Ep.7 ป้ายชื่อที่หายไป(1)

"โปรโมทตัวเอง" ยัยนิเนยพูดขึ้นก่อนจะโบกมือทักทายเพื่อนในเฟสของฉันที่เข้ามาดูตอนนี้เกือบร้อยคนแล้ว

ทำไมมีคนเข้ามาดูเยอะจัง

"สวัสดีค่ะ นิเนยนะคะ วันนี้นิเนยจะพาสาวสวยน่ารักน่าหยิกอย่างญานินมาเปิดตัว ด้วยเพลงเพราะๆ ก่อนนอนรับรองว่าทุกคนจะต้องหลงรักเธอแน่ๆ"

เกิดมาเพิ่งเคยทำแบบนี้ครั้งแรกเลยนะ แต่ตอนอยู่โรงเรียนฉันก็ขึ้นแสดงโฟล์กซองเหมือนกันมันเลยไม่ได้ดูเขินเท่าไหร่

"ใครอยากให้ญานินเล่นเพลงไหนรีเควซท์มาได้เลยนะคะ"

แล้วเพื่อนในเฟสก็พากันขอเพลงเข้ามาจริงๆ ตอนนี้คอมเม้นขึ้นมาเป็นร้อยแล้วคนดูเพิ่มมาเกือบห้าร้อยคนเลย

"อ๊ะ งั้นเอาเพลงนี้นะคะ กำลังเข้ากับอารมณ์คนร้องพอดี" ว่าแล้วยัยนิเนยก็ใช้มือถือตัวเองเปิดคอร์ดและเนื้อเพลงให้ฉันดู

เพลงนี้ฉันฟังบ่อยนะ และเศร้าทุกครั้งด้วย

"ลบไม่ได้ช่วยให้ลืมค่ะ" พอนิเนยพูดจบฉันก็เริ่มเล่นเพลงนั้นทันที

อยากจะรู้วิธีลืมใครสักคนต้องทำอย่างไร

เก็บข้าวของของเธอที่มีอยู่ และโยนทิ้งมันไปไม่เหลืออะไรเลย

และลบทุกรูปที่มีเธอ

ภาพความทรงจำในวันนั้น

ลบมันไปทุกข้อความ

ตั้งแต่วันที่เราได้พบกัน

ยัยนิเนยช่วยร้องเสริมท่อนนี้ด้วย ขณะที่ฉันก็เล่นกีตาร์และร้องไปอย่างนั้น อยู่ๆ ความรู้สึกที่มีก็ทำให้มันเริ่มจุกอก

ลบทุกอย่างที่นึกออก ที่มันเคยเกิดขึ้นระหว่างเรา

แม้พยายามเท่าไหร่แต่สุดท้าย...

มันไม่มีทางลืมใครสักคน ถ้าหากว่าเรานั้นยังรัก

มันไม่มีทางลบใครสักคน ถ้ายังเก็บไว้ในหัวใจ

ให้ลบดวงดาวทุกดวงหมดฟ้า ลบเรื่องราวที่เคยผ่านมา

ลบอะไรก็ตามแต่ถ้าสุดท้ายยังรักอยู่ การลบไม่ได้ช่วยให้ลืม

ไม่เคยลืมเธอได้ลงซักที

ตอนนี้คนดูพุ่งขึ้นพันกว่า คงเพราะมีคนกดแชร์ล่ะมั้ง และยังมีคอมเม้นจากใครหลายๆ คนที่ไม่รู้จักด้วย

'น่ารักมาก น้องชื่อญานินใช่มั้ย'

'โอ๊ย ร้องเพราะมากค่ะน้อง พี่จะร้องไห้แล้ว'

'ยังมีอารมณ์มาร้องเพลงใช่มั้ย ฉันเครียดนะ' นี่คือคอมเมนท์ของใบเฟิร์นที่แทรกขึ้นมาท่ามกลางคนไม่รู้จัก

"ไม่ต้องเครียดค่ะใบเฟิร์น คนที่ควรเครียดคือยัยนิน" นิเนยตอบใบเฟิร์นในไลฟ์สดหลังจากที่เราร้องเพลงนั้นจบแล้ว "มีคนขอเพลงอีกแล้วค่ะ ญานินจะร้องต่อมั้ยคะ"

นิเนยหันมาถามฉัน จึงพยักหน้าให้มัน

"ขออีกสองเพลงนะคะ นินเริ่มง่วงแล้ว" นี่ฉันเหมือนคนดังข้ามคืนเลยนะ ตอนนี้คนเข้ามาดูสองพันกว่าคนแล้วด้วย

"เอาเพลงเศร้านะคะ พอดีเพื่อนเนยอกหักหลายปีแล้วไม่หายสักที ใครอยากดามใจสมัครมาได้เลยค่ะ"

"ยัยเนย" ฉันมองค้อนมันทันทีก่อนจะเล่นเพลงต่อไปที่มันยื่นมาให้

'ขอสมัครเลยนะครับ ถึงพี่จะไม่ใช่หมอแต่รักษาแผลใจให้น้องได้แน่นอน'

'มาซบอกพี่แล้วจะลืมคนที่ทำร้ายน้องไปเลย'

"ฮ่าๆ มีคนสนใจญานินเยอะเลยแบบนี้ต้องต่อแถวแล้วค่ะ เพื่อนเนยโสดมานานแล้วต้องเลือกหน่อย" ยัยนิเนยยังคงโปรโมทฉันไม่หยุดจนต้องส่ายหน้าให้มันอย่างเอือมระอา "มาฟังเพลงต่อไปกันดีกว่าค่ะ เพลงนี้เหมาะกับน้องนินมากกก ใครที่ยังมีคนรักอยู่ รักษาเขาไว้ดีๆ นะคะ ถ้ารักก็อย่าปล่อยเขาไปค่ะ เพราะเดี๋ยวต้องมาร้องไห้แบบนี้"

ฉันฟังยัยนิเนยอ่านคอมเมนท์ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งฉันเริ่มร้องเพลงนิเนยก็หยุดแล้วเคาะจังหวะตาม

ฉันผิดไปแล้ว ตอนนั้นที่พูดอะไรไม่ทันคิด จะขอแก้ตัวก็คงไม่มีสิทธิ์ มันก็ถูกแล้วใช่ไหม ที่ต้องคร่ำครวญแบบนี้

เธอรู้ไหม ที่ฉันยังไม่รักใคร ที่จริงแล้ว ฉันนั้นพร้อมเริ่มต้นใหม่ แต่ฉันอยากเริ่มต้นใหม่กับคนเดิม

เพลงนี้มันเกินไปแล้วนะ เล่นเอาฉันขอบตาร้อนขึ้นมาเลยใครจะเห็นก็ช่างเถอะเพราะเขาคนนั้นคงไม่มาเห็นฉันในสภาพนี้ เราลบเฟสบุ๊คกันไปตั้งนานแล้วเพราะฉันไม่สามารถทนเห็นเขาได้ ฉันกลัว...

กลัวว่าวันหนึ่งเขาจะมีใครมาแทนที่ฉัน...

ที่บอกเลิกวันนั้น ฉันไม่ได้ตั้งใจ ที่ตอนนั้น ฉันพลั้งพูดไป เพราะใจร้อน ที่บอกเลิกวันนั้น รู้ไหมฉันเสียใจ ขอได้ไหมขอเริ่มต้นใหม่ เพราะฉันไม่พร้อมรักใคร นอกจากเธอ