Share
บทที่ 1341
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1342
ทุกครั้งที่ความเย็นยะเยือกในร่างกายกำเริบ นางก็จะอยู่ในสภาพเช่นนี้นางลุกขึ้นอย่างยากลำบาก แล้วก็เห็นหวงเจียวเจียวที่นั่งหลับอยู่ข้าง ๆยิ่งเห็นถังน้ำที่วางอยู่ตรงนั้น นางก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีเมื่อเห็นว่าตนเองสวมเสื้อผ้าที่สะอาดแล้ว นางก็ไม่ได้คิดอะไรมาก“พี่เจียวเจียว”นางเรียกเบา ๆ หวงเจียวเจียวจึงลืมตาขึ้น“อ้าว เชียนหลง เจ้าฟื้นแล้ว!”เมื่อหวงเจียวเจียวเห็นเชียนหลงฟื้นขึ้นมาแล้วก็ดีใจมาก“เป็นอย่างไรบ้าง? ดีขึ้นหรือยัง?”เมื่อได้ยินดังนั้น เชียนหลงจึงตอบว่า “ดีแล้วเจ้าค่ะ ขอบคุณพี่เจียวเจียว ท่านคงเหนื่อยแย่แล้ว เพราะข้า ท่านจึงต้องวิ่งวุ่นไปมา ท่านไปพักผ่อนเถิด ข้าไม่เป็นอะไรแล้วเจ้าค่ะ”หวงเจียวเจียวหัวเราะ แต่ก็ไม่ได้รีบไปไหน กลับถามว่า “เชียนหลง เจ้าเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ความหนาวเย็นนี้ช่างน่ากลัวนัก”เมื่อได้ยินดังนั้น เชียนหลงก็ถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ข้าป่วยเป็นโรคประหลาด ด้วยความที่เป็นเช่นนี้ ข้าจึงหนีออกมาเพื่อไม่ให้คนในครอบครัวเป็นห่วง”“พี่เจียวเจียว ข้าจะบอกความจริงแก่ท่าน ข้าคง... มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่ปีแล้ว ดังนั้นในช่วงชีวิตที่เหลือของข้า ข้าอยากจะใช้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1343
เชียนหลงไม่คาดคิดว่ากลอุบายแปลงโฉมของตนจะถูกเปิดโปงเสียแล้ว!สาเหตุย่อมมาจากร่างกายของนางเองที่เป็นคนธาตุเย็นเป็นแน่!“ว่าอย่างไร ยังคิดจะหลอกข้าอีกหรือไม่? ฮึ่ม!”หวงเจียวเจียวหัวเราะออกมาเมื่อกล่าวประโยคนี้จบ เชียนหลงรู้สึกอับอายขณะเอ่ยว่า “ขออภัย พี่เจียว ข้า...ข้าไม่ได้ตั้งใจจะปกปิดท่าน แต่เพียงรู้สึกว่าใบหน้าเช่นนี้อาจก่อให้เกิดเรื่องยุ่งยากไม่จำเป็น...”เชียนหลงคิดเช่นนั้นจริง ๆ!เพราะนางเคยประสบปัญหามากมายเนื่องจากรูปโฉมของตน มีผู้คนมากมายต้องจบชีวิตลงเพราะรูปโฉมเช่นนี้!ในหมู่สามัญชนหลายคนเมื่อได้เห็นใบหน้าของนาง ก็ปรารถนาจะครอบครองไว้เป็นของตน จนกล่าวได้ว่าพวกเขาใช้สารพัดวิธี!สุดท้ายก็ไม่วายที่จะใช้มาตรการรุนแรง นางจึงจำต้องกระทำเช่นนี้“เป็นเช่นนี้เอง ก็จริงอยู่...ใบหน้าอันงดงามเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ชายใดได้เห็นก็ต้องใจเต้น แต่แม้กระทั่งหญิงใดได้เห็นก็ยังหลงใหล”หวงเจียวเจียวหัวเราะ เมื่อกล่าวประโยคนี้จบก็กล่าวอีกว่า “ข้าจะบอกเรื่องนี้กับสามีของข้า”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เชียนหลงก็รู้สึกลำบากใจแต่ก็ยังกล่าวว่า “เกรงว่าจะทำให้คุณชายตกใจ...”หวงเจียวเจียวจึงกล่าวว่า “ส
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1344
ซึ่งให้ความรู้สึกราวกับนางฟ้าบนสวรรค์!เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น หวังหยวนก็ฝึกยุทธ์ในลานจวนตามปกติ แต่สายตาของเขาก็คอยมองไปที่ห้องของเชียนหลงเป็นครั้งคราวเขากังวล!แต่หญิงสาวคนนั้นไม่ออกมา เขาเองก็ไม่สามารถบุกเข้าไปดูได้ทันใดนั้นหวงเจียวเจียวก็เดินเข้ามาหาเขา จากนั้นมองไปที่ห้องของเชียนหลงแล้วชะงักไป“ยังไม่ออกมาอีกหรือ?”หวังหยวนพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “เจียวเจียว เจ้าช่วยไปดูเชียนหลงหน่อยเถิด”เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวงเจียวเจียวก็หัวเราะแล้วถามว่า “สามี ท่านเป็นห่วงเชียนหลงมากหรือ?”แท้จริงแล้วนางก็เพียงแค่พูดเล่น ไม่ได้คิดอะไรหวังหยวนหัวเราะแล้วตอบว่า “เพราะว่าเป็นสหายกัน จะต้องมีเหตุผลอะไรอีกเล่า?”“ท่าน... เหตุใดจึงถามเช่นนี้ล่ะ? เมื่อวานตอนที่นางป่วย ท่านก็เป็นห่วงมากไม่ใช่หรือ?”“พวกเจ้าต่างก็มองนางเป็นน้องสาว ข้าก็เช่นกัน เหตุใดจึงถามคำถามแปลก ๆ เช่นนี้?”หวังหยวนรู้สึกสงสัยจริง ๆ ในยามปกติ เชียนหลงสนิทกับพวกนางสามคนมากที่สุด จนถึงขั้นมองว่าเป็นพี่สาวน้องสาวกัน ดังนั้นในสถานการณ์เช่นนี้ หากเขาเป็นห่วงก็ไม่น่าจะมีอะไรผิดปกติ!หวงเจียวเจียวรู้ดีว่าหวังหยวนคิดอย่างไรจึงหัว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1345
เชียนหลงได้ยินคำพูดห่วงใยของหวังหยวนแล้วก็ยิ่งซาบซึ้งใจมากยิ่งขึ้น!เพราะนางรู้ว่าหวังหยวนนั้นห่วงใยนางจริง!เพียงแต่...ทันทีที่นางเงยหน้าขึ้นมา หวังหยวนก็ถึงกับตกตะลึงเขามองหน้าเชียนหลงแล้วขมวดคิ้ว“เอ๊ะ? เชียนหลงอยู่ไหนล่ะ?”หวังหยวนเอ่ยถามขึ้นทันที เมื่อพูดจบประโยคนี้ ทั้งหวงเจียวเจียวเจียวและเชียนหลงก็นิ่งอึ้งไป“เอ่อ... สามี นี่คือเชียนหลง”หวงเจียวเจียวเจียวรีบอธิบาย แต่คำพูดนี้กลับทำให้หวังหยวนตกใจเขาเดินเข้าไปใกล้อย่างรวดเร็วเพื่อมองเชียนหลงอย่างพินิจพิจารณา แล้วก็หัวเราะ “อย่ามาล้อกันเล่นเลย เหตุใดข้าจะจำเชียนหลงไม่ได้ นางอยู่ไหน?”“อยู่ไหน? เชียนหลง ข้าเข้าไปแล้วนะ!”หวังหยวนกล่าวพลางเดินเข้าไปในห้องของนางคำพูดนี้ทำให้เชียนหลงอดหัวเราะไม่ได้ ส่วนหวงเจียวเจียวเจียวรู้สึกสิ้นหวังสามีโง่เขลาคนนี้ยังคงตามหาเชียนหลงอยู่อีก!ส่วนเชียนหลงนั้นหัวเราะด้วยความขบขันนางมองออกว่าหวังหยวนเป็นห่วงนางจริง ๆ แม้ว่าจะได้เห็นรูปโฉมอันงดงามอันเลิศล้ำของนางแล้ว แต่ก็ยังคงเป็นห่วงเชียนหลงที่อัปลักษณ์อยู่!พูดตามจริงแล้ว ความรู้สึกเช่นนี้เป็นความรู้สึกที่นางไม่เคยมีมาก่อนในชีว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1346
แม้ว่าใบหน้าที่งดงามเช่นนี้จะทำให้เกิดปัญหาได้ แต่ว่า...พวกนางยังไม่กลัวปัญหาใดเลย!เหตุใดจึงต้องเปลี่ยนกลับไปเป็นเหมือนเดิมล่ะ?“สามี ท่านเป็นอะไรไป? เหตุใดถึงให้น้องเชียนหลงเปลี่ยนไปเป็นเหมือนเดิมล่ะ!”“หญิงสาวล้วนรักความสวยความงาม นางเพิ่งจะเปลี่ยนกลับมาได้ไม่นาน ท่านยังจะให้นางเปลี่ยนกลับไปอีก ข้าว่าท่านมีปัญหาทางความคิดแล้ว!”“เชียนหลง อย่าไปฟังเขา ข้าชอบที่จะมอง!”“ใบหน้าที่สวยงามเช่นนี้ ดูแล้วช่างสบายตาเหลือเกิน มองแล้วอารมณ์ก็ดีขึ้น!”หวงเจียวเจียวเจียวจ้องมองหวังหยวนด้วยสายตาหงุดหงิด แล้วกล่าวอย่างไม่พอใจ“ความจริง... ความจริงแล้วใบหน้าเช่นนั้นของข้าไม่ได้เป็นฝีมือของข้า ข้าไม่มีกลอุบายแปลงโฉมที่เก่งกาจเช่นนั้นหรอก”เชียนหลงก็อยากจะเปลี่ยนกลับไปเป็นเหมือนเดิมเช่นกัน แต่เสียดายที่นางไม่มีความสามารถเช่นนั้น!ใบหน้าเช่นนั้นของนางเป็นฝีมือของนักพรตเฒ่าชุดเขียวหรือ?หากต้องการเปลี่ยนกลับไปก็ไม่ใช่เรื่องง่าย!เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หวังหยวนจึงตระหนักได้ในทันที“เป็นเช่นนั้นเองหรือ? เช่นนั้นก็ได้”“เชียนหลง หากเจ้ารู้สึกว่ายุ่งยากก็หาผ้าคลุมหน้ามาใส่ก็ได้”หวังหยวนเสนอแน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1347
เชียนหลงรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างที่สุด ทว่านางไม่ได้บอกความจริงความจริงเช่นนี้ นางไม่อาจเอื้อนเอ่ยได้เพราะประเด็นสำคัญเกี่ยวกับเรื่องนี้มีมากมายเหลือเกิน!ทั้งชะตากรรมของแผ่นดินนี้และของทั้งโลกความลับที่เกี่ยวข้องนั้นมากมายนัก บัดนี้นางยังลังเลอยู่ว่าจะบอกแก่หวังหยวนทั้งหมดดีหรือไม่!เรื่องนี้ได้รับการแก้ไขแล้ว หวังหยวนจึงโล่งใจแต่เขาได้ให้ทั้งองค์กรเครือข่ายผีเสื้อออกตามหาหมอชื่อดังให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้!หมอที่สามารถรักษาอาการหนาวเย็นภายในร่างกายได้!ในช่วงนี้จวนอ๋องเป่ยหลิงจึงมีหมอชื่อดังมาเยือนทุกวัน แม้จะรู้ดีว่าตนเองไม่สามารถถูกรักษาให้หายได้ แต่เชียนหลงก็ไม่ได้ปฏิเสธความปรารถนาดีของหวังหยวนทุกวันนางจะรับการตรวจวินิจฉัยจากหมอชื่อดังเหล่านั้นในห้องแต่ก็ไม่มีใครค้นพบอาการใด ๆ เลย แม้แต่หลายคนยังมองไม่ออกด้วยซ้ำว่าเชียนหลงมีอาการเจ็บป่วย!หวังหยวนรู้สึกหงุดหงิดใจเช่นกัน เขารู้ดีว่าความหวังนั้นริบหรี่นัก แต่ก็ยังรู้สึกว่าหากยังมีความหวังอยู่แม้เพียงน้อยนิด ก็ควรจะลองดูในขณะเดียวกัน อ๋องเจิ้นตงก็รู้สึกหงุดหงิดใจเช่นกัน!อ๋องหลงซีขังตนเองอยู่ในบ้านตลอดเวลา ไม่ย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1348
แม้ว่าคนรับใช้จะลังเลอยู่บ้าง แต่ก็พยักหน้าในไม่ช้าอ๋องเจิ้นตงกับอาเจี้ยนก็มาถึงจวนอ๋องหลงซีทั้งสองปีนขึ้นไปบนกำแพงแล้วซ่อนตัวอยู่ในความมืดทันทีแต่ในไม่ช้าสีหน้าของอาเจี้ยนก็เปลี่ยนไป“ท่านพ่อ จวนอ๋องหลงซีดูเหมือนจะไม่มีคนเลยขอรับ เหตุใดจึงเงียบนัก!”“แม้แต่องครักษ์... ก็ไม่มีเลย...”เมื่อเขาพูดประโยคนี้จบลง อ๋องเจิ้นตงก็ขมวดคิ้ว!“หรือว่า... อ๋องหลงซีรู้แผนการของเราแล้ว?”เขาประหลาดใจนัก วันนี้เขาลงมืออย่างกะทันหัน มีเพียงพวกเขาสามคนเท่านั้นที่รู้!และตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว จะมีใครรู้ข่าวของพวกเขาได้อย่างไร?จะเก่งกาจเกินไปแล้ว!“อาจจะเป็นไปได้ขอรับ แต่ถ้าไม่มีคนก็ยิ่งดี เราแค่แอบเข้าไปก็พอแล้ว!”อาเจี้ยนไม่ได้สนใจ จากนั้นก็เดินนำหน้าความเร็วของเขาไม่เร็วนัก แต่ก็ยังระมัดระวังอย่างมาก!ในไม่ช้าทั้งสองก็เข้ามาในสวนหลังจวน และมาถึงหน้าห้องตำราของอ๋องหลงซี!ดึกมากแล้ว แต่ห้องตำราของอ๋องหลงซียังเปิดไฟอยู่!ไม่เพียงเท่านั้น ประตูกว้างยังเปิดรออยู่ด้วย!นี่หมายความว่าอย่างไร?“ดูเหมือนว่าอ๋องหลงซีจะรู้ว่าข้ามาแล้ว!”“จงใจถอนทหารองครักษ์ออกไป ฮึ่ม! เขาหมายความว่าอย่างไร? ต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1349
อ๋องหลงซีทุ่มเทอุทิศแด่เมืองหวงหมดทั้งใจ!กล่าวได้ว่าหากปราศจากอ๋องหลงซีแล้ว ไทเฮาเซียวฉู่ฉู่ก็คงไม่มีบารมีดังเช่นทุกวันนี้!หากไม่มีเขาคอยสนับสนุนและช่วยเหลือไทเฮาในยามที่เมืองหวงอ่อนแอที่สุด!เมืองหวงในปัจจุบันก็คงไม่ได้เจริญรุ่งเรืองดังเช่นที่เห็น!ส่วนอ๋องเจิ้นตงนั้นหรือ?คนผู้นี้...ไม่อาจเป็นฮ่องเต้ได้!“ฮึ่ม! เซียวฉู่ฉู่ปรีชาสามารถก็จริง แต่กระนั้นนางก็ยังคงเป็นสตรี!”“ข้าจะบอกเจ้าว่าตั้งแต่โบราณกาล หากสตรีใดได้ครองราชย์ อาณาจักรนั้นจะต้องล่มสลาย!”“แล้วเจ้าจะตอบแทนฮ่องเต้ผู้ล่วงลับได้อย่างไร?”อ๋องเจิ้นตงมีสีหน้าดูถูก ความสามารถของไทเฮาเซียวฉู่ฉู่เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาจริง!แต่นางเป็นสตรี ซึ่งไม่อาจยอมรับได้!“เป็นสตรีหรือ? แล้วอย่างไร? ผู้มีคุณธรรมขึ้นครองราชย์ คือหนทางแห่งฮ่องเต้!”“ยิ่งกว่านั้น คือในอดีตเมื่อฮ่องเต้เริ่มเสื่อมอำนาจลง เขาก็อยากจะแตะต้องพวกเราด้วย!”“เซียวฉู่ฉู่เป็นคนช่วยพวกเราไว้ ท่านลืมเรื่องนี้ไปแล้วหรือ?”คำพูดของอ๋องหลงซีทำให้สีหน้าของอ๋องเจิ้นตงลังเล!เมื่อครั้งที่ฮ่องเต้ผู้ล่วงลับประชวรจนใกล้สิ้นไป เขาประสงค์จะปลดพวกเขาทั้งสี่ออกจากตำแห
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
