Share
บทที่ 1336
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1337
เกาเล่อไม่เข้าใจ ยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง เหตุผลอะไร!อ๋องหลงซีกลัวตายหรือ?เรื่องนี้...ไม่น่าจะเป็นไปได้!คนผู้นี้วางแผนอย่างรอบคอบจนสามารถก้าวขึ้นไปสู่ตำแหน่งนั้นได้ แน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนที่กลัวตาย!แล้วจะเป็นเหตุผลอะไรได้?หวังหยวนมองไปที่เกาเล่อแล้วพูดว่า “ข้าถามเจ้าหน่อย อ๋องเจิ้นตงกับอ๋องหลงซีมีความสัมพันธ์กันอย่างไร?”เกาเล่อฟังแล้วก็นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตอบโดยไม่ต้องคิด “เป็นญาติกัน พวกเขาทั้งสองล้วนเป็นสายเลือดของราชวงศ์ แม้ว่า... จะไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด แต่ก็สนิทกันยิ่งกว่าพี่น้องร่วมสายเลือด!”หลังจากพูดจบ เขาก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็พูดว่า “หรือว่า... เป็นเพราะความสัมพันธ์นี้หรือ?”“ท่านคิดว่าอ๋องหลงซียังเป็น... คนที่ให้ความสำคัญกับสายสัมพันธ์ทางสายเลือดมากงั้นหรือ?”เกาเล่อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่ค่อยอยากเชื่อนัก!หวังหยวนพยักหน้าแล้วพูดว่า “อ๋องหลงซีไม่ต้องการให้เกิดการฆ่าฟันกันเองมากที่สุด หากไม่ใช่เพราะความชอบธรรมในหัวใจของเขา อาจเกิดความวุ่นวายขึ้นในเมืองหวงขึ้นแล้ว!”“เจ้าคิดว่าเหตุใดเซียวฉู่ฉู่จึงสามารถยึดครองเมืองหวงได้ตั้งนานหลายปี เหตุใดจึ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1338
“พูดเป็นเล่น เกินจริงไปหน่อยแล้ว!”“ครั้งนี้อ๋องหลงซีต้องการจัดการกองกำลังของอ๋องเจิ้นตงทั้งหมด ในขณะเดียวกัน เขาก็ให้โอกาสอ๋องเจิ้นตงด้วยเช่นกัน เพื่อดูว่าเขาจะลงมือหรือไม่!”“ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่อยากให้เขาลงมือ และไม่อยากเผชิญหน้ากับเขาด้วยอาวุธด้วย!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เกาเล่อก็พยักหน้า“อ๋องหลงซีคิดเช่นนี้ก็เพราะใส่ใจสถานการณ์โดยรวม”“ตอนนี้... อ๋องหลงซีคงกำลังคิดถึงพี่ท่านมากใช่หรือไม่?”ขณะนี้เกาเล่อพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม“เป็นไปได้มาก!”“ฮ่าฮ่า หากเป็นเช่นนั้นก็ไปพบกับอ๋องหลงซีกันเถิด!”หวังหยวนพูดกลั้วหัวเราะ อาจเป็นไปได้ที่อ๋องหลงซีต้องการพบเขา เพราะอย่างไรก็ต้องจัดการกับอ๋องเจิ้นตงอ๋องเจิ้นตงจะเกิดความคิดกบฏ หากทำได้ก็ควรจะหาทางหยุดยั้ง!หากลงมือจริง ก็ต้องทำให้รู้ชัดเจนก่อนว่าเขาจะมีไพ่ตายอะไร!หวังหยวนพูดจบก็ไปที่จวนของอ๋องหลงซี!เมื่อมาถึงหน้าประตู หวังหยวนก็ถูกปฏิเสธเช่นเดียวกับอ๋องเจิ้นตง!แต่ขณะที่หวังหยวนกำลังเตรียมตัวจะจากไป เขาก็เห็นพ่อบ้าน“ท่านอ๋องเป่ยหลิง นายท่านขอเชิญ แต่ท่านอาจต้อง... เข้ามาทางประตูหลัง เพื่อ... แอบไปพบพ่ะย่ะค่ะ...”หวังหยวนได้ฟ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1339
อ๋องหลงซีไม่เคยได้ยินคำนี้มาก่อนย่อมเกิดความสงสัย!หวังหยวนหรี่ตาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะอธิบาย“ความหมายของประโยคนี้ก็คือ...”“ท่านรู้ดีอยู่แล้วว่าฝ่ายตรงข้ามคิดจะทำอะไร แต่กลับล่อลวงให้เขาทำสิ่งนั้นต่อไป... นี่เรียกว่า 'หลอกปลาให้ติดเบ็ด'“เมื่อหวังหยวนพูดจบ อ๋องหลงซีก็ยิ้มแล้วพยักหน้า“เจ้าพูดเช่นนี้บางทีอาจเป็นอย่างนั้นจริง ๆ!”หลังจากที่อ๋องหลงซีพูดจบก็หันไปมองหวังหยวน แล้วจึงกล่าวว่า “หวังหยวน เจ้าคิดอย่างไรกับเรื่องอ๋องเจิ้นตง”หวังหยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวว่า “จากที่เห็นมา แนวทางของท่านถูกต้องแล้ว เพราะว่า... การไม่ต้องลงมือทำอะไรเลยนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด!”อ๋องหลงซีก็คิดเช่นนั้นจึงได้ตัดสินใจเช่นนี้!แน่นอนว่าในใจของเขายังลังเลอยู่ว่าการทำเช่นนี้จะรุนแรงเกินไปหรือไม่!เพียงแต่สถานการณ์เช่นนี้ไม่มีหนทางอื่นใดที่ดีกว่าแล้ว!พูดตามตรงคือทั้งการหลอกปลาให้ติดเบ็ด และการเปิดโปงอ๋องเจิ้นตง อ๋องหลงซีก็ยังไม่แน่ใจนักว่าควรทำอย่างไรดี!เพราะว่า...ทั้งสองเป็นญาติร่วมสายเลือดเดียวกัน!“ข้าเข้าใจ... อ๋องเจิ้นตงไม่ควรเคลื่อนไหวใด ๆ ไม่เช่นนั้น... ข้าคงต้อง...”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1340
แต่ว่า...กลับไม่สามารถแตะแม้แต่ชายเสื้อของเชียนหลงได้ด้วยซ้ำ!“เชียนหลง... เจ้า... เก่งเกินไปแล้วหรือเปล่า?”หวังหยวนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ ในเวลานี้เขาใช้พลังทั้งหมดแล้ว!แต่เชียนหลงก็ยังสามารถหลบหลีกได้อย่างง่ายดายนางยกยิ้มจาง แม้ว่าตนจะไม่ได้เก่งมากนัก แต่ก็เก่งกว่าปรมาจารย์ระดับสูงในเวลานั้นหลายขั้นอย่างแน่นอน!“คุณชาย ดูเหมือนว่าท่านยังต้องฝึกฝนอย่างหนักให้บ่อยขึ้น!”เชียนหลงหัวเราะ ขณะที่ร่างกายหลบหลีกการโจมตีของหวังหยวน แต่ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็ซีดลงอย่างฉับพลัน ก่อนที่ร่างกายจะล้มลงไปด้านหลังโดยไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ!เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ทำให้หวังหยวนตกใจ!เขารีบคว้าตัวเชียนหลงไว้โดยไม่รู้ตัว ผลก็คือสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก! เพราะว่าหวังหยวนสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นที่น่ากลัวมากจากร่างกายของนาง!ความหนาวเย็นนั้นทำให้เขาตัวสั่นสะท้าน!“เกิดอะไรขึ้น!”เขารีบถามด้วยความตกใจ“เชียนหลง เจ้าเป็นอะไรไป?”สีหน้าของเชียนหลงซีดเซียว ร่างกายสั่นเทา แต่ยังคงพูดว่า “ข้า... ข้าไม่เป็นอะไรหรอก คุณชาย ท่านช่วยพาข้ากลับไปที่ห้อง ข้า... ข้าจะดีขึ้นในอีกสั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1341
ใบหน้างามเลิศนี้ ทำให้แม้แต่หวงเจียวเจียวก็ยังตะลึงงัน!นางคิดว่าตนเองมีรูปโฉมงดงามนัก จัดเป็นหนึ่งในสตรีงามที่สุดในใต้หล้า!แต่ว่า...เมื่อเห็นเชียนหลงเผยโฉมหน้าที่แท้จริง ก็แทบจะตกตะลึงจนสิ้นสติ!นางไม่เคยพบหญิงงามถึงเพียงนี้มาก่อน!ขณะนั้นเหล่าสาวใช้ที่อยู่ใกล้ต่างก็ตะลึงงัน หวงเจียวเจียวเพิ่งจะได้สติจึงกล่าวว่า “สิ่งที่เห็นในวันนี้ พวกเจ้าจงปิดปากไว้ให้สนิท หากข้ารู้ว่ามีผู้ใดเผลอหลุดคำใดออกไป พวกเจ้าตายแน่!”“ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทุกคน! เข้าใจหรือไม่!”หวงเจียวเจียวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา เมื่อกล่าวจบสาวใช้เหล่านั้นต่างก็หวาดกลัว ชีวิตของพวกนางในจวนใหญ่แห่งนี้ เปรียบดังผักตบชวาไร้ค่าที่ลอยมาตามน้ำ!“พวกเจ้าออกไปเถิด”หวงเจียวเจียวเหลือบมองเชียนหลง ขณะนี้อาการของนางดีขึ้นมากแล้วจึงวางใจได้ขณะนั้นเอง หวังหยวนที่เห็นว่าพวกนางออกมาแล้วก็รีบถามว่า “เป็นอย่างไรบ้าง? ข้างในเป็นอย่างไร?”สาวใช้เหล่านั้นบอกหวังหยวนได้เพียงว่าอาการของนางดีขึ้นมากแล้วหวังหยวนยังคงไม่กล้าเข้าไป เพราะเชียนหลงยังคงเปลือยกายอยู่ ไม่ว่าอย่างไร นางก็ยังเป็นผู้หญิงทันใดนั้นหวงเจียวเจียวก็เดินออกมาที่จริ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1342
ทุกครั้งที่ความเย็นยะเยือกในร่างกายกำเริบ นางก็จะอยู่ในสภาพเช่นนี้นางลุกขึ้นอย่างยากลำบาก แล้วก็เห็นหวงเจียวเจียวที่นั่งหลับอยู่ข้าง ๆยิ่งเห็นถังน้ำที่วางอยู่ตรงนั้น นางก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีเมื่อเห็นว่าตนเองสวมเสื้อผ้าที่สะอาดแล้ว นางก็ไม่ได้คิดอะไรมาก“พี่เจียวเจียว”นางเรียกเบา ๆ หวงเจียวเจียวจึงลืมตาขึ้น“อ้าว เชียนหลง เจ้าฟื้นแล้ว!”เมื่อหวงเจียวเจียวเห็นเชียนหลงฟื้นขึ้นมาแล้วก็ดีใจมาก“เป็นอย่างไรบ้าง? ดีขึ้นหรือยัง?”เมื่อได้ยินดังนั้น เชียนหลงจึงตอบว่า “ดีแล้วเจ้าค่ะ ขอบคุณพี่เจียวเจียว ท่านคงเหนื่อยแย่แล้ว เพราะข้า ท่านจึงต้องวิ่งวุ่นไปมา ท่านไปพักผ่อนเถิด ข้าไม่เป็นอะไรแล้วเจ้าค่ะ”หวงเจียวเจียวหัวเราะ แต่ก็ไม่ได้รีบไปไหน กลับถามว่า “เชียนหลง เจ้าเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ความหนาวเย็นนี้ช่างน่ากลัวนัก”เมื่อได้ยินดังนั้น เชียนหลงก็ถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ข้าป่วยเป็นโรคประหลาด ด้วยความที่เป็นเช่นนี้ ข้าจึงหนีออกมาเพื่อไม่ให้คนในครอบครัวเป็นห่วง”“พี่เจียวเจียว ข้าจะบอกความจริงแก่ท่าน ข้าคง... มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่ปีแล้ว ดังนั้นในช่วงชีวิตที่เหลือของข้า ข้าอยากจะใช้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1343
เชียนหลงไม่คาดคิดว่ากลอุบายแปลงโฉมของตนจะถูกเปิดโปงเสียแล้ว!สาเหตุย่อมมาจากร่างกายของนางเองที่เป็นคนธาตุเย็นเป็นแน่!“ว่าอย่างไร ยังคิดจะหลอกข้าอีกหรือไม่? ฮึ่ม!”หวงเจียวเจียวหัวเราะออกมาเมื่อกล่าวประโยคนี้จบ เชียนหลงรู้สึกอับอายขณะเอ่ยว่า “ขออภัย พี่เจียว ข้า...ข้าไม่ได้ตั้งใจจะปกปิดท่าน แต่เพียงรู้สึกว่าใบหน้าเช่นนี้อาจก่อให้เกิดเรื่องยุ่งยากไม่จำเป็น...”เชียนหลงคิดเช่นนั้นจริง ๆ!เพราะนางเคยประสบปัญหามากมายเนื่องจากรูปโฉมของตน มีผู้คนมากมายต้องจบชีวิตลงเพราะรูปโฉมเช่นนี้!ในหมู่สามัญชนหลายคนเมื่อได้เห็นใบหน้าของนาง ก็ปรารถนาจะครอบครองไว้เป็นของตน จนกล่าวได้ว่าพวกเขาใช้สารพัดวิธี!สุดท้ายก็ไม่วายที่จะใช้มาตรการรุนแรง นางจึงจำต้องกระทำเช่นนี้“เป็นเช่นนี้เอง ก็จริงอยู่...ใบหน้าอันงดงามเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ชายใดได้เห็นก็ต้องใจเต้น แต่แม้กระทั่งหญิงใดได้เห็นก็ยังหลงใหล”หวงเจียวเจียวหัวเราะ เมื่อกล่าวประโยคนี้จบก็กล่าวอีกว่า “ข้าจะบอกเรื่องนี้กับสามีของข้า”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เชียนหลงก็รู้สึกลำบากใจแต่ก็ยังกล่าวว่า “เกรงว่าจะทำให้คุณชายตกใจ...”หวงเจียวเจียวจึงกล่าวว่า “ส
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1344
ซึ่งให้ความรู้สึกราวกับนางฟ้าบนสวรรค์!เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น หวังหยวนก็ฝึกยุทธ์ในลานจวนตามปกติ แต่สายตาของเขาก็คอยมองไปที่ห้องของเชียนหลงเป็นครั้งคราวเขากังวล!แต่หญิงสาวคนนั้นไม่ออกมา เขาเองก็ไม่สามารถบุกเข้าไปดูได้ทันใดนั้นหวงเจียวเจียวก็เดินเข้ามาหาเขา จากนั้นมองไปที่ห้องของเชียนหลงแล้วชะงักไป“ยังไม่ออกมาอีกหรือ?”หวังหยวนพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “เจียวเจียว เจ้าช่วยไปดูเชียนหลงหน่อยเถิด”เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวงเจียวเจียวก็หัวเราะแล้วถามว่า “สามี ท่านเป็นห่วงเชียนหลงมากหรือ?”แท้จริงแล้วนางก็เพียงแค่พูดเล่น ไม่ได้คิดอะไรหวังหยวนหัวเราะแล้วตอบว่า “เพราะว่าเป็นสหายกัน จะต้องมีเหตุผลอะไรอีกเล่า?”“ท่าน... เหตุใดจึงถามเช่นนี้ล่ะ? เมื่อวานตอนที่นางป่วย ท่านก็เป็นห่วงมากไม่ใช่หรือ?”“พวกเจ้าต่างก็มองนางเป็นน้องสาว ข้าก็เช่นกัน เหตุใดจึงถามคำถามแปลก ๆ เช่นนี้?”หวังหยวนรู้สึกสงสัยจริง ๆ ในยามปกติ เชียนหลงสนิทกับพวกนางสามคนมากที่สุด จนถึงขั้นมองว่าเป็นพี่สาวน้องสาวกัน ดังนั้นในสถานการณ์เช่นนี้ หากเขาเป็นห่วงก็ไม่น่าจะมีอะไรผิดปกติ!หวงเจียวเจียวรู้ดีว่าหวังหยวนคิดอย่างไรจึงหัว
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
