LOGINShare
บทที่ 1 อุบัติเหตุ
Last Updated:
2024-11-28 10:54:23“เอี๊ยดดด.....โครม.....” เสียงเบรกดังแสบแก้วหูตามด้วยเสียงรถที่เสียหลักพุ่งเข้าชนกับต้นไม้ใหญ่ริมทาง กระจกรถแตกกระจายออกไปทั่วเป็นบริเวณกว้าง เสียงโลหะบิดเบี้ยวดังก้องในค่ำคืนที่เงียบสงัดราวกับเสียงแห่งความหายนะที่มาเยือน
หลังจากเสียงดังสนั่นที่เกิดขึ้นไม่นาน ความเงียบก็พลันบังเกิดลงอีกครั้ง หิมะโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย เกล็ดหิมะขาวสะอาดร่วงหล่นจากฟ้าลงมาแตะผิวดิน เสียงกระทบกันของเกล็ดหิมะเล็กๆ ดังคล้ายเสียงกระซิบ เสียงลมที่หวีดหวิวไปมายิ่งทำให้ค่ำคืนนี้ดูเยือกเย็นจนเหน็บหนาว
เนตรดาวรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่กระแทกเข้ามาที่ร่างกาย “ช่วย...ด้วย...” เนตรดาวพยายามที่จะส่งเสียงออกมาเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ทั้งหมดกลับดูไร้ผล เสียงแหบพร่าที่ถูกกลบด้วยเลือดจำนวนมากที่ไหลออกมาจากปากและจมูกดังแผ่วลอดออกมาอย่างไร้ซึ่งความหวัง ความมืดมนค่อย ๆ กลืนกินสติสัมปชัญญะของหญิงสาวจนหมดสิ้น
ภาพสุดท้ายที่เนตรดาวจำได้คือตอนที่หญิงสาวขึ้นรับรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมแห่งปีจากงานประกาศรางวัลประจำปี เนตรดาวได้รับรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมแห่งปีจากบทบาทล่าสุดในซีรีส์ที่เธอเล่น ภาพของเนตรดาวที่ขึ้นรับรางวัลพร้อมใบหน้าที่อาบด้วยรอยยิ้มสดใสและแววตาเปล่งประกายของเธอ น้ำตาที่ไหลรินออกมาอย่างไม่ทำให้ใบหน้านั้นดูน่าเกลียด พร้อมคำขอบคุณที่เปล่งออกมาดั่งถูกซักซ้อมเอาไว้เป็นอย่างดี สร้างความติดตรึงในใจของผู้คนที่ได้พบเห็นยิ่งนัก ความสำเร็จในอาชีพนักแสดงของเนตรดาวกำลังอยู่ในช่วงขีดสุดก็ว่าได้ทีเดียว
เนตรดาวเป็นนักแสดงสาวที่ได้รับการยกย่องว่าเข้าถึงบทบาทอย่างไม่น่าเชื่อ การแสดงของเธอทั้งในบทบาทนางเอกผู้แสนดีที่ถูกรุมทำร้าย จนใคร ๆ ต่างพากันสงสารและเห็นใจ ทำเอานางร้ายของเรื่องโดยก่นด่าจนเป็นกระแสไปทั่ว หรือแม้กระทั่งบทบาทนางเอกจอมร้ายกาจที่ใคร ๆ ต่างพากันเข็ดขยาด ทำเอาเกิดกระแสหญิงยุคใหม่ต้องร้ายได้ใจเช่นเธอ บทบาทหลากหลายที่เนตรดาวเล่นก็ล้วนแล้วแต่แสดงได้อย่างสมบทบาทเป็นอย่างมาก ส่งผลให้อันดับความนิยมในตัวเธอเพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนได้ชื่อว่าเป็นนักแสดงหน้าใหม่ระดับแถวหน้าของวงการเลยทีเดียว
เลือดยังคงไหลรินออกมาตามร่างกายที่มีแผลเหวอะหวะ ความรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจ เสียงหายใจเฮือกสุดท้ายของเธอหอบเบาออกมาก่อนจะค่อย ๆ กลืนหายไปพร้อมกับความเงียบสงัดในค่ำคืนที่หิมะโปรยปราย
เนตรดาว ดาราสาวสวยผู้ที่ตอนนี้กำลังได้รับความนิยมสูงสุดในวงการบันเทิง หญิงสาวกำลังเดินทางกลับ
ทว่าอุบัติเหตุดังกล่าวกลับพรากเอาชีวิตอันรุ่งโรจน์ของเนตรดาวไปอย่างไม่มีวันหวนกลับอีกแล้ว
ในขณะเดียวกัน ยามค่ำคืนที่หิมะตกหนัก ร่างบางกำลังนอนหนาวสั่นพร้อมไข้ที่ขึ้นสูง ใบหน้าแดงก่ำด้วยความหนาวและพิษไข้ที่สะสมมาเป็นเวลาหลายวัน “น้ำ...ข้าหิวน้ำ” เสียงแหบพร่าดังแผ่วออกมาอย่างจวนเจียนจะขาดใจ เสี่ยวม่านรีบประคองร่างฮวาอิงหลงพร้อมค่อย ๆ บรรจงหยดน้ำลงบนริมฝีปากที่แห้งผากด้วยความร้อนรน
“คุณหนู ทำใจดี ๆ ไว้นะเจ้าคะ ข้าให้คนไปตามหมอแล้ว คุณหนูอดทนหน่อยเถิดเจ้าคะ” เสี่ยวม่านพยายามพูดปลอบโยนนายหญิงของนางด้วยความสงสาร
ฮวาอิงหลงเดิมทีเป็นบุตรสาวคนเดียวของใต้เท้าฮวาอี้เชียน ขุนนางใหญ่ของแคว้น ด้วยรูปโฉมที่งามสะคราญ และฐานะของนางที่มี ทำให้ฮวาอิงหลงต่างเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มทั้งหลายในแคว้นแทบทั้งสิ้น
แต่แล้วในภายหลังครอบครัวของฮวาอิงหลงกลับต้องโทษ ใต้เท้าฮวาถูกสั่งประหารชีวิต ฮูหยินฮวาทนรับความผิดหวังไม่ได้จึงใช้ผ้าขาวปลิดชีพตามสามีของนางไป ในขณะที่ฮวาอิงหลงและเสี่ยวม่านสาวใช้ถูกขายให้เป็นทาส นับแต่นั้นมาชะตาชีวิตของฮวาอิงหลงก็พลิกผันจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว
ฟางซินเย่ แม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นได้ซื้อตัวฮวาอิงหลงและเสี่ยวม่านเข้ามาเป็นสาวใช้ภายในจวนแม่ทัพ ฮวาอิงหลงที่ไม่เคยต้องลำบากแม้แต่น้อยกลับต้องทำงานแทบหามรุ่งหามค่ำ ยังดีที่มีเสี่ยวม่านคอยช่วยเหลือดูแลนางเป็นอย่างดี เสี่ยวม่านพยายามทำงานแทบทุกอย่างเพื่อไม่ให้นายหญิงของตนต้องลำบากไปมากกว่านี้ แต่เพราะคนในจวนแม่ทัพล้วนแต่พยายามกลั่นแกล้งพวกนางทั้งสอง ทำให้ฮวาอิงหลงต้องได้รับความลำบากอย่างถึงที่สุด
ด้วยร่างกายที่อ่อนแอบอบบาง เมื่อต้องทำงานหนักอยู่ตลอดเวลาส่งผลให้ฮวาอิงหลงถึงกับล้มป่วยลง นางจับไข้สูง ร่างกายหนาวสั่นอยู่ตลอดเวลา เสี่ยวม่านพยายามขอร้องคนในจวนให้ตามหมอมารักษานายหญิงของตนแต่กลับได้รับคำปฏิเสธอยู่ร่ำไป เสี่ยวม่านจึงทำได้เพียงหายาภายในจวนต้มให้นางกินตามมีตามเกิด
“เสี่ยวม่าน...ข้าไม่ไหวแล้ว ข้าคงต้องทิ้งเจ้าเสียแล้ว” ฮวาอิงหลงพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
“คุณหนูท่านอย่าทิ้งข้าไปนะเจ้าคะ ท่านอดทนอีกสักนิด ข้าจะลองไปตามหมออีกครั้ง” เสี่ยวม่านรีบปาดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม พร้อมพยุงตัวขึ้นเพื่อไปตามคนมาช่วยเหลือ
ทว่าฮวาอิงหลงกลับยื้อมือที่หยาบกร้านของเสี่ยวม่านเอาไว้ “เสี่ยวม่าน...เจ้าอยู่เป็นเพื่อนข้าเถอะ หากข้าจากไปแล้ว เจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดี ชาตินี้ข้าขอบคุณเจ้ามากที่ดูแลข้าในวันที่ข้าหมดสิ้นทุกอย่าง เอาไว้ข้าจะตอบแทนเจ้าในชาติหน้าแล้วกันนะ” ฮวาอิงหลงสั่งเสียกับเสี่ยวม่านเป็นครั้งสุดท้าย ร่างกายนางหอบถี่มากขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมลมหายใจที่ค่อย ๆ แผ่วลงตามลำดับ ก่อนที่ร่างบางจะค่อย ๆ สงบลงไปในที่สุด
“คุณหนู....คุณหนูอย่าทิ้งข้าไป คุณหนูตื่นเถอะเจ้าค่ะ” เสี่ยวม่านคร่ำครวญออกมาอย่างเศร้าโศก นางกอดร่างนายหญิงของตนเอาไว้แน่น
เสียงสะอื้นดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง สะท้อนออกไปทั่วเรือนหลังทรุดโทรม หิมะข้างนอกยังคงตกลงมาอย่างไม่สิ้นสุด หัวใจของเสี่ยวม่านเจ็บปวดราวกับถูกบีบเคล้นจนแตกสลาย นายหญิงที่นางภักดีตายลงต่อหน้าอย่างน่าเวทนาโดยที่เธอไม่อาจช่วยเหลือสิ่งใดได้เลย
Related chapters
ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 2 เกิดใหม่
บทที่ 2 เกิดใหม่ “แค่ก...แค่ก...” เสียงไอดังขึ้นในช่วงย่ำรุ่ง แสงแรกของวันยังไม่ทันสาดส่องส่งผลให้ทั่วห้องยังคงดูมืดสลัว ความเงียบสงัดทำให้เสียงดังกล่าวดังขึ้นมากระทบโสตประสาทของเสี่ยวม่าน ส่งผลให้นางสะดุ้งตื่นขึ้นทันที เสี่ยวม่านรีบขยับตัวมองหาต้นเสียงด้วยหัวใจที่เต้นระรัว น้ำเสียงที่คุ้นเคยราวกับปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นทำให้นางรีบสำรวจร่างของฮวาอิงหลงอีกครั้ง ขณะที่เสียงไอยังดังต่อเนื่องจากร่างของฮวาอิงหลงไม่หยุดเมื่อคืนเสี่ยวม่านร้องไห้จนกระทั่งเผลอหลับไป น้ำตายังคงไหลไม่หยุดเนื่องจากความเสียใจต่อการสูญเสียคุณหนูของนาง ทั้งคืนเสี่ยวม่านยังคงประคองกอดร่างของฮวาอิงหลงไว้แนบหน้าอก เธอหวังว่าความอบอุ่นจากกายของตนจะสามารถช่วยปลอบประโลมดวงวิญญาณที่น่าสงสารของฮวาอิงหลงได้บ้าง“คุณหนู...คุณหนูยังไม่ตาย คุณหนูฟื้นแล้ว” เสี่ยวม่านร้องดีใจอย่างลนลาน พร้อมรีบประคองฮวาอิงหลงลงนอนราบ นางลูบไล้ใบหน้าของฮวาอิงหลงอย่างไม่อาจเชื่อสายตาตัวเอง เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง เนตรดาวกลับต้องแปลกประหลาดในใจ เธอพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นเคย ห้องที่ทั้งคับแคบและมืดมิดจนทำให้เธอรู้สึกอึดอั
Last Updated : 2024-11-28ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 3 ฮวาอิงหลงคนใหม่
สามวันที่ผ่านมา ฮวาอิงหลงนอนพักอยู่บนเตียงที่เก่ากับผ้าห่มผืนบาง ร่างกายของนางค่อย ๆ ฟื้นตัวขึ้นเป็นอันมากทีเดียว ในขณะที่เสี่ยวม่านกลับต้องทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยทั้งในส่วนของตนเองและฮวาอิงหลง นางต้องวิ่งวุ่นทำงานตั้งแต่เช้าตรู่จนพลบค่ำ มือทั้งสองของเสี่ยวม่านแดงเถือกและแตกจนเป็นรอยแผลจากการซักผ้าจำนวนมากมายในช่วงอากาศที่หนาวจัดเช่นนี้ฮวาอิงหลงที่รู้สึกว่าร่างกายของเธอเริ่มกลับมาเป็นปกติแล้ว นางลุกขึ้นเดินไปโดยรอบเรือนพลางมองดูสถานที่อย่างละเอียด เรือนรับใช้ที่นางอาศัยอยู่ในขณะนี้ค่อนข้างทรุดโทรม มีรอยแตกตามผนังและพื้นจนแทบไม่สามารถกันอากาศที่หนาวเย็นจัดได้ สภาพของเรือนทำให้นางยิ่งรู้สึกอดสูใจกับความยากลำบากที่ต้องเผชิญในขณะที่ฮวาอิงหลงกำลังสำรวจเรือนอยู่นั้น เสี่ยวม่านก็เดินเข้ามาพร้อมกับถ้วยโจ๊กสีใสที่แทบจะมองหาเนื้อไม่เจอ ฮวาอิงหลงยิ้มอย่างอ่อนโยนขณะที่นางดึงมือเสี่ยวม่านขึ้นมาดูอย่างละเอียด ฮวาอิงหลงมองหน้าเสี่ยวม่านด้วยความสงสารจับใจ"อดทนหน่อยนะ เสี่ยวม่าน ข้าต้องหาวิธีทำให้พวกเราออกจากสภาพน่าอดสูเช่นนี้ให้ได้" ฮวาอิงหลงพูดเบา ๆ พร้อมกับยกมือหยาบกร้านของเสี่ยวม่านขึ้น
Last Updated : 2024-11-28ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 4 ฟางซินเย่
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา เฉินเม่าก็มีท่าทีเป็นมิตรกับฮวาอิงหลงและเสี่ยวม่านมากขึ้น เมื่อใดที่ฮวาอิงหลงได้มีโอกาสพูดคุยกับเฉินเม่า นางก็มักจะพูดประจบเอาใจโดยมีเสี่ยวม่านคอยเป็นลูกคู่ให้อยู่เสมอ ส่งผลให้ในภายหลังฮวาอิงหลงและเสี่ยวม่านก็ได้รับงานที่น้อยและเบาลงกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัดวันหนึ่งเฉินเม่าแวะมานั่งพูดคุยกับทั้งสองในช่วงบ่าย แสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องผ่านหน้าต่างไม้ของห้องพักขนาดเล็ก ฮวาอิงหลงเห็นเป็นโอกาสที่เหมาะสมจึงแอบถามเรื่องข้อมูลเกี่ยวกับฟางซินเย่เป้าหมายสำคัญของนางเฉินเม่าเป็นคนปากมากอยู่แล้ว นางจึงรู้สึกคันปากขึ้นมาในทันทีที่ได้ยินคำถามของฮวาอิงหลง นางจึงเริ่มเล่าเรื่องราวของฟางซินเย่อย่างออกรสออกชาติ"ท่านแม่ทัพใหญ่หรือ" เฉินเม่ามองซ้ายมองขวาอย่างกลัวว่าใครจะมาได้ยิน เมื่อนางเห็นว่าปลอดคน เฉินเม่าจึงเริ่มเล่าในทันที "ท่านแม่ทัพเป็นคนที่มีความเข้มงวดและเด็ดขาดมากแต่ก็มีความเมตตาต่อคนในจวนไม่น้อยทีเดียว ที่สำคัญท่านแม่ทัพยังไม่มีฮูหยินเสียด้วย สาวใช้ในจวนต่างจ้องมองท่านแม่ทัพตาเป็นมัน ทุกคนต่างหวังได้มีโอกาสปรนนิบัตินายท่านกันเสียถ้วนหน้า แต่ว่าข้าก็ไม่เคยเห็นนายท่านเลือกผู้ใ
Last Updated : 2024-11-28ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 5 รับหน้าที่
“เรียนนายท่าน อิงหลงมาแล้วเจ้าค่ะ หากนายท่านไม่มีสิ่งใดแล้ว เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน” เจ้าหมัวมัวรีบรายงานฟางซินเย่ ชายหนุ่มจ้องมองร่างบางที่อยู่ด้านหลัง ก่อนจะยกมือสะบัดไล่เจ้าหมัวมัวออกจากห้องไป เจ้าหมัวมัวยิ้มออกมาอย่างตื่นเต้น นางคิดถึงรางวัลที่จะได้รับจากผลงานชิ้นดังกล่าว เมื่อได้เห็นฟางซินเย่มีท่าทีพึงพอใจฮวาอิงหลงอย่างมาก เจ้าหมัวมัวรีบโค้งตัวและเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วหลังจากเจ้าหมัวมัวจากไป ฮวาอิงหลงก็ก้าวเข้ามายืนอยู่บริเวณกลางห้องนอนของฟางซินเย่ นางมองไปรอบ ๆ ห้องอย่างสำรวจ ห้องนอนหลังใหญ่ประดับประดาไปด้วยข้าวของราคาแพง ทุกอย่างถูกจัดตกแต่งอย่างประณีตและเป็นระเบียบฟางซินเย่กำลังนั่งอยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่ เสื้อคลุมที่ถูกปลดเชือกออกเผยให้เห็นแผงหน้าอกที่มีมัดกล้ามแน่นเป็นลอนหนา รอยแผลเป็นจำนวนมากที่คาดอยู่ตามแผงอก บ้างขนาดใหญ่บ้างขนาดเล็ก แต่กลับยิ่งทำให้ฮวาอิงหลงรู้สึกสั่นสะท้านขึ้นมา นางลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบากฮวาอิงหลงพบว่าฟางซินเย่มีรูปร่างหน้าตาดีมากทีเดียว ดวงตารียาวแฝงด้วยความเด็ดขาด รับกับจมูกที่เชิดรั้นอย่างหยิ่งทะนง ใบหน้าคมเข้มกรามเป็นสันยิ่งทำให้ดึง
Last Updated : 2024-11-28ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 6 อุ่นเตียง
บทที่ 6 อุ่นเตียงฟางซินเย่โน้มใบหน้าลงมาใกล้ จนกระทั่งริมฝีปากของเขาแตะที่ริมฝีปากของนางอย่างอ่อนโยน จูบแรกเริ่มด้วยความนุ่มนวล และพัฒนาไปเป็นความเร่าร้อนที่ไม่อาจควบคุมได้ ฮวาอิงหลงรู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของนางฮวาอิงหลงคิดอย่างได้ใจ ทักษะการแสดงเลิฟซีนของนางมีแต่คนยกย่องว่าสมจริงแทบทั้งสิ้น ประสบการณ์ในการแสดงทำให้นางคิดอย่างย่ามใจ ฮวาอิงหลงตอบสนองจูบของเขาอย่างไม่ลดละ ลิ้นร้อนกระหวัดเกี่ยวพัวพันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ทำเอาฟางซินเย่ถึงกับสติแตกกระเจิงมือของเขาค่อยๆ ลูบไล้ไปที่แก้มนวลของนาง ก่อนที่จะเลื่อนลงมาที่ลำคอและไหล่ ลุกลามไปยังหน้าอกนูนนุ่มได้รูป เขาบีบเคล้นอย่างเมามัน สัมผัสของฟางซินเย่ทำให้ฮวาอิงหลงรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหลอมละลายลงไปในพริบตา"เจ้าหวานเหลือเกิน" เขากระซิบข้างหูของนาง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความปรารถนา นางรู้สึกถึงความอุ่นร้อนจากลมหายใจของเขาที่เป่ารดใบหูฮวาอิงหลงยกมือโอบรอบคอของฟางซินเย่อย่างยั่วยวน สายตาฉ่ำปรือมองเขาด้วยอารมณ์ปรารถนา “หากท่านแม่ทัพพอใจ ข้ายินดีให้ท่านลิ้มรสทั้งราตรีนี้เจ้าค่ะ” เสียงหวานออดอ้อนอย่างเอาใจ ทำให้ฟางซินเย่
Last Updated : 2024-11-28ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 7 ความหลัง
ฟางซินเย่นอนแผ่หลาลงเมื่อจบกิจ ความสุขสมที่ได้รับทำเอาหัวใจของเขาสั่นไหวได้ไม่น้อยทีเดียว เขาหมวดคิ้วพร้อมกับความคิดมากมายในหัว เหตุใดฮวาอิงหลงถึงได้เปลี่ยนท่าทีไปมากเช่นนี้ฟางซินเย่ยังจำเหตุการณ์ในวัยเยาว์ได้ดี วันนั้นเป็นวันหิมะตกหนัก เมืองหลวงมีการจัดเทศกาลโคมไฟขึ้นอย่างยิ่งใหญ่อลังการ ฟางซินเย่ที่ตอนนั้นเป็นเพียงเด็กกำพร้า ตั้งแต่จำความได้เขาก็ไม่มีพ่อแม่แล้ว ยังโชคดีที่ได้อาจารย์ของเขารับไปเลี้ยงดู พร้อมทั้งถ่ายทอดวิชาการต่อสู้ให้กับเขา ทำให้ฟางซินเย่พอมีฝีมืออยู่บ้างขณะที่ฟางซินเย่ออกไปเดินเล่นเพื่อชมความงดงามของโคมไฟหลากสี พลันเขาก็ได้เห็นเด็กสาวคนหนึ่ง นางมีหน้าตางดงามจนเป็นที่สะดุดตาผู้ที่ได้พบเห็นเด็กสาวกำลังเอื้อมมือเพื่อคว้าโคมไฟที่แขวนอยู่บนต้นไม้ใหญ่ด้วยท่าทางกระตือรือร้น ทำให้ฟางซินเย่ถึงกับยิ้มกว้างออกมาอย่างลืมตัว เขาเดินเข้าไปยืนด้านข้างพร้อมยกมือขึ้นเกี่ยวโคมไฟดังกล่าว ก่อนจะยื่นให้กับเด็กสาวตรงหน้า“นี่ข้ามอบให้ท่าน” ฟางซินเย่ยิ้มกว้างพร้อมมองหน้าเด็กสาวอย่างรู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นคนหยิบยื่นโคมไฟที่นางต้องการฉับพลันเด็กสาวคนดังกล่าวก็ยกมือขึ้นปัดโคมไฟจนตกลงกับพื
Last Updated : 2024-11-28ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 8 ออดอ้อน
ฟางซินเย่ยังคงนอนนิ่งอย่างกำลังใช้ความคิด ฮวาอิงหลงหันไปมองเขาด้วยความครุ่นคิดเช่นเดียวกัน หลังจากนางยอมพลีกายให้เขาเชยชมจนสมใจ ทว่าท่าทีของเขากลับไม่เป็นที่น่าพอใจนัก เขาดูไม่ได้ยินดียินร้ายกับนางอีกเลยฮวาอิงหลงกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ นางไม่มีวันยอมแพ้เป็นแน่ ดาราสาวสวยอย่างนางจะยอมให้เขาเด็ดดมแล้วทิ้งขว้างได้อย่างไรกันฮวาอิงหลงพลิกกายพร้อมยกมือขึ้นโอบกอดร่างหนา ใบหน้าแนบชิดไปที่แผงอกใหญ่อย่างออดอ้อน มือเรียวบางเลื่อนไล้ไปตามหน้าอกอย่างเอาใจ“ท่านแม่ทัพ อิงเอ๋อร์รับใช้ท่านได้ดีหรือไม่” ฮวาอิงหลงพูดเสียงหวานออกมาพร้อมส่งสายตาเว้าวอนฟางซินเย่หรี่ตามองฮวาอิงหลงอย่างพิเคราะห์อีกหน “ข้าก็อยากจะรู้นักว่าเจ้าจะมาไม้ไหนกันแน่” เขาได้แต่คิดในใจพร้อมแสยะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์“เจ้าคิดว่าข้าควรพอใจหรือไม่” ฟางซินเย่ถามออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พร้อมกระชับร่างบางเข้าแนบกับร่างกายของเขาอีกครั้งฮวาอิงหลงถึงกับขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำตอบที่น่าหงุดหงิดเช่นนี้ ก่อนจะปรับสีหน้ายิ้มหวานออกมาเท่าที่นางจะยิ้มได้ “ท่านแม่ทัพช่างอารมณ์ขันนัก หากท่านพูดเช่นนี้ ข้าคงต้องขอแก้ตัวอีกสักหนแล้วกัน”ฮวาอิงหลงไม่เ
Last Updated : 2024-11-28ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 9 เหตุใดกัน
เช้าวันต่อมา ฮวาอิงหลงลืมตาตื่นขึ้นด้วยความอ่อนเพลีย ร่างกายปวดร้าวไปแทบทุกส่วน นางเหลียวซ้ายแลขวามองไปรอบๆ ห้องก็ไม่พบฟางซินเย่ ฮวาอิงหลงรีบลุกขึ้น พร้อมใช้ความคิดอย่างหนักฟางซินเย่ไม่พอใจอะไรในตัวนางกันแน่ หากเป็นคนปกติทั่วไปเจอมารยาที่นางงัดมาใช้แทบทุกเม็ด อย่างน้อยก็ย่อมต้องเอ็นดูนางบ้างเป็นแน่ ผิดกับท่าทีของฟางซินเย่ที่มีต่อนาง เขาสุขสมกับสิ่งที่นางปรนเปรอให้อย่างไม่อาจปฏิเสธ แต่ภายหลังกลับทำท่าทีบึ้งตึงราวกับคนที่มีความเคียดแค้นกันมายาวนานอย่างไรอย่างนั้นเชียวยังไม่ทันที่ฮวาอิงหลงจะได้คิดหาคำตอบ เจ้าหมัวมัวก็เดินเข้ามาพร้อมถาดอาหาร “ท่านแม่ทัพให้เจ้าทานข้าวให้เรียบร้อย แล้วรีบกลับเรือนพักของเจ้าเสีย” น้ำเสียงที่ดูไม่เป็นมิตรมากนัก ทำเอาฮวาอิงหลงถึงกับขมวดคิ้วแน่นเจ้าหมัวมัวรู้สึกหงุดหงิดใจยิ่งนัก นางนึกว่าเช้านี้นายท่านจะเรียกให้ไปรับรางวัลใหญ่ แต่เรื่องราวกลับกลายเป็นนายท่านกลับมีท่าทางเย็นชา พร้อมสั่งให้นางพาฮวาอิงหลงกลับเรือนพักเสียนี่ นี่ไม่เท่ากับท่านแม่ทัพไม่โปรดปรานฮวาอิงหลงหรอกหรือ เสียแรงที่นางทุ่มเทไปไม่น้อย นึกว่าจะได้ประจบเอาใจนายท่านเสียหน่อยฮวาอิงหลงเม้มปากแน่น
Last Updated : 2024-11-28
Latest chapter
ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 72 เริ่มต้นวันใหม่
บทที่ 72 เริ่มต้นวันใหม่ค่ำคืนอันเงียบสงบ แสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่างที่เปิดออกเล็กน้อย ลมพัดเบาๆ พาเอากลิ่นหอมของดอกเหมยที่บานสะพรั่งอยู่รอบจวนลอยมาแตะจมูก ภายในห้องนอนใหญ่ท่ามกลางแสงสลัวนั้น ฟางซินเย่นอนมองหน้าฮวาอิงหลงนอนคุดคู้อยู่บนเตียง นางดูน่าหลงใหลยิ่งขึ้นเมื่อแสงจันทร์ตกกระทบบนใบหน้าที่ผุดผาดฮวาอิงหลงยิ้มยั่วยวนเมื่อเห็นสายตาของฟางซินเย่ที่มองมาด้วยความปรารถนาอันเร่าร้อนที่ไม่อาจซ่อนเร้น“อิงเอ๋อร์...” ฟางซินเย่ยื่นมือขึ้นลูบไล้ไปตามลำแขนขาวก่อนจะไล่ลงมาตามลำตัวจนกระทั่งถึงหน้าท้องที่เริ่มนูนขึ้นมา “พ่อเจ้าต้องการแม่เจ้าเหลือเกิน เจ้าอนุญาตหรือไม่” ฟางซินเย่เพ้อออกมาด้วยเสียงกระเส่า เขาพูดไปพลางปรายตามองฮวาอิงหลงด้วยสายตากรุ้มกริ่มฮวาอิงหลงยิ้มเขินออกมาอย่างรู้ทัน นางโน้มตัวขึ้นเกยบนร่างหนาของฟางซินเย่ในทันที สองมือของฟางซินเย่ช้อนร่างบางขึ้นคร่อมตัวเขาอย่างระมัดระวังด้วยเกรงจะกระทบถึงบุตรในท้องฟางซินเย่หยัดกายขึ้นเล็กน้อยพร้อมสองมือที่ยังคงลูบไล้ไปตามหน้าอกอิ่มนูนของฮวาอิงหลงอย่างหลงใหล ลมหายใจเริ่มติดขัดขึ้นมาพร้อมกับปากที่เป่าลมร้อนออกอย่างต้องการสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ฮว
ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 71 อำลาเมืองหลวง
บทที่ 71 อำลาเมืองหลวงเสียงกลองและแตรสัญญาณดังกึกก้องไปทั่วบริเวณลานวังหลวง ขันทียกราชโองการขึ้นประกาศ “ฮ่องเต้มีราชโองการ ด้วยบุญบารมีของราชวงศ์โจวทำให้เชื้อพระวงศ์กลับคืนสู่ราชวงศ์ ข้าขอแต่งตั้งฟางซินเย่เป็นองค์ชายโจวซินเย่ แต่งตั้งฮวาอิงหลงเป็นพระชายาอ๋อง และแต่งตั้งเฉินเม่าเป็นองค์หญิงโจวเหยาหยาง จบราชโองการ” ฟางซินเย่โน้มรับราชโองการด้วยใบหน้าเรียบสงบ เผยให้เห็นความสง่าผ่าเผยอยู่ในที ในขณะที่ฮวาอิงหลงและเฉินเม่ากลับแสดงสีหน้ากึ่งยิ้มกึ่งเกร็งด้วยความตื่นเต้นกังวลกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันเช่นนี้ จากสาวใช้ในจวนแม่ทัพคนหนึ่งได้เป็นองค์หญิง ส่วนอีกคนได้เป็นพระชายาอ๋องช่างเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ยิ่งนักหลังเสร็จสิ้นการประกาศแต่งตั้งเฉินเม่าก็ได้ย้ายไปอยู่ที่จวนโจวหนานเอ๋อร์ ผู้เป็นมารดาของนาง ทว่าสำหรับฟางซินเย่นั้นกลับเลือกที่จะขอพำนักที่จวนแม่ทัพตามเดิมโจวหนานเอ๋อร์แม้จะรู้สึกไม่ค่อยพอใจมากนัก แต่ก็ไม่ต้องการหักหาญน้ำใจของบุตรชาย นางจึงเพียงกำชับฮวาอิงหลงให้หมั่นไปเยี่ยมเยียนตนที่จวนให้บ่อยครั้งในช่วงบ่ายวันหนึ่ง ฟางซินเย่และฮวาอิงหลงเดินทางไปยังจวนฉางกงจู่ โจวหนานเอ๋อร์และเฉ
ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 70 ลูกของข้า
บทที่ 70 ลูกของข้าราชโองการถูกประกาศปล่อยตัวฟางซินเย่ในวันต่อมาโดยทันที ในที่สุดฟางซินเย่ก็ถูกปล่อยตัวหลังจากถูกคุมขังมาเป็นเวลาหลายวันเมื่อฟางซินเย่ได้รับอิสรภาพ เขาก้าวออกจากคุกด้วยความมุ่งมั่นและดวงตาที่เต็มไปด้วยความคิดถึงฮวาอิงหลง หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความถวิลหานาง ดั่งว่านี่คือการเดินทางที่ยาวนานที่สุดของชีวิตเขา“อิงเอ๋อร์...ข้าไม่ยอมสูญเสียเจ้าไปเป็นอันขาด” ฟางซินเย่กล่าวกับตนเองขณะที่ก้าวขึ้นม้าด้วยความกระตือรือร้น ก่อนจะพุ่งตรงไปยังจวนอ๋องเมื่อฟางซินเย่ถึงจวนอ๋อง เขาปรี่ตรงเข้าไปหาโจวอี้เสวียนในทันที สองมือกุมคอเสื้อของโจวอี้เสวียนอย่างไม่นึกหวั่นเกรงสิ่งใดอีกต่อไป ดวงตาแดงก่ำด้วยโทสะที่มี พร้อมกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงกัดฟันกรอด “อิงเอ๋อร์...อยู่ที่ใด”โจวอี้เสวียนหันมามองเขาด้วยดวงตาเย็นชา ใบหน้าของชายหนุ่มที่พรากหัวใจของหญิงสาวคนรักของตนไปทำให้เขานึกครึ้มอย่างจะกลั่นแกล้งฟางซินเย่อีกสักหน่อย โจวอี้เสวียนยิ้มเยาะขึ้นมา “ท่านแม่ทัพ...เหตุใดข้าต้องตอบคำถามเจ้าด้วยเล่า”คำพูดยียวนทำเอาฟางซินเย่ถึงกับบันดาลโทสะ เขาง้างมือขึ้นเตรียมจะชกหน้าโจวอี้เสวียน แต่องครักษ์ข้างกายของโจวอ
ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 69 ฝืนยอมรับ
บทที่ 69 ฝืนยอมรับในท้องพระโรงที่โอ่โถง บรรยากาศยังคงเต็มไปด้วยความตึงเครียดและกดดัน โจวจางเย่วประทับอยู่บนบัลลังก์ด้วยสีหน้าเข้มขรึมและดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว โจวอี้เสวียนที่ยืนหน้าเครียดอยู่ด้านข้าง ทั้งสองกำลังถกเถียงกันอย่างดุดัน“อี้เสวียน...เจ้าช่างบังอาจนัก เจ้ากล้าทำเรื่องเช่นนี้เพียงเพื่อสตรีนางเดียวอย่างนั้นหรือ” โจวจางเย่วชี้นิ้วไปยังโจวอี้เสวียนด้วยความเกรี้ยวกราดโจวอี้เสวียนยืนนิ่งเงียบแต่ดวงตาเต็มไปด้วยความดื้อรั้น “ข้าไม่มีทางเลือก ในเมื่อเสด็จพ่อมิทรงทำสิ่งใด เช่นนั้นข้าก็จำเป็นต้องหาทางของข้าเอง”“เจ้านี่ช่างโง่เขลายิ่งนัก” โจวจางเย่วแค่นเสียงออกมาด้วยความขัดเคืองใจ “ความรักของเจ้าทำให้เจ้าลืมเลือนความเป็นบุตรหลานแห่งราชวงศ์แล้วหรือ เจ้าลืมแล้วหรือว่าเจ้ามีสถานะเช่นใด เจ้าลืมแล้วหรือว่าบัลลังก์แห่งนี้วันหน้าต้องเป็นของเจ้า เจ้ากลับผิดแผนชั่วเพื่อแย่งชิงภรรยาผู้อื่น เช่นนั้นต่อไปจะมีผู้ใดในแคว้นเคารพและนับถือเจ้า จะมีผู้ใดยอมรับใช้ถวายหัวให้กับเจ้า แม่ทัพฟางเป็นเสาหลักของแคว้น หากเจ้ากำจัดเขาทิ้ง เจ้าคิดหรือว่าบัลลังก์แห่งนี้จะมั่นคงอยู่ได้”โจวอี้เสวียนกัด
ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 68 พบพาน
บทที่ 68 พบพานภายในห้องขังที่แสนอับชื้นและเหน็บหนาว เสียงกุญแจที่บานประตูคุกหลวงสะท้อนเสียงดังไปทั่ว ฟางซินเย่ที่นั่งพิงผนังหินเย็นเฉียบตาแดงก่ำมองดูหนังสือหย่าที่เพิ่งได้รับ มือของเขาสั่นเทาอย่างไม่อาจควบคุมได้ ริมฝีปากแห้งผากเผยอเบาๆ ออกมาราวกับจะกล่าวคำใด แต่ทุกคำกลายเป็นเพียงเสียงหายใจที่ตัดรอน “อิงเอ๋อร์...” ฟางซินเย่พร่ำเอ่ยชื่อของฮวาอิงหลงออกมาด้วยดวงตาสั่นไหวที่คงความขมขื่นไว้ในห้วงแห่งความโศกเศร้า“อิงเอ๋อร์...เหตุใดต้องทำเช่นนี้เพื่อข้า” ฟางซินเย่คร่ำครวญออกมา ใบหน้าเปลี่ยนสีแดงก่ำราวกับเปลวเพลิงร้อนรุ่ม “เจ้ายอมแต่งงานกับโจวอี้เสวียนเพียงเพื่อรักษาชีวิตข้า...ข้าคือผู้ชายที่ไร้ค่าเพียงนี้เชียวหรือ...” เขาหัวเราะออกมาด้วยเสียงที่ขาดหายราวกับจะกลั้นไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมา ความรันทดอดสูใจทำให้เขาถึงกับกุมหมัดขึ้นทุบผนังหิน เลือดไหลซึมออกมาหยดลงเป็นทางยาว ความเจ็บปวดของร่างกายกลับไม่อาจเทียบความเจ็บปวดภายในใจที่มีได้ในขณะที่บรรยากาศคุกขังอัดแน่นไปด้วยความเจ็บปวดและสิ้นหวัง ภายในเฉินเม่าและเสี่ยวม่านกลับไม่อาจทนอยู่เฉยได้อีกต่อไป ความทุกข์ร้อนของพี่น้องร่วมสาบานเช่นฮวาอิง
ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 67 แผนร้าย
บทที่ 67 แผนร้ายภายในโถงใหญ่ในจวนอ๋อง โจวอี้เสวียนที่หน้าตาเคร่งเครียดยืนอยู่อย่างหัวเสีย ความหงุดหงิดก่อตัวภายในใจที่นึกไว้ใจคนที่ไม่ได้เรื่องเช่นเฉินเฉียวเหยา หากนางไม่ไร้ความสามารถเช่นนี้โอกาสที่เขาจะกำจัดเสี้ยนหนามหัวใจอย่างฟางซินเย่ย่อมเห็นเป็นรูปร่างมากขึ้น ข้าวของถูกปาแตกกระจายด้วยโทสะที่คุกรุ่นอยู่ภายใน เขาก้าวเดินวนไปมาอย่างต้องการใช้ความคิดสักครู่หนึ่งโจวอี้เสวียนตะโกนเรียกองครักษ์คนสนิทเข้ามา “พวกเจ้าจงไปทำตามที่ข้าสั่งให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้” โจวอี้เสวียนออกคำสั่งด้วยเสียงเข้มขรึม ดวงตาคมเข้มเปี่ยมด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่รู้จักพ่ายแพ้องครักษ์ค้อมศีรษะรับคำสั่งทันที “ขอรับท่านอ๋อง”โจวอี้เสวียนเหม่อมองออกไปภายนอกห้องด้วยความคิดอันแยบยล หากแผนการแรกผิดพลาด เขาย่อมต้องมีแผนที่สองเตรียมรับมือไว้เป็นแน่ผ่านไปเพียงไม่ถึงเดือน กองกำลังทหารของโจวอี้เสวียนก็เข้าปิดล้อมจวนแม่ทัพอย่างรวดเร็ว ฟางซินเย่เดินอย่างอาจหาญออกมาเผชิญหน้าเหล่าทหารของโจวอี้เสวียน โดยมีเหล่าทหารกองทัพของฟางซินเย่ยืนประจัญบานเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตี“แม่ทัพฟางซินเย่ ข้าน้อยได้รับคำสั่งให้ตรวจค้นจวนของท่าน โปรดใ
ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 66 กำจัดทิ้ง
บทที่ 66 กำจัดทิ้งภายในห้องโถงอันโอ่อ่าของจวนสกุลเฉิน เสียงแผดคำรามของเฉินเซียวหยงดังกึกก้องไปทั้งห้องโถง พ่อบ้านได้แต่ยืนตัวสั่นเทาด้วยกลัวแรงโทสะของนายท่านที่มี มือของเฉินเซียวหยงกำขยุ้มกระดาษรายงานที่เพิ่งส่งข่าวมาให้เขารับรู้ หัวใจเต้นเร็วแรงด้วยความโกรธแค้น เขาขบฟันแน่นจนสันกรามขึ้นเป็นริ้ว ดวงตาแดงก่ำของเขาเต็มไปด้วยไฟแห่งความอาฆาต"พวกมันช่างอาจหาญยิ่งนัก กล้าข่มเหงรังแกบุตรสาวของข้า ทำเช่นนี้มิเท่ากับกล้าลบหลู่ข้าอย่างนั้นหรือ" เฉินเซียวหยงสบถออกมา เมื่อได้รับรู้ถึงอาการบาดเจ็บของเฉินเฉียวเหยา ทั้งยังเรื่องที่นางถูกละเลยและถูกลบหลู่สารพัดจากคนในจวนแม่ทัพ“พ่อบ้านเตรียมรถม้าข้าจะไปพบแม่ทัพฟางที่จวนแม่ทัพ เร็วเข้า” คำสั่งดังก้องด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะ พ่อบ้านลนลานรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปจัดการในทันทีขณะที่เฉินเซียวหยงกำลังจะก้าวออกจากห้องโถง ฉับพลันพ่อบ้านก็รีบเดินปรี่เข้ามาแจ้ง “เรียนนายท่าน ท่านอ๋องโจวอี้เสวียนมาขอพบขอรับ”เฉินเซียวหยงได้ฟังก็รีบเปลี่ยนสีหน้าในทันที เขาเร่งเดินออกมาต้อนรับโจวอี้เสวียนในทันที ใบหน้าของเขายิ้มกว้างออกมา ดวงตาทอประกายความยินดีอย่างยิ่ง“ค
ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 65 ข่าวดี
บทที่ 65 ข่าวดีภายในเรือนหนิงหลง เฉินเฉียวเหยากำลังนอนนิ่งอยู่บนเตียง มือบางทั้งสองข้างบวมขึ้นจนน่าตกใจ ผิวที่เคยขาวซีดของนางบัดนี้แดงก่ำจากการถูกน้ำร้อนลวก เฉินเฉียวเหยาเจ็บแสบจนแทบทนไม่ไหว นางนึกเคืองแค้นจนเผลอตัวกำหมัดแต่เพราะผิวที่เป่งตึงทำให้นางถึงกับร้องครางออกมา เฉินเฉียวเหยาได้แต่ขบฟันแน่น ใบหน้าบูดบึ้งจนทำให้หน้าที่เคยสวยหวานกลับดูน่าเกลียดขึ้นมาหว่านหลงรีบเอาผ้าชุบน้ำเย็นมาประคบให้นายหญิงของตนด้วยความทะนุถนอม นางเช็ดไปพลางเป่าไปพลางเพื่อให้เฉินเฉียวเหยาคลายความเจ็บลงไป “คุณหนู เจ็บมาหรือไม่เจ้าคะ บ่าวจะต้องรายงานใต้เท้าแล้วนะเจ้าคะ บ่าวทนเห็นคุณหนูถูกรังแกเช่นนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว”ยังไม่ทันที่เฉินเฉียวเหยาจะตอบกลับอันใดออกมา พ่อบ้านก็พาตัวหมอเข้ามาดูอาการ เฉินเฉียวเหยาจึงได้แต่เม้มปากก่อนจะตีสีหน้าเศร้าหมองออกไปหมอรีบเข้ามาดูอาการของเฉินเฉียวเหยาในทันที ความเจ็บปวดเริ่มทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ทันทีที่หมอแตะต้องบริเวณที่บวมแดง เฉินเฉียวเหยาก็ร้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่ความเจ็บปวดทางกายที่นางได้รับยังไม่ถึงเศษเสี้ยวความรู้สึกเจ็บปวดทางใจที่มี ดวงตาสั่นไหวระริกไปด้วยค
ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง บทที่ 64 เล่ห์กลนี้ใช้กับข้าไม่ได้
บทที่ 64 เล่ห์กลนี้ใช้กับข้าไม่ได้ช่วงบ่ายของวันฮวาอิงหลงกำลังนั่งเล่นอยู่ที่ศาลาภายในสวนโดยมีเสี่ยวม่านคอยปรนนิบัติอย่างรู้ใจ นางนึกย้อนเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นมากมายในช่วงเวลาที่ผ่านมา ทำให้ฮวาอิงหลงถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง“คุณหนูเป็นอันใดหรือเจ้าคะ” เสี่ยวม่านถามออกมาด้วยความห่วงใย“ข้าอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ เจ้ามีอะไรก็ไปทำเถิด” ฮวาอิงหลงกล่าวออกมาอย่างเลื่อนลอย “เจ้าค่ะ” เสี่ยวม่านรีบย่อกายพร้อมถอยหลังออกไปอย่างไม่ต้องการรบกวนนายหญิงของตนอีกฮวาอิงหลงนั่งปล่อยความคิดได้เพียงสักครู่หนึ่ง ฉับพลันก็มีเสียงหวานดังขึ้นมา “เหยาเอ๋อร์คารวะฮูหยินใหญ่เจ้าค่ะ” เฉินเฉียวเหยาเดินเข้ามาหาภายในศาลาพร้อมย่อกายคำนับฮวาอิงหลงปรายตาขึ้นมองอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย แต่นางก็มิได้คิดจะหนีหน้าแต่อย่างใด“เชิญนั่งสิ แม่นางเฉิน”" ฮวาอิงหลงเอ่ยเบาๆ พร้อมผายมือให้เฉินเฉียวเหยานั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเฉินเฉียวเหยาปั้นหน้ายิ้มหวาน ก่อนจะหย่อนกายลงนั่งตามคำเชิญ “ข้ามาอยู่ที่นี่รู้สึกเหงายิ่งนัก หากได้พูดคุยกับสหายเก่าเช่นท่านคงคลายความคิดถึงบ้านลงได้บ้าง” เฉินเฉียวเหยากล่าวออกมาอย่างสนิทสนมดั่งเช่นพวก
