บทที่ 0404

ดวงตาของซูเตี่ยนฉิงแดงก่ำ ฉีกใบหน้าที่เสแสร้งแกล้งทำทิ้งด้วยท่าทางร้ายกาจ “ละอายใจรึ? ไยข้าต้องละอายใจด้วย?”

“เจ้ารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าตงฟางหลีจำคนผิดใช่ไหม?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดอย่างเย็นชา “ตงฟางหลีมองเจ้าต่างจากคนอื่น และตามจีบเจ้าอย่างกระตือรือร้น เป็นเพราะเขายึดมั่นว่าเจ้าก็คือเด็กสาวตัวน้อยที่ช่ว