เจ้าสาวไม่สมยอม 23

ธีร์ภาณุยิ้มใส่ตาภรรยาที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆ แล้วหันไปยิ้มกว้างให้รสิตาก่อนจะพูดว่า

“อร่อยทุกอย่างครับ แต่คงเพราะว่าหนูไอกำลังท้องอยู่น่ะครับ ก็เลยทานอะไรแล้วไม่ถูกปากสักอย่าง จริงไหมครับหนูไอ”

ไอรักอ้าปากค้างหันมองหน้ารสิตายิ้มแบบฝืนๆ ก่อนจะหันกลับมามองคนที่นั่งข้างๆ แล้วส่งสายตาที่บ่งบอกว่าไม่พอใจ พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิกที่ต้นขาของธีร์ภาณุอย่างแรง

“โอ๊ย!” ธีร์ภาณุอุทานเสียงดัง

“เป็นอะไรคะคุณธีร์” รสิตาถามพร้อมกับเลิกคิ้วทำหน้าสงสัย

“ไม่เป็นไรครับ” ธีร์ภาณุพูดพร้อมกับเหยียดแขนออกโอบไหล่คนนั่งข้างๆดึงเข้าหาตัวเอง ไอรักตกใจเล็กน้อย เงยหน้ามองดูคนตัวโตอย่างเอาเรื่อง ชายหนุ่มฉวยโอกาสประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากมนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันหน้ามาทางรสิตา

“คือหนูไอเขาเขินน่ะครับ ยังไม่อยากให้ผมบอกเรื่องนี้กับใคร แต่ผมก็อดที่จะพูดไม่ได้ จะเป็นพ่อคนทั้งที ใครๆก็อยากโชว์ว่าตัวเองมีความสามารถทั้งนั้นแหละครับ คุณแนนว่าไหมครับ” ธีร์ภาณุพูดจบก็หันมายิ้มกว้างให้คนที่อยู่ในอ้อมแขน แล้วหันไปยิ้มให้รสิตาที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามของโต๊ะอาหาร

“ค่ะ” รสิตาตอบรับสั้นๆ แต่ก็มองอาการของสองสามีภรรยาอย่างสงสัย เพราะไอรักกำลังใช้ศอกกระทุ้งแผ่นอกของธีร์ภาณุแล้วทำหน้าไม่พอใจ แต่พอหันมาสบตารสิตาไอรักก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแบบฝืนๆขึ้นมาทันที

หลังจากรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว รสิตาเดินมาส่งคู่สามีภรรยาทั้งสองที่รถ

“คุณธีร์จะกลับไร่เลยหรือเปล่าคะ”

“ผมว่าจะพาหนูไอแวะไปหาคุณพ่อก่อนน่ะครับ คุณแนนไปด้วยกันไหม?” รสิตาถอนหายใจก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า

“ไม่ดีกว่าค่ะ แนนเกรงว่าจะมีคนไม่พอใจ ถ้าแนนไปหาคุณลุงพร้อมกับคุณธีร์” ไอรักเหล่ตามองรสิตาที่มีสีหน้าเศร้าลงเล็กน้อย แต่ธีร์ภาณุกลับหัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า

“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจครับ ไว้โอกาสหน้าก็ได้ ขอบคุณมากนะครับสำหรับอาหารมื้อนี้ ไว้วันหน้าผมขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงคุณแนนบ้างนะครับ”

“ว่างเสมอสำหรับคุณธีร์ค่ะ” รสิตาพูดพร้อมกับรอยยิ้ม

“เราขอตัวก่อนนะครับ” ธีร์ภาณุยิ้มให้รสิตา ก่อนจะเดินอ้อมไปเปิดประตูรถแล้วขึ้นนั่งประจำที่คนขับ ไอรักที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่หันไปยิ้มให้รสิตา

“ขอบคุณมากนะคะคุณแนน ขอตัวก่อนนะคะ” แล้วก็รีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่ง พร้อมกับบ่นพึมพำเบาๆว่า

“หวานจนเลี่ยน แล้วจะพาเรามาด้วยทำไม เชอะ!”

“ว่าไงนะครับหนูไอ”

ธีร์ภาณุถามพร้อมกับหันหน้ามองไอรัก

“เปล่าค่ะ ไปกันเถอะ” ไอรักส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มกว้างกลบเกลื่อน

ทำไมไอรักต้องรู้สึกแปลกๆเวลาเห็นธีร์ภาณุทำท่าทางสนิทสนมกับรสิตา จนในบางครั้งเธอเหมือนกับไม่มีตัวตน วันนี้อะไรๆก็ดูขัดใจไปเสียหมดเลย ความรู้สึกขัดใจแบบนี้มันคืออะไร

รถคันหรูของธีร์ภาณุแล่นผ่านประตูออกไปแล้ว เสียงหญิงวัยชราดังขึ้นด้านหลังรสิตา

“ทำไมไม่ไปกับตาธีร์ล่ะแนน”

รสิตาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปยิ้มให้เจ้าของเสียง

“ยังทำใจไม่ได้ค่ะคุณย่า แนนขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบหญิงสาวก็เดินเลี่ยงผู้เป็นย่าเข้าบ้านไป

“เฮ้อ! ความรักของหนุ่มสาวสมัยนี้เดาใจยากจริงๆ”

หญิงชราถอนหายใจแล้วส่ายศีรษะเล็กน้อย ก่อนจะมองตามหลังหลานสาวคนเดียวเดินเข้าไปในบ้าน รสิตาเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าสัวปรีชาเจ้าของท่าข้าวที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัด ซึ่งเป็นผู้ทรงอิทธิพลคนหนึ่ง และยังเป็นหลานสาวคนเดียวของตนเอง หลานสาวผู้น่าสงสารที่ผู้เป็นแม่ลาโลกไปตั้งแต่เธอยังเรียกแม่ไม่ได้ด้วยซ้ำ ไม่ต้องถามถึงเลยว่าความรักและห่วงใยต่อตัวหญิงสาวจากผู้เป็นพ่อ และจากผู้เป็นย่าเองว่าจะท่วมท้นเพียงใด เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ เพราะปกติแล้ว หญิงสาวเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูง ร่าเริง และช่างพูดช่างคุย ไม่เคยมีสักครั้งที่ผู้เป็นย่าจะเห็นหลานสาวในสภาพเหงาหงอย

ตั้งแต่รสิตากลับมาพร้อมกับการศึกษาระดับปริญญาโทจากอเมริกา เมื่อสองปีก่อน ผู้เป็นบิดาได้พาไปแนะนำให้รู้จักชายหนุ่มที่ต้องการให้ลูกสาวตกล่องปล่องชิ้นด้วย รสิตาเองก็ดูจะมีความสุขดี แต่มาวันนี้เกิดอะไรขึ้น ทำไมหญิงสาวที่เคยร่าเริงกลับกลายเป็นคนพูดน้อยและดูเหงาหงอยไปได้

หญิงชราถอนหายใจมีสีหน้าเคร่งเครียดเล็กน้อย

“ยังไงกันล่ะเนี่ยหลานสาวฉัน เฮ้อ!”

หลังจากขับรถพาไอรักออกจากบ้านรสิตามาได้สักครู่ ธีร์ภาณุได้พาไอรักแวะซื้อของใช้ต่างๆในซูเปอร์มาร์เก็ต ก่อนจะพาไปบ้านตามสัญญา ชายหนุ่มขับรถช้าๆกินลมชมวิวไปเรื่อย จนคนนั่งข้างๆชักร้อนใจมีท่าทางหงุดหงิดมองหน้ามองหลัง แล้วสุดท้ายก็หันไปจ้องคนขับอย่างไม่วางตา จนคนถูกมองต้องชำเลืองหางตามามองหลายครั้ง และในที่สุดอดไม่ได้ที่จะถาม

“มีอะไรติดหน้าพี่หรือเปล่าครับหนูไอ เห็นจ้องนานแล้วนะ”

ไอรักทำจมูกย่นไม่พอใจก่อนจะตอบคำถามของธีร์ภาณุ

“ไม่มีค่ะ แต่หนูไอสงสัยว่า ถ้าพี่ธีร์มัวแต่ขับรถเล่นกินลมชมวิวอย่างนี้ แล้วเมื่อไหร่เราจะถึงบ้านคะ”

ธีร์ภาณุหัวเราะเสียงดังยาวนาน จนคนที่ฟังอยู่รู้สึกรำคาญ

“หนูไอครับ บ้านคุณพ่อไม่หนีไปไหนหรอก อีกนิดเดียวก็ถึงแล้วครับ พี่ว่าหนูไอร้อนใจมากกว่ามั้งเนี่ย”