Share

บทที่ 898

อวิ๋นอิง “...”

ถงเฟยรู้สึกว่าตนเองพูดมีเหตุผลมาก หลิงเชียนอี้ก็มองไปด้วยสายตาที่เห็นด้วย ด้วยความเป็นห่วง ทั้งสามจึงลดฝีเท้าให้เบาลง และกอดคอกอดไหล่เข้าใกล้ห้องปีกข้างอย่างเงียบๆ

ท่าทางที่ย่องเหมือนเป็นขโมย

ศีรษะดำๆ สามลูก แนบกับกำแพงอย่างระมัดระวัง แอบฟังความเคลื่อนไหวที่อยู่ข้างใน

“เป็นอย่างไรบ้าง? น้าสะใภ้ข้ากำลังร้องไห้หรือไม่?” หลิงเชียนอี้ถามด้วยเสียงที่เบามากๆ

ถงเฟยฟังอย่างตั้งใจสิบกว่าวินาที

ทุกอย่างเงียบสงัด

นางส่ายศีรษะ “ไม่ได้ยิน”

อวิ๋นอิง “พระชายาไม่ใช่คนอ่อนแอเช่นนั้น”

ถงเฟย “เจ้าพูดถูก เสียวฉู่ไม่ร้องไห้ออกมาเป็นเสียงหรอก นางน่าจะกำลังกัดผ้าห่ม ฝืนกลั้นเสียงร้องไห้”

อวิ๋นอิง “...”

ความหมายของนางคือ นางติดตามพระชายาเกือบหนึ่งปีแล้ว ไม่เคยเห็นพระชายาร้องไห้ พระชายาไม่มีทางหลั่งน้ำตาง่ายๆ

แต่ความสามารถในการเข้าใจของถงเฟย…

ผ่านไปครู่หนึ่ง

ถงเฟยถอนหายใจ

“เสียวฉู่น่าสงสารจัง”

“แต่สงครามที่เป่ยเจียงเป็นเรื่องเร่งด่วน ถ้าหากเฟิงเย่เสวียนไม่ไป ราษฎรของทางนั้นก็จะพลัดถิ่นลี้ภัย หรือกระทั่งสูญเสียบ้านและชีวิต โลกนี้หาได้มีหนทางพรั่งพร้อม ไม่ผิดต่อพุทธองค์ก็ผิดต่อเจ้
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status