เจ้าสาวไม่สมยอม 28

“พี่ไม่ได้พูดอะไรเลยนะหนูไอ คุณพ่อกับคุณแม่ท่านคิดไปเองต่างหาก” พูดจบธีร์ภาณุก็จับจ้องที่ดวงหน้ามน ด้วยแววตาที่คล้ายๆกับยิ้มล้อเลียน จนคนถูกมองจับสังเกตได้ ไอรักกลอกตาไปมาใช้ความคิดสักครู่แล้วก็เริ่มนึกได้ว่า ตนเองเดินตามธีร์ภาณุเข้ามาในห้องของเขา ไวเท่าความคิดหญิงสาวหันหลังกลับ ออกตัวเร็วราวกับวิ่งแข่งร้อยเมตร แต่ไม่เป็นไปดังใจหวัง เธอไปไม่ถึงเส้นชัย ลำแขนกลมกลึงที่เหยียดออกจนสุดหมายมาดว่าจะจับลูกบิดเปิดประตู ยังคงค้างอยู่กับที่ทั้งที่อยู่ใกล้แค่คืบ แต่เธอกลับคว้ามันไม่ถึง เนื่องจากคนที่แขนยาวกว่าใช้แขนเพียงข้างเดียวโอบเอวบางจากด้านหลัง แค่นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้คนที่ตัวเล็กกว่าหยุดกึกอยู่กับที่ ไอรักจึงเปลี่ยนมาเป็นเริ่มใช้มือกวัดแกว่งเพื่อทำร้ายเจ้าของแขนแข็งแรงนั้น

“เราเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้วนะหนูไอ คืนนี้เราควรนอนหลับพักผ่อนเอาแรง วันข้างหน้ามีงานใหญ่รอเราอยู่นะ”

“งานพี่ธีร์คนเดียวน่ะสิ หนูไอไม่รับรู้อะไรด้วยทั้งนั้น” คนถูกกอดตวาดแหวเสียงดังลั่น ธีร์ภาณุใช้มือทั้งสองข้างจับตัวไอรักหมุนกลับมาเผชิญหน้ากัน

“คืนนี้พี่จะไม่ทำอะไรหนูไอทั้งนั้น วางใจได้ พี่ขอสัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชาย” ธีร์ภาณุพูดจริงจัง แววตาที่ฉายแววจริงใจจ้องมองลึกลงไปที่ดวงตากลมโตใสๆที่แสดงออกชัดเจนว่าไม่ไว้ใจ ชายหนุ่มพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่น ซึ่งก็แปลก ที่รอยยิ้มนี้ทำให้ไอรักรู้สึกได้ถึงความปลอดภัยและน่าไว้ใจ ไม่เหมือนกับทุกครั้งที่ชายหนุ่มมักจะทำให้เธอรู้สึกหวาดระแวงตลอดเวลา

“จริงๆนะคะ” ไอรักถามอ้อมแอ้ม

“ครับผม” ธีร์ภาณุพูดพร้อมกับปล่อยมือจากบ่าบอบบาง เขายกสองมือชูขึ้นเสมอบ่าพร้อมกับแบมือออก แล้วเดินถอยหลังห่างออกมา

“คืนนี้พี่จะนอนข้างล่าง หนูไอนอนบนเตียงได้อย่างสบายใจเลยนะ” ไอรักจ้องหน้าธีร์ภาณุแบบชั่งใจก่อนจะพูดว่า

“หนูไอขอไปนอนห้องอื่นไม่ได้เหรอคะ”

“เป็นคำขอที่มากไป พี่ไม่อนุญาต และถ้าหนูไอไม่ตอบรับข้อตกลงของพี่ พี่อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ หนูไอก็รู้ว่าพี่หมายถึงอะไร” ธีร์ภาณุไม่พูดเปล่าชายหนุ่มย่างสามขุมเข้าหาไอรัก

“ตกลงค่ะ ตกลง” ไอรักพูดเร็วพร้อมกับถอยไปจนชิดมุมห้อง เธอขอเอาตัวรอดในคืนนี้ก่อน ถ้าเกิดธีร์ภาณุเปลี่ยนใจขึ้นมาเดี๋ยวตัวเธอเองจะเดือดร้อน ชายหนุ่มชะงักเท้าแล้วยิ้มกว้าง

“หนูไอเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะจะได้พักผ่อน พี่ก็ง่วงเต็มทีแล้ว” ไอรักหันรีหันขวางหาถุงเสื้อผ้าที่ซื้อมาเมื่อกลางวัน

“อยู่ในตู้ครับ น้าเรียมจัดไว้ในตู้แล้วครับ” ธีร์ภาณุพูดพร้อมกับพยักพเยิดให้ไอรักเปิดตู้เสื้อผ้า หญิงสาวเปิดตู้ค้นๆ ครู่เดียวก็หยิบชุดวิ่งเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่ต้องรอให้คนตัวโตย้ำอีกครั้ง

ไอรักออกมาจากห้องน้ำเห็นธีร์ภาณุกำลังปูที่นอนอยู่ข้างเตียง ชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นชุดนอนกางเกงขาสั้นกับ เสื้อยืดสีขาว เมื่อได้ยินเสียงไอรักออกมาจากห้องน้ำธีร์ภาณุทำเป็นไม่สนใจ เขาปูที่นอนเรียบร้อยก็อ้าปากหาวก่อนจะเอนกายลงนอน

“ราตรีสวัสดิ์นะครับ” ธีร์ภาณุพูดทั้งๆที่หลับตา

ไอรักยืนมองชายหนุ่มอย่างชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินอ้อมไปอีกด้านของเตียง แล้วคลานขึ้นเตียงด้วยความหวาดระแวง หญิงสาวชะโงกหน้ามองคนที่นอนอยู่ข้างล่าง ก่อนจะเอนกายลงพร้อมกับดึงผ้าห่มคลุมตัวอย่างแน่นหนา

“หนูไอปิดไฟด้วยครับ” ไอรักสะดุ้งดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที แต่เมื่อมองไปยังเจ้าของเสียง ชายหนุ่มยังคงหลับตานอนอยู่ท่าเดิม

“พี่นอนไม่หลับ” ไอรักหันซ้ายหันขวาเก้ๆกังๆ ไม่รู้ว่าธีร์ภาณุจะมาไม้ไหน จนคนที่รอให้ไฟถูกปิดทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นมา

“หรือไม่ก็ต้องนอนกอดคนตัวนุ่มๆอุ่นๆน่ะถึงจะหลับได้ ถ้าหนูไอไม่อยากปิดไฟ พี่จะขอใช้ตัวเลือกที่สองแล้วกัน” ธีร์ภาณุพูดพร้อมกับเตรียมตัวปีนขึ้นเตียง ไอรักคว้าหมอนใบใหญ่ดันหน้าชายหนุ่มไว้

“ไม่ๆ เอาข้อแรกนั่นแหละ เดี๋ยวหนูไอจะปิดไฟแล้ว พี่ธีร์นอนได้แล้วค่ะ” ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะถอนหายใจยาว แล้วทำหน้าตาเหยเกเหมือนเด็กถูกขัดใจ

“ก็ได้” ธีร์ภาณุล้มตัวนอนที่เดิมอีกครั้ง เมื่อไอรักดูว่าธีร์ภาณุกลับไปนอนตามเดิมแล้วจึงเอื้อมมือไปปิดสวิตซ์ไฟ

หญิงสาวนอนลืมตาในความมืด นึกอยากจะให้ถึงเวลาพระอาทิตย์ขึ้นเร็วๆ เพราะเธอไม่ไว้ใจเลยเมื่อต้องมานอนในห้องเดียวกับชายหนุ่มเพียงลำพังอย่างนี้ แต่ด้วยความเหนื่อยล้าจากการตระเวนซื้อของมาทั้งวัน แล้วไหนจะต้องสู้รบตบมือกับผู้ชายตัวโตที่นอนอยู่ข้างล่างใกล้ๆเตียงนี่อีก ไอรักจึงหลับลงได้ในเวลาไม่นาน

ผิดกับชายหนุ่มที่ถูกคนที่นอนบนเตียงนุ่มหวาดระแวง ธีร์ภาณุนอนไม่หลับตั้งแต่ไฟในห้องถูกดับแสงลง เมื่อรอจนคิดว่าไอรักหลับไปแล้ว เขาลุกขึ้นยืนอย่างระวังตัวและพยายามเคลื่อนไหวให้เงียบที่สุด เขาจ้องมองหญิงสาวในความมืดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มแล้วส่ายหน้า เขาไม่อยากให้ไอรักตื่นกลัวสัมผัสจากตนเอง คืนนี้จึงเลือกที่จะให้หญิงสาวได้นอนอย่างสบายใจ