บทที่ 15 (2/3) : ตามติดดั่งเงา...ตามตัว (2)

     เช้าวันรุ่งขึ้นจินเฟยเทียนกับหยางหมิงเซียนรู้สึกตัวตื่นขึ้น หลังจากได้ยินเสียงปลุกของเสี่ยวเปา เด็กชายทั้งสองคนรีบแยกย้ายกันไปล้างหน้าล้างตา จากนั้นก็พากันออกไปยังลานฝึกวรยุทธทันที โดยมีเสี่ยวเปากับเสี่ยวปิงตามไปดูแลผู้เป็นนายของตน

     เมื่อจินเฟยเทียนกับหยางหมิงเซียนไปถึงลานฝึกวรยุทธ ก็ได้เจอกับราชครูหลงจิ้นสิงที่ยืนรอพวกเขาอยู่ก่อนแล้ว ทั้งสองคนจึงรีบเข้าไปคำนับก่อนจะออกวิ่งรอบลานฝึกวรยุทธจำนวน 5 รอบทันที โดยมีราชครูหลงจิ้นสิงวิ่งตามเด็กชายทั้งสองคนไปด้วย เมื่อเด็กทั้งสองวิ่งไปได้ 3 รอบก็เริ่มออกอาการเหนื่อยหอบ โดยเฉพาะจินเฟยเทียนที่แสดงอาการออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน จนหยางหมิงเซียนอดที่จะเป็นห่วงอีกฝ่ายไม่ได้ จินเฟยเทียนเห็นแววตาของหยางหมิงเซียนที่คอยมองมาแบบห่วงเขาอยู่ตลอดเวลา เขาจึงหันไปส่งยิ้มให้กับหยางหมิงเซียนแทนการบอกว่าตัวเขายังวิ่งไหว จากนั้นเด็กทั้งสองก็กัดฟันวิ่งกันต่อจนครบตามจำนวนที่ราชครูหลงจิ้นสิงต้องการ

     หลังจากนั้นราชครูหลงจิ้นสิงก็พาเด็กชายทั้งสองมานั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างลานฝึกวรยุทธ เพ