เจ้าสาวไม่สมยอม 22

“ไปกันเถอะครับ ไปซื้อของกัน” ธีร์ภาณุคว้าหมับเข้าที่ข้อมือบางแล้วดึงให้ลุกขึ้นยืน ไอรักมองหน้าผู้ชายตัวโตอย่างไม่พอใจ

“ปล่อยค่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมกับสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของอีกฝ่าย

“ดื้ออีกแล้วนะครับ” ไอรักค้อนขวับ

“หนูไอเดินเองได้ค่ะ” ไอรักเดินนำหน้าธีร์ภาณุตรงไปที่รถสปอร์ตคันหรูที่จอดอยู่บริเวณหน้าบ้าน ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะเดินตามไอรักไป

“เดี๋ยวเราแวะซื้อของกันก่อนนะครับ แล้วเที่ยงนี้พี่จะพาไปทานข้าวบ้านคุณแนน” ไอรักมองหน้าคนขับรถแต่ไม่พูดอะไร ธีร์ภาณุชำเลืองดูหญิงสาวแล้วพูดต่อ

“หนูไอต้องซื้อชุดอีกหลายชุดนะ แล้วก็ของใช้ส่วนตัวด้วยนะครับ” ไอรักเงียบจนคนที่พูดอยู่ฝ่ายเดียวแปลกใจ

“หนูไอเป็นอะไรไปหรือเปล่าครับ”

“ไม่เป็นไรนี่คะ แต่กำลังคิดว่าในโปรแกรมวันนี้ พี่ธีร์จะพาหนูไอไปพบคุณลุงหรือเปล่า” ธีร์ภาณุยิ้มกว้าง

“แล้วหนูไออยากไปไหมล่ะครับ” ไอรักเชิดหน้ามองไปข้างหน้าก่อนจะตอบ

“อยากไปค่ะ หนูไออยากไปตกลงกับคุณลุงเรื่องของเราค่ะ”

“ครับ เราจะแวะหาคุณพ่อก่อนกลับไร่แสงตะวันนะครับ”

รถสปอร์ตของเจ้าของไร่แสงตะวันเลี้ยวเข้าจอดที่ร้านเสื้อผ้าหรูใจกลางเมือง ผู้หญิงวัยกลางคนอยู่ในชุดแฟชั่นตามสมัย เปิดประตูกระจกเดินเร็วๆมาที่รถ ไอรักเปิดประตูลงจากรถพร้อมกับธีร์ภาณุ หญิงวัยกลางคนยิ้มกว้างทักทายทั้งสองคน

“สวัสดีค่ะคุณธีร์ ลมอะไรหนอพัดพาคุณธีร์มาถึงร้านของหลินได้” ธีร์ภาณุยิ้ม

“วันนี้มีเรื่องรบกวนน่ะครับ ภรรยาผมอยากได้ชุดใหม่สักสองสามชุดครับ” เจ้าของร้านทำตาโตชำเลืองมองดูผู้หญิงตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆธีร์ภาณุ

“นี่คุณไอรัก ภรรยาของผมครับ” ไอรักยิ้มทักทายอีกฝ่ายที่ดูจะกระตือรือร้น ในการต้อนรับลูกค้ารายใหญ่ทั้งสอง

“เชิญค่ะคุณไอรัก รับรองได้ว่า คุณไอรักจะต้องถูกใจหลายๆชุดแน่นอนค่ะ” พูดจบเจ้าของร้านคนสวยก็จูงมือไอรักเดินเข้าประตูร้านไป โดยมีธีร์ภาณุเดินตามเข้าไปติดๆ

ผ่านไปเกือบชั่วโมงที่ชายหนุ่มนั่งรอไอรักอยู่ภายในร้าน เขามองตามหญิงสาวเดินไปเดินมาลองชุดนั้นชุดนี้ แล้วหัวเราะคิกคักกับเจ้าของร้าน ธีร์ภาณุอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม แต่พอคนถูกมองหันมาเจอรอยยิ้มกับสายตากรุ้มกริ่ม ก็โดนค้อนวงใหญ่ไปหลายที

ถุงกระดาษหลายใบถูกวางลงตรงหน้า ชายหนุ่มขมวดคิ้วแปลกใจจนเจ้าของร้านหัวเราะเบาๆ

“ก็แหม คุณไอรักหุ่นดี๊ดี ลองชุดไหนก็สวยไปซะทุกชุดเลยค่ะ หลินเลยจัดให้แบบเต็มๆเลยน่ะค่ะ” เมื่อเจ้าของร้านพูดจบธีร์ภาณุเงยหน้ามองไอรัก ที่ยิ้มลอยหน้าลอยตาไม่พูดอะไร

ธีร์ภาณุจัดการชำระค่าเสื้อผ้า และหอบถุงกระดาษเกือบสิบถุงเก็บไว้ในรถ แล้วขึ้นนั่งรถประจำที่คนขับ เขาหันหน้าจ้องมองหญิงสาวที่นั่งรออยู่ในรถก่อนแล้ว

“ซื้อเยอะแยะขนาดนี้ คืนนี้พี่ขอคิดค่าเสียหาย เรียกคืนแบบทบต้นทบดอกเลยนะ”

ไอรักหันขวับมองสบตาธีร์ภาณุ

“ไม่มีทางค่ะ วันนี้หนูไอจะคุยกับคุณลุงให้รู้เรื่อง” ธีร์ภาณุยิ้มยั่วก่อนจะพูดว่า

“เรื่องที่เขาลือกันทั้งเมืองว่าหนูไอท้องก่อนแต่งน่ะเหรอ”

“อะไรนะคะ” หญิงสาวถามกลับทันควัน

“อ้าว! ก็ตั้งแต่เราออกงานด้วยกันเมื่อคืนน่ะก็มีคนมาแสดงความยินดีกับคุณพ่อทั้งนั้นว่า ดีใจด้วยที่จะได้หลานคนแรกไว้เชยชม”

“มันไม่ใช่เรื่องจริง” ไอรักเถียง

“แต่เมื่อคืนมันก็ใกล้เคียง และเกือบจะกลายเป็นเรื่องจริงแล้วนะ”

“พี่ธีร์!” ไอรักเรียกชื่อธีร์ภาณุเสียงดัง

“ครับผม เอาล่ะๆ พี่ว่าเราไปทานข้าวเที่ยงกันก่อนดีกว่า อย่ามัวแต่เถียงกันอยู่เลย ป่านนี้คุณแนนรอแย่แล้ว”

ไอรักค้อนขวับให้ธีร์ภาณุแล้วนิ่งเงียบ หญิงสาวนั่งกอดอกทำสีหน้าไม่พอใจ โดยไม่หันไปมองคนขับรถข้างๆ

เมื่อธีร์ภาณุเลี้ยวรถผ่านประตูบานใหญ่ เข้าสู่ภายในรั้วสูงที่ก่อขึ้นล้อมรอบตัวบ้าน ไอรักก็เห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่บ่งบอกถึงฐานะผู้ครอบครองได้เป็นอย่างดี

รสิตารอต้อนรับอยู่แล้ว เมื่อธีร์ภาณุและไอรักเปิดประตูก้าวลงจากรถพร้อมกัน เธอทักทายผู้มาเยือนทั้งสองด้วยรอยยิ้มกว้าง

“นึกว่าคุณธีร์จะเบี้ยวแนนแล้วซะอีก”

“คุณแนนให้เกียรติเชิญมาทานข้าวด้วย ใครจะกล้าทำให้เสียน้ำใจล่ะครับ” ธีร์ภาณุตอบพร้อมกับยิ้มหวานให้เจ้าของบ้าน

“เชิญด้านในเลยค่ะ” รสิตาเกาะแขนธีร์ภาณุเดินนำหน้าเข้าไปในบ้าน โดยไม่สนใจคนที่มาด้วยเลย ไอรักมองตามอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะทำหน้าเบ้แล้วเดินตามหลังไปแต่ก็อดที่จะบ่นไม่ได้

“โชคดีมากมายเลยนะหนูไอ ที่ได้รับเกียรติให้มาทานอาหารด้วยน่ะ”

ระหว่างรับประทานอาหารรสิตาเอาใจใส่ธีร์ภาณุออกนอกหน้า จนคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาต้องทำหน้าตาเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด

“อาหารไม่ถูกปากหรือคะคุณไอรัก” ไอรักเงยหน้าสบตาคนถามก่อนจะตอบว่า

“ก็ใช้ได้ค่ะ แต่รู้สึกจะหนักรสหวานมากไปนะคะ เลี่ยนๆยังไงชอบกล” รสิตาทำสีหน้าแปลกใจ

“เหรอคะ สงสัยแม่บ้านคงฝีมือตกน่ะค่ะ แล้วคุณธีร์ล่ะคะอร่อยไหมคะ บอกมาตรงๆเลยนะ เดี๋ยวแนนจะได้ให้แม่บ้านเขาปรับปรุงฝีมือการทำอาหารใหม่น่ะค่ะ”