Share

บทที่ 875

พ่อแม่อยู่ ชีวิตยังมีที่มา

พ่อแม่จากไปแล้ว ชีวิตเหลือเพียงปลายทาง

ถ้าหากสามารถมีที่หลบลมหลบฝน ก็อาจจะไม่เหนื่อยเช่นนี้แล้ว หรือมีที่พึ่งพิง ไร้กังวล ขี้อ้อนเหมือนเด็กคนอื่น

นางคิดว่าในที่สุดก็ได้อยู่ร่วมกับพ่อแม่แล้ว

แต่ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไร ความเจ็บบนร่างกายดึงนางกลับสู่ความเป็นจริง

เมื่อลืมตาขึ้นก็พบกับห้องที่ไม่คุ้นเคย สภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย และยังมีร่างเงา…สายหนึ่งที่คุ้นเคยตรงหน้า

อวิ๋นอิงเห็นเขา ปฏิกิริยาแรกคือหลบเลี่ยง ขดตัวเข้าไปในผ้าห่ม สองมือกำผ้าห่มแน่น คลุมตัวเองไว้อย่างมิดชิด

จิ่งอี้มองนางอย่างเย็นชา “ที่แท้ก็ยังไม่ตาย”

เขาปิดฝายาทาที่อยู่ในมือ โยนทิ้งบนโต๊ะอย่างไม่ใส่ใจ กล่าวอย่างเย้ยหยัน

“มันก็จริง ทำเรื่องที่ละอายใจก็ตายไปทั้งเช่นนี้ เกรงว่าไปถึงยมโลกก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”

อวิ๋นอิงกำหมัดแน่น กลิ่นคาวหวานพุ่งพรวดขึ้นมาที่ลำคอ

“ข้าไม่ได้เป็นคนทำ…”

เสียงยังไร้เรี่ยวแรง แต่หนักแน่น

“ตระกูลกู้ใส่ร้ายข้า ข้าไปตามหาความจริง เหตุใดเจ้าไม่จับนายท่านรองกู้มา แค่ถามกระจ่าง?”

“ข้าเชื่อแค่ในสิ่งที่ข้าเห็น”

ขลุ่ยไม้ไผ่ของนางปรากฏในมือจางเฟย

ก็แสดงว่าเกี่ยวข้อ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status