ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตื่นตระหนก “เจ้าทำอะไรน่ะ?”“ไม่มีอะไร ข้าโปรยละอองเกสรของบุปผาจันทร์ครามใส่ฮองเฮาไว้ล่วงหน้าแล้ว งูปรสิตไวต่อกลิ่นนั้นมาก และไม่นานก็จะสามารถติดตามกลิ่นไปจนได้” ไป๋หลินยวนสวมหน้ากากบนใบหน้า“ไปกันเถอะ ควรจะกลับไปรายงานการปฏิบัติหน้าที่แล้ว” เขาขมวดคิ้ว “จริงสิ ข้าเจอสิ่งนี้บนตัวแม่นม
ดวงตาของซูเตี่ยนฉิงแดงก่ำ ฉีกใบหน้าที่เสแสร้งแกล้งทำทิ้งด้วยท่าทางร้ายกาจ “ละอายใจรึ? ไยข้าต้องละอายใจด้วย?”“เจ้ารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าตงฟางหลีจำคนผิดใช่ไหม?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดอย่างเย็นชา “ตงฟางหลีมองเจ้าต่างจากคนอื่น และตามจีบเจ้าอย่างกระตือรือร้น เป็นเพราะเขายึดมั่นว่าเจ้าก็คือเด็กสาวตัวน้อยที่ช่ว
“พระพันปีเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขึ้นเสียงสูง เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “พระองค์ไม่สบายหรือเพคะ?”“ใครก็ได้ รีบไปเชิญหมอหลวงมาสิ”หน้าผากของไป๋หลินยวนกระตุกเล็กน้อยหมอหลวงเพียงคนเดียวที่ปฏิบัติหน้าที่โดยตรงมีเพียงเขา และเขาก็อยู่ที่นี่ด้วย ฉินเหยี่ยนเย่ว์คนนี้ต้องการทำอะไร?ไป๋หลินยวนอยู่ที่นี่ในฐานะแม่
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจนางสงสัยมาก ด้วยสติปัญญาของฮองเฮา นางนั่งตำแหน่งฮองเฮาได้อย่างไรกันแน่?วันมงคลในห้องโถงใหญ่ ฮองเฮาผู้เป็นมารดาของใต้หล้านี้ก็อยากจะใช้ฝีมือการใส่ร้ายป้ายสีแย่ ๆ ผลักความรับผิดชอบใส่ตัวนาง แต่ถูกนางมองออก ณ ตรงนั้น และเสียเปรียบครั้งใหญ่ต่อมาในตำหนักเป่าลู่ ท่าทีของฮองเฮาก็จ
เป็นอย่างที่คิดว่าซูเตี่ยนฉิงเรียนรู้อย่างชาญฉลาดจริง ๆ ไม่เข้าใกล้นางอีก นางก็ไม่สามารถวางยาพิษได้นอกจากหลบหลีก นางก็ไร้วิธีต้านทานแล้ว“สวรรค์ ใครก็ได้ มีคนคิดทำร้ายพระพันปี เร็วเข้า รีบหยุดเร็วเข้า พวกเจ้ากำลังทำอะไรอยู่น่ะ? ฉินเหยี่ยนเย่ว์ เจ้าทำเกินไปแล้วนะ” ฮองเฮาอุทาน“ใครก็ได้ มาเร็วเข้า”เ
ซูเตี่ยนฉิงจ้องมองไปที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์อย่างแข็งกร้าวฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่ได้หลบสายตาของนาง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ตอนที่ข้าได้จับชีพจรของพระพันปีนั้น จึงสังเกตเห็นว่าสภาพจิตใจของพระองค์แปลกไป ราวกับถูกของบางอย่างครอบงำ จึงถือโอกาสใช้เข็มเงินปักเข้าที่จุดอิ๋งเซียงของพระพันปี”“พระวรกายของพระพัน
พระพันปีมิได้ประสงค์ที่จะปลดฮองเฮาอย่างชัดเจน ทว่าความหมายในถ้อยคำกลับชัดเจนมากสิทธิทั้งหมดในวังหลังนั้นมอบให้กับหวงกุ้ยเฟย นางเป็นฮองเฮาในนามเท่านั้น และจะถูกปลดไม่ช้าก็เร็ว“เสด็จแม่” ฮองเฮาโขกหัวสามครั้ง “พระองค์ทรงทำเช่นนี้มิได้นะเพคะ สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นความเข้าใจผิด มันเป็นความเข้าใจผิดจ
ซูเตี่ยนฉิงพยายามดิ้นรนตามปฏิกิริยาสะท้อนกลับประสบการณ์เสียเปรียบหลายต่อหลายครั้งบอกนาง ว่าต้องไม่ปล่อยให้ฉินเหยี่ยนเย่ว์เข้าใกล้ตนไม่แน่ว่าสตรีผู้นี้อาจจะซ่อนยาพิษอยู่ที่ไหนสักที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์สบโอกาสคว้ายาเม็ดเจวี๋ยเจื่อมา“ถ้าเจ้าไม่กินก็ส่งคืนให้ข้าเถอะ แล้วข้าจะถวายมันให้พระพันปีเอง ข้าเชื่