เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 431
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 432
จวนอ๋องเฉินฉู่เชียนหลีออกไปหนึ่งเที่ยว เดินวนหนึ่งรอบ กลับมาก็เป็นช่วงบ่ายแล้วยังไม่ทันเข้าเรือนหานเฟิง ก็ได้ยินเสียงคร่ำครวญของเจ้าดำน้อยดังมาแต่ไกล“บรู้ว…”“แอ๋งๆๆ!”เมื่อมองดีๆ เทพหมาป่าแห่งเขาคุนหลุนกลายเป็นคู่ฝึกทวนของอวิ๋นอิง อยากยกกรงเล็บขึ้นตบเด็กสาวให้ตาย ก็รู้สึกว่าเป็นพวกเดียวกัน ท่าทางที่ไม่สามารถฆ่าส่งเดชแลดูลำบากใจเหลือเกินเยว่เอ๋อร์ปรบมือส่งเสียงให้กำลังใจอยู่ด้านข้างผู้หญิงสองคนรังแกมันที่เป็นหมาป่าตัวผู้เกินไปแล้ว!หมาป่าลูกผู้ชายอกสามศอก ไม่ถือสาเด็กผู้หญิง!เจ้าดำน้อยกัดฟันจนเสียงดังก๊อกๆ สุดท้ายก็ยอมไว้หน้าพวกนาง ปรากฏว่าถูกกระทืบไม่รู้จบทันใดนั้น เงยหน้า ก็มองเห็นนายหญิงกลับมาแล้ว“บรู้ว!”ราวกับมันมองเห็นแสงแห่งความหวัง น้ำตาแห่งความตื้นตันหลั่งไหล ก้าวสี่ขาที่ใหญ่และหนา กระโจนออกไปอย่างไม่คิดชีวิตนายหญิง!ช่วยด้วย!รีบอบรมสาวใช้ของท่านหน่อยเถอะ!หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น มันเขมือบลงท้องไปแล้ว!กระโจนออกไป อุ้งเท้าหน้าสองข้างกอดต้นขาฉู่เชียนหลี พูดอย่างไรก็ไม่ยอมปล่อยฉู่เชียนหลีเห็นแล้ว ร้องไห้ไม่ออกหัวเราะไม่ได้ที่ผ่านมา ยังไม่เคยเห็นสิ่ง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 433
อวิ๋นอิงอยากอาเจียนออกมา แต่กลืนลงไปแล้ว มองดูท่าทางที่หัวเราะจนตัวสั่นและวอนโดนกระทืบของเด็กหนุ่ม นางคันไม้คันมือจนแทบควบคุมไม่ไหวแล้วเมื่อก่อนตอนอยู่สำนักยุทธ์ตระกูลอวิ๋น มีคนไม่น้อยล้อเลียนนาง!จัดการคนวอนโดนกระทืบเช่นนี้ นางถนัดที่สุด!อวิ๋นอิงกำหมัด หันไปมองฉู่เชียนหลีอย่างสุภาพมาก“พระชายา ข้าตีเขาได้หรือไม่?”หลิงเชียนอี้ “?”ฉู่เชียนหลีจับคาง ยิ้มจนตาหรี่เป็นเส้นตรง “ได้”หลิงเชียนอี้ “?”เดี๋ยวก่อน!เดี๋ยว…ไม่ทันได้เปิดปาก ก็ถูกเด็กสาวชกจนเบ้าตากลายเป็นหมีแพนด้าเพิ่งปิดตา ก็โดนชกเข้าที่ท้องหนึ่งทีแม่จ๋า!เจ้าเด็กน้อยคนนี้กินวัวโตหรืออย่างไร?แรงเยอะชะมัด!ไม่มีโอกาสแม้แต่จะโต้ตอบ ถูกตีจนคลานหาฟันบนพื้น รีบสับขาวิ่งทันทีอวิ๋นอิงหรี่ตา รีบไล่ตาม เล็งศีรษะเด็กหนุ่ม เขกมะเหงกลงไปอย่างแม่นยำ“โอ๊ย!”“แม่จ๋า!”“พอแล้ว พอแล้ว…น้าสะใภ้ รีบดูคนของท่านหน่อย! น้าสะใภ้!”คนหนึ่งวิ่งหนี คนหนึ่งไล่ตาม จากเรือนหานเฟิงถึงข้างนอก ทำเอาทั้งจวนอ๋องวุ่นวายไปหมด บ่าวไพร่เห็นแล้ว ยิ่งพากันหลบเลี่ยง กลัวโดนชนฉู่เชียนหลียิ้มแย้มซนนัก? คราวนี้โดนของจริงแล้วไหมล่ะ?มีแต่
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 434
เมื่อเทียนดับลง ภายในห้องมืดลงทันที มืดจนเอื้อมมือมองไม่เห็นนิ้วหลังจากผ่านไปหลายวินาที รอดวงตาปรับตัวได้แล้ว เฟิงเย่เสวียนกระโจนเข้าไปหาร่างเงาที่เพรียวบาง ทับร่างกายลงไปอุณหภูมิร่างกายประสานกันลมหายใจประสานกันอุณหภูมิสูงขึ้นในความสลัว เสียงของเฟิงเย่เสวียนแหบแห้ง มีความปรารถนาแฝงอยู่เล็กน้อย ไพเราะเป็นพิเศษ “เชียนหลี เหตุใดต้องดับเทียน”แน่นอนว่าไม่อยากให้เขาเห็นไง!ภายใต้สถานการณ์ที่เปลือยเปล่า สายตาที่เขาจ้องนางเหมือนมีไฟแฝงอยู่ ทุกที่ที่เขามอง รู้สึกแสบร้อน ทำให้ทั้งร่างของนางร้อนจนรู้สึกทรมาน เขินอายเป็นพิเศษดับเทียนแล้ว นางจึงจะผ่อนคลายลงบ้าง“หรือกลางคืนเวลานอนไม่ควรจะดับเทียน? นี่เจ้าถามไร้สาระไม่ใช่หรือ? ฐานะครอบครัวเป็นอย่างไร จุดเทียนทิ้งไปเรื่อย” นางกล่าวอย่างมีคุณธรรมเฟิงเย่เสวียนเกิดความไม่พอใจทันทีตั้งแต่แต่งงานกับนาง ก็หาว่าเขายากจนทั้งวันคืน… บ่นทุกวันเขาเกือบคิดว่าตนเองเป็นชาวบ้านธรรมดาที่ยากจนคนใดคนหนึ่ง แต่ไม่ใช่อ๋องเฉินผู้มีสถานะอันสูงศักดิ์ที่ผู้คนอิจฉา“แต่ไม่มีแสง ข้ามองไม่เห็นหน้าของเจ้า” เขากัดติ่งหูนางเบาๆ พ่นไอร้อนออกมา “ข้าอยากเห็นท
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 435
กลางวันของฤดูหนาว สายลมเย็น ท้องฟ้ามืดครึ้มมีฝนเล็กน้อยปัง!ประตูถูกเท้าถีบจนเปิดออก ทหารถืออาวุธกลุ่มหนึ่งพุ่งพรวดเข้ามาพร้อมกัน กระจายออกเป็นสองฝั่ง ปิดล้อมทุกคนในคฤหาสน์อย่างรวดเร็วรองแม่ทัพเจียงกางราชโองการสีเหลืองสดใส แล้วอ่านเสียงดัง“ด้วยโองการแห่งสวรรค์ ฮ่องเต้มีพระบัญชา ผู้ช่วยขุนนางเจียงจงจางเทียนป้า ใช้ประโยชน์จากตำแหน่ง ซื้อขายตำแหน่งขุนนาง แสวงหาผลประโยชน์ ละเมิดกฎหมายของบ้านเมืองขั้นร้ายแรง เนรเทศไปอยู่ชายแดน ยึดทรัพย์สินในจวนเข้าท้องพระคลัง”“รับราชโองการ….”อ่านจบ ไม่สนใจเสียงอ้อนวอนร้องไห้ของคนเหล่านี้ ม้วนราชโองการ ยัดเข้าอกโดยตรง กล่าวอย่างเผด็จการ“เด็กๆ! ยึดทรัพย์!”“ขอรับ!”ทหารกระจายตัวออกอย่างรวดเร็ว พุ่งพรวดเข้าไปในห้องต่างๆ ล้มตู้พลิกชั้นวาง เงินทองไข่มุกอัญมณี เครื่องประดับ ขวดหยก ภาพวาด….ของมีค่าต่างๆ ถูกค้นออกมาจนหมด ใส่หีบ ปิดผนึกประทับตราทำทั้งหมดเสร็จภายในหนึ่งชั่วยามบ้านต่อไป“ด้วยโองการแห่งสวรรค์ ฮ่องเต้มีพระบัญชา! ผู้ตรวจการเป่ยอันจางจื่อหาวปกปิดความจริงไม่รายงาน เพื่อทำร้ายราษฎร สมคบคิดกับขุนนางท้องถิ่น รับสินบนมากกว่าแปดหมื่นตำลึง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 436
จวนอ๋องเฉินฉู่เชียนหลีอ่านหนังสือผิงไฟในบ้าน รับความอบอุ่นในช่วงฤดูหนาว เมื่อได้รับข่าวความวุ่นวายจากข้างนอก นางเลิกคิ้วบางแหมดูไม่ออกจริงๆเฟิงเย่เสวียนคนนี้เวลาอดกลั้น สามารถอดทนได้ทุกอย่าง เมื่อถึงคราวลงมือ ยิ่งดำเนินการอย่างเฉียบขาดฉับพลัน พูดหนึ่งไม่เป็นสอง ลงมือเร็วเก็บงานไว ไม่บรรลุเป้าหมายไม่หยุดทำให้ขุนนางสิบเอ็ดคนถูกปลดภายในหนึ่งวัน เวลานี้เกรงว่ารัชทายาทน่าจะโมโหจนจมูกเบี้ยวแล้วกระมังรัชทายาทยิ่งโมโห นางยิ่งมีความสุขปิดหนังสือในมือ หันไปเรียกข้างนอก “เยว่เอ๋อร์ อวิ๋นอิง เลิกเล่นก่อน ข้าพาพวกเจ้าออกไปเดินตลาด ซื้อเสื้อกันหนาวให้พวกเจ้า”เงินห้าหมื่นตำลึงเมื่อวาน ยังไม่ทันได้ใช้เลยหลังจากนั้นสี่ห้าวินาทีอวิ๋นอิงวิ่งเข้ามา “พระชายา เยว่เอ๋อร์ไปทำขนมที่ห้องครัวแล้วเจ้าค่ะ”อาหารว่างและขนมที่ฉู่เชียนหลีกินในวันปกติ เยว่เอ๋อร์เป็นคนเปิดเตาทำเองทั้งหมดมีเรื่องหนึ่งที่ไม่พูดไม่ได้ ฝีมือของเยว่เอ๋อร์ดีมาก และเพียบพร้อมด้วยคุณธรรม เป็นสาวใช้ที่เหมาะแก่การเป็นแม่ศรีเรือนฉู่เชียนหลีลุกขึ้นยืน “รอนางทำเสร็จแล้วพวกเราค่อยออกไปเดินตลาดกัน”อวิ๋นอิงมองท้องฟ้าข้างนอก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 437
ฉู่เชียนหลี “?”‘งงเป็นไก่ตาแตก’ เข้าใจคำนี้หรือยัง?คนบ้านนี้กินยาผิด?นางอันรีบลุกขึ้นยืน ก้าวเท้ายาวเดินเข้าไป จับแขนฉู่เชียนหลีอย่างสนิทสนม พาคนไปนั่ง ยิ้มจนแทบมองไม่เห็นดวงตาแล้วครั้งนี้นางกับอ๋องเฉินไปเมืองตงหนิง ควบคุมโรคระบาด ทั่วทั้งแคว้นตงหลิงไม่มีใครไม่รู้ในฐานะที่เป็นผู้หญิง กลับสร้างผลงานใหญ่เช่นนี้นางที่เป็นแม่คนนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแล้วว่าภูมิใจมากเพียงใด!นี่เป็นลูกสาวที่นางเลี้ยงจนโต!แม้ไม่ได้คลอดเองแต่นางเลี้ยงจนโตกับมือ!หากไม่มีนาง ฉู่เชียนหลีจะโตได้หรือ? ไม่รู้ว่าไปตายอยู่ที่มุมใดก็ไม่รู้ตั้งนานแล้ว บุญคุณเลี้ยงดูส่วนนี้ของนาง ไม่มีผลงาน ก็มีความตรากตรำ ฉู่เชียนหลีจำเป็นต้องตอบแทนนาง“เสียวฉู่ วันนี้เป็นงานเลี้ยงครอบครัว พวกเราทั้งครอบครัวนั่งด้วยกัน พูดคุยกัน สนทนากัน อย่าถ่อมตน” นางอันหัวเราะเหอะๆฮูหยินฉู่ยกตะเกียบเงินขึ้น คีบเนื้อปั้นก้อนตุ๋นหนึ่งชิ้น ใส่ลงไปในชามนาง กล่าวด้วยรอยยิ้ม“เสียวฉู่ มา เจ้าชอบกินที่สุด”ฉู่เชียนหลีขมวดคิ้วขอโทษ นางชอบกินปลาที่สุดการเอาใจใส่อย่างเสแสร้งของครอบครัวนี้ทำให้นางรู้สึกอึดอัดนางไม่ได้หยิบตะเกียบ แต่ก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 438
ฉู่เชียนหลีหัวเราะจนน้ำตาเกือบไหลออกมาแล้ว นางใช้หลังมือเช็ดหางตาแหมๆๆ ทุกคนล้วนเป็นผู้ใหญ่แล้ว เวลาพูดตรงไปตรงมาหน่อยไม่ได้หรือ?ก็เพราะเห็นคุณค่าการใช้ประโยชน์ของนาง ก็เลยอยากใช้นางไม่ใช่หรือ? มาพูดอะไรหวังดีไม่หวังดี เห็นนางเป็นคนโง่หรือ? คิดว่านางจะเชื่อหรือ?น่าขำสิ้นดี!“ใต้เท้าฉู่กล่าวหนักแล้ว สถานะของข้าเป็นแค่ลูกอนุภรรยา จะกล้ากล่าวโทษท่านได้อย่างไรกัน? ข้าเป็นคุณหนูอัปลักษณ์ที่สู้หน้าคนไม่ได้ หลายปีมานี้ ต้องขอบคุณที่ท่านทิ้งข้าไว้ในเรือนเย็น ไม่ถามไม่สนใจ จึงไม่ให้ข้าออกไปทำให้ตระกูลฉู่เสียหน้า”“พูดไปพูดมา ท่านนี่แหละที่คิดรอบคอบ!”นางเอ่ยปากอย่างยิ้มแย้ม ใช้เรื่องนี้ถ่วงเวลา ในใจนางไม่มีความรู้สึกใดๆนางไม่ใช่ ‘ฉู่เชียนหลี’และนี่ไม่ใช่บ้านของนางผู้ชายคนนี้ก็ไม่ใช่บิดาของนางนางก็แค่แขวนนามคุณหนูตระกูลฉู่เท่านั้นอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่เม้มปาก มีหรือที่เขาจะฟังความจริตจะก้านและจงใจพูดเสียดสีของฉู่เชียนหลีได้อย่างไร?ก็จริง หลายปีมานี้ นางไม่ได้มีชีวิตที่ดี กล่าวโทษเขาในใจ เป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้วแต่นางเป็นคนของตระกูลฉู่ตลอดไปจู่ๆ ก็ยกมือขึ้น ปรบมือ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 439
ฮูหยินฉู่ให้กำเนิดคุณหนูใหญ่ฉู่หงหลวน คุณหนูรองฉู่ซวง นางอันให้กำเนิดคุณหนูสามฉู่เจียวเจียว คุณหนูสี่ฉู่เชียนหลีในบรรดาลูกสาวสี่คน ฉู่หงหลวนสวยที่สุด ฉลาดที่สุด เป็นที่รักของอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่ตั้งแต่เด็ก อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่ยิ่งอบรมสั่งสอนด้วยตนเอง ตั้งความหวังไว้สูงมากเขาให้ฉู่หงหลวนแต่งกับรัชทายาท ในอนาคต ต้องสนับสนุนนางเป็นฮองเฮาแน่นอน!แต่ตอนนี้อ๋องเฉินกับรัชทายาทปะทะกันแล้ว รัชทายาทสู้อ๋องเฉินไม่ได้ อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่อยากช่วยฉู่หงหลวน จึงลงมือจากตัวฉู่เชียนหลีฉู่เชียนหลีถือตั๋วเงินหนาๆ ปึกนี้ไว้อย่างไม่ใส่ใจ เสียงพลิกกระดาษดัง ‘ซ่าๆๆ’กลิ่นเหม็นของทองแดงอบอวล… เหอะ!“ความหมายของใต้เท้าฉู่คือให้ข้ากลับไปเกลี้ยกล่อมอ๋องเฉิน หยุดสู้กับรัชทายาท?” นางเงยหน้าอย่างยิ้มแย้ม มองไปทางอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่ รอยยิ้มกลับไม่มีความจริงใจคำพูดของอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่สวยหรูมาก“รัชทายาทกับอ๋องเฉินเป็นพี่น้องกัน เจ้ากับหงหลวนก็เป็นพี่น้องกัน และยังเป็นสะใภ้เหมือนกัน ความสัมพันธ์ใกล้ชิดเช่นนี้ น่าจะร่วมมือกันเพื่อชัยชนะ ตระกูลฉู่จึงจะเจริญรุ่งเรือง”ความหมายน
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 980
นางเม้มมุมปาก อิจฉาเล็กน้อย นั่งเงียบๆ อยู่ที่ข้างๆ ละสายตาไปทางอื่นเขากล่อมน้องสาวครู่หนึ่ง รู้สึกถึงความเงียบของนาง จึงเงยหน้ามอง“ทำไม ไม่พอใจแล้ว?”“หึงแล้ว?”“...”เขาจี้จุดในประโยคเดียว“โตเป็นผู้ใหญ่เช่นนี้แล้ว ยังจะหึงกับลูกสาวของตัวเองอีก หรือข้าจะถูกปีศาจน้อยสองคนนี้แย่งไปได้?”“...”นี่ทำเหมือนนางดูปัญญาอ่อนมาก และจริงจังมาก?ฉู่เชียนหลีเบะปาก“เจ้าเห็นข้าเป็นใคร โลกทัศน์ของข้าแคบเช่นนั้นเลยหรือ?”“ใช่”“?”“ใครก็ได้!”เขาลุกขึ้นทันที ส่งน้องสาวที่เพิ่งกล่อมจนสงบให้แม่นม หมุนกายก็ไปอุ้มฉู่เชียนหลี อีกทั้งยังอุ้มในท่าแนวราบ เหมือนอุ้มเด็กคนหนึ่ง แต่คนที่เขาอุ้มคือทารกที่มีอายุมากแล้ว“ไม่หึงนะ ข้ารักเจ้าคนเดียว”“?”ฉู่เชียนหลีตั้งสติได้ก็เขินอายจนหน้าแดง จะขอลงทันที แม่นมยังดูอยู่ข้างๆ นะ คำพูดที่เขาพูดมัน…ก็ไม่อายเลย!“ปล่อยข้าลงไป”“ไม่ ทั้งๆ ที่เจ้าชอบให้ข้าทำเช่นนี้กับเจ้า ไม่ใช่ข้าวใหม่ปลามันอะไรเสียหน่อย ยังจะเขินอะไรอีก?”“!”ฉู่เชียนหลีหน้าแดง จ้องเขาอย่างอายจนโกรธ“รีบปล่อยข้าลงได้แล้ว ข้าจะหึงน้องสาวได้อย่างไร ข้าเปล่านะ! ข้าเห็นน้องสาวติดเ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 979
ดังคำกล่าวที่ว่า จากกันนานชนะคู่ใหม่ปลามัน ไม่เจอกันสามเดือน คนสองคนที่คุ้นเคยแต่ก็ไม่คุ้นเคยกอดกันแน่น เปลวไฟนิรนามถูกจุดขึ้นในใจ เมื่อลุกท่วม ก็ร้อนแรงจนสะเทือนฟ้าสะเทือนบกอย่างไม่สามารถควบคุมหนึ่งจูบที่ลึกซึ้งแน่นแฟ้นลึกล้ำคิดถึงความรักเขากระหายจนอยากกลืนนางลงท้อง อยากแทะกระดูก กัดนาง กินนาง แม้แต่ลมหายใจของนางก็กลืนลงท้องนางเริ่มต้านทานไม่ไหว สมองที่ขาดอากาศว่างเปล่า สองมือยันอยู่บนหน้าอกเขา พยายามผลักออกเขาไม่ถอย กลับกันยิ่งทับแน่นขึ้นผ่านไปเนิ่นนานกลีบริมฝีปากแยกจากกันนางหอบหายใจอย่างหนัก แทบเป็นลมแล้ว แก้มทั้งสองข้างแดงฉาน แดงจนสะดุดตา แดงจนแสบตา แดงจนทำให้เขากระวนกระวายใจ ต้องการมากกว่านี้แต่เขากลับต้องอดกลั้นนางยังอยู่ในช่วงเพิ่งคลอด ภายในหนึ่งเดือนห้ามแตะต้องมีความต้องการแต่ไม่มีที่ลง ภายใต้สถานการณ์ที่หมดหนทาง เขากัดคอนาง สูดดมแรงๆ เหมือนดับความกระหาย“อาเฉิน เจ้าทำข้าเจ็บแล้ว…”เสียงตะโกนเบาๆ ดังเข้าไปในหูเฟิงเย่เสวียน มันคือการเสแสร้งเสียงที่อ่อนโยน มันคือการอ้อนก็เหมือนกับประกายไฟถูกลมพัด พริบตานั้นลุกท่วมร่างกายเฟิงเย่เสวียน เลือดในร่าง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 978
อ๋องเฉินกลับมาแล้ว!เมื่อข่าวนี้แพร่กระจายออกไป ทั้งจวนอ๋องเฉินครึกครื้น ผ่านไปสามเดือนเต็มๆ ในที่สุดท่านอ๋องก็กลับมาแล้ว คนทั้งจวนวิ่งไปต้อนรับที่หน้าประตู“ท่านอ๋อง!”กลับมาแล้ว!ในที่สุด!ท่านอ๋องกลับมาแล้ว ทุกคนก็เหมือนได้เสาหลักกลับคืนมา มีที่พึ่งพิง มีความมั่นใจ แม้แต่เสียงพูดก็เปี่ยมไปด้วยพลังแล้ว“เฉินเอ๋อร์ เจ้ากลับมาแล้ว ปล่อยให้แม่คิดถึงตั้งนาน!” ถงเฟยดีใจจนร้องไห้คนอื่นก็เช่นกันเฟิงเย่เสวียนโอบเอวเล็กของฉู่เชียนหลีไว้ มองดูจวนที่คุ้นเคย ใบหน้าที่คุ้นเคย สิ่งเดียวที่คิดถึงในเวลานี้คือลูก!เมื่อเดินเข้าจวน ก็ตรงไปที่เรือนหานเฟิง เข้าไปในห้อง ก็มองเห็นเด็กสองคนที่นอนอยู่ในเปลโยกสองคน!พวกนางนอนด้วยกัน เพิ่งดื่มนมอิ่ม กำลังนอนหลับสนิทกำปั้นเล็กๆ ของพี่สาวตัวอ้วนวางอยู่ที่ข้างศีรษะทั้งสองข้าง ปากน้อยๆ ที่อวบอิ่มห่อยื่นออกมาเล็กน้อย และดูดปากเป็นระยะ เหมือนกำลังนึกถึงรสชาติของนม น่ารักมากน้องสาวตัวผอมเหมือนรู้สึกไม่ปลอดภัย มือน้อยกำผ้าห่อทารกแน่น ร่างกายเล็กๆ นอนขดตัว ราวกับต้องการซ่อนตัวเองไว้ใบหน้าของเด็กที่อ่อนเยาว์สะกิดหัวใจเฟิงเย่เสวียนในพริบตา ทำให้เขา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 977
“สวรรค์!”มีชาวบ้านเห็น ตกใจจนกรีดร้องรอตอนที่ฉู่เชียนหลีไปดู เห็นเพียงผ้าห่อทารกตกลงไปในทะเลสาบอย่างรวดเร็ว นางอยู่ห่างออกมาสิบกว่าเมตร อย่างไรก็ช่วยไม่ทันพริบตานั้น หัวใจนางเหมือนถูกมีดกรีดขณะที่ทุกคนกำลังประหม่า ในช่วงเหตุการณ์คับขัน มีร่างเงาสีหมึกสายหนึ่งพุ่งพรวดเข้ามาราวกับวิญญาณผี พลันกระโดดข้ามทะเลสาบอย่างฉับไว รับเด็กไว้แล้วร่อนลงพื้นอย่างมั่นคงปลอดภัยหายห่วง!สมองของฉู่เชียนหลีว่างเปล่าไปชั่วพริบตาหนึ่ง ขาอ่อนจนเกือบล้มลงพื้น โชคดีที่เยว่เอ๋อร์รีบประคองไว้ เมื่อยืนมั่นคงและเงยหน้ามอง ก็ต้องตะลึงอีกครั้งเขา!เขากลับมาแล้ว!เฟิงเย่เสวียน!เขายังคงสวมชุดเพ้าหมึกสีเข้ม เกล้าผมตั้งสูง ไม่เจอกันสามเดือน ผิวของเขาเข้มขึ้นเล็กน้อย มีแผลเป็นตรงแก้มหนึ่งสาย ช่วยเพิ่มความเฉียบคมให้เขาสามส่วน ระหว่างคิ้วเต็มไปด้วยแววของความเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกล ทำให้แลดูหนักแน่นและเป็นผู้ใหญ่กว่าเมื่อก่อนฉู่เจียวเจียวตกใจมาก“อ๋องเฉิน…”เขากลับมาได้อย่างไร?เหตุใดจู่ๆ ก็โผล่ออกมาโดยไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงเหมือนกับผี?เฟิงเย่เสวียนอุ้มเด็กไว้ในข้อพับแขน มืออีกข้างยกขึ้น มองนางด้วยร
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 976
รอนางกลายเป็นพระชายารัชทายาท เวลาที่ฉู่เชียนหลีพบนาง จำเป็นต้องคุกเข่าคำนับฉู่เจียวเจียวเชิดคางขึ้นเล็กน้อย เหลือบมองนางแวบหนึ่ง กล่าวราวกับประทานความเมตตา“ถ้าหากเจ้ารู้จักประมาณตน ทางที่ดีตอนนี้ออกไปจากนอกสายตาของข้า ถ้าหากข้าอารมณ์ดีแล้ว วันข้างหน้า ข้าก็จะละเว้นพิธีของการคำนับเมื่อเจ้าพบข้า”ราชโองการยังประกาศไม่ถึงจวนอ๋องหลี นางก็วางมาดของพระชายารัชทายาทแล้วกิริยานั่น น้ำเสียงนั่น ท่าทางนั่น เหมือนนกยูงรำแพนหางตัวหนึ่ง เหลือบมองฉู่เชียนหลีจากเบื้องสูงฉู่เชียนหลีหัวเราะ“พระชายารัชทายาทแล้วอย่างไร? พระชายาอ๋องหลีแล้วอย่างไร? หรือทำผิดแล้ว ไม่ต้องยอมรับผิดก็ได้?”“หรือในความเข้าใจของเจ้า เมื่อเจ้าเป็นพระชายารัชทายาท ก็สามารถใช้อำนาจบาตรใหญ่ อยากทำอะไรก็ได้?”เมื่อชาวบ้านได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าเปลี่ยนทันทีถ้าหากแม้แต่พระชายารัชทายาทก็ไร้เหตุผลเช่นนี้ เมื่อรัชทายาทขึ้นครองบัลลังก์ จะปฏิบัติต่อราษฎรอย่างดีหรือ?พระชายารัชทายาทใช้อำนาจรังแกคน อวดอ้างบารมีเช่นนี้ มีนางอยู่ ราษฎรสามารถมีชีวิตที่ดีหรือ?ฉู่เจียวเจียวรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของชาวบ้าน นางรีบกล่าว“ฉู่เ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 975
ฉู่เจียวเจียว “?”เมื่อหันไปมอง เห็นเพียงเต๋อฝูพาหมอหลวงสูงวัยท่านหนึ่งมารออยู่ที่ด้านข้าง และไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไรฉู่เชียนหลีประหลาดใจเล็กน้อย“กงกงเต๋อฝู ท่านอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”เต๋อฝูสะบัดแส้มาไว้ในข้อพับ โน้มตัวเล็กน้อย คำนับทีหนึ่ง กล่าวตอบอย่างนอบน้อม“ข้าน้อยรับบัญชาจากฝ่าบาท เดิมทีควรไปประกาศราชโองการที่จวนอ๋องหลี ตอนที่เดินผ่านตรงนี้ เห็นพระชายาทั้งสองท่านโต้เถียงไม่ลงตัว จึงสั่งให้คนเข้าวังเชิญหมอหลวงมา สุขภาพของพระนัดดาองค์โตเกี่ยวข้องกับอนาคตของราชวงศ์ ข้าน้อยไม่กล้ารอช้า”ประกาศราชโองการ?ฉู่เชียนหลีเข้าใจอะไรบางอย่างในพริบตาดูเหมือนฉู่เจียวเจียวให้กำเนิดพระนัดดาองค์โต ฝ่าบาทจึงมีราชโองการแต่งตั้งอ๋องหลีเป็นรัชทายาท…แต่ตอนนี้นางไม่มีเวลาให้คิดมาก ความสนใจทั้งหมดล้วนจดจ่ออยู่บนตัวของเด็กที่ร้องไห้ไม่หยุด“รบกวนหมอหลวงลองตรวจสุขภาพของพระนัดดาองค์โตหน่อย ว่าปลอดภัยหรือไม่?”หมอหลวงพยักหน้า เดินเข้าไปฉู่เจียวเจียวตื่นตระหนกทันที…มือที่อุ้มลูกกระชับเล็กน้อย พลางจับผ้าห่อทารกไว้แน่น แววตาสั่นไหว ลนลานเล็กน้อยแต่มาถึงขั้นนี้ นางไม่มีข้ออ้างที่จะปฏิเสธแล
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 974
เยว่เอ๋อร์สะดุ้งตกใจชาวบ้านเบิกตากว้างขณะที่เด็กกำลังจะร่วงลงบนพื้น ฉู่เชียนหลีกระโจนเข้าไป ก่อนหนึ่งวินาทีที่เขาจะตกลงบนพื้น นางรับเขาเอาไว้ได้อย่างหวุดหวิดพูดถึงก็แปลก เมื่อครู่ตอนอยู่ในอ้อมแขนพระชายา เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด พอมาอยู่ในอ้อมแขนของฉู่เชียนหลี เสียงร้องไห้ก็ค่อยๆ เบาลง และสงบไปในที่สุดทันใดนั้น มีเสียงตะคอกดังขึ้น“ฉู่เชียนหลี!”“เจ้าทำอะไร!”ฉู่เจียวเจียวรีบเดินเข้าไป แย่งลูกกลับคืนมาทันที“ต่อให้เจ้าไม่พอใจข้า ก็ไม่ควรโยนลูกของข้า! เจ้ารู้หรือไม่ว่าด้วยความสูงเมื่อครู่ หัวของจื่อเยี่ยชี้ลงข้างล่าง มีโอกาสที่จะคอหักตายทันที!”“เจ้าก็เป็นแม่คนเช่นกัน จิตใจอำมหิตเช่นนี้ได้อย่างไร!”นางชี้หน้าฉู่เชียนหลี ตำหนิด้วยความโกรธและเสียงดัง พูดบลาๆ ราวกับปืนกล ไม่ปล่อยให้ฉู่เชียนหลีได้พูดแทรกคนชั่วชิงร้องเรียนก่อน ก็คงประมาณนี้“อุแว้…”เด็กที่เพิ่งเงียบไปสองวินาที เริ่มร้องไห้อีกครั้งฉู่เจียวเจียวรีบกล่อม “จื่อเยี่ยเป็นเด็กดี จื่อเยี่ยไม่ร้องนะ แม่ไม่ดีเอง ล้วนเป็นเพราะแม่ไม่ดีเอง ล้วนเป็นความผิดของแม่ แม่ไม่ควรให้กำเนิดเจ้า ถ้าหากเจ้าเป็นเด็กผู้หญิง เกรงว่าคงไม่
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 973
มัวแต่ห่วงยืนกรานว่าเป็นฝีมือฉู่เชียนหลี จนลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท…ก็จริง หลังจากคลอดลูก สมรรถภาพด้านต่างๆ ของร่างกายลดลง แม้แต่ความจำก็ไม่ดีเป็นครั้งคราวอย่างที่เรียกว่าคลอดลูกหนึ่งครั้ง โง่ไปอีกสามปีจริงๆ ฉู่เชียนหลีเดินออกมาหนึ่งก้าว ยื่นมือแล้วกล่าว“ส่งเด็กมาให้ข้า”ฉู่เจียวเจียวกอดลูกแน่น ถอยหลังหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว“เหตุใดต้องให้เจ้าตรวจ? ข้าเชื่อใจเจ้าได้หรือ? เจ้าเป็นทักษะการแพทย์ จื่อเยี่ยมีปัญหาหรือไม่ มันก็ขึ้นอยู่กับปากของเจ้าไม่ใช่หรือ?”ในความเป็นจริง ร้อนตัวเล็กน้อยเฟิงเจิ้งจื่อเยี่ยถูกพิษหรือไม่ ในใจนางรู้ดีที่สุดถ้าหากถูกเปิดโปงต่อหน้าทุกคน นางจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน และยังจะถูกชาวบ้านวิพากษ์วิจารณ์ฉู่เชียนหลีกล่าวอย่างเย็นชา“ต่อหน้าชาวบ้านมากมายเช่นนี้ ภายใต้การจ้องมองของทุกคน ถ้าหากข้าคิดจะทำอะไร สามารถหลบพ้นสายตาของทุกคนหรือ?”แม้นางโง่เพียงใด ก็ไม่ทำเรื่องที่โง่เขลาเช่นนี้เดินเข้าไปอีกครั้ง จับมุมหนึ่งของผ้าห่อทารก“ส่งเด็กให้ข้า บนร่างกายเขามีพิษหรือไม่ ข้าพิสูจน์ก็รู้เอง”ฉู่เจียวเจียวยิ่งกอดลูกแน่นแล้ว “เจตนาเจ้าไม่ดี ข้าไม่มีทางส่งจื่อเยี่ยให
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 972
“เจ้ากล้าวางยาพิษพระนัดดาองค์โต!”เสียงตะคอกของฉู่เจียวเจียวดังมาก ทำให้ชาวบ้านโดยรอบได้ยินกันทุกคน และยิ่งทำให้ชาวบ้านตกใจมากพิษ!เพราะความริษยา พระชายาอ๋องเฉินจึงวางยาพิษกับเด็กทารกที่เพิ่งคลอดได้สามวัน!สวรรค์!ทันใดนั้น สายตาของทุกคนที่มองฉู่เชียนหลีกลายเป็นแปลกประหลาด…เยว่เอ๋อร์โกรธแล้ว “พระชายาอ๋องหลี ท่านพูดเหลวไหลอะไร! พระชายาแค่อุ้มเขาครู่เดียว ยังไม่ถึงห้าอึดใจก็ถูกท่านแย่งกลับไปแล้ว จะมีพิษได้อย่างไร! นี่ท่านเป็นโรคหลงผิดหรือ?”“อุแว้…”เสียงที่ร้องไห้ไม่หยุดของเด็ก ก็เหมือนกับเป็นหลักฐานที่หนักแน่น โต้กลับคำพูดของเยว่เอ๋อร์คำพูดของเยว่เอ๋อร์ดูไม่มีน้ำหนักทันทีชาวบ้านทุกคนไม่เชื่อ เสียงวิพากษ์วิจารณ์ราวกับระลอกคลื่น“เมื่อครู่ข้าเห็นกับตา ตอนแรกพระนัดดาองค์โตไม่ได้ร้องไห้ หลังจากที่กลับถึงอ้อมแขนของแม่ ก็ร้องไห้ไม่หยุด นี่ไม่ได้แสดงให้เห็นว่ามีปัญหาหรอกหรือ?”“ใช่ พระนัดดาองค์โตต่อต้านเช่นนี้ แค่ดูก็รู้ว่าไม่สบาย”“หรือว่าถูกพิษจริงๆ?”“ถ้าหากนางฆ่าพระนัดดาองค์โตตาย ลูกสาวฝาแฝดที่นางคลอด ก็จะกลายเป็นที่โปรดปรานที่สุดในราชวงศ์แล้วไม่ใช่หรือ?”“ใช่…”เสียงก
