“นี่ เจ้าดูสิว่าผู้ใดมา เป็นพระชายาอ๋องเจ็ดนี่เอง” เด็กสาวที่อยู่ใกล้นางมาก ๆ เอ่ยขึ้น “ท่านอ๋องเจ็ดดุจดั่งเทพเซียนไม่ทานอาหารปรุงสุก แต่กลับแต่งงานกับนาง ในแง่ของความไร้ยางอาย นับว่านางขึ้นสรวงสวรรค์ไร้คู่แข่งทีเดียว”“คุณหนูเฉิง เจ้าเบาเสียงหน่อย เสียงของเจ้าดังปานนี้ ทุกคนได้ยินกันหมดแล้ว” เด็กสา
ใบหน้าคุณหนูเฉิงและคุณหนูเว่ยประเดี๋ยวคล้ำเขียวอีกประเดี๋ยวก็ซีดเผือด“ท่านมีคุณสมบัติอะไรมาต่อว่าพวกเรา?” คุณหนูเฉิงเห็นว่าพวกนางถูกคนหัวเราะเยาะ ก็มิสนมารยาท ลำคอเชิดตรง “เทียบกันแล้ว ท่านยังมิสู้พวกเราเลย”“เป็นเช่นนั้น ตอนนี้ข้าผอมไปสักหน่อย รับสารอาหารไม่เพียงพอ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พยักหน้า ก่อนจะย
เสียงคำเยินยอดังเข้าหูไม่ขาด“นี่ ชุดที่แม่นางซูสวมเหมือนกับชุดของพระชายาอ๋องเจ็ดเชียว” ท่ามกลางเสียงชื่นชม พลันมีเสียงที่แตกต่างออกไปเสียงหนึ่งดังขึ้น“พูดเช่นนี้แล้ว คล้ายว่าจะเป็นเช่นนั้น นี่เกิดเรื่องอันใดขึ้น?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้ยินว่าซูเตี่ยนฉิงมาถึง เดิมความอยากอาหารก็ลดลงไปบ้างแล้ว เมื่อได้ย
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็ไม่คิดให้ซูเตี่ยนซวงมาขอบคุณนางเช่นกัน ยามนั้นนางเพียงต้องการไว้หน้าเสนาบดีซูเท่านั้น“ข้าอยากใส่อันใดก็ใส่อันนั้น เกี่ยวอันใดกับเจ้าด้วยเล่า?” นางพูดด้วยความแปลกใจ “เจ้ามีใจมาใส่ใจเรื่องนี้ มิสู้ใส่ใจใบหน้าเหี้ยมโหดและอัปลักษณ์ของเจ้าให้มากขึ้น ไม่น่ารักเพียงนี้ระวังจะไม่ได้ออกเรือ
“นี่มิแปลกยิ่งกว่าเดิมหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย “ไม่ว่าจะเป็นรูปทรงของเครื่องประดับหรือจะเป็นลวดลายของอาภรณ์ก็ดี ล้วนแต่ซุกซ่อนชื่อของข้าและเขาเอาไว้ เจ้าดูลายดอกไม้อันนี้ ดูผิวเผินจะคล้ายเป็นดอกไม้ แท้จริงแล้วเป็นคำที่เปลี่ยนรูปทรงจากคำว่าเหยี่ยนเย่ว์”นางชี้ไปที่บุปผาปักบนเสื้อ“
สีหน้าของซูเตี่ยนฉิงพลันแปรเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์มากยิ่งขึ้นถูกด่าว่าเป็นหนูต่อหน้าทุกคน ทำเอารู้สึกอับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี นางโมโหเสียจนใจสั่น กลับพูดไม่ออกแม้แต่ประโยคเดียว“ท่านว่าผู้ใด?” ซูเตี่ยนซวงถลาออกมา มือเท้าสะเอว ท่าทางต้องการจะหาเรื่องตงฟางซวี่เหลือบมองนางเพียงแวบเดียว ก่อนจะเอ่ยด้วยน้
“กินเนื้อวัวหรือไม่?” นางเอ่ยถามรอยยิ้มที่มุมปากตงฟางซวี่คลี่ออกกว้างขึ้น จากนั้นจึงยื่นชามเข้ามา “กิน”ฉินเหยี่ยนเย่ว์คีบเนื้อวัวให้นางตงฟางซวี่กินเข้าไปหนึ่งคำ แล้วพยักหน้า “มิแปลกใจที่พี่เจ็ดบอกว่าข้าจะต้องชอบท่านแน่นอน พี่สะใภ้เจ็ด ท่านแตกต่างจากผู้อื่นจริง ๆ”“พี่เจ็ดของเจ้าให้เจ้ามางั้นรึ?”
“อย่าขยับ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขวางตงฟางซวี่ไว้ “พวกเราไม่รู้ถึงเป้าหมายของนักฆ่า ง่ายที่จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น”“อีกอย่าง นักฆ่าก็ไม่จำเป็นจะต้องพุ่งมาทางพวกเรา...”“ใครก็ได้ ใครก็ได้รีบมาเร็ว” เสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์ยังมิทันจบ พลันมีคนร้องตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจท่ามกลางฝูง “ฮูหยินเหยาฮวาลื่นล้ม เร็