พระพันปีมิได้ประสงค์ที่จะปลดฮองเฮาอย่างชัดเจน ทว่าความหมายในถ้อยคำกลับชัดเจนมากสิทธิทั้งหมดในวังหลังนั้นมอบให้กับหวงกุ้ยเฟย นางเป็นฮองเฮาในนามเท่านั้น และจะถูกปลดไม่ช้าก็เร็ว“เสด็จแม่” ฮองเฮาโขกหัวสามครั้ง “พระองค์ทรงทำเช่นนี้มิได้นะเพคะ สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นความเข้าใจผิด มันเป็นความเข้าใจผิดจ
ซูเตี่ยนฉิงพยายามดิ้นรนตามปฏิกิริยาสะท้อนกลับประสบการณ์เสียเปรียบหลายต่อหลายครั้งบอกนาง ว่าต้องไม่ปล่อยให้ฉินเหยี่ยนเย่ว์เข้าใกล้ตนไม่แน่ว่าสตรีผู้นี้อาจจะซ่อนยาพิษอยู่ที่ไหนสักที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์สบโอกาสคว้ายาเม็ดเจวี๋ยเจื่อมา“ถ้าเจ้าไม่กินก็ส่งคืนให้ข้าเถอะ แล้วข้าจะถวายมันให้พระพันปีเอง ข้าเชื่
ท่านปู่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้นางมีชีวิตที่ดีขึ้น นางจะต้องมีชีวิตที่มีความสุขแน่นอนผู้ใดที่กล้ารังแกนาง นางก็จะขอมอบคืนเพิ่มอีกเท่าหนึ่งหลังจากละครตลกนี้ผ่านไป ในห้องโถงใหญ่ของตำหนักเฟิ่งอวี้ก็เหลือเพียงฉินเหยี่ยนเย่ว์และพระพันปีเท่านั้นแม้ว่าพระพันปีจะฟื้นคืนความชัดเจนแล้ว แต่สีพระพักตร์ยังค
“ท่านไม่มีความคิดเห็นบ้างหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองไป๋หลินยวนด้วยความสงสัย“ข้าเป็นหมอหลวง มิใช่หมอดูแต่อย่างใด” ไป๋หลินยวนตอบ “หรือบางที เป็นท่านผู้เฒ่าที่ทำเรื่องละอายใจลงไปมาก”“รีบหุบปากเสียเถอะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองไปรอบ ๆ มีขันทีและนางกำนัลเดินผ่านเป็นครั้งคราว จึงไม่อยากพูดเรื่องนี้อีกต่อไป “ท่า
“ดังนั้น เจ้าก็เลยแอบออกมางั้นรึ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ชี้จมูกของเขาตงฟางอิงแลบลิ้น “ข้าออกมาอย่างสง่าผ่าเผยต่างหาก หาได้แอบออกมาไม่”ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองไปยังภายในห้องที่ประตูมีเด็กน้อยรูปร่างซูบผอมคนหนึ่งกำลังมองมาทางนี้ด้วยท่าทีเขินอาย ครั้นสบสายตากับฉินเหยี่ยนเย่ว์แล้ว ก็รีบหลบเข้าไปด้านใน“เสี่ยวจิ่
“วิธีนี้เหมาะกับพวกเจ้าที่เพิ่งจะเรียนอักษรมากที่สุด” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ดีดนิ้วใส่เขาหนึ่งครั้ง “เจ้าต้องเรียกข้าว่าพี่สะใภ้เจ็ด ไม่อนุญาตให้พูดเหลวไหล ระวังจะถูกพี่เจ็ดของเจ้าได้ยินเข้า”ตงฟางหลีมิอยู่ เจ้าสิบก็คือผู้มีอำนาจ“ไม่ พวกเราเคยจูบกันแล้ว” ตงฟางอิงหัวเราะฮี่ฮี่พร้อมทั้งพูดขึ้น ก่อนที่เขาจะว
“ศิษย์น้องหญิง เจ้าอยู่กินมื้อเที่ยงที่นี่ไม่ได้หรือ? ข้าจะให้คนไปเตรียมเนื้อวัวชั้นดีมา ลงจุ่มในน้ำเดือดสักหน่อย รสชาติดียิ่งนัก ข้าคิดว่าเจ้าคงจะต้องชอบแน่นอน”ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันหยุดฝีเท้า “ท่านชวนข้ากินหม้อไฟเนื้อวัวอยู่หรือ?”ลู่จิ้นเห็นว่านางสนใจ ก็ปรบมือด้วยความดีอกดีใจ “ขอเพียงแค่เจ้าอยู่ต่อ
ลู่จิ้นไม่พอใจยิ่งนัก “คำสั่งของศิษย์น้องหญิง แม้ข้าร่างกายจะแหลกลาญ ก็จักต้องทำให้สำเร็จ”“ศิษย์น้องหญิงของท่านเมามายจนหมดสติไปแล้วขอรับ” ตู้เหิงแย่งไหสุรากลับคืนมา“ตู้เหิง เจ้าอย่าดูถูกข้า ข้ายังดื่มได้อีกหลายจอก” ขณะที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์คิดจะคว้าไหสุรานั้น พลันเดินโซเซไปมา แล้วตัวคนก็อ่อนยวบลงไป ก่