้องตกใจ“อยู่ตรงนี้!”พวกเขาไม่รีรอรีบตะโกนออกมา จากนั้นก็มีคนมากกว่าสิบคนพุ่งเข้าใส่แต่เพียงแค่ปะทะกันครั้งเดียว สามคนในสิบกว่าคนนี้ก็ตายในทันที!ส่วนอีกเจ็ดคนที่เหลือก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสในทันที!“ปรมาจารย์ชั้นสูง!”“ท่าไม่ดีแน่!”“ใช้ปืนคาบศิลา!!”ในเวลานี้ทุกคนรู้ถึงความสามารถของศัตรูแล้ว จึงไม่ลังเลที่จะชักปืนคาบศิลาออกมาแล้วกระโจนเข้าใส่ต้าหู่และเอ้อหู่ก็เห็นคนสามคนนี้แล้วเช่นกัน จึงตะโกนขึ้นทันที“จับเป็น อย่าฆ่า!”คนทั้งสามยังคงนึกเย้ยหยัน จับเป็นหรือ? ช่างน่าขันเสียจริง!แต่ในวินาทีต่อมาทั้งสามก็ต้องตกตะลึง!เพราะขาของพวกเขาถูกยิงจนได้รับบาดเจ็บและล้มลงไปกับพื้นในทันที“นี่มันอาวุธอะไรกัน! เหตุใดจึงเร็วถึงเพียงนี้!”พวกเขาอุทานออกมา ในขณะที่ต้าหู่และเอ้อหู่ก็เข้ามาดูคนทั้งสาม ก่อนจะชักปืนออกมายิงแขนของพวกเขาอีกหลายนัด!ในชั่วพริบตา ทั้งสามคนนั้นก็สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปทันที!ขาของแต่ละคนถูกยิงอย่างน้อยสองหรือสามนัด แขนก็เช่นเดียวกัน!แม้จะเป็นปรมาจารย์ แต่หากเคลื่อนไหวไม่ได้ก็ไม่อาจใช้กลยุทธ์ใดได้!“บั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1367
เมื่อต้าหู่และเอ้อหู่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าทันทีแต่ทันใดนั้นเอง หวังหยวนก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า “อีกอย่างคือให้บอกคนอื่น ๆ ในหมู่บ้านว่ามีโจรบุกเข้ามา อย่าให้เรื่องนี้แพร่กระจายออกไป จนสร้างความกังวลให้พวกเขา”เรื่องนี้น่าสะพรึงกลัวเกินกว่าที่คนธรรมดาจะรับรู้ได้ จึงไม่จำเป็นต้องบอกพวกเขา“รับทราบขอรับ ข้าจะอธิบายให้พวกเขาเข้าใจอย่างชัดเจน วางใจได้เลยขอรับพี่หยวน!”ต้าหู่สั่งการให้คนไปดำเนินการตามนั้นทันที“อีกอย่าง... ทหารเกราะดำที่เสียชีวิต จงจัดพิธีศพให้พวกเขาอย่างสมเกียรติ หากเกิดวิกฤตขึ้นอีกเมื่อใด จงยิงปืนโดยไม่ลังเล ไม่ต้องพยายามใช้กำลังต่อสู้”เมื่อนึกถึงทหารเกราะดำอาวุโสที่เสียชีวิต หวังหยวนก็รู้สึกเจ็บปวดใจอย่างยิ่งหลังจากติดตามเขามาช้านาน ทหารเกราะดำอาวุโสก็ต้องมาเสียชีวิตไปสิบกว่าคน เขาจึงรู้สึกผิดต่อพวกเขาต้าหู่และเอ้อหู่ก็พยักหน้าเช่นกัน แววตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความโศกเศร้าหวังหยวนเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ต้าหู่และเอ้อหู่พร้อมด้วยสตรีทั้งสามก็พากันไปที่ห้องขังลับ แล้วหวังหยวนก็ได้เห็นคนทั้งสามแววตาของหวังหยวนเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว!กล้าดีอย่างไรถึงไ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1368
คนทั้งสามคนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา ยังคงไม่สนใจคำพูดของหวังหยวนแต่เมื่อหวังหยวนได้ยินคำพูดของพวกเขาก็หัวเราะออกมาทันที“ฮ่าฮ่า ช่างน่าสนใจ พวกเจ้ายังกล้าข่มขู่ข้าอีก”เมื่อหวังหยวนพูดจบก็มานั่งเก้าอี้จ้องมองคนทั้งสามด้วยสายตาเย็นชา“ต้าหู่ คนทั้งสามนี้เป็นคนแข็งกระด้างนัก จงต้อนรับพวกเขาให้ดี”หลังจากหวังหยวนพูดจบ ต้าหู่ก็พยักหน้าทันที“วางใจเถิด พี่หยวน ข้าจะลงมืออย่างมีขอบเขต จะไม่ให้ถึงตายแน่นอน!”“ข้าฆ่าหมูมาตั้งแต่เด็ก ย่อมรู้ขอบเขตมากที่สุดแล้ว!”“การฆ่าหมูและการฆ่าคนนั้นก็ไม่ต่างกัน ต้องลงมีดตรงไหน เลือดจึงจะไหลช้า ๆ แม้จะไม่ถึงแก่ชีวิต แต่ก็ทรมานมาก”“และทั้งสามคนนี้ก็ล้วนเป็นปรมาจารย์ ร่างกายแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาอยู่แล้ว ข้าจะไม่ฆ่าพวกเขาหรอก”เมื่อต้าหู่พูดจบก็หยิบกล่องใบหนึ่งออกมาจากตู้ในห้องลับนี้ เมื่อเปิดออกก็พบเครื่องมือต่าง ๆ มากมายภายในมีทั้งเครื่องมือทำการเกษตร เครื่องมือใช้ในบ้าน และเข็มเหล็กขนาดต่าง ๆ สรุปแล้วก็คือมีเครื่องมือหลากหลายประเภท รวมแล้วไม่ต่ำกว่าสามสิบหรือสี่สิบชนิด“พี่หยวน ท่านดูเครื่องมือเหล่านี้สิ ข้าใช้สำหรับการลงโทษและบังคับให้สารภาพ มี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1369
หากถูกทรมานอีกครั้งหนึ่ง พวกเขาก็ยังพอจะทนได้อยู่แต่ไม่รู้ว่าจนทนได้ไหวอีกสักกี่ครั้งยิ่งไปกว่านั้น คือยังมีเครื่องมืออีกมากมายที่ยังไม่ได้ใช้!แต่ละอย่างล้วนน่ากลัวทั้งสิ้น!พูดตามจริงแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะไม่กลัว!แต่กลัวแล้วจะทำอย่างไรได้?ก็ไม่มีทางหลบหนีไปไหนได้อยู่แล้ว ดังนั้นคนที่สองจึงคิดว่าเอาเถิด อย่าคิดอะไรเลย บอกความจริงไปตรง ๆ เลยดีกว่าเมื่อได้ยินดังนั้น หวังหยวนจึงยกยิ้ม“ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็เล่ามาได้เลย”บุคคลผู้นั้นรีบกล่าวขึ้นว่า “พวกเรา... พวกเราเพียงแค่ทำตามคำสั่งที่ได้รับมา คือให้มาสังหารคนที่ชื่อหวังหยวนที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราเป็นคนของเทียนไว่เทียนก็จริง แต่...”“เหตุใดจึงต้องสังหารท่าน เราไม่ทราบ อาจจะมีเหตุผลอื่นใดก็เป็นได้ แต่ไม่ใช่สิ่งที่พวกข้าล่วงรู้!”“พวกข้าเป็นเพียงศิษย์นอกสำนัก ไม่มีฝีมือมากนัก เก่งกาจกว่าคนธรรมดาไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่มีพรสวรรค์ใด ๆ เลย ดังนั้น...”“คุณชายหวัง ไม่ใช่ว่าข้าไม่ต้องการบอกท่าน แต่พวกเราไม่ทราบจริง ๆ ว่าเหตุใดจึงต้องทำเช่นนี้!”ท่าทางของคนผู้นี้ไม่ได้ดูเหมือนว่าจะพูดโกหกแต่คำถามก็เกิดขึ้นแล้ว!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1370
“ในยามปกติพวกเขาจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน มีเพียงในโอกาสพิเศษเท่านั้นที่จะปรากฏตัว!”“มีเพียงไม่กี่คนในโลกนี้ที่จะมองออก มีหลายคนที่ซ่อนเร้นอยู่ในโลกนี้ ไม่ต้องพูดถึงพวกท่านหรอก แม้แต่พวกข้าเอง หากต้องระบุตัวก็คงจะมองไม่ออกเช่นกัน...” เมื่อได้ยินดังนั้น หวังหยวนก็เข้าใจแล้วเมื่อมองจากภายนอกแล้ว พวกเขาคงไม่มีความแตกต่างจากคนทั่วไปมากนัก!ดังนั้นจึงไม่ง่ายเลยที่จะแยกแยะ“เช่นนั้นพวกเจ้าทั้งสามมาจากที่ใด สังกัดตระกูลหรือสำนักใด”ในเวลานี้หวังหยวนเอ่ยปากถาม คนทั้งสามฟังแล้วก็ลังเลเล็กน้อย“ว่าอย่างไร ไม่ยอมบอกหรือ?”หวังหยวนขมวดคิ้วพูดทันทีเมื่อเขากล่าวจบ คนทั้งสามก็ตัวสั่นแล้วจึงตอบว่า“พวกข้าเป็นเพียงกองกำลังของสำนักเล็ก ๆ ที่ชื่อว่าหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์”หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ ฟังดูแล้วเป็นชื่อที่ไพเราะ ค่อนข้างน่าสนใจ“ดี หากเป็นเช่นนั้น พวกเจ้าทั้งสามก็ทำตัวให้ดีอยู่ที่นี่เถิด”หลังจากหวังหยวนพูดจบ พวกเขาก็ได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อมาถึงจุดนี้แล้วยังจะพูดอะไรได้อีก?หลังจากออกจากห้องแล้ว หวังหยวนก็จมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดเพราะเรื่องนี้!หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์เป็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1371
เมื่อหวังหยวนพูดจบแล้ว ทุกคนก็รีบพยักหน้า สถานการณ์ในขณะนี้ถือเป็นเรื่องเร่งด่วนยิ่งนักสำหรับหวังหยวนและทุกคน!หากไม่สามารถแก้ไขเรื่องนี้ได้โดยเร็ว วิกฤตก็จะยังคงอยู่!ดังนั้นในใจของหวังหยวนจึงมีความคิดที่กล้าหาญผุดขึ้นมา!เขาจะไปที่หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์!เพื่อดูว่าแท้จริงแล้วสถานที่แห่งนั้นคืออะไรกันแน่!แน่นอนว่าเรื่องนี้มีความเสี่ยง แต่หวังหยวนไม่กังวล!ในโลกนี้ไม่มีกล้องถ่ายรูป เขาแค่ปลอมตัวก็คงไม่มีใครจำได้!เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมาในใจของหวังหยวน ก็ยิ่งก่อให้เกิดความแน่วแน่มากขึ้นเรื่อย ๆเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น หวังหยวนก็เรียกเกาเล่อ ต้าหู่ เอ้อหู่ และถังหม่างมาแล้วเล่าเรื่องนี้ให้พวกเขาฟัง!“อะไรนะ! พี่หยวน ท่านบอกว่าเราจะเป็นฝ่ายรุกโจมตีหรือ?”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ พวกเขาก็ตกใจ!เมื่อต้องเผชิญกับศัตรูที่ทรงพลังเช่นนี้ การโจมตีเชิงรุกจะใจร้อนเกินไปหรือไม่!ต้องรู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดา!นี่คือความเป็นความตาย!หากเกิดเรื่องขึ้นก็คงสายเกินกว่าจะเสียใจ!“พี่หยวน ข้าคิดว่าท่านควรพิจารณาใหม่อีกครั้ง หากเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นมา... พวกเราคงรับมือไม่ไหว”เกาเล่อรีบพูดทั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1372
ในปีนั้นตอนที่ต้องไปช่วยเอ้อหู่ หวังหยวนก็เดินทางไปยังเมืองหลวงต้าเย่เพียงลำพัง!ตอนนี้ถึงคราวที่เขาตกอยู่ในอันตราย พี่น้องกลุ่มนี้ก็ไม่มีใครยอมถอยหนี!แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว!เป็นเรื่องยากที่ชีวิตนี้จะมีพี่น้องที่ดีสักสองสามคน แต่หวังหยวนมีพี่น้องที่ดีมากมายเช่นนี้ เขาจึงมีความสุขมาก!หลังจากตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว หวังหยวนก็ไปพบนักโทษสามคน แล้วถามหาที่ตั้งของหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ทันทีพวกเขาสามคนถึงกับอึ้งจนแทบพูดไม่ออก “คุณชายหวัง ท่านจะไปหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์หรือ นี่... นี่ไม่ใช่การหาเรื่องตายหรอกหรือ?”เมื่อหวังหยวนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า “หากข้าไม่บอกว่าตัวเองคือหวังหยวน แล้วใครจะรู้ล่ะ?”“ยิ่งกว่านั้นคือเหตุผลที่พวกเจ้ามาที่หมู่บ้านต้าหวัง ก็เพราะรู้ว่าข้าอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวังไม่ใช่หรือ?”“หากข้าไม่อยู่ พวกเขาจะไปตามหาข้าที่ไหน?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ทั้งสามคนก็พยักหน้าหากหวังหยวนไม่เปิดเผยตัวตน พวกเขาก็คงไม่รู้ว่าหวังหยวนเป็นใคร!แต่ถึงจะพูดเช่นนั้น แต่การไปที่หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ก็ยังเต็มไปด้วยอันตรายอยู่ดี เพราะหากถูกเปิดเผยตัวตนก็คงจะต้องตายอย่างแน่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1373
หวังหยวนย่อมมีเหตุผลที่ทำให้กระทำเช่นนี้อันที่จริงแล้วหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์จะรู้ในไม่ช้าว่าภารกิจในครั้งนี้ล้มเหลว และจะต้องมีการเคลื่อนไหวครั้งต่อไป!ซึ่งหากเป็นเช่นนั้น หมู่บ้านต้าหวังก็จะตกอยู่ในอันตรายดังนั้นหวังหยวนจึงต้องทิ้งกำลังคนไว้เฝ้าให้เพียงพอเพื่อให้แน่ใจว่าหมู่บ้านต้าหวังจะปลอดภัย!หวังหยวนและคณะออกเดินทางแล้ว หลี่ซื่อหานและภรรยาของเขาอีกสองคนเป็นกังวลมาก แต่พวกนางก็รู้ว่านี่เป็นเรื่องที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้!สถานการณ์ในปัจจุบันไม่มีหนทางใดที่จะช่วยให้พวกเขาหลีกหนีได้!ดังนั้นหากจำเป็น พวกเขาก็ต้องทุ่มเททุกสิ่งที่มี!“พี่ซื่อหาน สามีจะต้องกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอนใช่หรือไม่?”หูเมิ่งอิ๋งเอ่ยถามขึ้นในเวลานี้ ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวลหวงเจียวเจียวกัดริมฝีปากสีแดง ในใจนางก็กังวลเช่นเดียวกัน เพียงแต่นางไม่ได้พูดออกมานางรู้ดีถึงความเก่งกาจของคนในยุทธจักร จึงยิ่งรู้สึกตึงเครียดหลี่ซื่อหานเผยรอยยิ้มจาง “วางใจเถิด สามีจะต้องกลับมาอย่างแน่นอน เขาจะต้องต่อสู้เพื่อพวกเราจนถึงที่สุด ไม่ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับใคร เขาก็จะไม่ย่อท้อแน่นอน!”“ข้าเชื่อมั่นในความสามารถและสติปั
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
