บทที่ 573

ลูกพี่อู๋ได้ยินเช่นนั้น ไม่พูดพร่ำทำเพลงรีบไต่โขดหินลงไปทันที

ทว่าฟางอวี่กลับแปลกใจนัก

ที่นี่เป็นบริเวณที่ขึ้นไปบนเกาะได้โดยไม่ถูกจับง่าย ๆ ที่สุด ก่อนหน้านี้ก็ตกลงแล้วว่าจะขึ้นเกาะจากตรงนี้ กว่าเขากับลูกพี่อู๋จะปีขึ้นมาได้นี่มันไม่ง่ายเลยนะ ทั้งยังรอพวกอวิ๋นฝูหลิงอยู่ข้างบนตั้งนาน แล้วไยตอนนี้อวิ๋นฝูหลิงจะให้พวกเขาลงไปอีก?

ฟางอวี่สงสัยไม่หาย กระทั่งยามที่เขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง เบื้องหน้าก็ไร้เงาของเทียนเฉวียนแล้ว

ฟางอวี่ได้แต่เก็บงำความสงสัยที่มีอยู่เต็มท้องลงไป ไต่โขดหินลงไปด้านล่างอีกครั้งกับลูกพี่อู๋

กระทั่งทั้งสองคนลงมาถึงด้านล่าง ก็เห็นอวิ๋นฝูหลิงกำลังนั่งเอนหลังตากแดดอยู่บนโขดหินก้อนหนึ่ง

อวิ๋นฝูหลิงได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว หันหน้าไปก็เห็นพวกเขาสองคน จึงอธิบายว่า “บนเกาะนี้มีการป้องกันแน่นหนา เป้าหมายของพวกเราทั้งสี่ใหญ่เกินไป เขาเลยลองคิดดู ก็เห็นว่าให้เทียนเฉวียนขึ้นเกาะไปหาตัวคนจะเป็นการดีกว่า”

“เขามีวรยุทธ์แข็งแกร่ง วิชาตัวเบาก็ดี เขาไปคนเดียวไม่มีทางถูกจับได้ง่าย ๆ แน่”

“ต่อให้ถูกจับได้ ก็หลบหนีออกมาได้ง่าย”

คำอธิบายนี้ของอวิ๋นฝูหลิงมีเหตุผลยิ่ง ลูกพี่อู๋กับฟางอวี