Ep.2 ข้อห้าม

EPISODE 02

ครืด~ ครืด~

'ยักษ์ของนิน'

ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดูก่อนจะรีบกดวางสายแล้วพิมพ์ข้อความตอบไปในไลน์แทน

Yanin : รอแป๊บนึงนะ นินกำลังจะขึ้นห้อง'

แล้วฉันจึงรีบหยัดตัวลุกออกไปจากตรงนั้น ที่มีพ่อแม่กำลังนั่งดูรายการทีวีอยู่

"จะนอนแล้วเหรอลูก อ่านหนังสือบ้างนะ" แม่หันมาถามแล้วมองมือถือในมือฉัน

"ค่ะแม่" ฉันยิ้มตอบคุณแม่ก่อนรีบเดินขึ้นไปชั้นสองที่เป็นห้องนอนของตัวเองฝั่งขวามือ ถัดจากห้องของพี่นธี ซึ่งตอนนี้ยังไม่กลับมา

บ้านของที่ทศกัณฐ์จะใกล้โรงเรียนมากกว่าเราทำให้เขาถึงก่อนพี่นธีราวๆ สิบนาที

"มาแล้ว" ฉันกดโทรออกไปเบอร์เดิมแล้วยิ้มออกมาทันทีที่เขากดรับสาย

(พี่กำลังจะอาบน้ำ อาบด้วยกันมั้ย)

"พูดอะไรเนี่ย น่าเกลียดค่ะ" ฉันพูดออกไปแบบนั้นแต่กำลังแดดิ้นและมุดหน้าลงกับหมอนเพราะความอาย

(น่าเกลียดอะไร คิดอะไรอยู่เรา) เขาหัวเราะในลำคอกวนๆ แล้วพูดออกมา

"คุยก่อนค่ะแล้วค่อยไปอาบ เดี๋ยวนินต้องไปอ่านหนังสือแล้ว" ฉันบอกแล้วผุดลุกผุดนั่งอยู่อย่างนั้นตอนคุยสายกับเขา

เราคุยกันอยู่เกือบชั่วโมง ทั้งที่ตอนอยู่โรงเรียนก็ได้เจอกันบ้าง แต่เพราะเขาเป็นพี่มอหกที่ใกล้จบแล้วเลยไม่ค่อยได้อยู่ใกล้กันเท่าไหร่นัก

มีเรื่องอะไรที่เจอมาฉันก็เล่าให้เขาฟังทั้งหมด และเป็นแบบนี้มาเกือบปีแล้วด้วย

ก๊อกๆ

"นินนอนหรือยังลูก" ฉันเด้งตัวลุกขึ้นอีกครั้งขณะที่ยังถือสายคุยกับพี่ทศกัณฐ์อยู่

"ยะ...ยังค่ะ นินกำลังท่องหนังสือ" ฉันรีบตอบแม่แล้วบอกพี่ทศกัณฐ์ "แค่นี้นะคะ เดี๋ยวแม่ด่า"

(ครับ ฝันดีนะ)

"ฝันดีค่ะ"

"เปิดประตูให้แม่หน่อย" คุณแม่ยังคงเคาะห้องอยู่อย่างนั้น ฉันจึงต้องรีบไปหยิบหนังสือมาวางบนเตียงหนึ่งเล่มก่อนเดินไปเปิดประตูห้องให้ท่าน

"แม่มีอะไรหรือเปล่าคะ"

"แม่ได้ยินเสียงคุย แอบคุยกับใครหรือเปล่าลูก"

"เปล่านี่คะ" ฉันตอบออกไปอย่างกลัวๆ เพราะไม่อยากให้แม่รู้

"อืม อย่าให้แม่รู้นะว่ามีแฟนแล้วไม่สนใจการเรียน เรายังอายุแค่นี้ ถ้าโตแล้วแม่จะไม่ว่าเลย งั้นไปอ่านหนังสือเถอะแม่จะนอนแล้ว" ผู้เป็นแม่มองฉันอย่างจับผิดก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง

"..."ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนจะเดินกลับมาทิ้งตัวนอนลงบนเตียง หยิบหนังสือวิชาที่ต้องสอบอาทิตย์หน้าขึ้นมาอ่านก่อนจะเผลอหลับไปกับตัวหนังสือนั้นจนได้

สามอาทิตย์ต่อมา

"ญานิน มานี่หน่อย"

เสียงของแม่ทำให้ฉันเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันที เพราะตอนนี้เกรดของฉันถูกส่งมาที่บ้านแล้วน่ะสิ และมันลดฮวบจากเทอมที่แล้วเอามากๆ

"ค่ะ..." ฉันเดินเข้าไปยอมรับชะตากรรมของตัวเองก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ คุณแม่

"แม่บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าเพิ่งมีแฟน" แม่ถือกระดาษในมือแล้วขมวดคิ้วยุ่ง "ถ้ามีแล้วมันไม่กระทบการเรียนแม่จะไม่ว่าเลย"

"..." ด้วยความสามารถของแม่คงรู้ไม่ยากกับเรื่องของฉันและพี่ทศกัณฐ์

"ฟังแม่นะญานิน"

"ค่ะ" ฉันตอบแล้วกำมือของตัวเองไว้แน่นด้วยความกลัว รับรู้ได้ทันมีว่าแม่กำลังจะบอกอะไร

"เลิกคบกับผู้ชาย เพราะตอนนี้ลูกต้องตั้งใจเรียน แม่รู้นะว่าใคร"

"..." หัวใจของฉันหล่นวูบไปในทันที

"มีอะไรหรือเปล่าแม่" พี่นธีที่เพิ่งกลับจากการไปลงทะเบียนเรียนมหาวิทยาลัยกับคุณพ่อ ซึ่งเพิ่งบินกลับมาเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าแม่ทำหน้าเครียดอยู่

"ต่อไปนี้ห้ามให้ยัยนินคุยกับผู้ชายคนไหนอีก ถ้าไม่จัดการตัวเอง แม่จะจัดการให้" แม่พูดจบก็เดินหนีเข้าไปในครัว

ฉันได้แต่นั่งเงียบด้วยหัวใจที่สั่นไหว

แต่ก็ยอมรับผิดว่าฉันทำคะแนนตัวเองหล่นมาอยู่ท้ายห้องจริงๆ เพราะมัวแต่สนใจอย่างอื่น

"เอาไงนิน"

"นินจะไปบอกเลิกพี่ทศกัณฐ์ค่ะ"

"มันจะไม่โกรธเอาเหรอ" พี่นธีพูดขึ้นด้วยความกังวล

"จะโกรธทำไมคะ นินยังเด็กอยู่เลย เดี๋ยวพวกพี่จบไปก็ไปเจอสาวๆ ในมหาลัยแล้ว อีกอย่างนินไม่อยากให้แม่จัดการเองเพราะมันจะยิ่งแย่เข้าไปใหญ่" ฉันพูดแล้วยกหลังมือขึ้นมาปาดน้ำตาตัวเองลวกๆ

"เห้อ" พี่นธีถอนหายใจออกมา "แล้วแต่จะตัดสินใจนะ แต่มันโกรธมากแน่ๆ"

"แล้วพี่นธีจะให้นินทำไงคะ ถ้าเป็นพี่จะทำไง ฮึก"

"..." เขาเงียบไปเหมือนจะคิดอะไรไม่ออก เพราะพี่ชายฉันรู้ดีที่สุดว่าแม่หวงฉันขนาดไหนถ้าไม่ทำตามเป็นเรื่องใหญ่แน่

แล้วเขาก็เดินหนีขึ้นห้องไปทันทีด้วยสีหน้าเครียดๆ พี่นธีคงกลัวมีปัญหากับพี่ทศกัณฐ์ เพราะทั้งคู่เป็นเพื่อนกันมานานตั้งแต่เข้ามัธยมเลย

ถ้ามาทะเลาะกันเพราะฉันก็คงจะไม่ใช่เรื่องดี