Share
บทที่ 1331
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1332
“ข้ารู้ว่าเขาเป็นคนเช่นไร และเขาก็ควรจะรู้เช่นกันว่าข้าเป็นคนเช่นไร เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว!”“ไม่จำเป็นต้องพบกัน!”“ข้าเพียงแค่รู้สึกว่าเกาเล่อผู้นี้เป็นคนมีความสามารถมาก ข้าไว้ใจเขา แต่เขาก็ยังถูกเจ้าล่อลวงไปเสียได้!”“ข้าแพ้พ่ายก็ต้องยอมรับ!”“และที่สำคัญที่สุด คืออ๋องเซ่อเป่ยก็สิ้นไปแล้วด้วย เฮ้อ...”“หวังหยวน บางทีสิ่งที่เจ้าทำอาจถูกต้องแล้ว หากไม่ทำให้พวกข้าสงบลง อาณาจักรแห่งนี้คงจะเกิดปัญหาไม่หยุดยั้ง!”เมื่ออ๋องเจิ้นตงกล่าวถึงเหตุการณ์ในอดีต หวังหยวนก็ไม่อาจลืมได้!ที่เขาต้องเดินทางมายังเมืองหวงนั้นก็เพราะถูกจักรพรรดิซิงหลงบังคับ!เรื่องนี้ผ่านมาหลายปีแล้ว เมื่อคิดทบทวนดูก็ช่างน่าสนใจจริง ๆ!ในเวลานั้นแผ่นดินยังไม่วุ่นวายเท่าปัจจุบัน“หวังหยวน ข้าจะเล่าเรื่องหนึ่งให้เจ้าฟัง ที่จริงแล้ว... เรื่องเจิ้งกุ้ยเหรินคราวก่อนเป็นฝีมือของข้าเองนี่แหละ!”อ๋องเจิ้นตงมองไปที่หวังหยวนแล้วหัวเราะเรื่องนี้ทุกคนก็รู้กันดีอยู่แล้ว ต่อให้จะเล่าออกมาก็ไม่เป็นอะไรเมื่อหวังหยวนได้ยินเช่นนั้น ก็เหลือบตามองหน้าอ๋องเจิ้นตง แล้วไม่ได้เอ่ยคำใดนอกจาก “เรื่องนี้ข้าก็รู้แล้ว”“หลังจากที่แม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1333
ในเมื่อหวังหยวนคาดเดาจุดประสงค์ของอ๋องเจิ้นตงไม่ได้ ก็ต้องทำให้ช่องโหว่ปรากฏ!ด้วยการให้โอกาสอีกฝ่าย!ฉะนั้นในเวลานี้ หวังหยวนจึงแสร้งทำเป็นมึนเมา หลังจากดื่มต่อไปไม่กี่จอก เขาก็แสร้งล้มลงฟุบหลับไปไม่ได้สติตอนนี้อ๋องเจิ้นตงดีใจนัก ไม่นึกว่าหวังหยวนจะเมาจริง ๆ!เรื่องนี้ทำให้เขาตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง!เมื่อคิดเช่นนี้ อ๋องเจิ้นตงก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วค่อย ๆ เข้าไปใกล้หวังหยวนหวังหยวนรู้สึกตึงเครียด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้สึกว่าชายผู้นี้เข้ามาใกล้ก็รู้สึกงุนงง!เขา...จะทำอะไร?ขโมยของหรือ?การขโมยของไม่น่าจะเป็นไปได้!อ๋องเจิ้นตงแทบจะร่ำรวยที่สุดในอาณาจักร แล้วจะขาดแคลนเงินได้อย่างไร!เช่นนั้นจะเป็นการทำมิดีมิร้ายหรือเปล่า?ชายผู้นี้มีรสนิยมทางเพศที่ผิดแปลกไปหรือ?หวังหยวนตกใจกลัวและกังวลมาก และผลลัพธ์ก็คือ...อ๋องเจิ้นตงนี้เอื้อมมือออกมาแตะตัวเขาอย่างแผ่วเบา!ให้ตายเถอะ!เจ้าสารเลวคนนี้ทำให้เขาเมาเพื่อทำเรื่องเช่นนี้!หวังหยวนตกใจมาก ขณะที่กำลังจะเลิกแกล้งเมา แต่ใครจะรู้ว่าอ๋องเจิ้นตงกลับเอื้อมมือไปแตะปืนคาบศิลาของเขา!ในชั่วพริบตาเดียวก็หยิบปืนคาบศิลาไป!หวัง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1334
อ๋องเจิ้นตงสั่งการคนรับใช้ทันทีจากนั้นคนหลายคนก็เข้ามาช่วยกันประคองหวังหยวนขึ้นเกี้ยวหาม มุ่งหน้าไปยังจวนอ๋องเป่ยหลิงเมื่อหวังหยวนขึ้นไปบนเกี้ยวหามแล้ว เขาก็ลืมตาขึ้น!เขาได้แต่พ่นลมหายใจออกมา แต่ก็ไม่ได้เอ่ยคำใดไม่นานก็กลับมาถึงจวน หวังหยวนรีบบอกเกาเล่อให้แอบไปบอกให้อ๋องหลงซีมาพบเขาทันที โดยไม่สนใจว่าจะดึกแล้ว!“พี่หยวน... นี่หมายความว่าอย่างไร?”เกาเล่อมีสีหน้าสับสน ไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อได้ยินเช่นนี้ หวังหยวนก็หัวเราะ“ไปเรียกเถิด”เกาเล่อไม่ลังเล รีบไปที่จวนอ๋องหลงซีไม่นานอ๋องหลงซีก็ตามเกาเล่อออกจากจวนอย่างเงียบเชียบ แล้วมาที่จวนอ๋องเป่ยหลิงก่อนเข้าไปในห้องตำราของหวังหยวนทันทีที่เข้ามาแล้ว อ๋องหลงซีก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “หวังหยวน ดึกดื่นป่านนี้แล้วยังเรียกข้ามา มีเรื่องสำคัญอะไรหรือ?”เมื่อหวังหยวนได้ยินเช่นนี้ก็พยักหน้า“เรื่องนี้เกี่ยวกับชีวิตของท่าน!”อ๋องหลงซีฟังแล้วก็ตกใจเล็กน้อย!เรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตของเขางั้นหรือ ช่างน่าขันนัก!จะเป็นไปได้อย่างไร?“หวังหยวน เจ้าอย่ามาล้อเล่นกับข้าเลย ในเมืองหวงแห่งนี้ นอกจากไทเฮาแล้วคงไม่มีใครฆ่าข้าได้”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1335
หลังจากที่อ๋องหลงซีพูดจบ หวังหยวนก็พยักหน้ารับ เขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากมายอีก ในเมื่ออีกฝ่ายได้กล่าวตัดบทเช่นนั้นแล้ว และเขาก็เชื่อด้วยว่าอ๋องหลงซีไม่ใช่คนพูดจาโอ้อวดเกินจริง หากเขาบอกว่ามีหนทางก็ย่อมมีหนทางเป็นแน่!หลังจากที่อ๋องหลงซีจากไป หวังหยวนก็หาวออกมาแล้วจึงไปเข้านอนในขณะนี้อ๋องเจิ้นตงรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก!เขาถือปืนคาบศิลาไว้ในมือแล้วพิจารณาอย่างถี่ถ้วน ยิ่งพิจารณาก็ยิ่งรู้สึกตกใจ!“นี่มันช่างวิเศษจริง ๆ! หวังหยวนช่างไม่ธรรมดานัก สิ่งนี้แม้แต่ยอดปรมาจารย์ในใต้หล้าก็ยังคงไม่สามารถต่อกรได้!”“ได้ยินมาว่าหวังหยวนมีเพียงหมื่นคนก็สามารถต้านทานกองทัพนับแสนของเมืองหวงได้ และสิ่งนี้ก็มีส่วนสำคัญ!”นอกจากอ๋องเจิ้นตงจะรู้สึกทึ่ง แล้วก็อดที่จะรู้สึกเหลือเชื่อไม่ได้!พูดตามจริงแล้วใครจะคิดว่าสิ่งเล็ก ๆ นี้จะสามารถสร้างความเสียหายร้ายแรงได้ถึงเพียงนั้น!“ด้วยสิ่งนี้ อ๋องหลงซีจะต้องตายอย่างแน่นอน!”อ๋องเจิ้นตงยิ้มอย่างมีความสุข ดวงตาของเขาฉายแววตื่นเต้น!ในขณะเดียวกัน เขาก็ได้วางแผนไว้เรียบร้อยแล้วว่าจะเลือกวันลงมือพรุ่งนี้เลย!เมื่ออ๋องเจิ้นตงคิดได้ดังนั้นก็เข้านอนเช่น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1336
ทว่าในขณะนั้นขบวนเกี้ยวของอ๋องเจิ้นตงก็มาถึงแล้ว!อ๋องเจิ้นตงมองไปที่ประตู แล้วสั่งให้คนไปเคาะประตูแต่ในไม่ช้าก็ได้รับคำตอบว่าไม่รับแขก!อ๋องเจิ้นตงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย ไม่รับแขกหรือ?นี่เป็นการเตรียมการมาอย่างดี!โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อขัดขวางเขานั่นเอง!เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วเดินไปที่ประตูเพื่อเคาะประตูเอง จากนั้นพ่อบ้านก็ออกมา“ถวายบังคมอ๋องเจิ้นตงพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อพ่อบ้านพูดจบ อ๋องเจิ้นตงก็โบกมือแล้วถามว่า“อ๋องหลงซีอยู่ที่ไหน ข้าต้องการพบเขา”พ่อบ้านรีบพูดว่า “ขออภัยด้วยพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง นายท่านกำลังป่วยอยู่ และได้สั่งการลงมาแล้วว่าไม่รับแขกพ่ะย่ะค่ะ”“ท่านอ๋อง หากท่านมีเรื่องสำคัญ ข้าจะนำไปเรียนนายท่านให้พ่ะย่ะค่ะ”“แต่หากเพียงแค่มาเยี่ยม นายท่านได้สั่งการไว้ก่อนที่จะปิดประตูจวนว่าขอขอบคุณแขกทุกท่าน เมื่อนายท่านหายป่วยแล้ว จะไปเยี่ยมเยียนด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ”คำพูดของพ่อบ้านนั้นไร้ช่องโหว่อย่างสมบูรณ์แบบต่อให้อ๋องเจิ้นตงจะพูดอะไรก็ไร้ประโยชน์!เพราะทุกคำพูดถูกปิดกั้นหมดแล้ว!เมื่อคิดได้ดังนั้น อ๋องเจิ้นตงก็ถอนหายใจแล้วพยักหน้า “ก็ได้ ปล่อยใ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1337
เกาเล่อไม่เข้าใจ ยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง เหตุผลอะไร!อ๋องหลงซีกลัวตายหรือ?เรื่องนี้...ไม่น่าจะเป็นไปได้!คนผู้นี้วางแผนอย่างรอบคอบจนสามารถก้าวขึ้นไปสู่ตำแหน่งนั้นได้ แน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนที่กลัวตาย!แล้วจะเป็นเหตุผลอะไรได้?หวังหยวนมองไปที่เกาเล่อแล้วพูดว่า “ข้าถามเจ้าหน่อย อ๋องเจิ้นตงกับอ๋องหลงซีมีความสัมพันธ์กันอย่างไร?”เกาเล่อฟังแล้วก็นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตอบโดยไม่ต้องคิด “เป็นญาติกัน พวกเขาทั้งสองล้วนเป็นสายเลือดของราชวงศ์ แม้ว่า... จะไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด แต่ก็สนิทกันยิ่งกว่าพี่น้องร่วมสายเลือด!”หลังจากพูดจบ เขาก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็พูดว่า “หรือว่า... เป็นเพราะความสัมพันธ์นี้หรือ?”“ท่านคิดว่าอ๋องหลงซียังเป็น... คนที่ให้ความสำคัญกับสายสัมพันธ์ทางสายเลือดมากงั้นหรือ?”เกาเล่อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่ค่อยอยากเชื่อนัก!หวังหยวนพยักหน้าแล้วพูดว่า “อ๋องหลงซีไม่ต้องการให้เกิดการฆ่าฟันกันเองมากที่สุด หากไม่ใช่เพราะความชอบธรรมในหัวใจของเขา อาจเกิดความวุ่นวายขึ้นในเมืองหวงขึ้นแล้ว!”“เจ้าคิดว่าเหตุใดเซียวฉู่ฉู่จึงสามารถยึดครองเมืองหวงได้ตั้งนานหลายปี เหตุใดจึ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1338
“พูดเป็นเล่น เกินจริงไปหน่อยแล้ว!”“ครั้งนี้อ๋องหลงซีต้องการจัดการกองกำลังของอ๋องเจิ้นตงทั้งหมด ในขณะเดียวกัน เขาก็ให้โอกาสอ๋องเจิ้นตงด้วยเช่นกัน เพื่อดูว่าเขาจะลงมือหรือไม่!”“ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่อยากให้เขาลงมือ และไม่อยากเผชิญหน้ากับเขาด้วยอาวุธด้วย!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เกาเล่อก็พยักหน้า“อ๋องหลงซีคิดเช่นนี้ก็เพราะใส่ใจสถานการณ์โดยรวม”“ตอนนี้... อ๋องหลงซีคงกำลังคิดถึงพี่ท่านมากใช่หรือไม่?”ขณะนี้เกาเล่อพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม“เป็นไปได้มาก!”“ฮ่าฮ่า หากเป็นเช่นนั้นก็ไปพบกับอ๋องหลงซีกันเถิด!”หวังหยวนพูดกลั้วหัวเราะ อาจเป็นไปได้ที่อ๋องหลงซีต้องการพบเขา เพราะอย่างไรก็ต้องจัดการกับอ๋องเจิ้นตงอ๋องเจิ้นตงจะเกิดความคิดกบฏ หากทำได้ก็ควรจะหาทางหยุดยั้ง!หากลงมือจริง ก็ต้องทำให้รู้ชัดเจนก่อนว่าเขาจะมีไพ่ตายอะไร!หวังหยวนพูดจบก็ไปที่จวนของอ๋องหลงซี!เมื่อมาถึงหน้าประตู หวังหยวนก็ถูกปฏิเสธเช่นเดียวกับอ๋องเจิ้นตง!แต่ขณะที่หวังหยวนกำลังเตรียมตัวจะจากไป เขาก็เห็นพ่อบ้าน“ท่านอ๋องเป่ยหลิง นายท่านขอเชิญ แต่ท่านอาจต้อง... เข้ามาทางประตูหลัง เพื่อ... แอบไปพบพ่ะย่ะค่ะ...”หวังหยวนได้ฟ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1339
อ๋องหลงซีไม่เคยได้ยินคำนี้มาก่อนย่อมเกิดความสงสัย!หวังหยวนหรี่ตาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะอธิบาย“ความหมายของประโยคนี้ก็คือ...”“ท่านรู้ดีอยู่แล้วว่าฝ่ายตรงข้ามคิดจะทำอะไร แต่กลับล่อลวงให้เขาทำสิ่งนั้นต่อไป... นี่เรียกว่า 'หลอกปลาให้ติดเบ็ด'“เมื่อหวังหยวนพูดจบ อ๋องหลงซีก็ยิ้มแล้วพยักหน้า“เจ้าพูดเช่นนี้บางทีอาจเป็นอย่างนั้นจริง ๆ!”หลังจากที่อ๋องหลงซีพูดจบก็หันไปมองหวังหยวน แล้วจึงกล่าวว่า “หวังหยวน เจ้าคิดอย่างไรกับเรื่องอ๋องเจิ้นตง”หวังหยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวว่า “จากที่เห็นมา แนวทางของท่านถูกต้องแล้ว เพราะว่า... การไม่ต้องลงมือทำอะไรเลยนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด!”อ๋องหลงซีก็คิดเช่นนั้นจึงได้ตัดสินใจเช่นนี้!แน่นอนว่าในใจของเขายังลังเลอยู่ว่าการทำเช่นนี้จะรุนแรงเกินไปหรือไม่!เพียงแต่สถานการณ์เช่นนี้ไม่มีหนทางอื่นใดที่ดีกว่าแล้ว!พูดตามตรงคือทั้งการหลอกปลาให้ติดเบ็ด และการเปิดโปงอ๋องเจิ้นตง อ๋องหลงซีก็ยังไม่แน่ใจนักว่าควรทำอย่างไรดี!เพราะว่า...ทั้งสองเป็นญาติร่วมสายเลือดเดียวกัน!“ข้าเข้าใจ... อ๋องเจิ้นตงไม่ควรเคลื่อนไหวใด ๆ ไม่เช่นนั้น... ข้าคงต้อง...”
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
