บทที่ 80 หนีสุดชีวิต

หลินหลินนั่งอยู่ในพุ่มไม้ ขณะที่ซาเอบะและชายที่นำทางได้หลบอยู่ใกล้ๆ ใจของเธอกำลังเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นและวิตกกังวล ขณะที่เสียงของกลุ่มคนที่ตามมากำลังเข้าใกล้เรื่อยๆ พวกเขาไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นคือใคร แต่ทุกคนล้วนเข้าใจดีว่านี่คือช่วงเวลาที่อันตรายที่สุด

“เงียบๆ” ซาเอบะกระซิบเบาๆ ขณะที่พวกเขามองไปที่กลุ่มคนที่เดินเข้ามา กลุ่มนั้นประกอบไปด้วยชายฉกรรจ์ประมาณห้าคน โดยมีโทโมะเป็นผู้นำ สายตาที่ดุดันของเขาทำให้บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความตึงเครียด

“หาตัวพวกมันให้เจอ!” โทโมะพูดเสียงดัง และคำสั่งนั้นทำให้หลินหลินรู้สึกเหมือนโลกกำลังจะพังทลาย

“เราต้องรีบออกจากที่นี่” ชายที่นำทางกระซิบ ขณะที่เขามองไปรอบๆ เพื่อหาทางออก

“พวกมันจะไม่หยุดจนกว่าจะเจอเรา” ซาเอบะกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “แต่เราจะต้องหาทางกลับไปให้ได้”

“ไปทางไหนดี?” หลินหลินถาม ขณะที่ความวิตกกังวลเริ่มกัดกินหัวใจของเธอ

ซาเอบะมองไปที่เส้นทางที่มีรั้วกั้นอยู่ในระยะไกล “นั่น! เราสามารถปีนข้ามรั้วและวิ่งไปทางทิศตะวันออกได้” เขาชี้ไปที่รั้วที่สูงพอสมควร ซึ่งอาจจะเป็นทางออกจากสถานการณ์นี้

“แต่เราจะถูกจับได้ถ้าเราทำแบบนั้น” ชายที่นำทางแย้ง “เร