เจ้าสาวไม่สมยอม 18

“ใครน่ะ” เสียงป้าบัวตะโกนถามมาจากข้างในบ้าน

“หนูไอเองค่ะป้าบัว” ไอรักยืนรอสักครู่เดียวก็ได้ยินเสียงเปิดประตู เมื่อป้าบัวเห็นหน้าไอรักก็อุทานด้วยความตกใจ

“ตายล่ะ! นายหญิง ดึกดื่นป่านนี้มาทำอะไรคะ ทำไมไม่หลับไม่นอน เข้ามาก่อนค่ะอากาศเย็นๆเดี๋ยวไม่สบาย” ไอรักยิ้มแก้เก้อ เพราะไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร แล้วเดินตามหลังป้าบัวเข้าไปในบ้าน

“เอ่อ...คือว่าหนูไอจะมาขอนอนกับน้อยหน่าน่ะค่ะ” ไอรักพูดขึ้นเบาๆ เมื่อเห็นแววตาป้าบัวมองมาด้วยความสงสัย

“น้อยหน่าหลับไปตั้งแต่หัวค่ำแล้วล่ะค่ะ ตัวร้อนนิดหน่อยน่าจะเป็นไข้ ป้าให้ทานยาแล้วก็หลับไปเลย” ป้าบัวพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไอรักจึงได้แต่ยิ้ม ป้าบัวมองหน้าหญิงสาวก่อนจะถามว่า

“นายหญิงมีปัญหาอะไรให้ป้าช่วยหรือเปล่าคะ”

“ไม่มีครับป้า” เสียงทุ้มดังขึ้นโดยที่คนถูกถามอ้าปากค้างกำลังจะตอบแต่ไม่ได้ตอบ ไอรักยิ้มแห้งๆให้ป้าบัวแล้วหันไปยิ้มให้ธีร์ภาณุ เพราะไม่รู้จะทำหน้ายังไง

“ดึกมากแล้วอย่ามากวนป้าบัวอย่างนี้สิ กลับบ้านกันเถอะครับหนูไอ” ธีร์ภาณุก้าวยาวๆประชิดตัวไอรัก แล้วคว้าข้อมือบางไว้แน่น ไอรักมองหน้าป้าบัวเหมือนขอความช่วยเหลือ แต่ป้าบัวยิ้มให้เล็กน้อยแล้วเดินไปเปิดประตูให้

ชายหนุ่มกึ่งจูงกึ่งลากไอรักออกจากบ้านหลังเล็กของป้าบัว เพราะคนตัวเล็กพยายามขัดขืนเท่าที่แรงจะมี เมื่อเดินมาใกล้ถึงบ้านเขาจึงดึงร่างบางเข้ามากอดแนบอกแล้วกระซิบข้างหู

“อย่าคิดหนีหนูไอ พี่ว่าคืนนี้เราอาจจะต้องมีบทลงโทษที่รุนแรงสักหน่อยแล้วล่ะ” ไอรักสะบัดหน้าหนีเม้มปากแน่น เมื่อธีร์ภาณุคลายอ้อมกอดแล้วดึงข้อมือบางเพื่อเดินต่อ ไอรักกลับยืนตัวแข็งทื่อไม่ขยับเท้าตาม

“จะให้พี่อุ้มไปถึงเตียงเลยใช่ไหม” น้ำเสียงที่เหมือนขู่นั้นทำให้ไอรักหน้าบึ้งในทันที หญิงสาวสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของธีร์ภาณุ แล้วกระทืบเท้าสะบัดแขนแรง เดินนำหน้าชายหนุ่มขึ้นบ้านไปก่อน ธีร์ภาณุมองตามก่อนจะถอนหายใจแรง เขาคงจะเหนื่อยไปอีกนาน กว่าจะปราบพยศผู้หญิงที่แอบเข้ามานั่งในหัวใจเขาตั้งแต่แรกเห็น ยิ่งได้ใกล้ชิดยิ่งดูเหมือนว่า เขาเองจะติดกับดักหัวใจที่พ่อเขาวางแผนไว้ซะแล้ว

เมื่อประตูห้องนอนปิดลง คนที่นอนพันตัวเองด้วยผ้าห่มหนากลอกตามองตาม ผู้ชายตัวโตที่เดินมาข้างเตียงอีกฝั่ง ธีร์ภาณุล้มตัวลงนอนข้างๆไอรัก เขานอนตะแคงหันมาสบตาคนที่นอนระวังตัวอยู่แล้ว

“คืนนี้หนูไอสวยมากนะครับ แต่ก็ยังดื้อรั้นเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเลิกพยศเหมือนเด็ก แล้วก็เป็นผู้ใหญ่เสียที” คนที่นอนฟังทำตาปริบๆ ด้วยความที่ยอมไม่ได้ที่จะให้ใครมาว่าเป็นเด็ก จึงลืมตัวลุกขึ้นนั่งเถียงฉอดๆ

“หนูไอเป็นคนนะคะไม่ใช่ม้าจะได้ใช้คำว่าพยศ ไม่ได้ดื้อรั้นไม่ใช่เด็ก เป็นผู้ใหญ่แล้วด้วย แต่ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะโดนบังคับ บังคับจับตัวมาจากบ้าน บังคับให้มาอยู่ที่นี่ บังคับให้ใส่ชุดให้แต่งตัว แล้วก็บังคับให้ต้องยิ้ม บังคับ บังคับทุกอย่าง” ไอรักโวยวายเสียยกใหญ่ โดยไม่ทันระวังตัวจึงโดนธีร์ภาณุดึงตัวมากอดเกยอยู่บนตัวเขาเอง

“เอ๊ะ! พี่ธีร์ปล่อยนะ อย่าทำแบบนี้สิ” ธีร์ภาณุยิ้ม

“ไม่ปล่อย บ่นอีกสิครับ พี่ชอบฟังเวลาหนูไอบ่น และก็ชอบจังเลยเวลาที่หนูโมโห น่ารักดีครับ” ไอรักพยายามขืนตัวจากการถูกกอดรัด แต่มันไม่เป็นผลใดๆเลย

“พี่ธีร์ปล่อยก่อนค่ะ” ธีร์ภาณุไม่ปล่อยแต่กลับกอดแน่นขึ้น

“ไม่ปล่อย คืนนี้เป็นคืนแต่งงานคืนแรกของเรานะครับ มันน่าจะเป็นความทรงจำที่ดีหนูไอว่าไหมครับ” ไม่พูดเปล่าธีร์ภาณุพลิกตัวขึ้นทาบทับร่างบาง ที่ตอนนี้ทำหน้าตกใจและเริ่มออกแรงดิ้นเพื่อเอาตัวรอด

“ไม่นะคะ หนูไอยังไม่พร้อมค่ะ” คนได้ฟังยิ้มเจ้าเล่ห์

“ไม่เป็นไรครับ พี่คิดว่าพี่มีความสามารถมากพอที่จะทำให้หนูไอพร้อมได้” จมูกของคนพูดเริ่มควานหาความหอมจากแก้มนวลที่สะบัดหนีหลบเป็นพัลวัน

“อย่านะ! พี่ธีร์...” ไอรักพูดได้แค่นั้น ริมฝีปากก็ถูกกดทับแรงจนต้องเผยอปากออกรับการรุกรานจากอีกฝ่าย หญิงสาวส่งเสียงอู้อี้ในลำคอสักพักหนึ่งก็เงียบไป ร่างบางที่ดิ้นขลุกขลักอยู่เริ่มอ่อนแรง มือสองข้างที่ยันแผ่นอกกว้างก็เริ่มจะรับน้ำหนักไม่ไหว

ไม่ได้นะต้องไม่เป็นแบบนี้ ไอรักพยายามเรียกสติตัวเองกลับมา แต่ตอนนี้ร่างกายเริ่มจะไม่ทำตามที่สมองสั่งการ เพราะดูเหมือนว่ามันจะทำตามแรงปรารถนาของหัวใจที่ถูกปลุกเร้า ด้วยความช่ำชองของอีกฝ่าย เป็นอย่างที่ธีร์ภาณุบอกจริงๆว่า ถึงแม้ไอรักจะบอกว่าตัวเองยังไม่พร้อม แต่เขาก็สามารถทำให้เธอพร้อมสำหรับเขาได้

“พอเถอะค่ะพี่ธีร์” ไอรักพูดเสียงสั่นเมื่อชายหนุ่มปล่อยริมฝีปากบางให้เป็นอิสระ

ธีร์ภาณุไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงควบคุมตัวเองได้ลำบากนักหนา เวลาที่ต้องอยู่ใกล้ชิดผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ นี่ล่ะสาเหตุที่เขาจะต้องจดทะเบียนสมรสให้ถูกต้อง เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าที่รับปากกับพ่อไว้จะทำได้จริงหรือเปล่า อย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งยืนยันได้ว่าเขาจะรับผิดชอบผู้หญิงคนนี้อย่างจริงใจ