แชร์

บทที่ 1369

ผู้เขียน: ชวินเป่ยอี๋
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-07-31 16:00:00
หากถูกทรมานอีกครั้งหนึ่ง พวกเขาก็ยังพอจะทนได้อยู่

แต่ไม่รู้ว่าจนทนได้ไหวอีกสักกี่ครั้ง

ยิ่งไปกว่านั้น คือยังมีเครื่องมืออีกมากมายที่ยังไม่ได้ใช้!

แต่ละอย่างล้วนน่ากลัวทั้งสิ้น!

พูดตามจริงแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะไม่กลัว!

แต่กลัวแล้วจะทำอย่างไรได้?

ก็ไม่มีทางหลบหนีไปไหนได้อยู่แล้ว ดังนั้นคนที่สองจึงคิดว่าเอาเถิด อย่าคิดอะไรเลย บอกความจริงไปตรง ๆ เลยดีกว่า

เมื่อได้ยินดังนั้น หวังหยวนจึงยกยิ้ม

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็เล่ามาได้เลย”

บุคคลผู้นั้นรีบกล่าวขึ้นว่า “พวกเรา... พวกเราเพียงแค่ทำตามคำสั่งที่ได้รับมา คือให้มาสังหารคนที่ชื่อหวังหยวนที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราเป็นคนของเทียนไว่เทียนก็จริง แต่...”

“เหตุใดจึงต้องสังหารท่าน เราไม่ทราบ อาจจะมีเหตุผลอื่นใดก็เป็นได้ แต่ไม่ใช่สิ่งที่พวกข้าล่วงรู้!”

“พวกข้าเป็นเพียงศิษย์นอกสำนัก ไม่มีฝีมือมากนัก เก่งกาจกว่าคนธรรมดาไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่มีพรสวรรค์ใด ๆ เลย ดังนั้น...”

“คุณชายหวัง ไม่ใช่ว่าข้าไม่ต้องการบอกท่าน แต่พวกเราไม่ทราบจริง ๆ ว่าเหตุใดจึงต้องทำเช่นนี้!”

ท่าทางของคนผู้นี้ไม่ได้ดูเหมือนว่าจะพูดโกหก

แต่คำถามก็เกิดขึ้นแล้ว!
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1370

    “ในยามปกติพวกเขาจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน มีเพียงในโอกาสพิเศษเท่านั้นที่จะปรากฏตัว!”“มีเพียงไม่กี่คนในโลกนี้ที่จะมองออก มีหลายคนที่ซ่อนเร้นอยู่ในโลกนี้ ไม่ต้องพูดถึงพวกท่านหรอก แม้แต่พวกข้าเอง หากต้องระบุตัวก็คงจะมองไม่ออกเช่นกัน...” เมื่อได้ยินดังนั้น หวังหยวนก็เข้าใจแล้วเมื่อมองจากภายนอกแล้ว พวกเขาคงไม่มีความแตกต่างจากคนทั่วไปมากนัก!ดังนั้นจึงไม่ง่ายเลยที่จะแยกแยะ“เช่นนั้นพวกเจ้าทั้งสามมาจากที่ใด สังกัดตระกูลหรือสำนักใด”ในเวลานี้หวังหยวนเอ่ยปากถาม คนทั้งสามฟังแล้วก็ลังเลเล็กน้อย“ว่าอย่างไร ไม่ยอมบอกหรือ?”หวังหยวนขมวดคิ้วพูดทันทีเมื่อเขากล่าวจบ คนทั้งสามก็ตัวสั่นแล้วจึงตอบว่า“พวกข้าเป็นเพียงกองกำลังของสำนักเล็ก ๆ ที่ชื่อว่าหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์”หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ ฟังดูแล้วเป็นชื่อที่ไพเราะ ค่อนข้างน่าสนใจ“ดี หากเป็นเช่นนั้น พวกเจ้าทั้งสามก็ทำตัวให้ดีอยู่ที่นี่เถิด”หลังจากหวังหยวนพูดจบ พวกเขาก็ได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อมาถึงจุดนี้แล้วยังจะพูดอะไรได้อีก?หลังจากออกจากห้องแล้ว หวังหยวนก็จมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดเพราะเรื่องนี้!หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์เป็

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-31
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1371

    เมื่อหวังหยวนพูดจบแล้ว ทุกคนก็รีบพยักหน้า สถานการณ์ในขณะนี้ถือเป็นเรื่องเร่งด่วนยิ่งนักสำหรับหวังหยวนและทุกคน!หากไม่สามารถแก้ไขเรื่องนี้ได้โดยเร็ว วิกฤตก็จะยังคงอยู่!ดังนั้นในใจของหวังหยวนจึงมีความคิดที่กล้าหาญผุดขึ้นมา!เขาจะไปที่หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์!เพื่อดูว่าแท้จริงแล้วสถานที่แห่งนั้นคืออะไรกันแน่!แน่นอนว่าเรื่องนี้มีความเสี่ยง แต่หวังหยวนไม่กังวล!ในโลกนี้ไม่มีกล้องถ่ายรูป เขาแค่ปลอมตัวก็คงไม่มีใครจำได้!เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมาในใจของหวังหยวน ก็ยิ่งก่อให้เกิดความแน่วแน่มากขึ้นเรื่อย ๆเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น หวังหยวนก็เรียกเกาเล่อ ต้าหู่ เอ้อหู่ และถังหม่างมาแล้วเล่าเรื่องนี้ให้พวกเขาฟัง!“อะไรนะ! พี่หยวน ท่านบอกว่าเราจะเป็นฝ่ายรุกโจมตีหรือ?”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ พวกเขาก็ตกใจ!เมื่อต้องเผชิญกับศัตรูที่ทรงพลังเช่นนี้ การโจมตีเชิงรุกจะใจร้อนเกินไปหรือไม่!ต้องรู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดา!นี่คือความเป็นความตาย!หากเกิดเรื่องขึ้นก็คงสายเกินกว่าจะเสียใจ!“พี่หยวน ข้าคิดว่าท่านควรพิจารณาใหม่อีกครั้ง หากเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นมา... พวกเราคงรับมือไม่ไหว”เกาเล่อรีบพูดทั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-31
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1372

    ในปีนั้นตอนที่ต้องไปช่วยเอ้อหู่ หวังหยวนก็เดินทางไปยังเมืองหลวงต้าเย่เพียงลำพัง!ตอนนี้ถึงคราวที่เขาตกอยู่ในอันตราย พี่น้องกลุ่มนี้ก็ไม่มีใครยอมถอยหนี!แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว!เป็นเรื่องยากที่ชีวิตนี้จะมีพี่น้องที่ดีสักสองสามคน แต่หวังหยวนมีพี่น้องที่ดีมากมายเช่นนี้ เขาจึงมีความสุขมาก!หลังจากตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว หวังหยวนก็ไปพบนักโทษสามคน แล้วถามหาที่ตั้งของหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ทันทีพวกเขาสามคนถึงกับอึ้งจนแทบพูดไม่ออก “คุณชายหวัง ท่านจะไปหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์หรือ นี่... นี่ไม่ใช่การหาเรื่องตายหรอกหรือ?”เมื่อหวังหยวนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า “หากข้าไม่บอกว่าตัวเองคือหวังหยวน แล้วใครจะรู้ล่ะ?”“ยิ่งกว่านั้นคือเหตุผลที่พวกเจ้ามาที่หมู่บ้านต้าหวัง ก็เพราะรู้ว่าข้าอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวังไม่ใช่หรือ?”“หากข้าไม่อยู่ พวกเขาจะไปตามหาข้าที่ไหน?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ทั้งสามคนก็พยักหน้าหากหวังหยวนไม่เปิดเผยตัวตน พวกเขาก็คงไม่รู้ว่าหวังหยวนเป็นใคร!แต่ถึงจะพูดเช่นนั้น แต่การไปที่หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ก็ยังเต็มไปด้วยอันตรายอยู่ดี เพราะหากถูกเปิดเผยตัวตนก็คงจะต้องตายอย่างแน่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-31
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1373

    หวังหยวนย่อมมีเหตุผลที่ทำให้กระทำเช่นนี้อันที่จริงแล้วหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์จะรู้ในไม่ช้าว่าภารกิจในครั้งนี้ล้มเหลว และจะต้องมีการเคลื่อนไหวครั้งต่อไป!ซึ่งหากเป็นเช่นนั้น หมู่บ้านต้าหวังก็จะตกอยู่ในอันตรายดังนั้นหวังหยวนจึงต้องทิ้งกำลังคนไว้เฝ้าให้เพียงพอเพื่อให้แน่ใจว่าหมู่บ้านต้าหวังจะปลอดภัย!หวังหยวนและคณะออกเดินทางแล้ว หลี่ซื่อหานและภรรยาของเขาอีกสองคนเป็นกังวลมาก แต่พวกนางก็รู้ว่านี่เป็นเรื่องที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้!สถานการณ์ในปัจจุบันไม่มีหนทางใดที่จะช่วยให้พวกเขาหลีกหนีได้!ดังนั้นหากจำเป็น พวกเขาก็ต้องทุ่มเททุกสิ่งที่มี!“พี่ซื่อหาน สามีจะต้องกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอนใช่หรือไม่?”หูเมิ่งอิ๋งเอ่ยถามขึ้นในเวลานี้ ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวลหวงเจียวเจียวกัดริมฝีปากสีแดง ในใจนางก็กังวลเช่นเดียวกัน เพียงแต่นางไม่ได้พูดออกมานางรู้ดีถึงความเก่งกาจของคนในยุทธจักร จึงยิ่งรู้สึกตึงเครียดหลี่ซื่อหานเผยรอยยิ้มจาง “วางใจเถิด สามีจะต้องกลับมาอย่างแน่นอน เขาจะต้องต่อสู้เพื่อพวกเราจนถึงที่สุด ไม่ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับใคร เขาก็จะไม่ย่อท้อแน่นอน!”“ข้าเชื่อมั่นในความสามารถและสติปั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-01
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1374

    “ผ่านไปครึ่งวันแล้วก็ยังไม่มีใครออกมาเลย เงียบจริง ๆ!”หวังอู่ขมวดคิ้วมองไปยังหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ที่อยู่ไกลออกไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น ลูกน้องที่อยู่ข้าง ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์นี้เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แทบจะไม่เห็นผู้คนเข้าออกอยู่แล้วขอรับ”“ไม่รู้ว่าภายในสถานที่แห่งนี้จะเป็นอย่างไรกันแน่”“พี่หวัง ท่านว่า... สถานที่แห่งนี้จะเป็นเหมือนกับที่ลูกพี่บอกว่าเป็นถํ้าพยัคฆ์วังมังกรจริงหรือขอรับ?”ลูกน้องคนนั้นถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นหลังจากได้ฟังแล้ว หวังอู่ก็พยักหน้า“อย่าตั้งคำถามกับการตัดสินของลูกพี่ เขาบอกว่าใช่ก็ต้องใช่!”หวังอู่พูดจบ นัยน์ตาของเขาก็เต็มไปด้วยความเคารพจากนั้นพวกเขาก็เริ่มเดินพักผ่อนหย่อนใจ“พี่หวัง สถานที่แห่งนี้ดีจริง ๆ อากาศดี น้ำใส อาหารวันนี้ก็อร่อยด้วย!”“โดยเฉพาะเนื้อย่างนี้ ข้าชอบมากทุกครั้งที่ได้กินจริง ๆ!”เพื่อให้ลูกหลานเศรษฐีเหล่านี้มาที่นี่ หวังอู่จึงเตรียมอาหารอร่อย ๆ ไว้มากมาย“อาหารรสเลิศจะขาดสุราได้อย่างไร มาเถิด ดื่มกันเถิด พี่น้องทั้งหลาย!”หวังอู่พูดจบก็หัวเราะเสียงดัง จากนั้นก็ดื่มกับทุกคนเขาเป็นคนที่ต้านท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-01
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1375

    เมื่อหวังอู่เคาะประตูอีกครั้งก็ยังไม่มีเสียงตอบรับทำให้หวังอู่ขมวดคิ้วและรู้สึกหงุดหงิดทันทีเกิดอะไรขึ้น!เหตุใดยังไม่เปิดประตูอีก!หวังอู่สูดหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็เตรียมจะเข้าไปดูข้างในแต่ทันใดนั้นก็มีสายลมพัดผ่านมาเบา ๆ ทำให้หวังอู่ต้องหยุดชะงักไปชั่วครู่เขาได้กลิ่นคาวเลือดจาง ๆ!กลิ่นนี้ทำให้เขาขมวดคิ้ว!“กลิ่นคาวเลือด! แม้จะจางมากแต่ก็มีอยู่!”หลังจากพูดประโยคนี้จบ หวังอู่ก็ไม่ลังเลที่จะพุ่งตัวทะยานเข้าไปในลานบ้านหลังนี้ทันทีทันทีที่เข้าไป สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป!เพราะตรงหน้าเขาเต็มไปด้วยศพนับไม่ถ้วน!เมื่อมองไปรอบ ๆ ก็เห็นว่ามีอย่างน้อยยี่สิบหรือสามสิบศพ!เขาเดินเข้าไปตรวจสอบทันที แต่หลังจากตรวจสอบแล้ว เขาก็รู้สึกขนหัวลุก!แม้ว่าคนเหล่านี้จะตายไปแล้ว แต่การตายของพวกเขา...พิเศษมาก!ที่กลางหน้าผากของแต่ละคนมีจุดสีแดง!มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ไม่เป็นเช่นนั้น แต่กลับมีเลือดไหลนองเต็มพื้น!และกลิ่นคาวเลือดก็มาจากพวกเขาเหล่านั้น!สีหน้าของหวังอู่เปลี่ยนไปอย่างมาก ใครจะคิดว่าคนหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์จะตายกันหมดในชั่วข้ามคืน!เป็นไปได้อย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-01
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1376

    เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังอู่ก็ไม่ลังเลที่จะพูดว่า “เพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตและเข้าใกล้หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ได้โดยไม่ให้คนอื่นแปลกใจ ข้าจึงตั้งใจไปเที่ยวพักผ่อนแถวนั้น เพราะที่นั่นมีทัศนียภาพที่สวยงามขอรับ”“ดังนั้นข้าจึงเชิญพวกคุณชายสองสามคนที่สนิทสนมกันไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกันขอรับ!”“ระหว่างรับประทานอาหาร เนื้อก็หมด เพราะข้าตั้งใจเอาไปน้อยจะได้ทำทีว่าไปซื้อเนื้อที่นั่น ในป่ารกร้างย่อมไม่มีที่ไหนที่มีเนื้อเลย ข้าจึงเสนอให้ไปซื้อที่หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เกาเล่อก็ตาเป็นประกายและพยักหน้าทันที“เจ้าหนุ่ม เจ้าเก่งมากเลยนะ ถือว่าเป็นแผนการที่ไร้ที่ติ คนทั่วไปมองไม่ออกจริง ๆ”“ปลอมตัวเป็นคนเมามาซื้อเนื้อ ใครจะมองออก แล้วก็ยังเป็นคุณชายหนุ่มที่มีชื่อเสียงในเมืองอีกด้วย ใช้ได้ ใช้ได้! เจ้าเล่าต่อสิ”เกาเล่ออดชมไม่ได้ เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังอู่ก็เล่าต่อว่า “หลังจากนั้นข้าก็ทำทีไปหาซื้อเนื้อ พวกท่านทั้งหลายลองทายดูว่า ข้าเห็นอะไร?”เมื่อหวังอู่พูดจบ ต้าหู่ก็อดใจไม่ไหว“รีบเล่ามาสิเจ้าเด็กนี่ จะพูดเยิ่นเย้อให้พวกข้าอยากรู้เช่นนี้เพื่ออะไร!”ต้าหู่จ้องหน้าเขา หวังอ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-01
  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 1377

    เมื่อหวังหยวนกล่าวจบ ทุกคนก็เริ่มออกเดินทางมุ่งหน้าสู่หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ในทันทีระหว่างทางมีหวังอู่เป็นผู้นำทาง ส่วนหวังหยวนและคนอื่น ๆ ติดตามอยู่เบื้องหลังไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงที่หมายแล้วกระโจนข้ามกำแพงเข้าไปทันทีทันใดนั้นทุกคนก็ต้องตกตะลึง!ลานบ้านเต็มไปด้วยศพเกลื่อนกลาดจริง ๆ!สถานที่แห่งนี้ห่างไกลผู้คน หากมีเสียงต่อสู้ใด ๆ เกิดขึ้นก็ยากยิ่งนักที่จะมีผู้ได้ยินทว่าวิธีการสังหารนั้นรุนแรงเกินไป ทรงพลังเสียจนหวังหยวนนึกหวาดกลัว!บุคคลเหล่านี้ล้วนเป็นยอดฝีมือทั้งสิ้น!บางคนกำดาบ บางคนถือหอก เรียกได้ว่ามีอาวุธครบมือ!บริเวณโดยรอบก็มีข้าวของแตกกระจายเมื่อหวังหยวนสังเกตศพเหล่านั้นก็พบว่าบางศพมีจุดแดงที่หน้าผาก แต่บางศพก็เครื่องในแตกกระจายศพเหล่านี้จึงมีความแตกต่างกัน!ผู้ที่อ่อนแอคงถูกสังหารด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!แต่ผู้ที่แข็งแกร่งก็ยังพยายามต่อสู้ได้!ดังนั้นสภาพศพจึงแตกต่างกัน!“ตายกันหมดแล้วจริง ๆ พี่หยวน คราวนี้ท่านก็ปลอดภัยแล้วสินะขอรับ!”ต้าหู่ดีใจขึ้นมาทันที เรื่องเช่นนี้สมควรแก่การเฉลิมฉลอง!แต่ว่า...ในใจของหวังหยวนยังคงมีความกังวลแฝงอยู่เพราะเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-02

บทล่าสุด

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2082

    “ปกติพวกเจ้าล้วนองอาจกันไม่ใช่หรือ?”“ก่อนหน้านี้ ตอนที่คิดจะโจมตีราชวงศ์ต้าเย่ พวกเจ้าต่างก็อยากจะแบ่งปันดินแดนกันไม่ใช่หรือ? แล้วตอนนี้ล่ะ? แค่ทหารที่พวกนั้นเชิญมาก็ทำให้พวกเจ้าหวาดกลัวได้ถึงเพียงนี้แล้วหรือ?”“พวกเจ้าอย่าลืมว่าภูมิประเทศของที่นี่อันตราย หากพวกเราไม่ยอมออกจากภูเขา แม้หวังหยวนจะเก่งกาจและมียอดฝีมือมากมายก็ทำอะไรเราไม่ได้! หรือว่าเขาจะสามารถคุกคามเราได้จริง ๆ?”ทุกคนมองหน้ากัน ไม่มีใครเอ่ยคำใดการหลบอยู่ในหุบเขา ไม่ใช่แผนการระยะยาว!“หากผู้ใดกล้าพูดจาบั่นทอนกำลังใจอีก อย่าหาว่าข้าใจร้ายแล้วกัน!”เจียงเซี่ยวตวาดอีกครั้ง ทุกคนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก เพียงแค่พยักหน้าเห็นด้วยคนเราเมื่ออยู่ใต้ชายคาบ้านคนอื่นย่อมต้องยอมก้มหัว!รุ่งเช้า หวังหยวนและกองทัพเริ่มมุ่งหน้าสู่ภูเขาแห่งนี้!ชนเผ่าต่าง ๆ ล้วนได้รับข่าว บัดนี้หวาดผวาไปหมด เพียงแค่เสียงลมพัดก็คิดว่าเป็นศัตรู!ทุกคนต่างเกรงกลัวอำนาจของหวังหยวน ใครจะกล้าต่อกรกับเขา?แม้จะหลบอยู่ในภูเขา แต่หากหวังหยวนตีฝ่าแนวป้องกันมาได้จะทำเช่นไร?ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมเดาได้!เมื่อคิดได้เช่นนี้ เหล่าหัวหน้าเผ่าจึงมารวมตัวกัน“พวก

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2081

    “ส่วนเรื่องของตานสยงเฟย ข้าจะจัดการภายหลัง”ตานสยงเฟยเป็นคนดื้อรั้นและแข็งแกร่งอย่างแท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจไต่เต้าสร้างพรรคทมิฬขึ้นมาได้!หวังหยวนเข้าใจเรื่องนี้ดี จึงไม่โทษต่งอวี่“ขอบพระคุณท่านผู้นำขอรับ!”ต่งอวี่รับคำ แล้วเดินออกไปพรุ่งนี้มีศึกใหญ่ ต้องพักผ่อนให้เต็มที่ จึงจะมั่นใจได้ว่าจะไม่พลาด!แม้ว่าจะเลยเที่ยงคืนไปแล้ว หวังหยวนและคนอื่น ๆ นั้นหลับสนิท แต่ในเวลานี้ ชนเผ่าต่าง ๆ ที่เป็นศัตรูกับหวังหยวนกลับยังไม่พักผ่อน เหล่าหัวหน้าเผ่ารวมตัวกันเพื่อปรึกษาหารือเกี่ยวกับมาตรการตอบโต้!แต่ทุกคนล้วนมีสีหน้ากังวล!“พวกท่านคงได้ยินแล้วกระมัง?”“หวังหยวนนำทัพมาเอง บัดนี้ใกล้จะเปิดศึกกับพวกเราแล้ว จะทำเช่นไรดี?”“ทุกคนคงรู้จักชื่อเสียงของหวังหยวนดี เขาไม่ใช่คนอ่อนแอเลย!”“หากรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ แม้มีความกล้าหาญกว่านี้สิบเท่า ข้าก็ไม่กล้าไปยั่วยุราชวงศ์ต้าเย่!”ตอนนี้ทุกคนต่างเสียใจ อยากถอนตัวกลับกันทั้งนั้นช่างน่าเจ็บใจยิ่งนัก!เดิมทีคิดว่าราชวงศ์ต้าเย่ใกล้สิ้นอำนาจ แผ่นดินจะวุ่นวาย!แต่ไม่คาดคิดเลยว่าพวกเขายังมีแผนสำรอง ยอมทุ่มเทกำลังคนและทรัพย์สินเพื่อเชิญหวังหย

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2080

    หวังหยวนโบกมือ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “กองทัพไม่ได้อยู่ที่จำนวนมาก แต่อยู่ที่ความแข็งแกร่ง พวกนั้นเป็นแค่ชนเผ่าป่าเถื่อน จะทำอะไรข้าได้?”“เพียงทหารห้าหมื่นนายของข้าก็เพียงพอแล้ว!”“ท่านขุนพลแค่ประจำการอยู่ในเมือง รอฟังข่าวดีจากข้าก็พอ!”หวังหยวนกล่าวด้วยความมั่นใจแน่นอนว่าหวังหยวนไม่ใช่คนโง่ เขาย่อมรู้ดีว่าหากให้ซือฟางนำทหารออกรบพร้อมกัน เมื่อถึงเวลาแบ่งปันดินแดนจะทำเช่นไร?ช่างยุ่งยากยิ่งนัก!สู้ให้เขานำทัพไปปราบชนเผ่าต่าง ๆ เอง เมื่อสำเร็จ ดินแดนเหล่านั้นก็ตกเป็นของเขาย่อมดีกว่า!แม้มีผู้ใดคิดแย่งชิงก็คงไม่มีโอกาส!ยิ่งกว่านั้น คาดว่าซือฟางคงไม่กล้าเช่นนั้น!หากทั้งสองฝ่ายเปิดศึก ผลลัพธ์ย่อมเป็นหายนะ!ยิ่งไป๋เหยียนเฟยประชวรหนักย่อมกระทบขวัญกำลังใจ ราชวงศ์ต้าเย่จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปสู้รบ?“ในเมื่อท่านหวังกล่าวเช่นนี้ ข้าก็จะรอฟังข่าวดี”“ขอให้ท่านหวังได้รับชัยชนะ!”ซือฟางประสานมือกล่าวทุกคนสนทนากันอีกสักพัก จากนั้นก็แยกย้ายกันไปซือฟางต้องดูแลการป้องกันเมืองจึงกลับไปก่อน ส่วนไป๋ลั่วหลีอยู่ที่ค่าย คอยช่วยเหลือหวังหยวนวางแผนรบ!ต้องมีคนรู้จักภูมิประเทศนำทาง หวังหยวนจึงจะ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2079

    นอกเมืองหลวงหวังหยวนเดินทางพร้อมกับไป๋ลั่วหลีกลับมายังค่ายของตนทันทีที่ทั้งสองก้าวเข้ามา ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังมาจากด้านนอก ซือฟางในชุดเกราะเดินเข้ามาต้อนรับเนื่องจากไป๋ลั่วหลีได้แนะนำให้ทั้งสองรู้จักกันแล้ว หวังหยวนจึงยิ้มพลางกล่าวว่า “ข้ากำลังสงสัยว่าเป็นผู้ใด ที่แท้ก็เป็นท่านขุนพลนี่เอง! เชิญเข้ามาเถิด!”“ท่านหวังเกรงใจเกินไปแล้วขอรับ!”“ท่านมาไกล แถมยังช่วยข้าปราบกบฏทางเหนือ เชิญท่านเข้าไปก่อนเถิดขอรับ!”ซือฟางกล่าวตอบอย่างสุภาพไม่นาน ทุกคนต่างเข้าไปในกระโจมใหญ่ต้าหู่และต่งอวี่ยืนขนาบข้างหวังหยวน ดูองอาจน่าเกรงขาม!ซือฟางมองไปที่ทั้งสอง แล้วเอ่ยถามอย่างสงสัย “ไม่ทราบว่าสองท่านนี้คือใครหรือขอรับ?”ทั้งสองดูสง่างาม เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งความกล้าหาญ คงไม่ใช่คนธรรมดาเป็นแน่!ซือฟางเป็นขุนพลมายาวนานย่อมมีสายตาที่เฉียบคม!หวังหยวนแนะนำด้วยรอยยิ้ม “ท่านที่อยู่ทางซ้ายมือข้าคือต่งอวี่ นักธนูมือหนึ่งในใต้หล้า ยิงธนูไม่เคยพลาดเป้า เป็นขุนพลเอกในกองทัพ!”“กองกำลังพลธนูที่ข้าฝึกฝนล้วนอยู่ภายใต้การบัญชาการของเขา!”ต่งอวี่พยักหน้าทักทาย“ส่วนท่านที่อยู่ทางขวาคือพี่น

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2078

    “หรือว่าแผ่นดินนี้จะต้องตกไปอยู่ในมือของผู้อื่น?”สิ้นคำพูด ซือฟางก็ซัดกำปั้นลงบนกำแพงเมืองอย่างเดือดดาล!เหล่าขุนพลที่ยืนอยู่ด้านหลังต่างไม่กล้าเข้าไปใกล้ หรือแม้แต่จะเอ่ยปาก!“ท่านขุนพลไม่ต้องกังวล!”ทันใดนั้น ขุนนางชราผู้หนึ่งก็เดินออกมา บนใบหน้ามีเคราสีขาวโพลน เพียงดูก็รู้ว่าไม่ใช่บุคคลธรรมดาอย่างแน่นอน!คนผู้นี้คือที่ปรึกษาคนสำคัญของไป๋เหยียนเฟยนามว่า เจี๋ยงโฉ่วอี!ในราชสำนัก ผู้ที่อยู่เหนือเขามีเพียงจักรพรรดินีเท่านั้น!บัดนี้ไป๋เหยียนเฟยป่วยหนัก ขุนนางน้อยใหญ่ล้วนพึ่งพาเจี๋ยงโฉ่วอี ราชกิจสำคัญล้วนตกเป็นภาระให้เขาตัดสินใจทั้งสิ้น!เห็นได้ชัดว่าเขามีอำนาจสูงส่งล้นฟ้า!“ปรากฏว่าเป็นท่านเจี๋ยงนี่เอง!”“ท่านคงได้ยินสิ่งที่ข้าพูดไปเมื่อครู่แล้วกระมัง?”ซือฟางประสานมือคารวะเจี๋ยงโฉ่วอี แล้วเอ่ยถามเจี๋ยงโฉ่วอีพยักหน้า กล่าวอย่างใจเย็นว่า “ข้ารู้ว่าท่านขุนพลจงรักภักดี ย่อมคิดถึงฝ่าบาท แต่พระองค์ก็มีเรื่องที่ต้องกังวลเช่นกัน!”“ครั้งนี้พระองค์ไม่เพียงต้องการให้หวังหยวนช่วยปราบปรามอริทางเหนือเท่านั้น แต่ยัง...”กล่าวได้ครึ่งหนึ่ง เจี๋ยงโฉ่วอีก็หยุดพูด พร้อมกับเหลือบมองขุนพลน

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2077

    “ท่านหวังมาแล้วหรือ?”เมื่อหวังหยวนและพรรคพวกเข้ามาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย แต่แฝงด้วยความอ่อนแอดังมาจากด้านในไป๋ลั่วหลีรีบเข้าไปในกระโจม เปิดม่านทั้งสองข้าง หวังหยวนจึงเห็นไป๋เหยียนเฟยนอนอยู่บนเตียงอาการของไป๋เหยียนเฟยดูย่ำแย่กว่าที่เขาคิด ไม่เพียงแต่ใบหน้าซีดเผือดเท่านั้น แม้แต่ริมฝีปากไร้สีเลือดฝาด ดูอ่อนแรงมาก!หวังหยวนเอ่ยขึ้นว่า “ไม่ได้พบกันนาน เหตุใดฝ่าบาทจึงเป็นเช่นนี้?”“ไม่ได้เชิญหมอมารักษาหรือ?”“แค่ก แค่ก”ไป๋เหยียนเฟยไอสองสามครั้ง ไป๋ลั่วหลีช่วยพยุงนางขึ้น นางเงยหน้ามองหวังหยวน แล้วส่ายหน้ายิ้มอย่างจนใจก่อนกล่าวว่า “เมื่อฟ้าลิขิตแล้ว จะทำเช่นไรได้?”“ข้าตามหาหมอมารักษา หมอชื่อดังทั่วดินแดนทั้งเก้าต่างบอกว่าหมดหนทาง บางทีนี่อาจเป็นเจตจำนงของสวรรค์ก็ได้ไม่ใช่หรือ?”“เมื่อสวรรค์ต้องการให้ข้าตาย ข้าจะฝืนได้อย่างไร?”“แต่น่าเสียดาย กลุ่มกบฏทางเหนือกลับบุกอาณาจักรข้า! ประกอบกับอาณาจักรต้าเป่ยต่างจ้องมองพวกข้าอยู่ ข้าจึงให้ไป๋ลั่วหลีไปเชิญท่านมา หวังว่าท่านจะช่วยปราบกบฏพวกนั้นได้!”หวังหยวนรู้สึกสงสารในบรรดาสี่อาณาจักรใหญ่ เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับอาณาจักรต้าเย่ และ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2076

    “ครั้งนี้คงไม่นาน ข้าจะรีบพาทุกคนกลับมา!”“ยิ่งกว่านั้น ยังมีต้าหู่และขุนพลต่งอยู่กับข้าด้วย พวกเจ้าไม่ต้องกังวล”“แค่รออยู่ที่บ้านก็พอ!”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มเขารู้ว่าตนเองรู้สึกผิดต่อพวกนาง แต่บุรุษเกิดมาแล้วย่อมต้องสร้างฐานะไม่ใช่หรือ?สวรรค์ให้โอกาสเขาเกิดใหม่ จึงต้องใช้ความสามารถสร้างความสำเร็จที่ไม่มีใครเทียบได้!“น้องหรูเยียนยังไม่ค่อยสนิทกับพวกเจ้า ครั้งนี้ข้าจะพานางไปอาณาจักรต้าเย่ก่อน รอให้พวกเรากลับมาแล้วค่อยทำความรู้จักกัน”หลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ ต่างพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีกในเมื่อหวังหยวนตัดสินใจแล้ว พวกนางก็ได้แต่ทำตามภรรยาย่อมต้องเชื่อฟังสามี!“ท่านตงฟาง!”หลังจากพูดคุยกับภรรยาแล้ว หวังหยวนก็มองไปที่ตงฟางฮั่น“หลังจากที่ข้าไปแล้ว ต้องรบกวนท่านและท่านถงช่วยดูแลที่นี่ด้วย”“ข้าได้สั่งเอ้อหู่ ให้เขาเชื่อฟังคำสั่งของพวกท่าน ห้ามกระทำการโดยพลการ!”“เมืองหลิงคือรากฐานของข้า จึงมีความสำคัญยิ่ง ต้องไม่เกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นเด็ดขาด!”“คนของอาณาจักรต้าเป่ยจ้องมองพวกเราอยู่ หานเทาพร้อมจะสู้รบกับข้าทุกเมื่อ พวกท่านต้องระวังตัว!”หวังหยวนกำชับหลายครั้งตงฟางฮั่นแ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2075

    ทันใดนั้น เสียงไอก็ขัดจังหวะหวังหยวนเขาหันไปมองตามเสียงจึงเห็นตงฟางฮั่นทั้งสองแค่สบตากันก็เข้าใจความคิดของกันและกัน“คุณหนูไป๋”“ข้าขอคิดทบทวนก่อน จึงค่อยให้คำตอบ! วันนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับ อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องหนักใจเช่นนี้เลย รอให้ดื่มกันให้หนำใจก่อน แล้วค่อยพูดคุยกันดีกว่า เจ้าว่าเช่นไร?”หวังหยวนให้เกียรติไป๋ลั่วหลีไป๋ลั่วหลีพยักหน้า “เช่นนั้นข้าจะรอฟังข่าวจากท่านหวังเจ้าค่ะ!”เมื่องานเลี้ยงเลิกราและจัดการเรื่องที่พักของไป๋ลั่วหลีแล้ว หวังหยวนก็รีบออกไปข้างนอกพร้อมกับตงฟางฮั่นริมถนน หวังหยวนและตงฟางฮั่นเดินเล่นไปพลางคุยกัน “ท่านตงฟาง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”“ข้าคิดว่าควรส่งกองกำลังไปช่วย!”“ตอนนี้ไม่ใช่ยุคสงคราม โครงการชลประทานทำให้อาณาจักรอื่น ๆ เห็นถึงประโยชน์ เท่าที่ข้ารู้ แม้แต่อาณาจักรต้าเป่ยก็กำลังเร่งสร้างโครงการชลประทานเหมือนกัน!”“ในเมื่อพวกเราสร้างเสร็จก่อน ก็ควรใช้โอกาสนี้ขยายอาณาเขต!”หืม?หวังหยวนเลิกคิ้ว รู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย “ท่านตงฟาง ท่านลืมแล้วหรือ ครั้งก่อนที่พวกเราพบกันที่หอหลิวหลี ต่างให้สัญญากันว่าจะไม่ทำสงครามเพื่อให้โลกสงบสุข!”“หากข้ายกทัพตอน

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2074

    ดูเหมือนว่าเมืองหลิงจะเป็นเมืองที่รุ่งเรืองและมั่งคั่งที่สุดในดินแดนทั้งเก้า!ประชาชนอยู่เย็นเป็นสุข เป็นที่หมายปองของทุกคน!เมื่อทุกคนกลับถึงบ้านของหวังหยวน พวกหลี่ซื่อหานได้สั่งให้คนเตรียมอาหารไว้แล้ว เมื่อทุกคนนั่งลงที่โต๊ะแล้ว หวังหยวนจึงแนะนำหลิ่วหรูเยียนให้เหล่าภรรยารู้จักพวกนางชินกับเรื่องแบบนี้แล้วบุรุษมีสามภรรยาสี่อนุเป็นเรื่องปกติ ไม่นานพวกนางก็สนิทสนมกันดั่งพี่สาวน้องสาวเนื่องจากไป๋ลั่วหลีอยู่ที่นี่ด้วย หวังหยวนจึงไม่อาจอยู่พูดคุยกับภรรยาได้ เพราะต้องไปดูแลไป๋ลั่วหลีก่อนเพื่อไม่ให้เสียมารยาทหวังหยวนกลับมานั่งที่โต๊ะ หลังจากดื่มกับไป๋ลั่วหลีสองสามจอกแล้วจึงกล่าวว่า “คุณหนูไป๋เดินทางมาไกล คงไม่ใช่แค่มาขอบคุณข้ากระมัง?”“ตอนนี้เราเป็นสหายกันแล้ว หากเจ้ามีเรื่องอยากปรึกษาก็บอกมาตามตรงเถิด ไม่ต้องอ้อมค้อม! ข้าไม่ใช่คนใจแคบ! หากมีสิ่งใดให้ข้าช่วย ข้าก็ยินดี”หวังหยวนเป็นคนใจกว้างไป๋ลั่วหลีได้ยินเช่นนั้นก็ส่ายหน้าและถอนหายใจเป็นเช่นที่ร่ำลือกันจริง ๆ!หวังหยวนมีสายตาเฉียบแหลม แม้จะอายุยังน้อยแต่ก็มองคนได้ทะลุปรุโปร่ง ไม่มีความคิดใดหลบเลี่ยงสายตาเขาไปได้!“ในเมื่อท

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status