เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 944
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-01 17:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 945
ฉู่เชียนหลีเม้มมุมปาก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร เช่นเดียวกับไม่รู้ว่าอะไรที่สามารถพูดได้ นางทำเพียงแค่หลุบตา ลูบท้องที่ค่อนข้างใหญ่ จิตใจหดหู่มากใช่แล้วเฟิงเจิ้งหลีเกลียดเฟิงเย่เสวียน แทบอยากจะบีบคั้นเขาให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ครั้งนี้ เขาไม่มีทางออมมือกับเฟิงเย่เสวียนแน่แต่นางกับไม่สามารถอยู่เคียงข้างเฟิงเย่เสวียนจู่ๆ ลูกในท้องก็เหมือนกับรู้สึกถึงความคิดของนาง ถีบท้องของนางทีหนึ่ง“อืม…”นางขมวดคิ้วถงเฟยเห็นดังนี้ รีบเช็ดน้ำตา เดินเข้าไปหานางทันที “เสียวฉู่ เป็นอะไร? รู้สึกไม่สบายท้องหรือ? จะคลอดแล้วใช่หรือไม่?”เยว่เอ๋อร์กับอวิ๋นอิงก็รีบวิ่งเข้ามาด้วยความประหม่าเช่นกันฉู่เชียนหลีลองสัมผัสดู มันเจ็บแค่ทีเดียวก็ไม่เจ็บแล้วอาจเพราะนางอารมณ์ไม่ดี ความคิดของนางกับลูกเชื่อมโยงการกระมังนางเม้มปาก ส่ายศีรษะ“น่าจะยังเหลืออีกหลายวัน”“เฮ้อ…” ถงเฟยนั่งลง จับมือทั้งสองข้างของฉู่เชียนหลีไว้แน่น ชั่วขณะ ไม่รู้ว่าควรจะร้องไห้หรือหัวเราะดีที่ไม่สบายใจคือเป็นห่วงเฟิงเย่เสวียนที่ดีใจคือนางกำลังจะได้อุ้มหลานแล้วเพียงแต่น่าเสียดาย เฟิงเย่เสวียนไม่อยู่“เสียวฉู่ เจ้าอย่าคิดมาก คลอดล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-02ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 946
ฉู่เชียนหลีเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย“นี่ก็ดึกแล้ว ไปนอนเถอะ ข้าอ่านหนังสืออีกสักพักก็จะนอนแล้ว”“บ่าวรอท่านเจ้าค่ะ”“ไม่ต้องหรอก ข้าอยากนั่งคิดอะไรเงียบๆ คนเดียวสักพัก”เยว่เอ๋อร์กัดริมฝีปากล่างเบาๆ นางลุกขึ้นยืน ลังเลครู่หนึ่ง ก็ถอยออกไปแล้วยามราตรี เงียบเป็นพิเศษเมื่อทุกสรรพสิ่งเงียบสงบ ความคิดต่างๆ ผุดขึ้นในสมอง ภาพต่างๆ ในอดีตภายในห้องนี้ปรากฏสู่สายตาทีละภาพที่ข้างโต๊ะตัวนี้ เฟิงเย่เสวียนชอบมานั่งปอกเปลือกองุ่นให้นาง และยังชอบจับขาของนางมาวางบนตัก แล้วนวดเท้าให้นางที่ข้างหน้าต่าง เฟิงเย่เสวียนชอบกอดนางจากข้างหลัง หน้าอกของเขาแนบติดกับแผ่นหลังของนางแน่นเขาบอกว่า เมื่อกอดนางแน่นๆ สามารถสัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจสามดวงของเขา ของนาง และของลูกเวลานอน เขามักจะนอนด้านนอก กลัวนางพลิกไปพลิกมา จะพลิกตกเตียงกลางดึกทุกเช้าที่ตื่น ลืมตาก็สามารถมองเห็นเขา…เขาไม่อยู่ร่างเงาของเขา เสียงของเขา กลับลอยอยู่ข้างหูนาง ชัดเจนเหมือนวันๆแม้แต่ในอากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นปอเหอของเขาพริบตาเดียว ภายในห้องอันกว้างใหญ่ เหลือเพียงนางลำพังตัวคนเดียวประกายความผิดหวังแลบผ่านแววตาฉู่เชียนหลี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-02ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 947
เขาไม่ได้เข้าไป ยืนอยู่นอกประตูเป็นเวลาเนิ่นนาน จากนั้นหมุนกายเดินออกจากเรือนหานเฟิงเงียบๆเมื่อก่อน เขาไม่รู้ว่าความคิดถึงคืออะไรหลังจากที่ได้พบอวิ๋นอิง ก็รู้สึกถึงมันแล้ว และยิ่งรู้ดีว่าฉู่เชียนหลีในเวลานี้ ทรมานกว่าเขาเป็นร้อยเท่าพันเท่าท่านน้าเฉินดีกับเขามากตั้งแต่เด็ก ให้ท้ายเขา รักเขา คุ้มครองเขา เขาก่อปัญหาครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความซุกซน ท่านน้าเฉินปากบอกสั่งสอนเขา แต่ในใจกลับไม่เคยโกรธจริงๆในความทรงจำ ไม่มีปัญหาอะไรที่ท่านน้าเฉินแก้ไขไม่ได้ปัจจุบัน ท่านน้าเฉินตกอยู่ในอันตราย เฟิงเจิ้งหลีบีบคั้นเข้ามาเรื่อยๆ น้าสะใภ้สู้สุดใจโดยไม่กลัวเกิดอันตรายกับลูกในท้อง จวนอ๋องเฉินถูกบีบจนไม่มีทางเลือก เขาจะนิ่งดูดายไม่สนใจได้อย่างไร?เขาจะตอบแทนท่านน้าเขาจะทำในสิ่งที่สามารถทำเพื่อท่านน้า…ภายในเรือนหานเฟิงอวิ๋นอิงออกมาแล้ว นางเดินไปทางห้องครัว“อวิ๋นอิง!”จู่ๆ หลิงเชียนอี้ก็เอ่ยปากเรียกนางอวิ๋นอิงที่อยู่ห่างออกไปเจ็ดแปดเมตรได้ยินเสียง เมื่อหันไปเห็นว่าท่านโหวน้อยกำลังเดินมาทางนาง นางโน้มตัวเล็กน้อยเพื่อคำนับเพิ่งยืนตัวตรง ก็ถูกกอดฉับพลัน“อืม…”“ท่านโหวน้อย นี่ท่านทำอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 948
พลันอวิ๋นอิงแน่นหน้าอก กระวนกระวายใจเล็กน้อยนางไม่อยากคุยเรื่องนี้ต่อ กลัวว่าหากยังคุยต่อไป จะทนไม่ไหว…หมุนกายก็วิ่งหนีไปแล้วหลิงเชียนอี้พุ่งพรวดออกไปคว้าข้อมือของนางไว้“ข้ามีคำพูดมากมายอยากบอกเจ้า”“ข้าไม่อยากฟัง!”นางเป็นคนโผงผางตั้งแต่เด็ก ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ตรงไปตรงมา แต่เพราะท่านโหวน้อย หัวใจจึงอ่อนโยนและเปราะบางคำพูดของเขา สามารถส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของนางโดยตรงนางเกลียดที่หัวใจของตนเองหวั่นไหวนางกลัวจริงๆนางออกแรงสะบัดมือเขาหลุด สับขาก็วิ่งทันทีหลิงเชียนอี้ตะโกน “เจ้าอย่าวิ่งได้หรือไม่ ข้ารับรอง นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ข้ารบกวนเจ้า! จากวันนี้เป็นต้นไป จะไม่ทำเรื่องที่ล้ำเส้นอีก จะไม่ทำให้เจ้าลำบากใจอีก!”ฝีเท้าของอวิ๋นอิงชะงักเล็กน้อยครั้งสุดท้าย…อะไรคือครั้งสุดท้าย…“ถ้าหากการชอบของข้า ทำให้เจ้ารู้สึกว่ามันเป็นภาระจริงๆ ข้ายินดีมอบท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ให้เจ้า ถ้าหากไม่มีข้า เจ้าจะอารมณ์ดี เจ้าจะมีความสุข ต่อไป…ข้าจะพยายามไม่ปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าอีก”เขามองแผ่นหลังของนาง เสียงทุ้มและแหบ แทบเหมือนกำลังร้องไห้ทุกคำพูดล้วนกำลังสะอึกทุกคำพูดล้วนเหมือนมีดที่แหลมคม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 949
เหตุใดจึงนึกถึงนาง?ดูเหมือน ยังเมาไม่พอ“เอาเหล้ามา…ใครก็ได้…เอาเหล้ามา…” เขาฟุบอยู่บนโต๊ะ กอดไหเหล้าที่ว่างเปล่า เสียงพูดไม่ชัดเจน เมาจนหมดสภาพ แก้มทั้งสองข้างแดง สายตาพร่ามัวเสี่ยวเอ้อร์ประจำร้านเป็นห่วงเล็กน้อย“คุณชาย ท่านดื่มหมดไปหนึ่งไหแล้ว หากดื่มอีก เกรงว่าร่างกาย…”หลิงเชียนอี้โยนไหเหล้าลงบนพื้นอย่างฉุนเฉียว ตะคอกด้วยความโกรธ“ให้เจ้าไปเอาก็ไปเอามา เหตุใดพูดมากเช่นนี้! ข้าเป็นถึงท่านโหวน้อย ยังจะไม่มีเงินจ่ายค่าเหล้าให้เจ้าหรือ!”เสี่ยวเอ้อร์ประจำร้านตกใจจนสะดุ้งที่แท้เขาเป็นท่านโหวน้อยของจวนโหวติ้งกว๋อ!ไม่กล้าพูดมาก รีบไปเอามาอีกหนึ่งไหทันที ดึงฝาทิ้ง หลิงเชียนอี้แหงนหน้าดื่มทันที ฤทธิ์เหล้าที่เผ็ดร้อนทำให้คอของเขาร้อนระอุเหมือนลุกเป็นไฟ รู้สึกทรมาน แต่เมื่อนึกถึงคนที่เมาแล้วก็ยังลืมไม่ได้ เขายิ่งทรมาน และยิ่งดื่มหนักขึ้นอีกสายตาของแขกที่อยู่โดยรอบมองมาไม่น้อย ต่างวิจารณ์เสียงเบา“พวกเจ้าดูสิ คนคนนี้เป็นอะไร?”“ดื่มมากเช่นนั้น ดูสภาพที่หมดอาลัยตายอยาก น่าจะเจอเรื่องแย่ๆ มากระมัง”“หรือญาติของเขาตาย?”“เขาคงจะไม่อาละวาดกระมัง พวกเรานั่งห่างหน่อยดีกว่า…”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-04ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 950
ภายในห้องของเด็กสาว มีกลิ่นหอมจางๆ ลอยอบอวล โทนสีชมพูแลดูอบอุ่นผ่อนคลาย แต่กลับมีร่างของผู้ชายล้มอยู่บนเตียงกลิ่นเหล้าที่เข้มข้น ลอยตลบไปทั่วทั้งห้อง“คุณหนู น้ำแกงสร่างเมามาแล้วเจ้าค่ะ”สาวใช้ยกน้ำแกงที่เพิ่งต้มเสร็จ ส่งให้ด้วยสองมือกู้ชิงชิงรับมา กวาดมองบนเตียงแวบหนึ่ง นางกล่าว “พวกเจ้าถอยออกไปให้หมด ข้าไม่อนุญาต ห้ามเข้ามาเด็ดขาด”“เจ้าค่ะ”สาวใช้ถอยออกไปพร้อมกับปิดประตูภายในห้องที่ปิดตาย เหลือเพียงกู้ชิงชิงกับหลิงเชียนอี้สองคนนางเดินไปที่ข้างเตียง ตักน้ำแกงสร่างเมาขึ้นมาหนึ่งช้อน เป่าแล้วเป่าอีก ยื่นไปที่ข้างปากเขา“ดื่มมากเช่นนี้จึงจะมาหาข้า ทำไม คำว่า ‘ข้าจะแต่งงานกับเจ้า’ มันพูดยากมากเลยหรือ?”หลิงเชียนอี้หลับตา ไม่ขยับ เหมือนเมาจนหมดสติไปแล้วนางไม่ใส่ใจ เพียงแค่ยิ้มแล้วยิ้มอีก“แต่อย่างไรเจ้าก็ยอมก้มหัวแล้วไม่ใช่หรือ? ข้าเคยบอกแล้ว ตระกูลกู้ไม่ได้รังแกง่ายๆ หากเจ้ายอมแต่งงานกับข้าโดยดีตั้งแต่แรก แล้วมันจะเกิดเรื่องมากมายตามมาได้อย่างไร?”หลิงเชียนอี้หลับตา ไม่ได้ตอบ ราวกับว่าไม่ได้ยินอะไรเลยกู้ชิงชิงป้อนน้ำแกงสร่างเมาเข้าปากของเขาอย่างสบายๆ พลางกล่าวอย่างใจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-04ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 951
หลังจากนั้นสองวันบัตรเชิญสีแดงฉบับหนึ่งถูกส่งไปยังจวนอ๋องเฉินโดยคนรับใช้ของจวนโหวติ้งกว๋อ เมื่อถงเฟยเห็น นางพูดหยอกล้อประโยคหนึ่ง“ช่วงนี้จวนโหวติ้งกว๋อมีเรื่องดีอะไรนะ? งานเลี้ยงครบรอบหนึ่งปีของจวิ้นจู่น้อยเหมือนจะยังไม่ถึงกระมัง?”เมื่ออวิ๋นอิงเห็นบัตรเชิญสีแดงนั่น นางขมวดคิ้วทีหนึ่งฉู่เชียนหลีรับมาเปิดดูเมื่อเห็นเนื้อหาข้างใน…รอยยิ้มที่มุมปากแข็งค้างบนใบหน้าทันที กลิ่นอายรอบตัวก็ขรึมลงด้วยเช่นกัน อวิ๋นอิงเห็นดังนี้ รู้สึกแน่นหน้าอกเล็กน้อย เหมือนกับถูกน้ำเย็นราดใส่ศีรษะหลังจากที่ท่านโหวน้อยกล่าวคำพูดเหล่านั้นกับนาง นางก็ไม่ได้เจอเขามาสองวันแล้ว… เหมือนกับเขาหายไปทั้งเช่นนี้ ไร้การปรากฏตัว ไร้การเคลื่อนไหว หลังจากนั้นสองวัน ส่งบัตรเชิญฉบับหนึ่งมาโดยตรง…“ข้างในเขียนอะไรไว้หรือ?” ถงเฟยกล่าวถามฉู่เชียนหลีเม้มปากแน่น ปลายนิ้วมือที่จับบัตรเชิญซีดเล็กน้อย ราวกับจะบีบบัตรเชิญแหลกเป็นชิ้นๆถงเฟยรู้สึกถึงความผิดปกติ รีบเอื้อมมือไปแย่งมาดูเมื่อดูปฏิกิริยาไม่ต่างกับฉู่เชียนหลี“งานหมั้นของท่านโหวน้อยกับคุณหนูตระกูลกู้…” กล่าวอย่างตะลึงงันพริบตานั้น ร่างกายอวิ๋นอิงส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-05ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 952
จวนโหวติ้งกว๋อหลังจากฉู่เชียนหลีได้รับบัตรเชิญ ก็ไปหาหลิงเชียนอี้ที่จวนโหวติ้งกว๋อทันที โหวติ้งกว๋อกับองค์หญิงใหญ่ก็ประหลาดใจกับเรื่องนี้มากเช่นกัน แต่ว่า ทั้งสองไม่ได้ก้าวก่ายการตัดสินใจของลูกชายแต่อย่างใด ขอแค่เป็นสิ่งที่ลูกชายเลือก พวกเขาไม่จู้จี้หรือถามดังนั้น ฉู่เชียนหลีจึงไปหาหลิงเชียนอี้โดยตรงไม่เจอกันสองวันเขาดูซีดเซียวไม่น้อยนั่งอยู่ตรงนั้น ชุดเพ้าผ้าแพรสีน้ำเงินที่สวมอยู่บนร่างกายค่อนข้างหลวม ขอบตาดำเล็กน้อย ใต้คางมีตอหนวดสีดำๆ หลายเส้น แก้มก็บุ๋มเล็กน้อย ดูแล้วเหมือนกับแก่ขึ้นสิบปี“ท่านโหวน้อย…”“น้าสะใภ้ ข้ารู้ว่าท่านอยากพูดอะไร แต่ข้าจริงจัง ข้าได้ตัดสินใจแล้ว ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน”เสียงของเด็กหนุ่มแหบแห้งเมื่อก่อนเขาไม่รู้ความ วันๆ เอาแต่ดื่มกินเที่ยวเล่น ไม่มีอะไรต้องกังวลภายในสองวัน เขาแบกความรับผิดชอบที่หนักอึ้ง เข้าใจถึงความสำคัญของการเลือก นิสัยและจิตใจก็เปลี่ยนไปมากเขาจะแต่งงานกับกู้ชิงชิงเมื่อวันที่อ๋องเฉินกลับมาพร้อมกับชัยชนะ ก็คือวันแต่งงานของเขากับกู้ชิงชิง “เพราะอะไร…”ฉู่เชียนหลีเดินไปข้างหน้าสองก้าว ถามอย่างไม่กล้าเชื่อ “ทั้งๆ ที่เจ้ากั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-05
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1090
เมื่อพรรคของอ๋องหลีได้ยินเช่นนี้ ก็กลัวทันทีดูท่าทีของพระชายาอ๋องเฉิน นี่กำลังจะเปิดฉากสังหารครั้งใหญ่ในวังชัดๆ!ฆ่าคนติดต่อกันสองคน ไม่กระพริบตาแม้แต่ทีเดียวเลือดกระเซ็นโดนใบหน้า ก็เย็นเฉียบท่าทางที่ชั่วร้ายเหมือนปีศาจนั่น ทำให้ขุนนางหลายคนเกิดความกลัว ลองถามคนทั่วหล้า จะมีสักกี่คนที่ไม่กลัว? อยู่ต่อหน้าความเป็นความตาย ทุกคนล้วนเห็นแก่ตัวพวกเขาไม่อยากตายขุนนางคนหนึ่งกลัวจนพูดติดอ่าง“อ๋อง อ๋องหลี…อย่างไรเด็กที่อยู่ในมือท่านก็เป็นพระนัดดาองค์โต เป็นสายเลือดของราชวงศ์ ถ้าหากฆ่าเขา ในวันข้างหน้า มลทินของท่านจะถูกบันทึกไว้ในหนังสือประวัติศาสตร์ เกรงว่าจะถูกคนรุ่นหลังด่าทอต่อๆ กันเป็นหมื่นปี”ขุนนางอีกคนก็กล่าวเสียงสั่น“อ๋องเฉินโปรดพิจารณา…”ถ้าหากสู้กันจริงๆ พวกเขาสู้ไม่ไหวอ๋องเฉินมีฮ่องเต้หนุนหลัง มีกองทัพ มีกำลังทหาร อ๋องเฉินเป็นฝ่ายได้เปรียบทุกด้านในมืออ๋องหลี นอกจากพระนัดดาองค์โต ก็ไม่มีเบี้ยอย่างอื่นแล้ว อีกทั้ง ทหารรักษาพระองค์ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ทหารองครักษ์เงาของอ๋องเฉินเมื่อไรที่สู้กัน พวกเขาจะตายกันหมดไม่จำเป็นต้องตายไปครั้งหนึ่ง บางครั้ง เมื่อเห็นว่าพอแล้วก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1089
เฟิงเย่เสวียนแค่ขมวดคิ้วทีหนึ่ง ก็ข่มความเจ็บปวดนี้ลงไปผู้บัญชาการจางฟาดอย่างดุร้ายลองคิดดูเขาที่เป็นขุนนางคนหนึ่ง สามารถใช้แส้ฟาดองค์ชายที่ฮ่องเต้โปรดปรานที่สุด นี่เป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจเพียงใด พูดคำนี้ออกไป เขาสามารถอวดสามสิบปียิ่งฟาดยิ่งรู้สึกสนุก ยิ่งฟาดยิ่งแรงเพี๊ยะ!เพี๊ยะๆๆ!ทุกคนร้อนใจจนกระทืบเท้า แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไป อ๋องหลีบ้าไปแล้ว เขาไม่ใช่อ๋องหลีที่เข้าถึงได้ง่ายอีกแล้ว!ฉู่เชียนหลีเพิ่งคิดจะกระโจนเข้าไป ก็ถูกอ๋องหลีสั่งให้คนคุมตัวไปยืนอยู่ข้างๆ บังคับให้นางมองดูต่อหน้าต่อตา“ฉู่เชียนหลี ข้าเคยบอกแล้ว เจ้าจะต้องเสียใจ คนไร้ประโยชน์อย่างเฟิงเย่เสวียน แม้แต่ลูกชายก็ปกป้องไม่ได้ มีประโยชน์อะไร”แววตาเฟิงเจิ้งหลีเปล่งแสงที่บ้าคลั่ง“เขาเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ ฝ่าบาทจะให้ความสำคัญกับคนไร้ประโยชน์เช่นนี้ได้อย่างไร? ฉู่เชียนหลี เจ้าว่าเจ้าตาบอดใช่หรือไม่? เจ้าดูสภาพที่สะบักสะบอมของเขาตอนนี้ เหมือนสุนัขตัวหนึ่ง เจ้าก็ยังชอบเขา เช่นนั้นเจ้าก็เป็นสุนัขตัวเมียที่แพศยา”เขายิ้มอย่างชั่วร้าย สิ่งที่พูดออกมายิ่งไม่น่าฟังทุกคนตาแดง อยากพุ่งเข้าไปสับอ๋องหลีเป็นชิ้นๆ เสีย
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1088
ผู้ชายที่ร่างกายสูงใหญ่งอหัวเข่า คุกเข่าอยู่ตรงหน้าอ๋องหลีอย่างตั้งตรง แม้อยู่ต่ำกว่า แต่ความสูงศักดิ์ที่แผ่ซ่านออกมาจากกระดูก ไม่ลดน้อยลงเลยสักนิดตลอดหลายปีที่ผ่านมา นอกจากคุกเข่าให้ฮ่องเต้และบรรพชน พวกเขาไม่เคยเห็นอ๋องเฉินคุกเข่าให้ใครเฟิงเจิ้งหลีเห็นดังนี้ แหงนหน้าหัวเราะ“ฮ่าๆๆ!”คิดไม่ถึงจริงๆ เขาจะมีวันนี้ด้วยลูกชายที่ฮ่องเต้โปรดปรานที่สุด แพ้ให้กับลูกชายที่ไม่โปรดปรานที่สุด ไม่สะดุดตาที่สุด และยังถูกทุกคนรังแก ความรู้สึกที่อยู่เหนือกว่าเช่นนี้ ทำให้ในใจเขาสาแก่ใจจริงๆ“ฮ่าๆๆๆ เฟิงเย่เสวียน เจ้าก็มีวันนี้ด้วย!”หัวเราะเสร็จ เขารู้สึกว่าความเย่อหยิ่งของอ๋องเฉินมันขัดตาทั้งๆ ที่ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบจนต้องคุกเข่า เหตุใดยังอวดดีหยิ่งผยองเช่นนี้?เขาออกคำสั่ง “ก้มหัวเจ้าลงไป”เฟิงเย่เสวียนเม้มปาก ก้มศีรษะลงเขาออกคำสั่งอีกครั้ง “โขกศีรษะ!”“อ๋องหลี ท่านอย่ารังแกให้มันมากนัก! ท่านกับท่านอ๋องของเราเป็นคนรุ่นเดียวกัน ท่านรับการโขกหัวจากเขาไม่ได้! ไม่กลัวบรรพชนรู้แล้ว อายุสั้นหรือ!” พ่อบ้านหยางกล่าวด้วยความโกรธเพิ่งกล่าวจบ ก็ถูกผู้บัญชาการจางถีบจนล้มลงพื้นหลังจากล้มลง ก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1087
“ปล่อยคนของเจ้าแล้ว เจ้าเป็นอิสระแล้ว คืนลูกให้ข้า” ฉู่เชียนหลีจ้องเขาเฟิงเจิ้งหลีเหลือบมองเด็กน้อยในอ้อมแขน ท่าทางที่ร้องไห้จนหน้าแดง เห็นแล้วปวดใจนักคิดว่าแค่นี้ก็จบแล้วหรือ?เขายิ้ม“ฉู่เชียนหลี เหมือนเจ้าจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์นะ?”“?”“……”“เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาต่อรองกับข้า? เด็กอยู่ในมือข้า เป็นหรือตายขึ้นอยู่กับข้า ถึงคราวที่เจ้าต้องมาสอนข้าทำงานตั้งแต่เมื่อไร?”สีหน้าฉู่เชียนหลีเคร่งขรึมทันทีเห็นได้ชัด เขาได้คืบจะเอาศอก“เจ้ายังต้องการอะไรอีก?”“ข้าหรือ” เขาเงยหน้าด้วยรอยยิ้ม กวาดมองทุกคน และตำหนักอันหรูหราหลังนี้ วังหลวงที่กว้างใหญ่แห่งนี้ แผ่นดินที่ดีเช่นนี้เขาต้องการอะไร ยังต้องให้พูดอีกหรือ?แต่ว่า มองดูท่าทางที่ร้อนใจของฉู่เชียนหลี เขาเกิดอยากสนุก ต้องการระบายความคับข้องใจที่ได้รับในสองวันนี้ออกมาให้หมดลูบแก้มของเด็กน้อยพลางกล่าว“อยากได้ลูกคืน ไม่มีปัญหา มันก็ต้องดูว่าอ๋องเฉินมีความจริงใจหรือไม่”เงียบไปครู่หนึ่ง“อืม หรือไม่อ๋องเฉินคุกเข่า โขกหัวให้ข้าสามครั้ง ข้าก็คืนลูกให้เจ้า เป็นอย่างไร?”ฉู่เชียนหลีโมโหแล้วด้วยนิสัยที่ยอมหนึ่งก้าว จะเอาสิบก้าวข
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1086
“เจ้า!”ฉู่เชียนหลีถูกความเฉยเมยของนางยั่วจนโมโหแล้ว ยิ่งคิดไม่ถึงว่าใต้ฟ้าจะมีแม่ที่ไร้ความรับผิดชอบเช่นนี้มันก็จริงฉู่เจียวเจียวกับเฟิงเจิ้งหลี ถ้าไม่เหมือนกันก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้ ไม่มีอะไรที่พวกเขาสองสามีภรรยาทำไม่ลงรอหลังจากลู่ฉินเติบโต รู้ว่าตัวเองมีแม่เช่นนี้ ไม่รู้ว่าจะเศร้าเพียงใด!“ฉู่เชียนหลี เฟิงเย่เสวียน พวกเจ้าเลิกพูดไร้สาระได้แล้ว รีบปล่อยตัวอ๋องหลี ความอดทนข้ามีขีดจำกัด!” ฉู่เจียวเจียวกล่าวอย่างเย็นชา“จะเอาชีวิตของลูกชาย หรือจะปล่อยคน พวกเจ้าเลือกเอง”อย่างไรนางก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วไม่ดิ้นรน ตายสถานเดียวดิ้นรน เดิมพัน ยังมีโอกาสสายตาเฟิงเย่เสวียนเคร่งขรึมมาก หางตาเหลือบมองหานเฟิง หานเฟิงเข้าใจทันที เขาซ่อนมือไว้ที่หลัง และทำท่าสัญญาณมือไปที่ด้านหลังมือธนูเตรียมพร้อมจู่ๆ ฉู่เจียวเจียวก็กล่าวเสริมอีกประโยคอย่างเย็นชา “พวกเจ้าสามารถลองดูได้ ดูสิว่าการเคลื่อนไหวของพวกเจ้าไว หรือมีดที่อยู่ในมือข้าเร็ว”“ต่อให้ข้าตาย การฆ่าเฟิงเจิ้งจื่อเยี่ยก็ใช้เวลาแค่พริบตาเดียว”ฉู่เชียนหลีสั่งให้มือธนูหยุดทันที “ปล่อยคน!”อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามผู้หญิงคนนี้มันเป็นผู
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1085
พลันฉู่เชียนหลีแน่นหน้าอก“หยุดนะ…”“อย่าเข้ามา!”ฉู่เจียวเจียวถอยหลังสามก้าว มือซ้ายจับเด็ก มือขวาถือมีดสั้น มีดสั้นที่แวววาวจ่ออยู่บนผิวอันบอบบางของเด็ก กรีดจนรอยเลือดออกแล้วเลือดไหลออกมาแล้ว“จู่ๆ เจ้าก็มาเป็นห่วงข้า และยังพยายามอยากอุ้มลูกทุกวิถีทาง ข้าก็รู้แล้วว่าเจ้าไม่ได้มีเจตนาดี”นางยิ้มอย่างเย็นชา“เหอะ! ดูเหมือนฮ่องเต้ที่แกไม่ตายสักทีนั่นเป็นคนบอกเรื่องนี้กับเจ้าสินะ!”ไอ้แก่ เป็นอัมพาตเฉียบพลันยังไม่ยอมอยู่อย่างสงบเสงี่ยมอีกต่อให้รู้ความจริงแล้วอย่างไร?ชีวิตของเด็กคนนี้อยู่ในมือนาง“ฉู่เชียนหลีนะฉู่เชียนหลี เจ้าคิดอย่างไรก็คงคิดไม่ถึงกระมังว่า เจ้าเลี้ยงลูกสาวข้า ข้าเลี้ยงลูกชายเจ้า และก็ต้องขอบคุณลูกชายคนดีคนนี้ของเจ้า กลายเป็นตัวช่วยที่สำคัญของอ๋องหลี” นางเผยอมุมปาก รอยยิ้มนั้นน่ากลัวมากฉู่เชียนหลียืนตัวแข็งอยู่ตรงที่เดิม ไม่กล้าขยับ“เจ้าต้องการอะไร?”ฉู่เชียนหลีจ้องมีดสั้นในมือนาง กลัวว่านางจะพลั้งเผลอกรีดโดนคอของเด็กตั้งครรภ์สิบเดือนลูกชายเป็นก้อนเนื้อชิ้นหนึ่งที่ตกลงมาจากร่างกายนางนางไม่กล้าเดิมพัน และเดิมพันไม่ไหวฉู่เจียวเจียวกล่าว “ข้าต้องก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1084
กลางดึกกำลังถึงช่วงที่คนเงียบสงบ คนกลุ่มหนึ่งวิ่งไปที่ตำหนักเจาหยางราวกับคลื่นยักษ์ ตอนที่ใกล้จะถึง ฉู่เชียนหลีตวาดสั่งให้พวกเขาหยุด“พวกเจ้าอยู่ห่างๆ อยากเข้าใกล้!”พ่อบ้านหยางกล่าวด้วยความเป็นห่วง “พระชายา พวกเราต้องไปเอาพระนัดดาองค์โตกลับมา นั่นเป็นเลือดเนื้อของท่านกับท่านอ๋องนะ”“ข้ารู้!”ก็เพราะรู้ จึงไม่ให้พวกเขาเข้าใกล้“ไปทำอะไรคนเยอะแยะ ถ้าหากบีบจนฉู่เจียวเจียวไม่มีทางเลือก นางทำอะไรขึ้นมา…”ฉู่เชียนหลีแทบจะเป็นบ้าแล้ว ร้อนรนเหมือนมดที่อยู่บนกระทะร้อน ทั้งร้อนใจทั้งไม่สบายใจ น้ำเสียงก็ค่อนข้างฉุนเฉียวไม่อยากพูดมาก วิ่งเข้าไปในตำหนักเจาหยางเพียงลำพัง คนอื่นรออยู่ที่ข้างนอก ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามภายในตำหนักฉู่เจียวเจียวกำลังกล่อมจื่อเยี่ย ฉู่เจียวเจียวมาแล้ว นางมองเด็กน้อยที่อ้วนสมบูรณ์ กล่าวโดยไม่เงยหน้า“พระชายาอ๋องเฉิน ลูกของข้าเพิ่งนอนหลับ ”โปรดให้อภัย ข้าอุ้มเขาไว้ ร่างกายหนัก ไม่สะดวกลุกขึ้นยืน สายตาฉู่เชียนหลีมองไปที่ตัวเด็กเด็กน้อยอ้วนสมบูรณ์ ใบหน้าจ้ำม่ำ คิ้วละเอียดอ่อน หน้าตาที่น่ารักน่าเอ็นดู คล้ายเฟิงเจิ้งเว่ยซีแปดส่วนเหตุใดเมื่อก่อนนางไม่สังเกต
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1083
อวิ๋นอิงถูกนางทำเอาตกใจจนหน้าซีด รีบถาม“พระชายา มีอะไรหรือ? เหตุใดกะทันหันเช่นนี้?”“รีบไป!”มือทั้งสองข้างของฉู่เชียนหลีเย็นเฉียบ เสียงนั้นเกือบจะคำรามออกมา แม้แต่คอก็กำลังสั่นสะเทือนคนข้างล่างไม่กล้ารอช้า รีบไปตามหาคนทันทีเฟิงเย่เสวียนประหม่า “เชียนหลี นี่เจ้าเป็นอะไร?”“ข้าอาจจะเข้าใจผิด อาจจะทำผิดพลาด ข้าอาจจะ…ข้า ข้า…” ฉู่เชียนหลีพูดวนไม่ปะติดปะต่อ พูดอยู่ดีๆ เบ้าตาก็แดงแล้วหัวใจเหมือนถูกแมวข่วน กระสับกระส่ายนางกุมเสื้อตรงหน้าอก หายใจอย่างอึดอัดขออย่าให้มันเป็นเรื่องจริง…ขออย่า…นางทรมานจังนางไม่ใช่แม่ที่ดี กลัวรู้ความจริง แต่ก็อยากรู้ความจริงหลังจากนั้นครึ่งชั่วยาม ผู้คนร้อยกว่าคนเข้าวังในคืนนั้น มีคนของจวนอ๋องเฉิน หมอ หมอตำแย ผู้ช่วยหมอ และยังมีองครักษ์ลับ ทหารยาม หมอหญิงเว่ยก็อยู่เมื่อหนึ่งเดือนกว่าก่อน ตอนที่ฉู่เชียนหลีคลอดลูก คนเหล่านี้อยู่ในเหตุการณ์ทุกคนเมื่อฉู่เชียนหลีเห็นพวกเขา รีบถามทันที“วันที่ข้าคลอดลูก เคยมีคนแปลกหน้ามาหรือไม่?”ทุกคนหันมองกันและกัน ล้วนส่ายศีรษะ“พระชายา เรื่องสำคัญอย่างท่านคลอดลูก พวกเราจับตาดูอย่างเข้มงวด ในจวนมีแต่คนข
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1082
นางกำนัลรีบนำพู่กันมาฉู่เชียนหลีเอาพู่กันจุ่มน้ำหมึก แล้วใส่ในมือฮ่องเต้ร่างกายของฮ่องเต้เป็นอัมพาต ไม่ควบคุมมือไม่ได้ ไม่สามารถจับพู่กันด้วยซ้ำ ปากของเขาเบี้ยว ใช้แรงทั้งหมดหนีบด้ามพู่กันด้วยนิ้วชี้กับนิ้วกลาง อาศัยแรงกระตุกของร่างกาย ลงพู่กันบนกระดาษอย่างเบี้ยวไปเบี้ยวมาเพียงไม่กี่ขีด เขียนอย่างยากลำบาก บนหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อแนวเฉียง…แนวตั้ง…สองคำ ทั้งหมดสี่ขีดเขียนเสร็จ พู่กันก็ร่วงตกบนพื้น เขาเหนื่อยจนหอบบนเตียง ขยับไม่ได้อีกแล้ว“ลูกชาย…” อวิ๋นอิงอุทานเบาๆ “คนที่ฝ่าบาทคิดถึงคือลูกชาย?”ฉู่เชียนหลีถือกระดาษ แม้สองคำนี้เขียนได้คดเคี้ยวมาก แต่เนื่องจากลายเส้นเรียบง่าย จึงมองออกในปราดเดียวว่ามันคือคำว่า ‘ลูกชาย’นี่เขาอยากบอกอะไรนาง?“หรือเป็นอ๋องหลี?” อวิ๋นอิงคาดเดาฉู่เชียนหลีส่ายศีรษะโดยไม่ต้องคิด“อ๋องหลีวางยาพิษเขา กบฏวังชิงราชบัลลังก์ มีความทะเยอทะยาน ฝ่าบาทไม่มีทางคิดถึงอ๋องหลี”นางกล่าววิเคราะห์“ส่วนอ๋องหลีหลังจากขึ้นบัลลังก์ ไม่ฆ่าผู้บริสุทธิ์ องค์ชายท่านอื่นอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเหมือนเมื่อก่อน ไม่มีอันตราย ฮ่องเต้ก็ไม่มีทางคิดถึงองค์ชายท่านอื่น”อวิ๋
