Novels by พลอยแพรวา

EP.17"ให้ไปหาที่หอใช่ไหม" ฉันต่อสายหาใบเฟิร์นและเตรียมตัวอาบน้ำ เพราะวันนี้เรามีนัดไปเที่ยวกันหลังสอบเสร็จ(ใช่ แต่งตัวสวย ๆ นะ วันนี้เราจะไปล่าผู้ชาย !) น้ำเสียงหนักแน่นของเพื่อนทำเอาฉันหลุดขำ (ทุ่มครึ่งนะ)"โอเค"หลังจากวางสายฉันก็อาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดเซ็ตเสื้อครอปสายเดี่ยวกับกระโปรงยาวพอดีเข่าแต่ผ่ามาถึงกลางขา คืนนี้จะแอบเข้าร้านเหล้ากัน นี่เป็นครั้งที่สองที่เราสามคนไปเที่ยวร้านเหล้าทั้งที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ใบเฟิร์นฝากเนื้อฝากตัวไว้กับพี่ ๆ พนักงานของร้านแล้ว คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงอายุไม่ถึงแต่ใจถึงไว้ก่อนแล้วกันหลังจากอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าเสร็จแล้วฉันก็ออกจากห้อง เข้าห้องพี่นธีไปให้อาหารปุยนุ่นแล้วลงไปด้านล่างเพื่อเรียกรถมารับ แต่สายตาพลันเห็นพี่นธีเข้ามาพอดีและมียัยแพรวาเดินตามมาด้วย กระทั่งร่างสูงมาหยุดอยู่ตรงหน้าจนฉันต้องหยุดเดินแล้วบอกเขาเสียงเบา "เอาอาหารให้ปุยนุ่นแล้ว" ฉันบอกเพียงแค่นั้น แต่คนตรงหน้าก็ยังจ้องฉันพลางใช้สายตาไล่สำรวจการแต่งตัวไปด้วย "ไปก่อนนะคะ""..." คนตรงหน้าไม่พูดอะไรหรือตอบเลยสักคำจึงเดินออกมายัยแพรวามองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าก่อนจะสะบัดหน้าหนีไป

EP.16'แพรวา'ยัยนั่นอยู่ในชุดเสื้อสายเดี่ยวรัดรูปสีเทากับกางเกงขาสั้นปลายขากว้างเหมือนชุดนอน แต่เวลานี้เธอน่าจะยังไม่อยากนอนหรอกนะ"มีอะไรหรือเปล่า" ฉันหันไปแล้วถามด้วยความสงสัย"รู้ไหมห้องพี่นธีห้องไหน" ยัยนั่นกอดอกแล้วถามฉันด้วยท่าทางไม่เป็นมิตร"..." ฉันยืนนิ่งแล้วยกมือขึ้นมาหมายจะชี้แกร๊ก !หมับ !อยู่ ๆ ประตูห้องก็ถูกกระชากเปิดเป็นใบหน้าคิ้วขมวดของพี่นธีมองมา ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมมาดึงแขนฉันเข้าไปในห้องด้วยความรวดเร็ว ยัยนั่นคงไม่ทันมองเห็นว่าเป็นใคร มากสุดก็แค่แขนแล้วก็ปิดประตูกลับไปเสียงดังปัง !"..." ตอนนี้ตัวของฉันจมอยู่กับแผงอกของเขาจึงค่อย ๆ ดันตัวออกมา "พะ... พี่ทำอะไรเนี่ย""เธอคิดจะบอก ?" พี่นธีมองมาอย่างเอาเรื่องพร้อมคิ้วเข้มขมวดเป็นปม"ไม่นี่คะ เนยกำลังจะหลอกว่าเป็นห้องอื่นพี่ก็ลากเข้ามาซะก่อน" ฉันตอบแล้วเม้มปากแน่น"..." แล้วพี่นธีก็เงียบ"เขารู้ได้ไงว่าพี่อยู่ชั้นนี้ หรือพี่ไปทิ้งปริศนาไว้ล่ะ" เหมือนที่ชอบทำกับฉันน่ะ ปล่อยให้สงสัยจะได้อยากรู้มาก ๆ"จะไปรู้ไหม" พี่นธีตอบเสียงเรียบแล้วหมุนตัวกลับไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว"แพรวาก็น่ารักดีนะ พี่ไม่ชอบเพราะเขาวุ่นวายใช่ไหม"

EP.15จะว่าไปเราเจอกันแทบทุกวันทำอะไรร่วมกันมาหลายอย่างแล้วนะ ไม่แปลกหรอกที่แววตาของเขามันจะดีขึ้นและผูกพันกับการใช้ชีวิตร่วมกัน บางทีตอนเขาไม่อยู่ฉันก็รู้สึกเหงาแปลก ๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันคืออะไรไม่รู้ว่าที่เขาทำอยู่มันเพราะอะไรด้วย หรือฉันกำลังเข้าใกล้คำว่าผู้หญิงที่เขาเลี้ยงไว้แบบไม่ผูกมัดแล้วคำพูดของเขาเมื่อวันนั้นยังลอยวนอยู่ในหัวของฉันตลอดเวลา ไม่อยากมีแฟน ไม่อยากผูกมัด ไม่ชอบวุ่นวาย"ปิดเทอมนี้พี่จะกลับบ้านไหม" ฉันเอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบ"ไม่รู้" เขาตอบสั้น ๆ แล้วละสายตาจากตัวหนังสือหยิบมือถือขึ้นเขี่ยเล่นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามอง "เธอจะกลับ ?""เนยคิดอยู่ค่ะ" ถ้าจะกลับก็คงกลับบ้านป้ามากกว่า"กลับไปทำไม" เราสบตากันอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่าในเวลาไม่กี่ถึงชั่วโมง"ปิดเทอมทั้งที คงต้องกลับมั้งคะ" จริง ๆ มันก็แค่ไม่กี่วันเท่านั้นเพราะคณะฉันนัดปีหนึ่งมาซ้อมกิจกรรมต่อ จะมีงานสปอร์ตเดย์อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า"พี่นธีจะอดกินข้าวฝีมือเนยหลายวันเลยนะ แต่ว่า... ถ้าเนยกลับแล้วปุยนุ่นล่ะ" ฉันหันไปมองน้องแมวที่หลับปุ๋ยบนเบาะ "พี่จะเลี้ยงคนเดียวได้ใช่ไหม ห้ามลืมให้อาหารมั

EP.14"..." ฉันพลิกตัวและสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองหลับอยู่บนเตียง... ของพี่นธี !ภาพแรกที่เห็นคือสายตาของรุ่นพี่ที่สบมองมาพอดีพร้อมมือที่กำลังเก็บหนังสือ ก่อนจะเป็นภาพแผ่นหลังกว้างเดินไปเข้าห้องน้ำและเดินกลับมาที่เตียงปิดไฟ...ทิ้งตัวลงนอน... ข้างฉัน !เดี๋ยวนะแล้วฉันมานอนอยู่ตรงนี้ได้ยังไงค่อย ๆ คิดทบทวนเรื่องราวเมื่อคืน ฉากสุดท้ายก่อนทุกอย่างจะดับวูบคือฟุบหลับไปกับโต๊ะระหว่างอ่านหนังสือ แสดงว่าเขาพาฉันมานอนตรงนี้เหรอหรือฉันละเมอมาเองแต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่าในเวลานี้ฉันหลับไม่ลงแล้ว หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่ามีอะไรมาทุบเป็นจังหวะ สั่นเหมือนแผ่นดินไหวยี่สิบริกเตอร์"..." เขานอนนิ่งไปแล้วน่าจะง่วงมากฉันค่อย ๆ ดึงผ้าห่มออกจากตัวและกำลังจะหยัดตัวลุกขึ้นแต่อยู่ ๆ ท่อนแขนแข็งแรงก็วางพาดลงมาบนเอวของฉันโดยที่เจ้าของแขนไม่ส่งเสียงอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อยคิดว่านอนกับน้องนางคนไหนเนี่ยพี่นธี"พี่นธี..." ฉันจับข้อมือของเขาที่วางอยู่บนเอวแล้วเรียกชื่อเบา ๆ แต่เขากลับไม่ไหวติงเลยแม้แต่น้อย"..." เงียบ คงหลับไปแล้วจริง ๆ ถ้าฉันทำให้เขาตื่นอาจจะโดนด่าเอาก็ได้ จึงตัดสินใจนอนนิ่งและหลับตาลงอีกครั้งทั้งที

EP.13"ทำไมไม่ไปดูเอง" เขาตวัดสายตามามองฉันแล้วก็กลับไปดูการแข่งขันฟุตบอลเหมือนเดิม"ขอโทษ... เนยรีบมาช่วยญานินเลยไม่ได้ไปหามัน" ฉันกัดปากด้านในแน่น นี่เขาโกรธฉันเรื่องให้อาหารแมวใช่ไหม "แล้วพี่ไม่กินเหรอคะหรือไม่ชอบ งั้นเดี๋ยวเนยกลับไปทำกับข้าวให้กินไหม""อืม" เขาตอบสั้น ๆ แล้วยกแก้วของตัวเองขึ้นดื่ม“พี่นธีโกรธอะไรเนยหรือเปล่าคะ” สีหน้ายังคงบึ้งตึงไม่เปลี่ยนจึงรวบรวมความกล้าถามออกไป“...” แต่คนที่ทำหน้าบึ้งอยู่กลับหันมามองอย่างเดียวไม่ให้คำตอบอีกเช่นเคย แล้วฉันจะรู้ไหมว่าเขาเป็นอะไร"ไปนั่งด้วยกันไหมคะ จะได้สนุกกว่านั่งคนเดียว" ฉันชวนแต่คนฟังเอาแต่นั่งนิ่ง "งั้นเนยไม่กวนแล้วค่ะ""เดี๋ยวไป" พี่นธีพูดเบา ๆ ตามหลัง ฉันจึงหันไปแย้มยิ้มดีใจให้และเดินกลับมาร่วมวงสนทนนากลุ่มใหญ่ เขาเป็นคนที่เอาใจยากจริง ๆ ไม่รู้ว่าไม่พอใจเรื่องอะไรแต่ฉันก็อดสนใจไม่ได้อยู่ดี และถ้าถามมากไปเขาอาจจะคิดว่าฉันคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ก็ได้"แก้วนี้สำหรับเจ้าของวันเกิด" พี่ฮ่องเต้ยื่นแก้วมาให้ "ชงไม่เข้มกินได้สบาย""ขอบคุณค่ะ" ฉันรับมันมาแล้วค่อย ๆ ดื่มทีละนิดไม่นานนักพี่ทศกัณฐ์ก็เข้ามานั่งกับพวกเราแล้วก็เดินไปนั่

EP.12"ซื่อบื้อ" ด่าจบเขาก็เดินหนีไปทันทีฉันจึงได้แต่วิ่งตามเขาไปเงียบ ๆ ด่าฉันอีกแล้วก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ คำอธิบายก็ไม่มีช่างเถอะ อยากซื้อให้ฉันก็จะใช้แล้วตอบแทนด้วยการอำนวยความสะดวกให้แล้วกัน"แม่พี่จะไม่บ่นเหรอใช้เงินเยอะขนาดนี้""ฉันหาเอง" เรียนอยู่เลยจะหาเองยังไงได้เยอะขนาดนี้"สอนเนยบ้างสิ หายังไง" เผื่อจะได้หาเองบ้าง"..." เขาไม่ตอบแต่กลับมองฉันที่นั่งเบาะข้าง ๆ ด้วยสายตาที่เข้าใจยากและไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่"ถ้าไม่สอนงั้นเนยสมัครเป็นเด็กพี่อีกคนแล้วนะ เลี้ยงไหวไหม เนยกินเก่งนะ" ฉันแกล้งหยอกออกไป"รู้ไหมว่าที่พูดหมายถึงอะไร""..." คำพูดของพี่นธีทำให้ฉันเงียบลงทันที ก้อนเนื้อตรงอกข้างซ้ายค่อยขยับแรงขึ้น "เนยแค่หยอกเล่นเอง ถ้าเป็นอีกคนได้ตบกับคนอื่นของพี่ดิ อีกอย่างพี่นธีหมดตัวพอดี""..." เขาหัวเราะในลำคอพร้อมมุมปากยกขึ้นเหมือนกำลังยิ้มออกมาแต่ฉันไม่กล้ามองต้องรีบหันหน้าหนีมาอีกทางเพราะความรู้สึกผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนักที่จะเห็นเขามีรอยยิ้มแบบนี้ แล้วไหนจะเรื่องของที่ซื้อให้อีกมันไม่ใช่เรื่องปกติเลยสักนิด หรือว่าเขาอยากจะยัดเยียดความสัมพันธ์อย่างที่ว่ามาให้ฉันจริง ๆ มัน

"ไงมึง วางแผนกันดิบดีสุดท้ายก็แพ้เมีย" เสียงของพี่ฮ้องเต้ดังขึ้น น้ำเสียงปนหัวเราะของเขาบ่งบอกว่ากำลังเยาะเย้ยพี่ทศกัณฑ์อยู่ตอนนี้ฉันยืนแอบอยู่ตรงมุมตึกซึ่งอยู่ห่างจากโต๊ะที่พวกเขานั่งไม่กี่เมตร ทำให้ได้ยินบทสนทนาชัดเจน"…" พี่ทศกัณฑ์เงียบกริบไม่รู้ว่าถ้าเขาไม่รู้ว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้จะเป็นแบบนี้มั้ยอาจจะคุยโม้ก็ได้ใครจะไปรู้"มึงมันไม่ได้เรื่อง เป็นพี่ว้ากจนน้องปีหนึ่งปีสองกลัวแต่มาแพ้ให้เด็กอักษรคนเดียว เหอะ" พี่คิวพูดออกมาเหมือนเสียอารมณ์เพราะเป็นคนคิดแผนทั้งที"มึงก็รอรับชะตากรรมแบบกูได้เลย" พี่ทศกัณฑ์พูดเสียงเบาหวิว จนฉันแอบสงสารจับใจ"กูไม่มีทางกลัวเมียแบบมึงแน่นอน ผู้หญิงก็แค่ลูกไก่ในกำมือ จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอด""มึงไม่กลัวเตยเลยเหรอ" พี่ทศกัณฐ์ถามซ้ำ"กลัวทำไม ยัยนั่นดิต้องกลัวฉันขาดฉันไปซักคนเตยคงอยู่ไม่ได้ ร้องไห้แงๆ"โอ้อวดนักนะ เดี๋ยวโดนดีแน่พี่คิว!"พี่ทศกัณฑ์!" ฉันเดินเข้าไปเงียบๆ แล้วเรียกพี่ทศกัณฑ์เสียงดัง จนพี่ๆ หันมามองกันพรึบ ส่วนพี่นธีขมวดคิ้วมองฉันอย่างไม่เข้าใจ พี่ชายทั้งคนอ่านออกแน่ๆ"ยะ…ญานิน มาได้ไง" เก่งมากคุณแฟน เสียงสั่นแบบไม่ต้องซ้อมมา"เดินมาค่ะ""น้องญาน

"…" เงียบอยู่นั่นแหละไม่คิดจะพูดอะไรเลยใช่มั้ย หรือว่าเขาไม่อยากคบฉันแล้ว แววตาของเขาที่มองเหมือนกำลังลังเลบางอย่างอยู่เลย"นินทำอะไรผิดหรือเปล่า ทำไมพี่ไม่บอกถ้านินผิดก็พร้อมจะแก้ไข แต่พี่ทศกัณฑ์ไม่ให้โอกาสนินได้รับรู้เลย อึก...อยู่ๆ ก็ไม่เห็นค่ากันแบบนี้""ญานิน…" เขาเรียกชื่อฉันเบาๆ ขณะที่ฉันเอาแต่ก้มหน้าร้องไห้"พี่เบื่อนินแล้วใช่มั้ย พี่ทศกัณฐ์ไม่รักนินแล้วใช่มั้ย...ฮึก""ไม่ใช่" เขาตอบแล้วค่อยๆ เอื้อมมือมากุมมือฉันพร้อมกับถอนหายใจเขาดันตัวฉันลงกับเตียงอีกรอบ ใช้นิ้วเรียวยาวลูบปัดน้ำตาออกจากพวงแก้มของฉันอย่างอ่อนโยน"ที่จริงแล้วแค่อยากจะทดสอบ แต่ตอนนี้พี่คงแพ้อีกแล้ว" เขาพูดแล้วจ้องตาฉันนิ่ง"หมายความว่ายังไง" คำพูดนั้นทำให้ดวงตาของฉันเบิกกว้างแล้วเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วชนกัน"…" เขาพ่นลมหายใจออกมาแล้วเบือนหน้าหนีเหมือนกำลังลำบากใจที่จะพูด "เพราะคิดว่าช่วงนี้เราชอบเอาแต่ใจ ก็เลยอยากดัดนิสัยนิดหน่อย จะได้หันมาง้อพี่บ้างไม่ใช่ตัวเองถูกทุกอย่าง" เขาอธิบายแบบเหนี่ยมอายนิดหน่อยนี่มันอะไรกันเนี่ย…"อย่าบอกว่าที่แกล้งยุ่งกับงานก็เพราะอยากลองดูการกระทำของนินด้วย""…" พยักหน้าเป็นคำตอบ"แล้

Tossakan talk"ไอ้เชี่ยมึงใจเย็น นิ่งไว้ๆ""ฮ่าๆ มึงท่องไว้พุทธโธๆ เดี๋ยวแม่งเสียแผนหมด"เสียงของไอ้เต้กับไอ้คิวที่เกลี้ยกล่อมให้ผมใจเย็น ทั้งที่ภาพตรงหน้าคือผู้ชายกำลังเกาะแกะแฟนผมอยู่แล้วพวกมันก็มาฉุดรั้งตัวผมที่แทบจะพุ่งตัวไปหาญานิน ขณะที่ไอ้นธีเอาแต่นั่งยิ้มน้อยๆ มองผมเหมือนดูหนังตลกตลกเชี่ยไรเดี๋ยวเมียมันเจอมั่งจะรู้สึก"ถ้ามึงเข้าไปตอนนี้น้องมันรู้แน่ว่ามึงไม่ได้ยุ่งกับโปรเจ็ค แต่มาตามดูน้องมันอะ" ไอ้คิวบอกแต่กลับยิ้มขำ "แล้วที่มึงทำมาทั้งหมดน้องก็จะคิดว่ามึงโกหก""เออ มึงต้องนั่งดูอย่างใจเย็น"ใจเย็นอะไรของมันวะ ตอนนี้เหมือนกองไฟในอกผมมันกำลังจะปะทุออกมาอยู่แล้ว"มึงจะทำเสียแผนนะเว่ย จากที่จะดัดนิสัยน้องกลายเป็นน้องได้ดัดนิสัยมึงแทน"'แผน' ที่ว่านั้นมันเริ่มจากปัญหาของผมนี่แหละเรื่องมันมีอยู่ว่าอาทิตย์ก่อนเราทะเลาะกันเรื่องญานินลืมมือถือไว้ในห้องก่อนออกไปเรียน โทรหาเท่าไหร่ก็ไม่ยอมรับสาย เราเลยทะเลาะกันใหญ่โตแต่สุดท้ายผมก็เป็นคนง้อญานินเพราะเรื่องมันมักจะจบแบบเดิมคือน้องมันถูกเสมอไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ คนที่เป็นฝ่ายผิดสุดท้ายแล้วต้องเป็นผมเพราะญานินจะไม่ยอมง้อผมเลย

หลายเดือนต่อมาหลังจากเรื่องวุ่นวายทั้งหมดตอนนั้นจบลง ชีวิตของฉันก็กลับมาสงบสุขและคบกับพี่ทศกัณฐ์อย่างแฮปปี้ใช่ซะที่ไหนกัน!การคบกันมันก็ต้องมีทะเลาะกันเป็นเรื่องธรรมดาและทุกครั้งที่ทะเลาะกันนั้นพี่ทศกัณฐ์มักจะเป็นฝ่ายยอมฉันเสมอไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเพราะพี่ทศกัณฐ์รักฉันมากๆ ยังไงล่ะ!"เป็นอะไรหน้าบูดเป็นตูดหมามาเลย" เสียงของนิเนยทักขึ้นตอนที่ฉันกำลังเดินเข้ามาหย่อนตัวนั่งลงกับเก้าอี้ข้างๆ พอใบเฟิร์นได้ยินคำพูดของนิเนยก็เงยหน้าขึ้นมามองด้วยความสนใจตอนนี้เราอยู่ปีสองกันแล้วนะ เป็นรุ่นพี่แล้วและช่วงนี้ก็เป็นช่วงรับน้องทำให้ค่อนข้างเหนื่อยกับการจัดเตรียมกิจกรรมให้น้องๆ ทำส่วนพี่ทศกัณฐ์ก็อยู่ปีสี่แล้วเขาก็วุ่นวายกับการทำโปรเจ็คหลังจากที่เพิ่งฝึกงานสามเดือนจบแล้วก็เหลือเวลาอีกแค่เทอมกว่าในรั้วมหาวิทยาลัยทำให้ช่วงนี้เราแทบจะไม่มีเวลาได้ใกล้ชิดกัน"ไม่มีอะไร" ฉันตอบนิเนยแล้วหยิบเอกสารสำหรับวิชานี้ขึ้นมาเตรียมไว้บนโต๊ะเลคเชอร์"ทะเลาะกับพี่ยักษ์เหรอ" นิเนยถามแล้วกอดอกมองฉัน"..." พยักหน้าเป็นคำตอบ"เรื่อง?""เมื่อวานฉันเข้าคอนโดก่อน เพราะเขาบอกว่าจะเลิกดึก พอถามว่าจะให้ไปนั่งทำงานด้วยมั้ยก็

เช้าวันต่อมา"ได้เรื่องมั้ยครับ"เสียงของพี่ทศกัณฐ์ดังขึ้นจากปลายเตียงเหมือนกำลังคุยโทรศัพท์กับใครซักคนฉันจึงค่อยๆ ขยับเปลือกตาขึ้นมอง"มีหลักฐานครบแล้วใช่มั้ย""ดีเลย งั้นรบกวนคุณลุงจัดการให้ผมหน่อย""น้องดีขึ้นแล้วครับ ตรวจแล้วไม่เป็นอะไร มีรอยช้ำที่โดนตีนั่นแหละ...ผมรู้แล้วน่า ว่าที่หลานสะใภ้ลุงทั้งคนจะไม่ดูแลได้ไง"นี่กำลังพูดถึงฉันอยู่ใช่มั้ย แอบฟังเองก็เขินเองแล้วนะ"ครับ ขอบคุณครับ รอชมผลงานนะแล้วเดี๋ยวผมจะจัดการเรื่องทางนี้เอง" แล้วพี่ทศกัณฐ์ก็กดวางสายก่อนจะหันมามองทางฉันที่แกล้งขยับเปือกตาขึ้นมาเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน "เช้าอยู่เลยรีบตื่นทำไม""นินปวดหัวค่ะ" ฉันตอบแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง "เหมือนจะเป็นไข้""..." พี่ทศกัณฐ์ลุกขึ้นจากปลายเตียงขยับมานั่งขอบเตียงข้างฉันแล้วเอาหลังมือมาอังหน้าผากไว้ "นอนพักก่อนเดี๋ยวกินข้าวกินยา""ค่ะ" ฉันพยักหน้าทำตามคำสั่งแล้วเขาก็หายออกไปจากห้องตอนนั้นทันทีไม่นานนักก็กลับเข้ามาพร้อมกับข้าวต้ม ยาและน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว แกล้งป่วยซักเดือนดีมั้ยเนี่ยมีบุรุษพยาบาลส่วนตัวซะด้วย"เมื่อกี้คุยกับใครเหรอ" ฉันเอ่ยปากถามด้วยความสงสัยเพราะนอนคิดคนเดียวก็คงไม่รู้คำตอ

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว ฉันตรวจ ใส่เฝือกอ่อนที่เท้าและรับยาเสร็จก็มาแจ้งความที่สถานีตำรวจกับพี่เนย์ต่อ มีรุ่นพี่ปีสองและพวกนิเนยอยู่เป็นเพื่อนรอให้พี่ทศกัณฑ์และพี่นธีมารับ"เป็นไงบ้าง" พี่นธีถามทันทีที่มาถึงส่วนพี่ทศกัณฑ์กำลังเดินเข้ามาท่าทางเงียบครึมเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่"ให้รายละเอียดกับตำรวจไว้แล้วค่ะ พรุ่งนี้ต้องมาอีก""เอาเรื่องให้ถึงที่สุดนะเว้ย ต้องไม่ยอมมันรอบนี้ต้องเอาให้มันจมดิน!" ใบเฟิร์นพูดและกำหมัดแน่นหมับ!อยู่ๆ ร่างของฉันถูกดึงไปกอดไว้ในอ้อมแขนขณะที่เจ้าของการกระทำนั้นไม่พูดอะไรเลยซักคำ ท่ามกลางสายตาของเพื่อนและรุ่นพี่รวมไปถึง...พี่เนย์ยังดีที่ตอนนี้นิเนยมันเอาเสื้อผ้ามาให้ฉันเปลี่ยนแล้วไม่อย่างนั้นคงดูตลกน่าดูหนุ่มวิศวะกอดกับหญิงสาวในชุดโบราณ"กลับเลยมั้ย" พี่ทศกัณฑ์ปล่อยฉันออกจากอ้อมแขนแต่ก็ไม่ได้เป็นอิสระซะทีเดียวเขายังโอบฉันไว้อย่างหลวมๆ"ค่ะ อยากอาบน้ำพักผ่อนแล้ว" ฉันพยักหน้าตอบรับแล้วหันไปขอบคุณพี่ๆพี่ทศกัณฐ์อุ้มฉันขึ้นออกมาจากตรงนั้นสีหน้าเขาดูไม่ค่อยดีเลยไม่รู้ว่าทำไม พอมานั่งในรถเขาก็ติดเครื่องแต่ก็ไม่ยอมขับออกไป สายตาของเขาหันไปมองพี่เนย์ที่กำ