แชร์

บทที่ 807

หานเฟิงจัดระเบียบกองทัพเสร็จ เข้าวังไปขอราชโองการ เตรียมเคลื่อนทัพ

แต่ก่อนออกเดินทาง เขาขี่ม้าเร็ว แวะกลับไปที่จวนอ๋องเฉินอย่างรวดเร็ว

ภายในเรือนหานเฟิง

เยว่เอ๋อร์นั่งยองๆ หน้ารังสุนัขขนาดใหญ่ที่ทำจากไม้ ตักน้ำมาหนึ่งกะละมัง ในมือถือผ้าเช็ดหน้า กำลังเช็ดขนให้เจ้าดำน้อย

ขนสีขาวหิมะทั้งตัว ทั้งยาวทั้งสะอาด ไม่เพียงต้องทำความสะอาดเป็นประจำ ยังต้องหวีขนให้ทุกวัน

เป็นหมาป่าชั้นเลิศตัวหนึ่ง

“ยกอุ้งเท้าขึ้น”

“สวรรค์ เจ้าใช้อุ้งเท้าฝังขี้อีกแล้วใช่หรือไม่? ข้าบอกเจ้ากี่รอบแล้ว ห้ามใช้อุ้มเท้ากลบขี้ ห้ามใช้! เจ้านี่มันจริงๆ เลย…”

“เจ้าไม่รักษาความสะอาดเลย!”

“ข้าไม่เคยเห็นหมาป่าที่เลอะเทอะอย่างเจ้ามาก่อน…”

บราๆ

เยว่เอ๋อร์พลางทำความสะอาดให้มัน พลางบ่นพึมพำไปด้วย

เจ้าดำน้อยหมอบอยู่ในรังอย่างเกียจคร้าน เปลือกตาห้อยตกลงมา งีบหลับอย่างสะลึมสะลือ เพลิดเพลินกับการบริการของเยว่เอ๋อร์อย่างสบาย สำหรับคำบ่นของนาง เข้าหูซ้าย ทะลุหูขวา ไม่สนใจนาง

“เจ้าฟังข้าพูดหรือไม่?” เยว่เอ๋อร์ดึงหูของมัน

เจ้าดำน้อยสะบัดหู หลังจากนั้นก็หมุนตัว เชิดก้นใส่เยว่เอ๋อร์

เยว่เอ๋อร์ “...”

นอกเรือน เสียงหัวเราะสายห
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status