บทที่ 939

ฝ่าบาทสีหน้าเย็นชา ตบโต๊ะ บรรยากาศความน่าเกรงขามบนร่างกายปรากฏขึ้น

ดวงตามองตรงไปยังหลิงเชียนอี้อย่างเคร่งขรึม กล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“เต๋อฝู ส่งตัวท่านโหวน้อยออกไป !”

หลิงเชียนอี้สะอึกในลำคอ ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างอุดตันอยู่ ตอนที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ก็ถูกเต๋อฝูลากตัวออกไปอย่างลนลาน

เฮ้อ!

พูดให้มันน้อยหน่อยเถอะ

ถ้าหากฝ่าบาททรงกริ้วขึ้นมา คงจะห้ามไม่อยู่

สุดท้าย หลิงเชียนอี้ก็ต้องออกไปอย่างไม่พอใจ และไม่เต็มใจ ออกจากวังหลวง ด้วยสีหน้าไม่พอใจ ดูไม่ดีเป็นอย่างยิ่ง ยังโมโหไม่น้อยอีกด้วย

ฝ่าบาทกับอ๋องหลีจะต้องมีความลับกันแน่ ๆ!

เฟิงเจิ้งหลีคนนี้ พูดอะไรกับฝ่าบาทกันแน่ ไม่คิดเลยว่าฝ่าบาทจะทรงถือหางเขาเช่นนี้!

เฟิงเจิ้งหลีมีแผนร้ายอะไรกันแน่?

เขาขมวดคิ้วแน่น เตรียมที่จะกลับไปให้โหวติ้งกว๋อกับองค์หญิงใหญ่ช่วยเหลือ ตอนที่เดินไปถึงที่แห่งหนึ่ง จู่ ๆ ก็มีคนเรียกเอาไว้

“หลิงเชียนอี้”

“หืม?”

หันหน้ากลับไปด้วยจิตสำนึก

บริเวณทางแยกของถนนสองสาย หญิงสาวอายุน้อยรูปร่างอรชรคนหนึ่งค่อย ๆ เดินเข้ามาหา นั่นก็คือกู้ชิงชิงบุตรสาวเพียงคนเดียวของตระกูลกู้

หลิงเชียนอี้ขมวดคิ้ว

“ทำไมถึงเป็นเจ้