Share
บทที่ 1372
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1373
หวังหยวนย่อมมีเหตุผลที่ทำให้กระทำเช่นนี้อันที่จริงแล้วหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์จะรู้ในไม่ช้าว่าภารกิจในครั้งนี้ล้มเหลว และจะต้องมีการเคลื่อนไหวครั้งต่อไป!ซึ่งหากเป็นเช่นนั้น หมู่บ้านต้าหวังก็จะตกอยู่ในอันตรายดังนั้นหวังหยวนจึงต้องทิ้งกำลังคนไว้เฝ้าให้เพียงพอเพื่อให้แน่ใจว่าหมู่บ้านต้าหวังจะปลอดภัย!หวังหยวนและคณะออกเดินทางแล้ว หลี่ซื่อหานและภรรยาของเขาอีกสองคนเป็นกังวลมาก แต่พวกนางก็รู้ว่านี่เป็นเรื่องที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้!สถานการณ์ในปัจจุบันไม่มีหนทางใดที่จะช่วยให้พวกเขาหลีกหนีได้!ดังนั้นหากจำเป็น พวกเขาก็ต้องทุ่มเททุกสิ่งที่มี!“พี่ซื่อหาน สามีจะต้องกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอนใช่หรือไม่?”หูเมิ่งอิ๋งเอ่ยถามขึ้นในเวลานี้ ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวลหวงเจียวเจียวกัดริมฝีปากสีแดง ในใจนางก็กังวลเช่นเดียวกัน เพียงแต่นางไม่ได้พูดออกมานางรู้ดีถึงความเก่งกาจของคนในยุทธจักร จึงยิ่งรู้สึกตึงเครียดหลี่ซื่อหานเผยรอยยิ้มจาง “วางใจเถิด สามีจะต้องกลับมาอย่างแน่นอน เขาจะต้องต่อสู้เพื่อพวกเราจนถึงที่สุด ไม่ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับใคร เขาก็จะไม่ย่อท้อแน่นอน!”“ข้าเชื่อมั่นในความสามารถและสติปั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1374
“ผ่านไปครึ่งวันแล้วก็ยังไม่มีใครออกมาเลย เงียบจริง ๆ!”หวังอู่ขมวดคิ้วมองไปยังหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ที่อยู่ไกลออกไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น ลูกน้องที่อยู่ข้าง ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์นี้เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แทบจะไม่เห็นผู้คนเข้าออกอยู่แล้วขอรับ”“ไม่รู้ว่าภายในสถานที่แห่งนี้จะเป็นอย่างไรกันแน่”“พี่หวัง ท่านว่า... สถานที่แห่งนี้จะเป็นเหมือนกับที่ลูกพี่บอกว่าเป็นถํ้าพยัคฆ์วังมังกรจริงหรือขอรับ?”ลูกน้องคนนั้นถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นหลังจากได้ฟังแล้ว หวังอู่ก็พยักหน้า“อย่าตั้งคำถามกับการตัดสินของลูกพี่ เขาบอกว่าใช่ก็ต้องใช่!”หวังอู่พูดจบ นัยน์ตาของเขาก็เต็มไปด้วยความเคารพจากนั้นพวกเขาก็เริ่มเดินพักผ่อนหย่อนใจ“พี่หวัง สถานที่แห่งนี้ดีจริง ๆ อากาศดี น้ำใส อาหารวันนี้ก็อร่อยด้วย!”“โดยเฉพาะเนื้อย่างนี้ ข้าชอบมากทุกครั้งที่ได้กินจริง ๆ!”เพื่อให้ลูกหลานเศรษฐีเหล่านี้มาที่นี่ หวังอู่จึงเตรียมอาหารอร่อย ๆ ไว้มากมาย“อาหารรสเลิศจะขาดสุราได้อย่างไร มาเถิด ดื่มกันเถิด พี่น้องทั้งหลาย!”หวังอู่พูดจบก็หัวเราะเสียงดัง จากนั้นก็ดื่มกับทุกคนเขาเป็นคนที่ต้านท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1375
เมื่อหวังอู่เคาะประตูอีกครั้งก็ยังไม่มีเสียงตอบรับทำให้หวังอู่ขมวดคิ้วและรู้สึกหงุดหงิดทันทีเกิดอะไรขึ้น!เหตุใดยังไม่เปิดประตูอีก!หวังอู่สูดหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็เตรียมจะเข้าไปดูข้างในแต่ทันใดนั้นก็มีสายลมพัดผ่านมาเบา ๆ ทำให้หวังอู่ต้องหยุดชะงักไปชั่วครู่เขาได้กลิ่นคาวเลือดจาง ๆ!กลิ่นนี้ทำให้เขาขมวดคิ้ว!“กลิ่นคาวเลือด! แม้จะจางมากแต่ก็มีอยู่!”หลังจากพูดประโยคนี้จบ หวังอู่ก็ไม่ลังเลที่จะพุ่งตัวทะยานเข้าไปในลานบ้านหลังนี้ทันทีทันทีที่เข้าไป สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป!เพราะตรงหน้าเขาเต็มไปด้วยศพนับไม่ถ้วน!เมื่อมองไปรอบ ๆ ก็เห็นว่ามีอย่างน้อยยี่สิบหรือสามสิบศพ!เขาเดินเข้าไปตรวจสอบทันที แต่หลังจากตรวจสอบแล้ว เขาก็รู้สึกขนหัวลุก!แม้ว่าคนเหล่านี้จะตายไปแล้ว แต่การตายของพวกเขา...พิเศษมาก!ที่กลางหน้าผากของแต่ละคนมีจุดสีแดง!มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ไม่เป็นเช่นนั้น แต่กลับมีเลือดไหลนองเต็มพื้น!และกลิ่นคาวเลือดก็มาจากพวกเขาเหล่านั้น!สีหน้าของหวังอู่เปลี่ยนไปอย่างมาก ใครจะคิดว่าคนหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์จะตายกันหมดในชั่วข้ามคืน!เป็นไปได้อย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1376
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังอู่ก็ไม่ลังเลที่จะพูดว่า “เพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตและเข้าใกล้หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ได้โดยไม่ให้คนอื่นแปลกใจ ข้าจึงตั้งใจไปเที่ยวพักผ่อนแถวนั้น เพราะที่นั่นมีทัศนียภาพที่สวยงามขอรับ”“ดังนั้นข้าจึงเชิญพวกคุณชายสองสามคนที่สนิทสนมกันไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกันขอรับ!”“ระหว่างรับประทานอาหาร เนื้อก็หมด เพราะข้าตั้งใจเอาไปน้อยจะได้ทำทีว่าไปซื้อเนื้อที่นั่น ในป่ารกร้างย่อมไม่มีที่ไหนที่มีเนื้อเลย ข้าจึงเสนอให้ไปซื้อที่หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เกาเล่อก็ตาเป็นประกายและพยักหน้าทันที“เจ้าหนุ่ม เจ้าเก่งมากเลยนะ ถือว่าเป็นแผนการที่ไร้ที่ติ คนทั่วไปมองไม่ออกจริง ๆ”“ปลอมตัวเป็นคนเมามาซื้อเนื้อ ใครจะมองออก แล้วก็ยังเป็นคุณชายหนุ่มที่มีชื่อเสียงในเมืองอีกด้วย ใช้ได้ ใช้ได้! เจ้าเล่าต่อสิ”เกาเล่ออดชมไม่ได้ เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังอู่ก็เล่าต่อว่า “หลังจากนั้นข้าก็ทำทีไปหาซื้อเนื้อ พวกท่านทั้งหลายลองทายดูว่า ข้าเห็นอะไร?”เมื่อหวังอู่พูดจบ ต้าหู่ก็อดใจไม่ไหว“รีบเล่ามาสิเจ้าเด็กนี่ จะพูดเยิ่นเย้อให้พวกข้าอยากรู้เช่นนี้เพื่ออะไร!”ต้าหู่จ้องหน้าเขา หวังอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1377
เมื่อหวังหยวนกล่าวจบ ทุกคนก็เริ่มออกเดินทางมุ่งหน้าสู่หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ในทันทีระหว่างทางมีหวังอู่เป็นผู้นำทาง ส่วนหวังหยวนและคนอื่น ๆ ติดตามอยู่เบื้องหลังไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงที่หมายแล้วกระโจนข้ามกำแพงเข้าไปทันทีทันใดนั้นทุกคนก็ต้องตกตะลึง!ลานบ้านเต็มไปด้วยศพเกลื่อนกลาดจริง ๆ!สถานที่แห่งนี้ห่างไกลผู้คน หากมีเสียงต่อสู้ใด ๆ เกิดขึ้นก็ยากยิ่งนักที่จะมีผู้ได้ยินทว่าวิธีการสังหารนั้นรุนแรงเกินไป ทรงพลังเสียจนหวังหยวนนึกหวาดกลัว!บุคคลเหล่านี้ล้วนเป็นยอดฝีมือทั้งสิ้น!บางคนกำดาบ บางคนถือหอก เรียกได้ว่ามีอาวุธครบมือ!บริเวณโดยรอบก็มีข้าวของแตกกระจายเมื่อหวังหยวนสังเกตศพเหล่านั้นก็พบว่าบางศพมีจุดแดงที่หน้าผาก แต่บางศพก็เครื่องในแตกกระจายศพเหล่านี้จึงมีความแตกต่างกัน!ผู้ที่อ่อนแอคงถูกสังหารด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!แต่ผู้ที่แข็งแกร่งก็ยังพยายามต่อสู้ได้!ดังนั้นสภาพศพจึงแตกต่างกัน!“ตายกันหมดแล้วจริง ๆ พี่หยวน คราวนี้ท่านก็ปลอดภัยแล้วสินะขอรับ!”ต้าหู่ดีใจขึ้นมาทันที เรื่องเช่นนี้สมควรแก่การเฉลิมฉลอง!แต่ว่า...ในใจของหวังหยวนยังคงมีความกังวลแฝงอยู่เพราะเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1378
คนคนเดียวฆ่าคนไปมากมายถึงเพียงนี้ และหลายคนก็ถูกสังหารด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!เขาเป็นยอดฝีมือระดับไหนกันแน่!“อาจารย์ชิงอี ข้าขอถามเหตุผลได้หรือไม่ขอรับ?”หวังหยวนรีบถาม เมื่ออาจารย์ชิงอีได้ยินเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “อย่าเรียกอาจารย์ชิงอี อาจารย์ชิงอีตลอดเวลาเลย ข้าชื่อโม่ชิงอี ต่อไปนี้เจ้าเรียกข้าว่าพี่ชิงอีก็ได้ การเติมคำว่าอาจารย์ ทำให้ข้าดูเหมือนเป็นผู้ฝึกตนจริง ๆ”หลังจากที่โม่ชิงอีพูดจบก็พูดต่อ “ส่วนเหตุผลนั้น ประเดี๋ยวข้าจะบอกเจ้าเป็นการส่วนตัว ตอนนี้ข้าต้องบอกเรื่องอื่นให้พวกเจ้าได้รู้ก่อน”“เกี่ยวกับเรื่องของวิทยายุทธ!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึงวิทยายุทธหรือ?เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับวิทยายุทธอย่างไร!แต่พวกเขาไม่ได้เอ่ยคำใด เพียงแค่ตั้งใจฟังขณะนี้โม่ชิงอีลุกขึ้นยืน จากนั้นจึงค่อย ๆ อธิบายว่า “เส้นทางวิทยายุทธนั้นยาวนานและเกี่ยวข้องอย่างมากกับพรสวรรค์และความเพียร!”“สิ่งที่เรียกว่าการฝึกฝนก็คือการนำพลังจากฟ้าดินเข้าสู่ร่างกาย ดูดซับแก่นแท้ของสุริยันจันทรา ดูดซับพลังจากเมฆสีม่วงทิศบูรพา”“หมุนเวียนพลังลมปราณทั้งใหญ่และเล็กในจุดสำคัญข
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1379
หลังจากที่โม่ชิงอีกล่าวจบก็สะบัดนิ้วทันที พลังลมปราณพุ่งออกไปฉับพลัน!ทันใดนั้นแผ่นหินด้านข้างก็กลายเป็นรูในทันใด!ทั้งสามคนที่เห็นภาพนี้ต่างก็ตะลึงงัน!ใช้พลังด้วยการสะบัดนิ้วเบา ๆ เพียงครั้งเดียว!ก็เจาะทะลุแผ่นหินได้!ถ้าสะบัดนิ้วใส่หัวใครสักคนจะไม่ทำให้หัวแตกกระจายไปเลยหรือ!“นี่คือการปล่อยพลังปราณภายในออกไป พลังปราณไม่เพียงแค่กักเก็บอยู่ในร่างกายเท่านั้น แต่ยังสามารถใช้นอกร่างกายได้อีกด้วย ส่วนจะไกลแค่ไหน แข็งแกร่งแค่ไหน นั่นก็ขึ้นอยู่กับความแตกต่างของแต่ละขั้น!”“แบ่งเป็นสามขั้นตอน ขั้นต้น ขั้นกลาง ขั้นสูง โดยพิจารณาจากความเข้มข้นของพลังปราณ!”“ตามตำรานั้นปรมาจารย์ขั้นสูงย่อมแข็งแกร่งที่สุด แต่ก็มีอัจฉริยะบางคนที่พรสวรรค์ล้ำเลิศ แม้จะอยู่ในปรมาจารย์ขั้นกลาง แต่ก็สามารถต่อสู้กับปรมาจารย์ขั้นสูงได้ ไม่ใช่เรื่องแปลก”โม่ชิงอีกล่าวจบก็ยกยิ้มจาง แล้วมองไปที่ทั้งสามคน“ที่ข้าเพิ่งพูดไป เข้าใจกันหรือไม่?”หวังหยวนและคนอื่น ๆ ย่อมเข้าใจเพราะเขาสาธิตให้เห็นแล้วถ้าไม่เข้าใจก็คงจะโง่เขลาเกินไปแล้วกระมัง?“ไม่นึกเลยว่าวิชานี้จะมีขั้นตอนเช่นนี้ ข้า... ข้าไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1380
“เหมือนกับเจตจำนงแห่งดาบ เหมือนกับเจตจำนงแห่งการฆ่า!”“ขอบเขตนั้นลึกลับมาก บางคนใช้เวลาทั้งชีวิตก็ไม่สามารถก้าวข้ามได้ บางคนก็เข้าใจแจ่มแจ้งได้ในชั่วข้ามคืน”“ขั้นสวรรค์ทดสอบความสามารถในการรับรู้โดยกำเนิดที่แท้จริง”เมื่อโม่ชิงอีกล่าวจบ เขาก็โบกมือไปที่หนึ่ง ทันใดนั้นดาบราชวงศ์ถังในมือของต้าหู่ก็สั่น แล้วพลังปราณก็ดูดเข้ามา ดาบราชวงศ์ถังจึงตกไปอยู่ในมือของโม่ชิงอี!“นี่... นี่คือเจตจำนง!”เมื่อพูดจบเขาก็สะบัดดาบเบา ๆ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังออกมาจากดาบ!พลังดาบอันรุนแรงพวยพุ่งออกมา!“ดาบเล่มนี้... มีเจตจำนงแห่งการฆ่า!”เมื่อโม่ชิงอีพูดจบก็เคลื่อนไหวโดยไร้เสียง จากนั้นฟันดาบออกไปอย่างรุนแรง!ทำให้ดาบเล่มนี้ก็ระเบิดพลังดาบออกไปกว่าสิบเมตร ทำให้พื้นดินกลายเป็นร่องลึกในทันที!เรื่องนี้ทำให้พวกเขาต้องปรับความรู้ความเข้าใจใหม่ทั้งหมดอีกครั้ง!พลังของดาบเล่มนี้ แม้แต่กระสุนปืนก็ยังต้านทานไม่ได้!หรือเรียกได้ว่าเร็วเกินไป เร็วกว่ากระสุนปืนเสียอีก!ในขณะที่ต้าหู่และเกาเล่อตกใจ หวังหยวนก็มีสีหน้าไม่สู้ดี!เพราะถ้าแม้แต่กระสุนปืนก็ยังเทียบไม่ได้ นั่นก็หมายความว่าปืนคาบศิลาของเขาจะทำให้
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
