ВойтиShare
บทที่ 333
Related chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 334
ตงฟางอิงจึงรับผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดน้ำหูน้ำตาของตนเอง ก่อนจะพยักหน้าลงเล็กน้อย “ท่านมิต้องกังวล ข้าจักค่อย ๆ บอกเขาเอง”“ก่อนหน้านั้น ยามที่เสด็จแม่จากข้าไป ข้าคิดว่าตนเองเป็นบุคคลที่น่าสงสารที่สุดแล้ว หลังจากที่ได้มาเจอเสี่ยวจิ่วนั้น ข้าถึงได้รู้ว่า เขาน่าสงสารกว่าข้ามากนัก”“ข้าตัดสินใจแล้ว ด้วยตำแหน่
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 335
“เมื่อวานหลังจากที่บรรพบุรุษเฒ่ามิเห็นท่านมานั้น เขาก็ถูกข้าลากกลับไป ทั้งยังโมโหเสียจนมิเป็นอันกินอันนอน” ลู่ซิวกล่าว “รุ่งเช้าเขายังกล่าวอยู่เลยว่าท่านจักต้องมา มิทันไรท่านก็มาเยือนเสียแล้ว ข้าคิดว่าท่านอ๋องจักมิยอมปล่อยตัวท่านมาเสียอีก ดังนั้นจึงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย”“ท่านผู้เฒ่าแผนการแยบยลยิ่งนั
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 336
เมื่อฉินเหยี่ยนเย่ว์เดินมาถึงสวนซิ่งนั้น การบรรยายก็จบพอดีเหล่าหมอหลวงพลันกำลังหมกมุ่นอยู่กับการเขียนอะไรบางอย่างในตำราหลังจากที่เขียนเสร็จแล้วนั้น พวกเขาก็ได้ส่งให้กับลู่จิ้นลู่จิ้นตรวจสอบมันอยู่ครู่หนึ่ง พลางหยิบพู่กันขึ้นมาเพื่อเขียนอะไรบางอย่างลงไปเล็กน้อยหลังจากให้คำแนะนำเรียบร้อยแล้วนั้น จ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 337
เขาลูบเครา พยักหน้าอย่างมิอาจหยั่งรู้ได้ “วางใจได้ มันไม่ใช่แค่เรื่องขององค์ชายเก้าเท่านั้น ไว้ข้าเตรียมพร้อมแล้วก็จะไปหาจ้งหัวเอง เรื่องของศิษย์น้องหญิงก็คือเรื่องของข้า”ฉินเหยี่ยนเย่ว์รู้สึกซาบซึ้งใจมากการเคลื่อนไหวเล็ก ๆ น้อย ๆ ของนางและตงฟางหลีไม่สามารถซ่อนชายชราได้ดั่งคาด“ขอบคุณศิษย์พี่แล้ว”
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 338
“โอ้ ข้าจำการสอบนั้นได้ มันค่อนข้างน่าเบื่อ พวกผู้คุมสอบก็ดูเหมือนเบาปัญญา” ไป๋หลินยวนพูดอย่างไม่เอาใจใส่ “การสอบเกี่ยวอะไรกับข้า?”“ท่านสอบไม่ผ่าน แล้วเข้ามาได้เช่นไร?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พยายามอยู่ห่างจากเขาให้มากที่สุดไป๋หลินยวนถอนหายใจ “เมื่อท่านพบข้า ก็พูดทั้งหมดสี่ประโยค สี่ประโยคนี้ล้วนเป็นการซั
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 339
การที่ถูกชายผู้นี้จ้องมอง ทำให้รู้สึกอึดอัดไปทั่วสรรพางค์ราวกับถูกงูพิษเข้ามาพันเกี่ยว น่าขยะแขยง น่ากลัว อีกทั้งพิษร้ายหาสิ่งใดเทียบได้นางไม่อยากอยู่ตรงนี้อีกต่อไปแล้ว“หมอหลวงหลิน ข้าแค่มาเยี่ยมเยียนท่าน ไม่มีเรื่องอะไรร้ายแรงหรอก ท่านก็ระวังตัวด้วย” นางพูดต่อ “นี่ก็สายแล้ว ข้ากลับก่อน หวังว่าท่
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 340
เมื่อกลับมาถึงจวนอ๋องเจ็ด มีรถม้าที่คุ้นตาจอดอยู่ที่ประตูจวนอ๋องเป็นรถม้าของจวนอ๋องหลูหยางหัวใจของฉินเหยี่ยนเย่ว์บีบรัดแน่นขึ้น กลัวว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับองค์หญิงเย่ว์ลู่ นางจึงเดินกลับตำหนักหมิงอวี้ในไม่กี่ก้าวในลานตำหนัก ชายชราที่แข็งแรงกำลังเล่นสนุกสนานอยู่กับตงฟางอิงและตงฟางจิ่ว“อ๋องหล
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 341
ภรรยาคู่ที่ชอบด้วยกฎหมายในครอบครัวทั่วไปนั้น สถานะทางสังคมแทบจะไม่ต่างกับภรรยาเอกทว่าในราชวงศ์นั้น ภรรยาเอกมีเพียงคนเดียวหลังจากที่เย่ว์ลู่แต่งงานเข้าจวนอ๋องสามแล้ว สถานะของนางจะสูงกว่าอนุชายาธรรมดาหนึ่งระดับ ทว่าสถานะของนางจะยังคงต่ำกว่าพระชายาเอก“วันนี้ข้ามาที่นี่ก็เพียงเพื่อแจ้งอ๋องเจ็ดและชายา
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1429
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1428
ตงฟางหลีพยุงตัวกับราวบันได ใบหน้าหล่อเหลานั้นซีดเผือดหากเป็นน้ำพุจริง ๆ ไม่เพียงแต่รสนิยมเลวร้าย มิหนำซ้ำยังส่งกลิ่นเหม็นจนทำให้คนเดือดดาลจางฉู่ส่ายหน้า “มิทราบได้พ่ะย่ะค่ะ แทนที่จะบอกว่าเป็นน้ำพุ มิสู้บอกว่า พวกมันดูเหมือนเสาค้ำยันศาลามากกว่า ที่แห่งนี้เป็นที่ที่เฉียนอ๋องสร้างขึ้นกับมือเพื่ออนุภร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1427
ในแววตาเขาไร้คลื่นลม และน้ำเสียงก็ราบเรียบมากเช่นกันเฟยอิ่งลอบขมวดคิ้วแน่นเขารู้จักจางฉู่มาแต่ไหนแต่ไร จางฉู่มีนิสัยเย็นชา กระทำการสุขุมหนักแน่น ไตร่ตรองพิจารณารอบด้าน มิใช่คนที่มุทะลุบุ่มบ่ามพรรค์นั้นหากแต่พฤตกรรมครานี้ ผิดแปลกไปอย่างแท้จริงแปลกไปจนมิคล้ายกับเป็นจางฉู่ตัวจริงเฟยอิ่งยิ่งคิดก็ยิ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1426
ตงฟางหลีเดิมทีก็มีโรครักความสะอาดอยู่แล้ว ทนรับกลิ่นแปลกประหลาดเช่นนี้ไม่ได้ที่สุดยามที่กลิ่นเหม็นเน่าสายนั้นถาโถมเข้ามา เขาถึงกับอดถอยหลังไปหลายก้าวไม่ได้ ภายในกระเพาะประหนึ่งพลิกแม่น้ำล้มมหาสมุทรก็มิปานเขารีบล้วงหาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก สะกดความรู้สึกขยะแขยงลงไปเฟยอิ่งเองก็ถูกความรู้สึกน่ารัง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
