บทที่ 692

เขาลุกขึ้นเดินตามไป “เตรียมหาอาหาร”

“ข้าไม่หิว”

“เจ้าหิวแล้ว” เขากุมมือของนางเอาไว้ พานางไปที่ข้างโต๊ะ เมื่อเห็นว่านางลุกขึ้นกำลังจะเดินไป แขนยาวก็คว้าเอาไว้ กดนางลงมานั่งที่บนต้นขาของตนเอง มือซ้ายโอบรอบเอวของนาง นางคิดจะไปก็ไปไม่ได้แล้ว

ฉู่เชียนหลีขมวดคิ้ว ลุกไม่ขึ้น จึงไม่ลุกขึ้นเสียเลย

หย่อนกดลงบนขาของเขาอย่างแรง ค่อยๆ ยกเท้าทั้งสองข้างขึ้น น้ำหนักทั้งหมดของร่างกาย กดลงไปบนขาของชายหนุ่ม

น้ำหนักตัวของนางสี่สิบห้ากิโลกรัม บวกกับครรภ์ ตอนนี้อย่างน้อยก็ต้องห้าสิบเอ็ดกิโลกรัม

เมื่อชายหนุ่มสังเกตเห็นท่าทางเล็กๆ น้อยๆ นี้ของนาง จึงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

ท่าทางกระเง้ากระงอดของภรรยา ช่างน่ารักเสียเหลือเกิน

ในไม่ช้า อาหารจัดวางบนโต๊ะ เฟิงเย่เสวียนจะป้อนด้วยตนเอง แต่ฉู่เชียนหลีไม่ต้องการ “ข้าไม่อยากกินปลา”

“ได้ เช่นนั้นก็ไม่กิน” เขาตามใจนาง วางเนื้อปลาชิ้นโตลง จากนั้นหันไปคีบไก่ตุ๋นพุทราสีเหลืองอร่ามชั้นหนึ่ง

นางเม้มปาก “ไม่อยากกินไก่เหมือนกัน”

ชายหนุ่มเลิกคิ้ว “เช่นนั้นก็ไม่กิน”

วางเนื้อไก่ที่หอมนุ่มลง หันไปคีบมันฝรั่งเส้นผัดเปรี้ยวหวานที่ค่อนข้างเจริญอาหาร

“ข้าไม่อยากกินมันฝรั่งเช