Share
เปิดหีบ
Related chapter
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท ตอนพิเศษพิเศ้ษ
“ฝ่าบาทไม่ได้ล่อหลอกอันอันให้ยอมถวายตัวใช่ไหมฝ่าบาทไม่ได้ทำเหมือนเช่นที่เคยทำกับพวกนางในใช่ไหม”“เพียงคืนนั้นที่เจ้าเข้ามาสนห้องแทนเสี่ยวจื้อในครั้งแรกสิ่งเดียวที่ข้าตั้งใจจะทำคือ ทำอย่างไรจะได้ใจเจ้าและให้เจ้ามีใจให้ข้า”“แต่ฝ่าบาทใจร้ายฝ่าบาท ยังให้อันอันจัดหานางใน”“สองปีอันอันข้าให้โอกาสเจ้าถึงสองปีแต่เจ้ากับใช้คำว่านางหน้าพระพักตร์กีดกันข้าออกห่างจากเจ้า ทั้งๆ ที่ในใจข้ากลับมีเจ้าเข้าไปอยู่ในนั้นมากขึ้นมาในทุกวัน”“ฝ่าบาทเรียกหาพวกนางในทุกค่ำคืน”“ข้า ทำทุกอย่างที่จะไม่ต้องให้พวกนางถวายตัว คนเดียวที่ข้าอยากให้นอนร่วมแท่นนอนคือเจ้าอันๆ แต่เจ้ากับไม่เคยรู้ให้กินกล้วยก็แล้วให้มุดผ้าห่มตามธรรมเนียมปฏิบัติก็แล้ว เจ้ายังตีความเป็นอื่นจะว่าไปอันอันมองข้าผิดมาตลอด”“ฝ่าบาทอยู่กับพวกนางสองต่อสองอันอันไม่เชื่อว่าฝ่าบาทไม่ได้ทำอะไรพวกนาง”“เจ้าเคยมุดอยู่ใต้แท่นนอนข้าหรือจึงรู้ดีเพียงนี้ หรือว่าอันอันของข้าลูกไม้แพรวพราวหาเรื่องสอดแนมเรื่องบนแท่นนอนของข้าเพราะกลัวว่าข้าจะมีใจให้นางในเหล่านั้น”อันอันอมยิ้ม น้ำตาแห้งเหือดหายไป“อันอันไม่อยากเป็นนางในของฝ่าบาทเป็นสิ่งที่คิดไว้ตั้งแต่ก้าวเข้ามาใ
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท คลี่คลาย
"เสี่ยวจื้อจริงหรือไม่ที่ฝ่าบาทนิยมหญิงที่บั้นท้ายงอนงามกับอกอวบอิ่ม"เสี่ยวจื้อยิ้มเจื่อนๆ"ข้าน้อยก็ได้ยินมาเช่นนั้นแต่ท่านรู้ไหมบางทีข้ากลับคิดว่าฝ่าบาทเพียงแค่ทำให้หลายคนเห็นว่าฝ่าบาทนิยม เพื่อหลีกเลี่ยงการที่ต้องพบเจอหญิงงาม หลากหลายรูปแบบความจริงฝ่าบาทยังมีชันษาไม่มากการเลือกฮองเฮาด้วยตัวเองลำบากยิ่งจะตัดสินใจเช่นไรก็ต้องคิดให้มากทั้งบุตรีขุนนางที่มีอำนาจและมี กำลังต่อรองในราชสำนัก ฝ่าบาทจึงคิดแค่เพียงจะทำอย่างไรเพื่อสร้างเงื่อนไขไม่ให้ใครก็ได้ยัดเยียดบุตรีเข้ามาโดยไม่สนใจว่าฝ่าบาทรู้สึกเช่นไรหรืออีกนัยหนึ่งคืออยากบอกคนทั้งหมดว่าฝ่าบาทคือฮ่องเต้ ฝ่าบาทจะต้องมีอำนาจต่อรองไม่ใช่เหล่าขุนนางพวกนั้น”“ แล้ว นางในพวกนั้นที่ถวายตัวเล่า พวกนางมีใครที่ฝ่าบาทโปรดปรานเป็นพิเศษไหม”เสี่ยวจื้อส่ายหน้า“เรื่องนี้มักพูดกันในวังหลังว่าฝ่าบาทไม่โปรดปรานใครเพราะยังรู้สึกว่าสนุกกับการที่มีนางในผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้ามาถวายตัว”“เอาไว้ท่านอยู่ไปนานๆ จึงจะรู้ว่าความจริงฝ่าบาท ไม่ได้หื่นห่ามอย่างที่คิดแต่ค่อนข้างจะ..ไก่อ่อนด้วยซ้ำไป”อันอันอมยิ้ม เสี่ยวจื้อหัวเราะคิกคัก“อันอัน อันอัน”เสียงเรียกด
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท อภิริมย์
ก้าวเดินมาตรงหน้าอันอันยกมือขึ้นโอบที่แก้มบาง อมยิ้มก่อนจะจุมพิตที่ริมฝีปากเบาสุดเบา"ฝะฝะฝ่าบาท""จะต้องอุ่นเครื่องก่อนจริงไหม”“อันอัน อันอันใจเต้นเหมือนกำลังจะลมจับ”พูดความจริงเสียสิ้นอินจิ๋นยิ้มถอนหายใจ รู้ได้ในทันทีว่าอันอันยังไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อนจึงมีอาการเช่นนี้“ดีแล้ว แบบนี้ข้าชอบเอ๊ยไม่ใช่ แบบนี้นั่นแหละที่เจ้าจะต้องบอกเหล่านางในว่าจะต้อง ระงับใจไม่ตื่นเต้นจนเกินไป”“ตะตะแต่”เพิ่งจะสิบแปดอีกทั้งยังไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อนอิน“ไม่มีแต่เจ้าเป็นนางหน้าพระพักตร์จำต้องทุ่มเทในการทำให้ข้าพึงใจหากเจ้าสามารถบอกกล่าวสั่งสอนพวกนางในให้ทำได้อย่างที่ข้าต้องการ ยอมถือว่าเป็นเรื่องดี”ย่างสามขุมเข้าหา ช้อนร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนพาเดินยังแท่นบรรทม สบตาอันอันที่ไม่อาจเก็บซ่อนความตื่นเต้นไว้ได้เสียงหัวใจเต้นระรัว อินจิ๋นวางร่างเล็กลงบนแท่นบรรทมหอมกรุ่น อันอันนั่งลงชันเข่ากอดผ้าห่มแน่น“กลัวหรือ”อยู่ๆน้ำตาก็ไหลปริ่มขอบตา แต่ทว่าส่ายหน้าไปมาปฏิเสธ“ไม่กลัว แล้วทำไมถึง ถึงได้มีน้ำตา”“อันอัน อันอันฮือออออๆๆ ก็อันอันไม่เคยเข้าใกล้ บุรุษใดเกินหนึ่งผิง (3.3เมตร) จะให้ทำใจไม่ตื่นกลัวได้อย่างไร
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท ไม่หวั่น
พระราชวังคลายทุกข์“อินจิ๋น และจิ้งอันอันถวายพระพรเสด็จพ่อกับเสด็จแม่”เสี้ยนตี้กับไทเฮาที่มีพระพักตร์เต็มเปี่ยมไปด้วยเมตตา มองไปยังอันอันสายสายตาอ่อนโยน“จิ๋นเอ่อร์ ตกลงใจแล้วใช่หรือไม่กงกงเพิ่งจะแจ้งข่าวกับแม่เมื่อเช้านี้เรื่องที่ลูกตัดสินใจแต่งตั้งฮองเฮา”“เสด็จแม่ลูก ตกลงใจมั่นเหมาะแล้วไม่มีเปลี่ยนใจ”“ก็ไม่เห็นว่าจะต้องกังวลเรื่องอื่นใดหากนี่เป็นการตัดสินใจของฮ่องเต้”เสี้ยนตี้พูดไปพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ“เสด็จแม่ลูกมาขอ พระเมตตา”ไทเฮายิ้ม“เรื่องใดกัน หรือว่าต้องการให้แม่ร่วมแสดงความยินดีในการแต่งตั้งฮองเฮา แม่คิดไว้ว่าอย่างไรก็คงไม่อาจละเลยฮ่องเต้กับฮองเฮา”“เสด็จเรื่องนั้นลูกซาบซึ้งในพระเมตตายิ่งแล้ว แต่อันอัน นางเป็นเพียงสามัญชน เป็นเพียงคนธรรมดาเกรงว่า เกรงว่าหากมีใครมาพูดเรื่องนี้ลูกคงอดที่จะสั่งลงทัณฑ์พวกปากมากเสียมิได้”“ฮ่องเต้ก็ อ้างไปว่าฮองเฮาเป็นพระญาติของไทเฮา เสียเกรงว่าจะไม่มีใครกล้าครหา”เสี้ยนตี้ชี้ช่องให้ในทันที ไทเฮายิ้มอ่อนโยน“อย่างที่เสด็จพ่อเจ้าพูด ดีไหม”อินจิ๋นกุมมืออันอันไว้แน่น“ลูกซาบซึ้งในน้ำพระทัยของทั้งสองพระองค์ก้มลงคุกเข่าตรงหน้าพร้อมกับอันอัน”“ดูรึ
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท ออกตัว
“แล้วหลักฐานนี่เล่าไปศาลไหนฝ่าบาทก็แพ้”“ข้าๆๆๆ ยอมแล้วความจริงข้า เรื่องมันยาวเจ้าอยากฟังหรือไร”“อันอันอยากจะฟัง”แต่มันเป็นเรื่องน่าอาย”“อันอันไม่อาย”“อืม ก็ได้ข้ายอมแล้ว ความจริงวันนั้นวันที่ ข้าเห็นเจ้าในวันที่ข้าเอาอาภรณ์ไปส่งให้เจ้า ในห้องของเจ้าแล้วๆๆ ”หันหน้าหนีอันอันเสีย“แล้วอะไรบอกมา”อันอันส่งเสียงเข้มดุ“แล้วๆๆ ข้า ก็เห็นเจ้าในสภาพที่มีอาภรณ์ปิดบังร่างกายหมิ่นเหม่ ทั้งเนินอกทั้งผมยาวสลวย แล้วยังกลิ่นหอมจากกายเจ้า ข้าข้า...ข้าจึง กลับมาที่ห้องทั้งๆ ที่”ก้มมองเป้าตัวเอง“ฝ่าบาท พูดความจริงมาเสียทั้งหมด”“ข้าจึงกลับมาที่ห้องแล้ว ๆๆ ใช้”“ใช้ใคร”“ใช้ นางทั้งทั้งห้าบำบัด อารมณ์เปลี่ยวของข้า จนสำเร็จเสร็จสิ้น อันอันนั่นเป็นครั้งเดียวในห้องที่อาจทำให้ …มีหลักฐานชัดเจนเป็นเพราะข้าเร่งเร่าจังหวะด้วยความเพลิดเพลินไปหน่อย ข้าไม่ได้มีอะไรกับนางในคนไหนทั้งสิ้น”อันอันยกมือขึ้นปิดปากกลั้นหัวเราะแทบตาย ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง“ข้าเห็นเจ้า ครั้งใดหรือใกล้ชิดเจ้าครั้งใดมักจะทำให้เกิดเรื่องน่าอาย”อยากจะบอกว่าพุ่งกระฉูดก่อนจะได้ห้ามใจ“ฝ่าบาทพอแล้วอันอันเข้าใจแล้ว”พูดไปยิ้มไป แก้มแดงด
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท อีท่าไหน
นางกำนัลเปิดประตูออกช้าๆ อินจิ๋น แทรกกายเข้าข้างใน ภายในห้องที่เงียบเหงาร้างไร้อินจิ๋นขมวดคิ้วก้าวเข้าไปยังแท่นนอนด้านในสุด บนแท่นนอนที่ผ้าห่มปกคลุมอินจิ๋น ทรุดกายลงนั่งบนแท่นนอนเอื้อมมือเปิดผ้าห่มออกช้าๆ แล้วถึงกับต้องสะบัดผ้าห่มออกอย่างแรง“เสี่ยวจื้อ เสี่ยวจื้อ นายหญิงนายหญิงของเจ้าเล่าทั้งเสี่ยวจื้อและนางกำนัลต่างวิ่งเข้ามาในห้องดวงตาตื่นตระหนก“นายหญิงหายไป”เสี่ยวจื้ออุทาน นางกำนัลเข่าอ่อนทรุดกายลงโขกศีรษะลงกับพื้นถี่ๆก่อนหน้านั้น“ของว่างของใครกัน”ฟางหลันในอาภรณ์นางกำนัล เอ่ยปากถามนางกำนัลที่กำลังยกขนมและชายังที่พำนักของอันอัน“ของเหล่านี้เป็นของนายหญิงอันอัน สำหรับช่วงเวลาบ่าย”“อืมฝ่าบาทให้ข้ามายกไปเดี๋ยวนี้เกรงว่าจะเลยเวลาของว่างของนายหญิง อืม ลืมบอกไปฝ่าบาทให้เจ้ายกของว่างที่ ท้องพระโรงอีกชุดเอาของว่างชนิดเดียวกันนี้”นางกำนัลส่งถาดของว่างในมือให้กับฟางหลันในทันทีฟางหลันยิ้มบางๆ ยกถาดของว่างหายไปยังที่พำนักของอันอัน“คุณหนู ข้าน้อยรออยู่แล้ว”บ่าวรับใช้ในจวนขุนพล ในอาภรณ์ขันที“อืม ข้าจัดการเรียบร้อยแล้วเจ้าแค่ นำนางออกทางประตูหลังใส่ไว้ในเกี้ยวที่ข้าเตรียมไว้แล้ว แล้วนำเก
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท ข้าก็รักของข้า
ฟางหลัน ขยับกายในอาภรณ์นางกำนัล“นายหญิง”อันอันเงยหน้าขึ้นช้าๆ กำลังพิศมองพับผ้าสีต่างๆที่อินจิ๋นประทานมาเพื่อให้ อันอันเลือกไปตัดเย็บอาภรณ์เสียใหม่ทั้งหมด “ฟางหลันทำไมวันนี้มาใน อาภรณ์นางวกำนัลได้”“ฝ่าบาทให้ฟางหลันนำของว่างเหล่านี้มาส่งให้กับนายหญิงฟางหลันพบฝ่าบาทที่ยกเครื่องเสวยด้วยองค์เองจึงอาสาแต่ทว่า ฝ่าบาทกับยืนยันว่าจะยกมาเองทั้งๆที่ยังไม่ทันได้พัก”“ความจริงไม่ต้องยุ่งยากฝ่าบาทใส่ใจข้าเหลือเกิน”“นายหญิงเจ้าข้าฟางหลันมีเรื่องอยากจะขออภัยนายหญิงกับเรื่องที่ผ่านมา”“ข้าไม่ได้ถือโทษโกรธเจ้าแต่อย่างใด”“ฟางหลันตั้งใจ ทำหน้าที่ลูกที่ดี ตอบแทนบุญคุณคิดว่าหากฝ่าบาทโปรดปรานฟางหลันย่อมทำให้ท่านพ่อพ้นผิด จึงตั้งใจกับเรื่องนี้มากไปหน่อยแต่ในเมื่อเห็นว่า ฝ่าบาทอย่างไรเสียก็เลือกนายหญิงอยู่ดีฟางหลันจึงทำใจแค่เพียงได้มารับใช้ใกล้ชิด นายหญิงให้นายหญิงที่ใครๆต่างบอกฟางหลันว่าใจดีมีเมตตายิ่งนักช่วยเกลี่ยกล่อมฝ่าบาทเรื่องบิดาข้า”“เจ้ากตัญญูยิ่งนัก หากอยากจะอยุ่ในวังหลวงข้าจะให้ฝ่าบาทประทานตำแหน่งและเบี้ยหวัดให้เจ้า” ฟางหลัน กัดฟันก้มหน้ามองมือคำพูดของอันอันยิ่งตอกย้ำว่าไม่ว่าอันอันจะพูดอะไ
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท หลงกล
ฟางหลันย่อกายลงอีกครั้ง“ฝ่าบาท ฟางหลันไม่ได้ กระทำเรื่องชั่วช้าเพียงนั้น ฝ่าบาทจะมองฟางหลันในแง่ร้ายเกินไปแล้ว”“มีเพียงเจ้าที่คิดทำเรื่องเช่นนั้นหากไม่ใช่เจ้าก็จะต้องเป็นบิดาเจ้า”เสียงเข้มดุดันต่างจากอินจิ๋นคนเดิม“ท่านพ่อซื่อตรงภักดีจะทำเรื่องที่ ผิดต่อฝ่าบาทได้อย่างไร”“เลิกโป้ปดได้แล้วบอกมา อันอันนางอยู่ไหน”“ องค์หญิงใหญ่ชิงซี มีสิ่งของติดตัวกลับไปแคว้นฉีมากมาย ฝ่าบาท ไม่ยอมให้ใครตรวจสอบขบวนเสด็จขององค์หญิงใหญ่องค์หญิงขุ่นเคืองเรื่องที่ฝ่าบาทแต่งตั้งฮองเฮายิ่งกว่าผู้ใดเกรงว่า จะเป็นองค์หญิงที่ทำเรื่องเช่นนี้ฝ่าบาทมา กล่าวโทษฟางหลันและท่านพ่อไม่ รังแกกันไปหน่อยหรือ”“ข้าไม่ไว้ใจเจ้า บิดาเจ้าแม้จะภักดีแต่เจ้าฟางหลันเจ้าคิดว่าข้าปิดหูปิดตาหรือไรเรื่องของเจ้าคิดว่าข้าไม่เคยสืบสาวราวเรื่องมาก่อนหรือไร”ฟางหลันยิ้มหยัน“ฝ่าบาทใช้เวลากับข้าที่นี่มาคอยคาดคั้นข้าที่นี่ป่านนี้องค์หญิงใหญ่มิสังหาร นายหญิงอันอันไปแล้วหรือไร”อินจิ๋นตาลุกวาวตวัดกระบี่ ลงบนลำคอขาว สะบัดมือตัดเกล้าผมยาวสลวยของฟางหลันจนขาดสะบั้น“ข้าไม่มีทางรามือหากว่าเป็นเจ้า”ฟางหลันถลาเข้ากอดรวบเอวหนา“ฝ่าบาทฟางหลัน มีใจให้
Latest chapter
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท จบบริบูรณ์
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท รักของเรา
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท จบ
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท ช่วยหน่อย
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท ผ่านไป
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท ของใครกัน
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท รักของข้า
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท งดงาม
นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท แก้กันไป
