บทที่ 569

ขณะที่เซียวจิ่งอี้กำลังกังวลว่าจะกวาดล้างคนแคว้นเยว่บนเกาะหมัวกุ่ยอย่างไร เรือที่นำโดยอวิ๋นฝูหลิงก็กำลังมุ่งตรงมายังทิศทางของเกาะหมัวกุ่ย

มีฟางอวี่นำทาง เกาเทียนหย่วนคอยคุมหางเสือ ทั้งสองคนร่วมมือกัน ใช้เวลาไม่ถึงสองวัน ก็มาถึงอาณาเขตทะเลของเกาะหมัวกุ่ย

ที่นี่อยู่ห่างจากเกาะหมัวกุ่ยประมาณสิบกว่าไมล์ทะเล

ฟางอวี่กล่าวเตือน “บนเกาะหมัวกุ่ยมีคนคอยลาดตระเวน หากเรือใหญ่ขนาดนี้ของพวกเราแล่นผ่านไป ไม่ทันได้เข้าใกล้เกาะหมัวกุ่ย ก็คงถูกเจอตัวก่อน”

อวิ๋นฝูหลิงได้ยินก็พยักหน้า คิดว่าฟางอวี่พูดมีเหตุผล

เรือของพวกเขาใหญ่ขนาดนี้ เป็นเป้าสายตาที่ใหญ่เกินไป

อวิ๋นฝูหลิงใคร่ครวญครู่หนึ่ง ไม่นานก็นึกถึงเรือลำเล็กสองสามลำบนเรือ

หากไปด้วยเรือลำเล็ก เป้าสายตาก็จะเล็กลงมาก

ยามที่เคลื่อนไหวก็ระมัดระวังเสียหน่อย โอกาสที่จะถูกเจอตัวก็จะลดลงมาก

ตอนนี้อวิ๋นฝูหลิงไม่ได้ตัดสินใจลงมืออย่างบุ่มบ่าม แต่ถามความคิดเห็นของฟางอวี่ก่อน

ถึงอย่างไรเขาก็เคยอยู่ที่เกาะหมัวกุ่ยมาสองปี จึงคุ้นเคยกับเกาะหมัวกุ่ยมาก

ครั้งนี้ยังหนีออกจากเกาะหมัวกุ่ยได้สำเร็จ ย่อมมีประสบการณ์อยู่บ้าง รู้ว่าไปตรงไหนสามารถหลบเลี่ยงสายตาของทห