บทที่ 74 วางแผนหลบหนี

การเดินทางไปที่พักของหลินหลินผ่านเส้นทางเงียบสงบ เมื่อแสงอาทิตย์ลับขอบฟ้า เหลือเพียงแสงจันทร์อันเบาบางที่ส่องสว่างทางเดินของพวกเขา ซาเอบะและหลินหลินเดินเคียงข้างกันอย่างเงียบ ๆ แต่ในความเงียบงันนั้น ต่างคนต่างก็คิดถึงสิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญในอนาคต

ที่พักของหลินหลินเป็นบ้านอีกหลังที่เธอไม่ค่อยได้อยู่ ตั้งอยู่ในตรอกซอยเล็ก ๆ ซึ่งลึกพอที่จะซ่อนตัวจากสายตาของผู้คนทั่วไป แต่ไม่ลับจนเกินไป บ้านเล็ก ๆ สีขาวที่พวกเขาเห็นอยู่ตรงหน้าดูเรียบง่าย ไม่มีสิ่งใดที่บ่งบอกว่าที่นี่เป็นที่พักของหญิงสาวคนหนึ่งที่ต้องเผชิญหน้ากับอันตรายเช่นนี้

“ถึงแล้วค่ะ” หลินหลินพูดพลางพยักหน้าไปทางบ้าน “ที่นี่คงพอปลอดภัยสำหรับคืนนี้”

ซาเอบะมองไปรอบ ๆ ก่อนจะพยักหน้า “ดูเงียบดี” เขากล่าวเสียงเบา และรีบก้าวไปที่ประตู หลินหลินไขกุญแจและเปิดประตูให้พวกเขาเข้าข้างใน

เมื่อเข้ามาภายในบ้าน ความรู้สึกอุ่นใจที่เกิดขึ้นจากการได้หลบซ่อนในที่ที่ปลอดภัยสักทีทำให้ทั้งสองคนรู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง ห้องเล็ก ๆ นี้ตกแต่งอย่างเรียบง่าย เฟอร์นิเจอร์ไม่มากมาย มีเพียงโซฟาตัวเก่า โต๊ะกาแฟ และภาพถ่ายขนาดเล็กติดผนัง

“ฉันว่าพักกันสักหน่อยดีไหมคะ?” หลิ