บทที่ 0325

เพลิงโทสะสายหนึ่งของฉินเหยี่ยนเย่ว์ถูกขวางเอาไว้ ระบายออกไปไม่ได้ จึงทำได้เพียงกัดเขาอย่างแรง

ตงฟางหลีรู้สึกเจ็บ ทว่าไม่ได้ปล่อยตัวนาง

เขาจุมพิตอย่างอ่อนโยน ราวกับว่ากำลังปลอบโยน

ฉินเหยี่ยนเย่ว์มิอาจฝืนทนต่อไปที่จะออกแรงกัด จึงหลับตาลง

“เจ้าช่างโง่เขลาเสียจริง” ผ่านไปสักพัก ตงฟางหลีถึงได้ปล่อยนางไป