Share
บทที่ 1335
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1336
ทว่าในขณะนั้นขบวนเกี้ยวของอ๋องเจิ้นตงก็มาถึงแล้ว!อ๋องเจิ้นตงมองไปที่ประตู แล้วสั่งให้คนไปเคาะประตูแต่ในไม่ช้าก็ได้รับคำตอบว่าไม่รับแขก!อ๋องเจิ้นตงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย ไม่รับแขกหรือ?นี่เป็นการเตรียมการมาอย่างดี!โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อขัดขวางเขานั่นเอง!เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วเดินไปที่ประตูเพื่อเคาะประตูเอง จากนั้นพ่อบ้านก็ออกมา“ถวายบังคมอ๋องเจิ้นตงพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อพ่อบ้านพูดจบ อ๋องเจิ้นตงก็โบกมือแล้วถามว่า“อ๋องหลงซีอยู่ที่ไหน ข้าต้องการพบเขา”พ่อบ้านรีบพูดว่า “ขออภัยด้วยพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง นายท่านกำลังป่วยอยู่ และได้สั่งการลงมาแล้วว่าไม่รับแขกพ่ะย่ะค่ะ”“ท่านอ๋อง หากท่านมีเรื่องสำคัญ ข้าจะนำไปเรียนนายท่านให้พ่ะย่ะค่ะ”“แต่หากเพียงแค่มาเยี่ยม นายท่านได้สั่งการไว้ก่อนที่จะปิดประตูจวนว่าขอขอบคุณแขกทุกท่าน เมื่อนายท่านหายป่วยแล้ว จะไปเยี่ยมเยียนด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ”คำพูดของพ่อบ้านนั้นไร้ช่องโหว่อย่างสมบูรณ์แบบต่อให้อ๋องเจิ้นตงจะพูดอะไรก็ไร้ประโยชน์!เพราะทุกคำพูดถูกปิดกั้นหมดแล้ว!เมื่อคิดได้ดังนั้น อ๋องเจิ้นตงก็ถอนหายใจแล้วพยักหน้า “ก็ได้ ปล่อยใ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1337
เกาเล่อไม่เข้าใจ ยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง เหตุผลอะไร!อ๋องหลงซีกลัวตายหรือ?เรื่องนี้...ไม่น่าจะเป็นไปได้!คนผู้นี้วางแผนอย่างรอบคอบจนสามารถก้าวขึ้นไปสู่ตำแหน่งนั้นได้ แน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนที่กลัวตาย!แล้วจะเป็นเหตุผลอะไรได้?หวังหยวนมองไปที่เกาเล่อแล้วพูดว่า “ข้าถามเจ้าหน่อย อ๋องเจิ้นตงกับอ๋องหลงซีมีความสัมพันธ์กันอย่างไร?”เกาเล่อฟังแล้วก็นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตอบโดยไม่ต้องคิด “เป็นญาติกัน พวกเขาทั้งสองล้วนเป็นสายเลือดของราชวงศ์ แม้ว่า... จะไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด แต่ก็สนิทกันยิ่งกว่าพี่น้องร่วมสายเลือด!”หลังจากพูดจบ เขาก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็พูดว่า “หรือว่า... เป็นเพราะความสัมพันธ์นี้หรือ?”“ท่านคิดว่าอ๋องหลงซียังเป็น... คนที่ให้ความสำคัญกับสายสัมพันธ์ทางสายเลือดมากงั้นหรือ?”เกาเล่อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่ค่อยอยากเชื่อนัก!หวังหยวนพยักหน้าแล้วพูดว่า “อ๋องหลงซีไม่ต้องการให้เกิดการฆ่าฟันกันเองมากที่สุด หากไม่ใช่เพราะความชอบธรรมในหัวใจของเขา อาจเกิดความวุ่นวายขึ้นในเมืองหวงขึ้นแล้ว!”“เจ้าคิดว่าเหตุใดเซียวฉู่ฉู่จึงสามารถยึดครองเมืองหวงได้ตั้งนานหลายปี เหตุใดจึ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1338
“พูดเป็นเล่น เกินจริงไปหน่อยแล้ว!”“ครั้งนี้อ๋องหลงซีต้องการจัดการกองกำลังของอ๋องเจิ้นตงทั้งหมด ในขณะเดียวกัน เขาก็ให้โอกาสอ๋องเจิ้นตงด้วยเช่นกัน เพื่อดูว่าเขาจะลงมือหรือไม่!”“ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่อยากให้เขาลงมือ และไม่อยากเผชิญหน้ากับเขาด้วยอาวุธด้วย!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เกาเล่อก็พยักหน้า“อ๋องหลงซีคิดเช่นนี้ก็เพราะใส่ใจสถานการณ์โดยรวม”“ตอนนี้... อ๋องหลงซีคงกำลังคิดถึงพี่ท่านมากใช่หรือไม่?”ขณะนี้เกาเล่อพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม“เป็นไปได้มาก!”“ฮ่าฮ่า หากเป็นเช่นนั้นก็ไปพบกับอ๋องหลงซีกันเถิด!”หวังหยวนพูดกลั้วหัวเราะ อาจเป็นไปได้ที่อ๋องหลงซีต้องการพบเขา เพราะอย่างไรก็ต้องจัดการกับอ๋องเจิ้นตงอ๋องเจิ้นตงจะเกิดความคิดกบฏ หากทำได้ก็ควรจะหาทางหยุดยั้ง!หากลงมือจริง ก็ต้องทำให้รู้ชัดเจนก่อนว่าเขาจะมีไพ่ตายอะไร!หวังหยวนพูดจบก็ไปที่จวนของอ๋องหลงซี!เมื่อมาถึงหน้าประตู หวังหยวนก็ถูกปฏิเสธเช่นเดียวกับอ๋องเจิ้นตง!แต่ขณะที่หวังหยวนกำลังเตรียมตัวจะจากไป เขาก็เห็นพ่อบ้าน“ท่านอ๋องเป่ยหลิง นายท่านขอเชิญ แต่ท่านอาจต้อง... เข้ามาทางประตูหลัง เพื่อ... แอบไปพบพ่ะย่ะค่ะ...”หวังหยวนได้ฟ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1339
อ๋องหลงซีไม่เคยได้ยินคำนี้มาก่อนย่อมเกิดความสงสัย!หวังหยวนหรี่ตาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะอธิบาย“ความหมายของประโยคนี้ก็คือ...”“ท่านรู้ดีอยู่แล้วว่าฝ่ายตรงข้ามคิดจะทำอะไร แต่กลับล่อลวงให้เขาทำสิ่งนั้นต่อไป... นี่เรียกว่า 'หลอกปลาให้ติดเบ็ด'“เมื่อหวังหยวนพูดจบ อ๋องหลงซีก็ยิ้มแล้วพยักหน้า“เจ้าพูดเช่นนี้บางทีอาจเป็นอย่างนั้นจริง ๆ!”หลังจากที่อ๋องหลงซีพูดจบก็หันไปมองหวังหยวน แล้วจึงกล่าวว่า “หวังหยวน เจ้าคิดอย่างไรกับเรื่องอ๋องเจิ้นตง”หวังหยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวว่า “จากที่เห็นมา แนวทางของท่านถูกต้องแล้ว เพราะว่า... การไม่ต้องลงมือทำอะไรเลยนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด!”อ๋องหลงซีก็คิดเช่นนั้นจึงได้ตัดสินใจเช่นนี้!แน่นอนว่าในใจของเขายังลังเลอยู่ว่าการทำเช่นนี้จะรุนแรงเกินไปหรือไม่!เพียงแต่สถานการณ์เช่นนี้ไม่มีหนทางอื่นใดที่ดีกว่าแล้ว!พูดตามตรงคือทั้งการหลอกปลาให้ติดเบ็ด และการเปิดโปงอ๋องเจิ้นตง อ๋องหลงซีก็ยังไม่แน่ใจนักว่าควรทำอย่างไรดี!เพราะว่า...ทั้งสองเป็นญาติร่วมสายเลือดเดียวกัน!“ข้าเข้าใจ... อ๋องเจิ้นตงไม่ควรเคลื่อนไหวใด ๆ ไม่เช่นนั้น... ข้าคงต้อง...”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1340
แต่ว่า...กลับไม่สามารถแตะแม้แต่ชายเสื้อของเชียนหลงได้ด้วยซ้ำ!“เชียนหลง... เจ้า... เก่งเกินไปแล้วหรือเปล่า?”หวังหยวนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ ในเวลานี้เขาใช้พลังทั้งหมดแล้ว!แต่เชียนหลงก็ยังสามารถหลบหลีกได้อย่างง่ายดายนางยกยิ้มจาง แม้ว่าตนจะไม่ได้เก่งมากนัก แต่ก็เก่งกว่าปรมาจารย์ระดับสูงในเวลานั้นหลายขั้นอย่างแน่นอน!“คุณชาย ดูเหมือนว่าท่านยังต้องฝึกฝนอย่างหนักให้บ่อยขึ้น!”เชียนหลงหัวเราะ ขณะที่ร่างกายหลบหลีกการโจมตีของหวังหยวน แต่ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็ซีดลงอย่างฉับพลัน ก่อนที่ร่างกายจะล้มลงไปด้านหลังโดยไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ!เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ทำให้หวังหยวนตกใจ!เขารีบคว้าตัวเชียนหลงไว้โดยไม่รู้ตัว ผลก็คือสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก! เพราะว่าหวังหยวนสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นที่น่ากลัวมากจากร่างกายของนาง!ความหนาวเย็นนั้นทำให้เขาตัวสั่นสะท้าน!“เกิดอะไรขึ้น!”เขารีบถามด้วยความตกใจ“เชียนหลง เจ้าเป็นอะไรไป?”สีหน้าของเชียนหลงซีดเซียว ร่างกายสั่นเทา แต่ยังคงพูดว่า “ข้า... ข้าไม่เป็นอะไรหรอก คุณชาย ท่านช่วยพาข้ากลับไปที่ห้อง ข้า... ข้าจะดีขึ้นในอีกสั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1341
ใบหน้างามเลิศนี้ ทำให้แม้แต่หวงเจียวเจียวก็ยังตะลึงงัน!นางคิดว่าตนเองมีรูปโฉมงดงามนัก จัดเป็นหนึ่งในสตรีงามที่สุดในใต้หล้า!แต่ว่า...เมื่อเห็นเชียนหลงเผยโฉมหน้าที่แท้จริง ก็แทบจะตกตะลึงจนสิ้นสติ!นางไม่เคยพบหญิงงามถึงเพียงนี้มาก่อน!ขณะนั้นเหล่าสาวใช้ที่อยู่ใกล้ต่างก็ตะลึงงัน หวงเจียวเจียวเพิ่งจะได้สติจึงกล่าวว่า “สิ่งที่เห็นในวันนี้ พวกเจ้าจงปิดปากไว้ให้สนิท หากข้ารู้ว่ามีผู้ใดเผลอหลุดคำใดออกไป พวกเจ้าตายแน่!”“ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทุกคน! เข้าใจหรือไม่!”หวงเจียวเจียวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา เมื่อกล่าวจบสาวใช้เหล่านั้นต่างก็หวาดกลัว ชีวิตของพวกนางในจวนใหญ่แห่งนี้ เปรียบดังผักตบชวาไร้ค่าที่ลอยมาตามน้ำ!“พวกเจ้าออกไปเถิด”หวงเจียวเจียวเหลือบมองเชียนหลง ขณะนี้อาการของนางดีขึ้นมากแล้วจึงวางใจได้ขณะนั้นเอง หวังหยวนที่เห็นว่าพวกนางออกมาแล้วก็รีบถามว่า “เป็นอย่างไรบ้าง? ข้างในเป็นอย่างไร?”สาวใช้เหล่านั้นบอกหวังหยวนได้เพียงว่าอาการของนางดีขึ้นมากแล้วหวังหยวนยังคงไม่กล้าเข้าไป เพราะเชียนหลงยังคงเปลือยกายอยู่ ไม่ว่าอย่างไร นางก็ยังเป็นผู้หญิงทันใดนั้นหวงเจียวเจียวก็เดินออกมาที่จริ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1342
ทุกครั้งที่ความเย็นยะเยือกในร่างกายกำเริบ นางก็จะอยู่ในสภาพเช่นนี้นางลุกขึ้นอย่างยากลำบาก แล้วก็เห็นหวงเจียวเจียวที่นั่งหลับอยู่ข้าง ๆยิ่งเห็นถังน้ำที่วางอยู่ตรงนั้น นางก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีเมื่อเห็นว่าตนเองสวมเสื้อผ้าที่สะอาดแล้ว นางก็ไม่ได้คิดอะไรมาก“พี่เจียวเจียว”นางเรียกเบา ๆ หวงเจียวเจียวจึงลืมตาขึ้น“อ้าว เชียนหลง เจ้าฟื้นแล้ว!”เมื่อหวงเจียวเจียวเห็นเชียนหลงฟื้นขึ้นมาแล้วก็ดีใจมาก“เป็นอย่างไรบ้าง? ดีขึ้นหรือยัง?”เมื่อได้ยินดังนั้น เชียนหลงจึงตอบว่า “ดีแล้วเจ้าค่ะ ขอบคุณพี่เจียวเจียว ท่านคงเหนื่อยแย่แล้ว เพราะข้า ท่านจึงต้องวิ่งวุ่นไปมา ท่านไปพักผ่อนเถิด ข้าไม่เป็นอะไรแล้วเจ้าค่ะ”หวงเจียวเจียวหัวเราะ แต่ก็ไม่ได้รีบไปไหน กลับถามว่า “เชียนหลง เจ้าเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ความหนาวเย็นนี้ช่างน่ากลัวนัก”เมื่อได้ยินดังนั้น เชียนหลงก็ถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ข้าป่วยเป็นโรคประหลาด ด้วยความที่เป็นเช่นนี้ ข้าจึงหนีออกมาเพื่อไม่ให้คนในครอบครัวเป็นห่วง”“พี่เจียวเจียว ข้าจะบอกความจริงแก่ท่าน ข้าคง... มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่ปีแล้ว ดังนั้นในช่วงชีวิตที่เหลือของข้า ข้าอยากจะใช้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1343
เชียนหลงไม่คาดคิดว่ากลอุบายแปลงโฉมของตนจะถูกเปิดโปงเสียแล้ว!สาเหตุย่อมมาจากร่างกายของนางเองที่เป็นคนธาตุเย็นเป็นแน่!“ว่าอย่างไร ยังคิดจะหลอกข้าอีกหรือไม่? ฮึ่ม!”หวงเจียวเจียวหัวเราะออกมาเมื่อกล่าวประโยคนี้จบ เชียนหลงรู้สึกอับอายขณะเอ่ยว่า “ขออภัย พี่เจียว ข้า...ข้าไม่ได้ตั้งใจจะปกปิดท่าน แต่เพียงรู้สึกว่าใบหน้าเช่นนี้อาจก่อให้เกิดเรื่องยุ่งยากไม่จำเป็น...”เชียนหลงคิดเช่นนั้นจริง ๆ!เพราะนางเคยประสบปัญหามากมายเนื่องจากรูปโฉมของตน มีผู้คนมากมายต้องจบชีวิตลงเพราะรูปโฉมเช่นนี้!ในหมู่สามัญชนหลายคนเมื่อได้เห็นใบหน้าของนาง ก็ปรารถนาจะครอบครองไว้เป็นของตน จนกล่าวได้ว่าพวกเขาใช้สารพัดวิธี!สุดท้ายก็ไม่วายที่จะใช้มาตรการรุนแรง นางจึงจำต้องกระทำเช่นนี้“เป็นเช่นนี้เอง ก็จริงอยู่...ใบหน้าอันงดงามเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ชายใดได้เห็นก็ต้องใจเต้น แต่แม้กระทั่งหญิงใดได้เห็นก็ยังหลงใหล”หวงเจียวเจียวหัวเราะ เมื่อกล่าวประโยคนี้จบก็กล่าวอีกว่า “ข้าจะบอกเรื่องนี้กับสามีของข้า”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เชียนหลงก็รู้สึกลำบากใจแต่ก็ยังกล่าวว่า “เกรงว่าจะทำให้คุณชายตกใจ...”หวงเจียวเจียวจึงกล่าวว่า “ส
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
