ฉากสุดท้าย

เย็นนี้กัสต้องมาซ้อมละครเวทีฉากสุดท้าย ซึ่งเป็นการรวมของตัวละครสำคัญ จึงมากันหมดไม่ว่าจะเป็นกัส เขื่อน พีค และน้องคนใหม่

“วันนี้ขอให้ทุกคนตั้งใจซ้อมนะ เพราะเป็นฉากสำคัญและฉากสุดท้าย หลังจากนั้นเราจะซ้อมยาวเลย เพราะใกล้ถึงวันแสดงจริงแล้วขอให้ทุกคนตั้งใจนะ” เจนนี่ผู้กำกับสาวยิ้มพร้อมพยักหน้าให้ทุกคน

ค่ำคืนอันโหดร้ายของนิวยังไม่ผ่านไปง่ายๆ เพราะค่ำคืนถัดมานิวได้ไปหาเด็กหนุ่มนั่นที่คอนโด เพราะอยากจะจัดการเด็กหนุ่มให้หลบทางให้ตัวเอง พอไปถึงหน้าห้องในคอนโดนิวกดกริ่งทันที สักพักหนุ่มรุ่นน้องก็เปิดประตูออกมา

“พี่มีอะไรจะคุยด้วย” นิวตีหน้าเศร้าทำเสียงเบาๆ

“ผมไม่มีอะไรจะคุยกันพี่นะครับ”

“แต่พี่มีอะไรจะคุยกับน้องจริงๆ พี่ขอร้อง”

เด็กหนุ่มนั่นเห็นแววตาและน้ำเสียงของนิว เขาไม่ได้สงสารเพียงแต่อยากรู้ว่านิวจะพูดสิ่งใด มีเรื่องราวอะไรที่จะคุยกับเขา

“ก็ได้”

“ขอบใจน้องมากนะ”

นิวเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้ พร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะตัดสินใจพูดอะไรออกไป

“พี่ว่ามา จะพูดอะไร”

“ก่อนอื่น พี่ต้องแสดงความยินดีกับน้องด้วย ที่พบรักแท้กับมีน ถึงจะเจ้าชู้ไปบ้างแต่นิสัยดีทีเดียว”

“ถ้าพี่จะมาคุยเรื่องนี้ ผมว่าพี่ออกไปจากที่นี่ได้เลย ผมไม่อยากได้ยินได้ฟัง” น้ำเสียงของเด็กหนุ่มนั้นพูดขึ้นห้วนๆ

“ทนฟังพี่พูดอีกหน่อย พี่ขอแค่นิดเดียว”

“ก็ได้ว่ามา”

“น้องมีเพื่อนไหม” นิวพยายามกลั้นความรู้สึกและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานอย่างที่สุด

“มี ถามทำไม”

“ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากบอกว่าพี่มีนนั้นมักจีบเพื่อน และชอบมีอะไรกันสามคน”

“ผมรู้แล้วผมก็เคยมีอะไรกันสามคน พี่ไม่เคยเหรอ ถึงว่าสิโดนพี่มีนทิ้ง ผมรับพี่มีนตรงนี้ได้ พี่ก็รับได้ผมรู้ แต่เพื่อนพี่รับไม่ได้ พูดจบแล้วเชิญพี่ออกไปได้แล้ว”

“เอ่อ” นิวอึ้งกับคำพูดของเด็กหนุ่มจึงไม่สามารถเปล่งวาจาอะไรออกมาได้

“อึ้งสิ ออกไปซะ ก่อนพี่มีนจะกลับมา”

ในระหว่างที่นิวกำลังตกใจกับคำพูดของเด็กหนุ่มนั้น มีนก็เข้ามาในทันทีและพรวดมายังตรงหน้าของนิว พร้อมกับใบหน้าและท่าทางที่ไม่พึงพอใจอย่างมาก

“มาทำไม” เสียงห้วนดังขึ้น

“เอ่อ” นิวอ้ำอี้งอยู่

“พี่เขามาบอกว่า พี่มีนเจ้าชู้และถามว่าผมมีเพื่อนไหม ถ้ามีให้ระวังพี่จะจีบและมีความสัมพันธ์แบบสามคน ผมเลยบอกไปว่ารู้แล้วและเคยทำด้วย” เด็กหนุ่มยิ้มที่มุมปาก

“ดีมากน้องรัก ว่าไงนิวรู้แล้วก็กลับไปซะ หน้าตาอย่างนายน่าจะหาใหม่ได้ไม่อยากหรอก” มีนโอบกอดเด็กหนุ่มนั่นต่อหน้าต่อตาของนิว

นิวสุดจะพูดอะไรออกมา และอึ่งจนคิดไม่ออกว่าจะทำการใดดี เขาจึงได้แต่เดินออกมาอย่างเงียบๆ และเจ็บใจ ก่อนมากะว่าจะทำให้สองคนนั้นผิดใจกัน แต่เหตุการณ์กลับตรงข้ามกันสิ้นเชิง

“โอเค เก่งมากทุกคนเลย ต่อไปขึ้นฉากใหม่เลยนะ” เจนนี่เอ่ยขึ้น

ความเงียบและความเหงาอยู่เต็มห้องอันคับแคบ ความคิดความเศร้าความผิดหวังอยู่เต็มสมอง ในห้วงความรู้สึกนี้ได้เกาะกินจิตใจของนิวอย่างแสนสาหัส เขาวนคิดไปมาจนเผลอไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะทำเช่นนั้นได้จนกระทั่งได้ยินเสียงเคาะประตู

“มีน” นิวเอ่ยขึ้น

นิวรีบเดินไปเปิดประตูทันที เพราะคิดว่ามีนน่าจะกลับมาหาเขา แต่เมื่อประตูเปิดออกก็ต้องพบกับความผิดหวัง ด้วยคนตรงหน้านั้นเป็นวินอดีตเพื่อนรักของเขาเอง

“วิน นายมีอะไรเหรอมาหาเรา”

“ให้เราเข้าไปก่อนได้ไหม”

“ได้”

เมื่อทั้งสองได้เข้ามาในห้องและจ้องมองหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างเงียบไร้เสียงสนธนา จนวินนั้นเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน

“เรื่องราวของพวกเรากับมีนมันก็ผ่านมาแล้ว ในเมื่อมีนเขาก็มีคนใหม่ ทำไมเราถึงไม่กลับมาคบกันเหมือนเดิม” วินเอ่ยขึ้นด้วยรู้สึกผิดอยู่เหมือนกันกับเหตุการณ์ในครั้งนี้

“มันจะได้เหรอ ในเมื่อความเป็นเพื่อนของเรามันได้จบไปตั้งนาน” นิวถอนหายใจจนเสียงดังออกมา

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เราไม่ได้คบกันแบบเพื่อนนิ” วินกลั้นใจพูด

“หมายความว่าอย่างไงนะ” นิวมีสีหน้าท่าทีตกใจอย่างมาก

“จากเหตุการณ์ที่ผ่านมา เรายอมรับนะว่ารักมีนแต่เมื่อได้ห่างกัน ความรู้สึกเราได้เปลี่ยนไป”

“เรางงไม่เข้าใจในสิ่งที่นายพูด” นิวหลบตาต่ำลงและกลอกตาไปมาด้วยความสงสัยในคำพูดของวิน

“เราลองมาคบกันดูไหม” วินเหลือบสายตามองนิวพร้อมเม้มปากด้วยใจที่ระทึก

“นายเป็นบ้าแล้วเหรอ” นิวลุกขึ้นนั่งและรีบเดินหนีไปทางอื่น

“เราพูดจริๆๆ นะ ทำไมเราไม่รักกันล่ะ”

“ไม่” นิวรับไม่ได้ในสิ่งที่เกิดขึ้น ซึ่งเป็นการซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง ที่ต้องเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝัน

สายตาของนิวมองวินด้วยความแปลกประหลาดใจ ถึงแม้วินจะเป็นชายแท้เขาก็ไม่มีวันรักเพื่อน และมีความสัมพันธ์แบบนี้ได้หรอก

“เราล้อเล่นนิว” วินเห็นสีหน้าท่าทางของนิวแล้วเขาจึงต้องรีบพูดความจริงออกไป

“มาพูดเล่นแบบนี้เราไม่ชอบนะ” นิวถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“เราไปแล้วนะ ฝากให้นายคิดไว้ด้วย นายยังรับเราไม่ได้เลยเมื่อเราขอนายเป็นแฟน เราก็รับไม่ได้หรอกถ้าจะใช้ผู้ชายคนเดียวกัน” เมื่อนิวพูดจบเขาก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่หันหลังกลับมาแต่อยางใด

นิวนั่งลงครุ่นคิดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขายังไม่เข้าใจเท่าไรในสิ่งที่วินทำ แต่อย่างน้อยทำให้เขารู้สึกว่าวินดูอ่อนลงไปเยอะ ส่วนเรื่องความสัมพันธ์แบบเพื่อน กัสยังไม่สามารถทำใจได้

“เก่งมากปรบมือให้กัสหน่อย” เสียงปรบมือดังอย่างเกรียวกราว เมื่อเจนนี่พูดจบ

ความรู้สึกตอนนี้ของกัสดีใจอย่างมาก เมื่อได้รับคำชมจากทุกคนในที่นี้ ถึงแม้ตอนจบจะงงๆ แปลกๆ ในความคิดของตัวเขาเอง แต่ในเมื่อกัสคิดอีกทีจบแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

“วันนี้กลับกันแล้วเลยนะ” เจนนี่ผู้กำกับสาวเอ่ยขึ้น

ทุกคนต่างแยกย้ายกันเพื่อกลับบ้านใครบ้านมัน กัสจึงยืนนิ่งๆ มองหน้าพีคเมื่อเห็นแล้วจึงค่อยๆ เดินเข้าไปหา ซึ่งในขณะนั้นเขี่อนยืนอยู่ด้วย

“กัส” เสียงของเป็กตะโกนออกมาอย่างดัง

กัสต้องหยุดนิ่งและค่อยๆ ถอนหายใจ ส่วนสายตายังมองไปที่พีคอยู่เหมือนเดิม แต่ปลายสายตาดันมองเห็นเขื่อนที่อมยิ้มนิดๆ

“พี่คงไม่ได้ไปส่งน้องกัสแล้วนะ” พีคมามองด้วยสีหน้าราบเรียบถึงแม้จะเคยเผลอใจช่วงเวลาหนึ่งที่มีความรู้สึกดีๆ ให้

“ไป๊ กลับกัน” เป็กเดินมายืนเคียงข้าง

สายตาของกัสมองสองร่างเดินเคียงคู่จากไปอย่างใจหาย เพราะในความรู้สึกตอนนี้เขาไม่ได้ชอบเป็กเลย แต่คนที่ชอบยังเป็นพีคเหมือนเดิมไม่เปลื่ยนแปลง

“เขาไปไกลแล้วไม่ต้องมองหรอก”

กัสจำใจจำยอมต้องกลับพร้อมเป็กอย่างไม่ค่อยยินดีเท่าไรนัก แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือกอื่นใด ก็เลยต้องขึ้นรถไปพร้อมกับเป็ก

“กลับห้องนายหรือหคอนโดเรา เอาอย่างนี้ไหมไปดูหนัง ไปเดินห้างถ้านายอยากได้อะไรเราจะซื้อให้เลยนะ” เป็กหันมามองหน้าที่นิ่งเฉยเย็นชาอย่างมาก เพราะปกติถ้าเขาพูดแบบนี้กับใคร ทุกคนจะดูตื่นเต้นยินดี แต่กับกัสนั้นไม่ใช่อย่างนั้นเลย ตรงนี้จึงทำให้เป็นที่สนใจของเป็กอย่างมาก

“กลับห้อง” กัสพูดด้วยน้ำเสียงค่อยๆ

“ห้องนายหรือห้องเรา”

“ห้องเราสิ จะไปห้องนายทำไม”

“ห้องเราเสียงดังได้เต็มที่ ห้องนายเสียงดังไม่ค่อยได้” เป็กยิ้มพร้อมกับเหล่ตามามองกัส

“วันๆ คิดแต่เรื่องนี้ ถ้าวันนั้นเราไม่เมาอย่าหวังจะได้เราเลย”

“ทำไมจะได้นายไม่ได้ เราจะทำให้ดูว่าถึงนายไม่เมา นายก็เป็นของเราได้เหมือนกัน”

“พูดไปเรื่อย”

เป็กยิ้มอยู่ในใจ เขาจะยังไม่ไปส่งกัสที่ห้องหรอก เพราะจะพาไปกินอาหารมื้อเย็นก่อน หลังจากนั้นค่อยพาไปส่งที่ห้อง และหวาดหวังว่าคงจะเผด็จศึกกัสให้ได แต่นั่นไม่เท่ากับอยากให้กัสนั้นรับรักเขาสักที