เข้าสู่ระบบแชร์
EP. 6 เมินเฉย (1)
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56EPISODE 06
"หนูชื่อญานินค่ะ"
"อื้อหือ ได้ยินคำว่าหนูแล้วกูใจสั่นเลย" พี่คิวพูดแล้วยกมือขึ้นมาทาบอกตัวเองทำท่าเหมือนจะทนไม่ไหว "มีน้องน่ารักขนาดนี้กูถึงว่าไม่ยอมพามารู้จักซักที"
"กูกลัวน้องตัวเองไม่ปลอดภัย" พี่นธีพูดแล้วมองเพื่อนสองคนอย่างเอือมๆ จากนั้นก็พากันแซวฉันต่อซึ่งฉันก็ได้แต่ยิ้มตามแห้งๆ เพราะยังคงอึดอัดอยู่
"..." ขณะที่พี่ๆ คนอื่นคุยเล่นกันคนตรงหน้าก็เอาแต่เงียบ เขาจับหลอดแล้วเล่นกับน้ำแข็งวนไปมาอยู่อย่างนั้นอีกมือก็เล่นมือถือไปเหมือนไม่สนใจคนรอบข้างเท่าไหร่นัก
นี่คงเป็นครั้งแรกหลังจากที่เราเลิกกันไปแล้วได้มาเห็นเขาใกล้ๆ แบบนี้
พี่ทศกัณฐ์ดูดีขึ้นจากเมื่อก่อนมาก จากที่ตอนนั้นฉันก็แทบคลั่งแล้วตอนนี้ยิ่งมากเข้าไปใหญ่ แต่...ฉันคงเป็นคนที่เขาเลือกจะมองข้ามไปแล้วล่ะ
"เป็นอะไรของมึง นั่งเงียบอยู่ได้"
"..." พี่ทศกัณฐ์เงยหน้าขึ้นมามองพี่ฮ่องเต้เหมือนรำคาญก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองมือถือต่อ
อึดอัดจัง
ครืด~
Ninoey : ฉันถึงหอแล้ว แกเปิดดูกระดาษแผ่นนั้นยัง
ข้อความของยัยนิเนยทักมาพอดีฉันจึงแกล้งสนใจเรื่องอื่นไปเพราะไม่อยากอึดอัดไปให้มากกว่านี้
Yanin : ยังเลย กำลังกินข้าวหลังมอกับพี่
Ninoey : เปิดดูเลย มองรอบๆ ด้วยว่าไม่มีพี่คณะเรา
ฉันอ่านข้อความของเพื่อนก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมา หันไปมองรอบๆ ไม่มีเสื้อสีชมพูของรุ่นพี่อ่อนก็รีบเปิดดูทันที
'ถ้าอยากได้ป้ายคืน ให้ไปขอเบอร์และไลน์ของ ทศกัณฐ์ วิศวะไฟฟ้า ปี3 ถ้าได้มาแล้วมารับป้ายคืนได้ที่ตึกRE7 ชั้น2 ห้อง 2218 เวลาห้าโมง'
"..." ฉันอ่านข้อความในกระดาษนั้นด้วยหัวใจเต้นรัวก่อนจะรีบพับมันเก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์เหมือนเดิม
"มีอะไร" พี่นธีหันมาถามฉันด้วยความสงสัย
"ปะ...เปล่า" ฉันตอบเม้มปากแน่นมองพี่ชายตัวเอง
แล้วกับข้าวที่สั่งไว้ก็มีคนมาเสริฟพอดีทำให้พี่ๆ คนอื่นๆ ที่มองฉันอยู่เลิกสงสัยแล้วหันไปสนใจกับข้าวของตัวเองแทน
ฉันรีบพิมพ์ขอความนั้นบอกยัยนิเนยทันทีและยัยนั่นก็ส่งข้อความกลับมารัวๆ เหมือนกำลังตกใจสุดขีด
Ninoey : มันจะไม่บังเอิญไปหน่อยเหรอ แสดงว่าเป็นรุ่นพี่ผู้หญิงที่เก็บได้แล้วต้องสนใจพี่ทศกัณฐ์อยู่
Ninoey: แล้วแกจะเอาไงวะ แกก็ไม่ได้ติดกับเขาแล้วด้วย
Ninoey: ให้พี่ชายแกขอมั้ย
Yanin: ก็คิดอยู่
ฉันคิดไตร่ตรองอยู่นานก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้ว่าควรทำยังไงดีจนกระทั่งกลับมาที่รถฉันก็ยังเงียบเพราะเอาแต่คิดหาวิธี
ถ้าฉันไม่มีของไปแลกป้ายคืนเพื่อนก็จะเดือดร้อนเพราะฉันแน่ๆ ทั้งๆ ที่ฉันมีโอกาสแล้วแต่จะไม่ทำมันอย่างนั้นเหรอ
แล้วทำไมต้องเป็นเขาด้วยนะ คนที่ทำแบบนี้ชอบเขาจริงๆ เหรอทำไมรู้สึกเจ็บจัง
"เป็นอะไรเห็นทำหน้ายุ่งตั้งแต่เมื่อกี้ละ" พี่นธีถามตอนที่ขึ้นมาบนรถ
"พี่ นินมีเรื่องนึงจะปรึกษา"
"ว่ามาดิ"
"อันนี้" ฉันหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาให้พี่ชายตัวเองดูแล้วเขาก็ขำออกมาเหมือนมันเป็นเรื่องตลก "นินทำป้ายหายเลยโดนแบบนี้"
"แล้วจะทำไง" พี่นธีถามออกมาเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย รู้ว่าเป็นพี่ว้ากเหมือนกันแต่ช่วยเครียดกับน้องหน่อยเถอะ
"พี่ทศกัณฐ์ยังใช้ไลน์เดิมมั้ย เบอร์ด้วย" ถ้ายังใช้อันเดิมฉันก็แค่เอามันไปให้ง่ายๆ เพราะทุกอย่างของเขาฉันยังจดจำมันได้ดี
"จะไม่ขอมันหน่อยเหรอ"
"..." ฉันเงียบไปเมื่อได้ยินคำถามนั้น
ถ้าเขารู้ว่าฉันทำแบบนั้นโดยไม่ได้ขอคงจะโกรธฉันมากแน่ๆ
"ลงไปขอมันดิ"
แล้วพี่ชายฉันก็หยุดรถเทียบขอบรั้วหน้าร้านคาเฟ่ร้านหนึ่งที่ตอนนี้มันปิดไปแล้ว เห็นพี่ทศกัณฐ์กำลังจะเดินไปที่รถสปอร์ตคันหรูของเขาพอดี
"...ค่ะ"
บทที่เกี่ยวข้อง
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.6 เมินเฉย (2)
ฉันลงจากรถด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ ทำไมต้องเป็นเขาด้วยนะ ผู้หญิงมากมายชอบเขาขนาดนั้นแต่ฉันกลับเป็นตัวร้ายที่เคยทำไม่ดีกับเขา"พี่ทศกัณฐ์" ฉันเรียกเขาเอาไว้ก่อนที่เขาจะเปิดประตู"..." เขาหันมามองฉันด้วยสีหน้าเย็นชาและเงียบเหมือนรอให้ฉันพูดต่อ"มีเรื่องจะรบกวนค่ะ""อะไร" เขาถามแล้วเริ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน"นินขอเบอร์กับไลน์พี่ได้มั้ย" ฉันพูดออกไปพร้อมกับกำมือไว้แน่นจนเหงื่อซึมออกมาเพราะความตื่นเต้น"...""นินโดนทำโทษรับน้อง" ฉันพูดแล้วทำหน้าสลดขณะที่อีกคนก็มองมาอย่างไม่พอใจนัก"..." เขาไม่ตอบอะไรเลยแม้แต่คำเดียวก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปนั่งขับออกไปและปล่อยให้ฉันยืนมองเหมือนหมาข้างถนนไปเลยใจร้ายชะมัด!"ไง ไม่ได้เหรอ" พี่นธียิ้มเหมือนดูหนังตลก แต่ฉันไม่ตลกนะฉันเครียดอยู่"ถ้าได้จะทำหน้าแบบนี้มั้ยล่ะ" ฉันตอบออกไปห้วนๆ"พรุ่งนี้ไปถามมันดูอีกรอบ วันนี้ไปรับน้องมามันน่าจะเหนื่อย""ต้องไปอีกเหรอ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาเกลียดเราขนาดไหน" ฉันพูดแล้วยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาตัวเองเงียบๆ"ร้องไห้อีกละ ไม่อยากเห็นแล้วนะยัยนิน""ก็นินเจ็บ""..." พี่นธีถอนหายใจออกมาเหมือนเซ็งๆ ก่อนจะขับรถไปส่งฉันที่คอนโด ซึ่งอยู่ห
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.7 ป้ายชื่อที่หายไป(1)
"โปรโมทตัวเอง" ยัยนิเนยพูดขึ้นก่อนจะโบกมือทักทายเพื่อนในเฟสของฉันที่เข้ามาดูตอนนี้เกือบร้อยคนแล้วทำไมมีคนเข้ามาดูเยอะจัง"สวัสดีค่ะ นิเนยนะคะ วันนี้นิเนยจะพาสาวสวยน่ารักน่าหยิกอย่างญานินมาเปิดตัว ด้วยเพลงเพราะๆ ก่อนนอนรับรองว่าทุกคนจะต้องหลงรักเธอแน่ๆ"เกิดมาเพิ่งเคยทำแบบนี้ครั้งแรกเลยนะ แต่ตอนอยู่โรงเรียนฉันก็ขึ้นแสดงโฟล์กซองเหมือนกันมันเลยไม่ได้ดูเขินเท่าไหร่"ใครอยากให้ญานินเล่นเพลงไหนรีเควซท์มาได้เลยนะคะ"แล้วเพื่อนในเฟสก็พากันขอเพลงเข้ามาจริงๆ ตอนนี้คอมเม้นขึ้นมาเป็นร้อยแล้วคนดูเพิ่มมาเกือบห้าร้อยคนเลย"อ๊ะ งั้นเอาเพลงนี้นะคะ กำลังเข้ากับอารมณ์คนร้องพอดี" ว่าแล้วยัยนิเนยก็ใช้มือถือตัวเองเปิดคอร์ดและเนื้อเพลงให้ฉันดูเพลงนี้ฉันฟังบ่อยนะ และเศร้าทุกครั้งด้วย"ลบไม่ได้ช่วยให้ลืมค่ะ" พอนิเนยพูดจบฉันก็เริ่มเล่นเพลงนั้นทันทีอยากจะรู้วิธีลืมใครสักคนต้องทำอย่างไร เก็บข้าวของของเธอที่มีอยู่ และโยนทิ้งมันไปไม่เหลืออะไรเลย และลบทุกรูปที่มีเธอ ภาพความทรงจำในวันนั้น ลบมันไปทุกข้อความตั้งแต่วันที่เราได้พบกันยัยนิเนยช่วยร้องเสริมท่อนนี้ด้วย ขณะที่ฉันก็เล่นกีตาร์และร้องไปอย่างนั้น อยู่ๆ ค
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.7(2)
หลังจากออกไลฟ์สดนั่นแล้วก็มีคนมาเพิ่มเพื่อนในเฟสมากมายเลย ไหนจะข้อความที่พวกเขาทักมาหาอีกแต่ฉันก็ไม่ได้ตอบใครแม้แต่คนเดียวN : ทำไมต้องร้องเพลงเศร้าขนาดนั้นฉันเปิดอ่านข้อความนั้นแล้ววางโทรศัพท์มือถือลงบนเตียง เก็บไดร์เป่าผมแล้วหยิบมันขึ้นมาตอบYanin : ก็คนมันเศร้าN : เรื่องไหนอีกYanin : เรื่องเดิม ไม่น่าถามที่จริงฉันเคยระบายเรื่องนี้กับเขาแล้ว ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าคนที่คุยด้วยเป็นใครแต่เขาก็ยอมรับฟังปัญหาใจของฉันได้เป็นอย่างดีN : ทำไมYanin : วันนี้เจอเขาด้วย เขามองฉันเหมือนเกลียดมากๆ ทั้งที่ฉันคิดว่าเขาจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันทำลงไปบ้าง แต่ฉันก็ผิดจริงๆ จะโทษเขาก็ไม่ได้N : รู้ได้ไงว่าเขาเกลียดYanin: ฉันไปขอเบอร์กับไลน์ของเขาแต่เขาไม่ให้ แล้วยังหนีไปอีก สายตาที่มองมามันทำให้ฉันเจ็บปวดมากเลยนายรู้มั้ยN : เธอก็มีแล้วไม่ใช่เหรอYanin : รู้ได้ยังไงว่ามีN : เธอคงไม่ลบทิ้งหรอก หรือลบไปหมดแล้ว?Yanin : ไม่นะ ฉันยังมีทุกอย่าง แต่ฉันอยากขอเขาก่อนเพราะไม่อยากให้เขาโกรธN : ขอไปทำไมYanin : ฉันทำป้ายชื่อหาย พวกพี่ว้ากบอกให้ฉันหาให้เจอ ไม่อย่างนั้นต้องโดนลงโทษทั้งรุ่น พี่ว้ากให้กระดาษแผ่นหนึ่
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.8 ญานิน (1)
หลายชั่วโมงต่อมา"คนอะไรวะกินสลัดแต่มีแค่แอปเปิลกับฝรั่ง" ใบเฟิร์นมองจานสลัดของฉันที่สั่งกับแม่ค้าว่าขอแค่สองอย่างนี้จริงๆ เพราะอย่างอื่นฉันไม่ชอบตอนนี้เรามากินข้าวที่ศูนย์ขายอาหารในมหาวิทยาลัยที่จะเปิดขายของกินหลายๆ อย่างในช่วงเย็นตั้งแต่สี่โมงเย็นถึงสองทุ่ม"คนมันชอบแค่นี้""เปิดใจให้กว้างดิ ลองกินอย่างอื่นมั่ง" นิเนยบอกฉันแล้วยักคิ้วหลิ่วตาให้"น้องญานิน" เสียงผู้ชายคนหนึ่งเรียกชื่อของฉันขึ้นมาแต่อีกสองคนหันไปมองด้วยและมองแบบตาค้างมาก"พี่ฮ่องเต้ มาทานที่นี่ด้วยเหรอคะ" ฉันถามแล้วยิ้มให้เขาอย่างมีมารยาท"ไอ้ธีก็มานะ""นินเบื่อหน้าพี่ธีแล้วค่ะ" ฉันพูดแล้วแกล้งทำหน้าสยองออกมาจนพี่ฮ่องเต้หัวเราะออกมาเบาๆวันนี้พวกพี่ๆ ใส่ชุดนักศึกษากันหมดและเสื้อนักศึกษาที่คณะนี้ใส่จะเป็นสีขาวสว่างไม่เหมือนกับคณะอื่นที่เป็นสีขาวนวล เลยทำให้เด่นๆ"พวกมึงนั่งนี่กันมั้ย ขอนั่งกับน้องๆ""ยินดีค่ะ พี่ๆ นั่งได้เลยถ้าไม่พอนั่งตักเฟิร์นก็ได้ค่ะ ฮ่าๆ" ยัยนิเนยกับใบเฟิร์นรีบขยับให้พวกพี่ฮ่องเต้นั่งทันทีแบบไม่ต้องคิดให้มากความแน่นอนว่าตอนนี้มีพี่ทศกัณฐ์ด้วย เขายืนมองเงียบๆ ก่อนจะเดินมาหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ ฉันเพร
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.8 ญานิน (2)
วันต่อมาและแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ฉันจะโดนเชือดเพราะไม่สามารถหาป้ายชื่อของตัวเองมาได้ยังไงล่ะ"วันนี้เป็นวันสำคัญนะครับ! เพราะดูแล้วเราน่าจะได้ปลดพวกคุณออกจากรุ่นทั้งหมด จะไม่มีชื่อรุ่นของพวกคุณอยู่ในคณะนี้!!"แล้วเสียงพี่ว้ากคนอื่นก็พากันตะโกนขึ้นมาเสริมทัพ"คนที่ไม่มีป้ายออกมา!!"ฉันเดินออกไปตามคำสั่งของพี่เฮดว้าก ก่อนจะยืนอยู่หน้าแถวแล้วหันหน้าไปหาเพื่อน"คุณจะทำยังไง ในเมื่อคุณเป็นต้นเหตุให้เพื่อนไม่ได้รุ่นแบบนี้!!""ขอพูดค่ะ""เชิญ!""หนูทำผิดคนเดียว ขอรับโทษคนเดียวค่ะ เพราะทำป้ายชื่อหายเอง" ฉันตอบออกไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น"ได้!! ผมจะให้เลือกระหว่างออกจากรุ่นกับวิ่งรอบสนามกีฬากลางห้าสิบรอบเพื่อให้อยู่ในรุ่นต่อ""วิ่งค่ะ""เชิญ!""หนูขออนุญาตช่วยเพื่อนค่ะ" ยัยนิเนยยกมือขึ้นมา ดวงตาของนิเนยแดงก่ำจนฉันเริ่มอยากร้องไห้ออกมา"คุณจะช่วยยังไง! จะให้เพื่อนขี่คอเหรอ""ขอแบ่งกับเพื่อนค่ะ""เห็นผมเป็นเพื่อนเล่นคุณเหรอ!! ถ้าอยากวิ่งกับเพื่อนก็ไปเลย คนละห้าสิบรอบ! ไม่มีแบ่ง ถ้าทำไม่ได้พวกคุณสองคนก็ไม่ต้องเอารุ่น"แล้วยัยนิเนยก็วิ่งออกจากแถวมาจริงๆ"นิเนย...""แกไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะอยู่กับแกเ
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.9 เจ้ายักษ์ทศกัณฐ์ของญานิน (1)
@โรงพยาบาล"ยัยนิน"เสียงของนิเนยดังขึ้นมาในโสตประสาท ขณะที่ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาพบว่านอนอยู่ในห้องที่มีเพดานสีขาวโพลนถ้าไม่ใช่ห้องพยาบาลก็ต้องเป็นโรงพยาบาลแน่ๆ"เห้อ ฉันยังไม่ตาย" ฉันพูดออกมาอย่างขำๆ ทั้งๆ ที่ตอนนี้แทบไม่มีแรง"ฉันใจหายหมดยัยนิน" นิเนยพูดแล้วโผเข้ามากอดฉันไว้แน่นก่อนที่ใบเฟิร์นจะมาอีกคน"พวกแกพาฉันมาได้ไง""พี่ทศกัณฐ์กับพี่แกนั่นแหละพามา" นิเนยบอกแล้วขยับตัวไปนั่งเก้าอี้"แล้วพี่ฉันไปไหน รีบไปบอกพี่นธีด่วนว่าห้ามบอกเรื่องนี้กับแม่เด็ดขาด" ฉันพยายามจะยันตัวขึ้นแต่แรงไม่มีเลยซักนิดเดียว"ยังไม่ได้บอก" แล้วพี่นธีก็เดินเข้ามาพร้อมกับหน้าเครียดๆ"พี่ห้ามบอกแม่เด็ดขาด ถ้าแม่รู้นินได้กลับไปเรียนที่นุ่นแน่" ฉันเขย่าแขนพี่ชายตัวเองที่มายืนข้างเตียง"อืม จะไม่บอก แต่แกต้องห้ามอดข้าวอดน้ำแบบนี้อีก" พี่นธีพูดเสียงเรียบหน้าเคร่งขรึมมาก"นินไม่ได้อด แต่ช่วงนี้มันเครียดจริงๆ""แล้วคืนนี้จะให้พี่เฝ้าหรือให้เพื่อนเฝ้า""เพื่อนค่ะ พี่นธีกลับไปได้เลย" ฉันบอกแล้วหันไปยิ้มให้เพื่อนๆ ที่ทำท่าทางตื่นเต้นกับการนอนโรงพยาบาลของฉัน"อืม พรุ่งนี้จะมาหา พี่ไปนะพักผ่อนด้วย""ค่ะ" ฉันโบกมือให้พี่ชา
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.9 เจ้ายักษ์ทศกัณฐ์ของญานิน (2)
"แกรู้มั้ยพี่ทศกัณฐ์กระโดดข้ามรั้วมาหาแกแบบไม่สนอะไรเลยนะ แล้วยังเรียกแกเหมือนคนคลั่งรักอะ กรี้ด! กร้าวใจมากค่ะนิเนย" ยัยใบเฟิร์นกรี๊ดกร๊าดประหนึ่งมีดาราเกาหลีมายืนอยู่ตรงหน้า"ฉันเห็นยังตกใจเลย ตกใจยิ่งกว่าเห็นเพื่อนเป็นลม ไม่ไหว...อกอิแป้นพองโตมาก" นิเนยยกมือขึ้นมาทาบอกตัวเอง "มันทำให้คิดถึงพี่เขาในตอนนั้นขึ้นมาเลย""คือเร็วกว่าพี่แกอีกยัยนิน คิดเอาเถอะ""เอาไปเทียบอะไรกับพี่นธี เฉยชาจะตายไป" ฉันบอกออกไปเหมือนไม่ใส่ใจนักแต่หัวใจกลับเต้นแรงมากเหมือนมันจะทะลุทะลวงออกมา"คืออุ้มแกแล้ววิ่งไปขึ้นรถอะ สั่งทุกอย่างจัดการทุกอย่าง โอ๊ย~ พ่อคนคลั่งรัก เจ้ายักษ์ทศกัณฐ์ของนิน" ใบเฟิร์นพูดด้วยท่าทางขวยเขิน จนฉันเกือบจะเขินตามมันเลยแต่เสียดายที่ฉันไม่รู้สึกตัวตอนนั้นจึงไม่รู้ว่าพวกนี้มันเล่าเกินจริงหรือเปล่านะสิ"ดูยังไงก็รู้ว่าเขารักแกอยู่นิน"นิเนยพูดเสริม"..."มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน เพราะเขาไม่สนใจฉันเลยแม้แต่น้อยตลอดสามปีที่เราเลิกกันมา มีแต่ฉันที่คิดถึงเขาแอบส่องเขาอยู่คนเดียว"เดี๋ยวพวกฉันจะไปอาบน้ำหาอะไรมากิน แกอยู่คนเดียวไหวมั้ย ไปแป๊บเดียว""อยู่ได้ ไปเถอะ" ฉันปัดมือให้พวกมันสองคนออกไป
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.10 รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ(1)
EPISODE 10"ร้องไห้ทำไม" อยู่ๆ เขาก็ถามขึ้นด้านหลังอีกครั้งทั้งๆ ที่ฉันคิดว่าเขาคงเดินออกไปแล้ว"ไม่มีอะไรค่ะ...นินแค่ปวดหัวนิดหน่อย" ฉันบอกแล้วใช้มือปาดน้ำตาออกจากพวงแก้มลวกๆ"..." พี่ทศกัณฐ์เดินกลับมาอีกรอบ ถอนหายใจเหมือนฉันกำลังทำให้เขาคิดมากและยังมองฉันนิ่งๆ ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงอีกรอบ "เธอโกหก มีอะไรทำไมไม่พูดตรงๆ""..." ฉันเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่พอใจที่ฉันเป็นอย่างนี้ "ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ""อืม""พี่เกลียดนินใช่มั้ย" ฉันถามแล้วมองอีกคนที่จ้องฉันกลับมาเหมือนกัน"มีใครบอกเหรอว่าฉันเกลียดเธอ ทำไมชอบคิดไปเอง" คนพูดยังคงมองหน้าฉันอยู่ ทำอย่างกับฉันไปบ่นให้เขาฟังบ่อยๆ อย่างนั้นแหละตั้งแต่เลิกกันมาฉันเคยถามเขาครั้งแรกเลยนะเรื่องนี้"นินรู้สึกแบบนั้นจริงๆ""คิดไปเองแล้วมีความสุขมากมั้ย" เขามองฉันอย่างตำหนิ ตอนนี้เขาดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากเลย ต่างจากฉันที่ยังดูเป็นเด็กคิดอะไรไม่ได้ ในสายตาเขาฉันคงเป็นเด็กงี่เง่าคนหนึ่งเท่านั้น"ไม่ค่ะ""..."แกร๊ก!เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่คนด้านนอกจะเปิดประตูเข้ามาเป็นพี่ปีสามกลุ่มหนึ่งและหนึ่งในนั้นมีพี่เฮดว้ากสุดโหดนั่นด้วย
บทล่าสุด
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.47 เมียทศกัณฐ์ (ตอนจบ)
"ไงมึง วางแผนกันดิบดีสุดท้ายก็แพ้เมีย" เสียงของพี่ฮ้องเต้ดังขึ้น น้ำเสียงปนหัวเราะของเขาบ่งบอกว่ากำลังเยาะเย้ยพี่ทศกัณฑ์อยู่ตอนนี้ฉันยืนแอบอยู่ตรงมุมตึกซึ่งอยู่ห่างจากโต๊ะที่พวกเขานั่งไม่กี่เมตร ทำให้ได้ยินบทสนทนาชัดเจน"…" พี่ทศกัณฑ์เงียบกริบไม่รู้ว่าถ้าเขาไม่รู้ว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้จะเป็นแบบนี้มั้ยอาจจะคุยโม้ก็ได้ใครจะไปรู้"มึงมันไม่ได้เรื่อง เป็นพี่ว้ากจนน้องปีหนึ่งปีสองกลัวแต่มาแพ้ให้เด็กอักษรคนเดียว เหอะ" พี่คิวพูดออกมาเหมือนเสียอารมณ์เพราะเป็นคนคิดแผนทั้งที"มึงก็รอรับชะตากรรมแบบกูได้เลย" พี่ทศกัณฑ์พูดเสียงเบาหวิว จนฉันแอบสงสารจับใจ"กูไม่มีทางกลัวเมียแบบมึงแน่นอน ผู้หญิงก็แค่ลูกไก่ในกำมือ จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอด""มึงไม่กลัวเตยเลยเหรอ" พี่ทศกัณฐ์ถามซ้ำ"กลัวทำไม ยัยนั่นดิต้องกลัวฉันขาดฉันไปซักคนเตยคงอยู่ไม่ได้ ร้องไห้แงๆ"โอ้อวดนักนะ เดี๋ยวโดนดีแน่พี่คิว!"พี่ทศกัณฑ์!" ฉันเดินเข้าไปเงียบๆ แล้วเรียกพี่ทศกัณฑ์เสียงดัง จนพี่ๆ หันมามองกันพรึบ ส่วนพี่นธีขมวดคิ้วมองฉันอย่างไม่เข้าใจ พี่ชายทั้งคนอ่านออกแน่ๆ"ยะ…ญานิน มาได้ไง" เก่งมากคุณแฟน เสียงสั่นแบบไม่ต้องซ้อมมา"เดินมาค่ะ""น้องญาน
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.46 เกียร์…มัว
"…" เงียบอยู่นั่นแหละไม่คิดจะพูดอะไรเลยใช่มั้ย หรือว่าเขาไม่อยากคบฉันแล้ว แววตาของเขาที่มองเหมือนกำลังลังเลบางอย่างอยู่เลย"นินทำอะไรผิดหรือเปล่า ทำไมพี่ไม่บอกถ้านินผิดก็พร้อมจะแก้ไข แต่พี่ทศกัณฑ์ไม่ให้โอกาสนินได้รับรู้เลย อึก...อยู่ๆ ก็ไม่เห็นค่ากันแบบนี้""ญานิน…" เขาเรียกชื่อฉันเบาๆ ขณะที่ฉันเอาแต่ก้มหน้าร้องไห้"พี่เบื่อนินแล้วใช่มั้ย พี่ทศกัณฐ์ไม่รักนินแล้วใช่มั้ย...ฮึก""ไม่ใช่" เขาตอบแล้วค่อยๆ เอื้อมมือมากุมมือฉันพร้อมกับถอนหายใจเขาดันตัวฉันลงกับเตียงอีกรอบ ใช้นิ้วเรียวยาวลูบปัดน้ำตาออกจากพวงแก้มของฉันอย่างอ่อนโยน"ที่จริงแล้วแค่อยากจะทดสอบ แต่ตอนนี้พี่คงแพ้อีกแล้ว" เขาพูดแล้วจ้องตาฉันนิ่ง"หมายความว่ายังไง" คำพูดนั้นทำให้ดวงตาของฉันเบิกกว้างแล้วเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วชนกัน"…" เขาพ่นลมหายใจออกมาแล้วเบือนหน้าหนีเหมือนกำลังลำบากใจที่จะพูด "เพราะคิดว่าช่วงนี้เราชอบเอาแต่ใจ ก็เลยอยากดัดนิสัยนิดหน่อย จะได้หันมาง้อพี่บ้างไม่ใช่ตัวเองถูกทุกอย่าง" เขาอธิบายแบบเหนี่ยมอายนิดหน่อยนี่มันอะไรกันเนี่ย…"อย่าบอกว่าที่แกล้งยุ่งกับงานก็เพราะอยากลองดูการกระทำของนินด้วย""…" พยักหน้าเป็นคำตอบ"แล้
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.45 แผนการ
Tossakan talk"ไอ้เชี่ยมึงใจเย็น นิ่งไว้ๆ""ฮ่าๆ มึงท่องไว้พุทธโธๆ เดี๋ยวแม่งเสียแผนหมด"เสียงของไอ้เต้กับไอ้คิวที่เกลี้ยกล่อมให้ผมใจเย็น ทั้งที่ภาพตรงหน้าคือผู้ชายกำลังเกาะแกะแฟนผมอยู่แล้วพวกมันก็มาฉุดรั้งตัวผมที่แทบจะพุ่งตัวไปหาญานิน ขณะที่ไอ้นธีเอาแต่นั่งยิ้มน้อยๆ มองผมเหมือนดูหนังตลกตลกเชี่ยไรเดี๋ยวเมียมันเจอมั่งจะรู้สึก"ถ้ามึงเข้าไปตอนนี้น้องมันรู้แน่ว่ามึงไม่ได้ยุ่งกับโปรเจ็ค แต่มาตามดูน้องมันอะ" ไอ้คิวบอกแต่กลับยิ้มขำ "แล้วที่มึงทำมาทั้งหมดน้องก็จะคิดว่ามึงโกหก""เออ มึงต้องนั่งดูอย่างใจเย็น"ใจเย็นอะไรของมันวะ ตอนนี้เหมือนกองไฟในอกผมมันกำลังจะปะทุออกมาอยู่แล้ว"มึงจะทำเสียแผนนะเว่ย จากที่จะดัดนิสัยน้องกลายเป็นน้องได้ดัดนิสัยมึงแทน"'แผน' ที่ว่านั้นมันเริ่มจากปัญหาของผมนี่แหละเรื่องมันมีอยู่ว่าอาทิตย์ก่อนเราทะเลาะกันเรื่องญานินลืมมือถือไว้ในห้องก่อนออกไปเรียน โทรหาเท่าไหร่ก็ไม่ยอมรับสาย เราเลยทะเลาะกันใหญ่โตแต่สุดท้ายผมก็เป็นคนง้อญานินเพราะเรื่องมันมักจะจบแบบเดิมคือน้องมันถูกเสมอไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ คนที่เป็นฝ่ายผิดสุดท้ายแล้วต้องเป็นผมเพราะญานินจะไม่ยอมง้อผมเลย
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.44 ดื่มให้ลืมเธอ
หลายเดือนต่อมาหลังจากเรื่องวุ่นวายทั้งหมดตอนนั้นจบลง ชีวิตของฉันก็กลับมาสงบสุขและคบกับพี่ทศกัณฐ์อย่างแฮปปี้ใช่ซะที่ไหนกัน!การคบกันมันก็ต้องมีทะเลาะกันเป็นเรื่องธรรมดาและทุกครั้งที่ทะเลาะกันนั้นพี่ทศกัณฐ์มักจะเป็นฝ่ายยอมฉันเสมอไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเพราะพี่ทศกัณฐ์รักฉันมากๆ ยังไงล่ะ!"เป็นอะไรหน้าบูดเป็นตูดหมามาเลย" เสียงของนิเนยทักขึ้นตอนที่ฉันกำลังเดินเข้ามาหย่อนตัวนั่งลงกับเก้าอี้ข้างๆ พอใบเฟิร์นได้ยินคำพูดของนิเนยก็เงยหน้าขึ้นมามองด้วยความสนใจตอนนี้เราอยู่ปีสองกันแล้วนะ เป็นรุ่นพี่แล้วและช่วงนี้ก็เป็นช่วงรับน้องทำให้ค่อนข้างเหนื่อยกับการจัดเตรียมกิจกรรมให้น้องๆ ทำส่วนพี่ทศกัณฐ์ก็อยู่ปีสี่แล้วเขาก็วุ่นวายกับการทำโปรเจ็คหลังจากที่เพิ่งฝึกงานสามเดือนจบแล้วก็เหลือเวลาอีกแค่เทอมกว่าในรั้วมหาวิทยาลัยทำให้ช่วงนี้เราแทบจะไม่มีเวลาได้ใกล้ชิดกัน"ไม่มีอะไร" ฉันตอบนิเนยแล้วหยิบเอกสารสำหรับวิชานี้ขึ้นมาเตรียมไว้บนโต๊ะเลคเชอร์"ทะเลาะกับพี่ยักษ์เหรอ" นิเนยถามแล้วกอดอกมองฉัน"..." พยักหน้าเป็นคำตอบ"เรื่อง?""เมื่อวานฉันเข้าคอนโดก่อน เพราะเขาบอกว่าจะเลิกดึก พอถามว่าจะให้ไปนั่งทำงานด้วยมั้ยก็
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.43 เหยียบให้จม
เช้าวันต่อมา"ได้เรื่องมั้ยครับ"เสียงของพี่ทศกัณฐ์ดังขึ้นจากปลายเตียงเหมือนกำลังคุยโทรศัพท์กับใครซักคนฉันจึงค่อยๆ ขยับเปลือกตาขึ้นมอง"มีหลักฐานครบแล้วใช่มั้ย""ดีเลย งั้นรบกวนคุณลุงจัดการให้ผมหน่อย""น้องดีขึ้นแล้วครับ ตรวจแล้วไม่เป็นอะไร มีรอยช้ำที่โดนตีนั่นแหละ...ผมรู้แล้วน่า ว่าที่หลานสะใภ้ลุงทั้งคนจะไม่ดูแลได้ไง"นี่กำลังพูดถึงฉันอยู่ใช่มั้ย แอบฟังเองก็เขินเองแล้วนะ"ครับ ขอบคุณครับ รอชมผลงานนะแล้วเดี๋ยวผมจะจัดการเรื่องทางนี้เอง" แล้วพี่ทศกัณฐ์ก็กดวางสายก่อนจะหันมามองทางฉันที่แกล้งขยับเปือกตาขึ้นมาเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน "เช้าอยู่เลยรีบตื่นทำไม""นินปวดหัวค่ะ" ฉันตอบแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง "เหมือนจะเป็นไข้""..." พี่ทศกัณฐ์ลุกขึ้นจากปลายเตียงขยับมานั่งขอบเตียงข้างฉันแล้วเอาหลังมือมาอังหน้าผากไว้ "นอนพักก่อนเดี๋ยวกินข้าวกินยา""ค่ะ" ฉันพยักหน้าทำตามคำสั่งแล้วเขาก็หายออกไปจากห้องตอนนั้นทันทีไม่นานนักก็กลับเข้ามาพร้อมกับข้าวต้ม ยาและน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว แกล้งป่วยซักเดือนดีมั้ยเนี่ยมีบุรุษพยาบาลส่วนตัวซะด้วย"เมื่อกี้คุยกับใครเหรอ" ฉันเอ่ยปากถามด้วยความสงสัยเพราะนอนคิดคนเดียวก็คงไม่รู้คำตอ
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.42 ทศกัณฐ์=พระเอก?
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว ฉันตรวจ ใส่เฝือกอ่อนที่เท้าและรับยาเสร็จก็มาแจ้งความที่สถานีตำรวจกับพี่เนย์ต่อ มีรุ่นพี่ปีสองและพวกนิเนยอยู่เป็นเพื่อนรอให้พี่ทศกัณฑ์และพี่นธีมารับ"เป็นไงบ้าง" พี่นธีถามทันทีที่มาถึงส่วนพี่ทศกัณฑ์กำลังเดินเข้ามาท่าทางเงียบครึมเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่"ให้รายละเอียดกับตำรวจไว้แล้วค่ะ พรุ่งนี้ต้องมาอีก""เอาเรื่องให้ถึงที่สุดนะเว้ย ต้องไม่ยอมมันรอบนี้ต้องเอาให้มันจมดิน!" ใบเฟิร์นพูดและกำหมัดแน่นหมับ!อยู่ๆ ร่างของฉันถูกดึงไปกอดไว้ในอ้อมแขนขณะที่เจ้าของการกระทำนั้นไม่พูดอะไรเลยซักคำ ท่ามกลางสายตาของเพื่อนและรุ่นพี่รวมไปถึง...พี่เนย์ยังดีที่ตอนนี้นิเนยมันเอาเสื้อผ้ามาให้ฉันเปลี่ยนแล้วไม่อย่างนั้นคงดูตลกน่าดูหนุ่มวิศวะกอดกับหญิงสาวในชุดโบราณ"กลับเลยมั้ย" พี่ทศกัณฑ์ปล่อยฉันออกจากอ้อมแขนแต่ก็ไม่ได้เป็นอิสระซะทีเดียวเขายังโอบฉันไว้อย่างหลวมๆ"ค่ะ อยากอาบน้ำพักผ่อนแล้ว" ฉันพยักหน้าตอบรับแล้วหันไปขอบคุณพี่ๆพี่ทศกัณฐ์อุ้มฉันขึ้นออกมาจากตรงนั้นสีหน้าเขาดูไม่ค่อยดีเลยไม่รู้ว่าทำไม พอมานั่งในรถเขาก็ติดเครื่องแต่ก็ไม่ยอมขับออกไป สายตาของเขาหันไปมองพี่เนย์ที่กำ
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.41 ฉันยังไหว
"แกต้องได้รับบทเรียนที่ทำกับฉัน!"เสียงของคนด้านหลังดังขึ้นอย่างเยือกเย็น ฉันรู้สึกว่าเคยได้ยินมันมาก่อนหรือว่าจะเป็น..."ฟาง..."ฉันพูดชื่อของยัยนั่นแล้วได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาก่อนจะทำท่าตรงเข้ามาหาฉันอีก รีบหันไปขวามือที่จำได้ว่าตอนเข้ามันมีเก้าอี้อยู่ตัวหนึ่งตรงนั้นคิดว่าจะทำฉันได้คนเดียวเหรอ!หมับ! ปึก! ปึก! ปึก!ฉันคว้าเก้าอี้ขึ้นมาแล้วจับฟาดมันอย่างไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจน แต่พอได้ยินเสียงมันร้องออกมาถึงได้รู้ว่ามันถูกจุด"โอ๊ย! กรี๊ด!! แก!" ยัยนั่นร้องเดือดดานเหมือนคนบ้า ฉันรีบหันหลังเข้าประตูคลำหากลอนจนเจอแล้วเปิดออก วิ่งตรงไปทางบันไดทันทีขณะที่ยัยนั่นก็ยังคงวิ่งตามออกมากัดไม่ปล่อยจริงๆ ยัยหมาบ้า!ตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าของคนด้านหลังวิ่งตามมาขณะที่ขาฉันแทบจะพันกัน ทางผ่านมืดๆ ตรงหน้ายิ่งทำให้ฉันรู้สึกหวั่นใจปึกเพราะชุดหญิงโบราณที่ยาวจนถึงข้อเท้าทำให้ฉันสะดุดมันล้มลงกับพื้น จากที่เจ็บขมับและแผ่นหลังที่ถูกยัยนั่นเอาไม้ตี ตอนนี้มันยังต้องเจ็บที่ข้อเท้าอีกจากการสะดุดล้ม"กูควรตีมึงให้ตายไปซะ!!" คนด้านหลังพูดเสียงแหลมดังก้อง พอหันไปก็พบว่าไม้หน้าสามกำลังถูกง้างและเหวี่ยงมาที่
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.40 ลอบทำร้าย
หลายวันต่อมาหลายวันมานี้ทุกคณะล้วนมีการซ้อมใหญ่กันหมด ทำให้ฉันกับพี่ทศกัณฐ์แทบไม่ได้เจอกันช่วงกลางวันเลย แต่เขาก็จะรอรับฉันทุกวันที่คณะเพราะส่วนใหญ่แล้วฉันเลิกดึกกว่า"พรุ่งนี้ก็จะถึงวันงานแล้ว ตื่นเต้นจัง" เวลานี้เที่ยงคืนกว่าแล้วเราเพิ่งจะได้เข้านอนคอนโดที่ฉันเช่าไว้ไม่ต่างจากห้องร้างเลยล่ะ เพราะตั้งแต่คบกันเขาก็ไม่ให้ฉันไปนอนที่ห้องคนเดียวเลย"มีอะไรให้ตื่นเต้น" เขาพูดเสียงเหนื่อยล้า คงเพราะกิจกรรมที่คณะเขาหนักพอสมควร ขนาดฉันเป็นแค่รุ่นน้องยังเหนื่อยรุ่นพี่ที่ทำเพื่อน้องๆ จะเหนื่อยขนาดไหนกัน"พี่ทศกัณฐ์อยู่ปีสามแล้วก็พูดได้สิ นินเพิ่งเคยครั้งแรก" ฉันพูดเสียงอู้อี้แล้วซุกหน้าเข้าหาแผงอกกว้างอันอบอุ่น"พรุ่งนี้อาจจะเลิกดึกนะ กลับกับเพื่อนมารอที่ห้องเลย" ฝ่ามือหนาลูบศีรษะฉันอย่างอ่อนโยน"ได้ยินว่าพรุ่งนี้มอบเกียร์ใช่มั้ยคะ""อืม หลังจบงาน"คงเป็นธรรมเนียมที่คณะวิศวะทำมาทุกๆ ปีล่ะมั้ง เพราะเพื่อนๆ ที่คณะฉันก็รู้กันหมดฉันก็เพิ่งรู้มาเหมือนกัน"นินจะมารอที่ห้องนะ""ถึงห้องแล้วโทรบอก หรือไม่ก็แชทมา""ค่ะ"วันต่อมาช่วงเช้ามีการแข่งขันกีฬาและกรีฑาหลายประเภท ส่วนฉันผู้ที่ไม่ถนัดกีฬาซักอย่
ดวงใจทศกัณฐ์ Ep.39 กันและกัน
“พี่คิดยังไงถึงสักชื่อนินเนี่ย ถ้าเกิดว่าเราเลิกกันแล้วกลับมาคบกันไม่ได้อีกจะทำไงคะ” ฉันถามแล้วดันตัวออกเพื่อก้มดูรอยสักนั้นให้ชัดยิ่งขึ้นใช้ปลายนิ้วสัมผัสมันเบาๆ ตรงตัวอักษรพวกนั้นอย่างหลงไหล รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเลย ฉันสำคัญกับพี่ทศกัณฐ์ถึงขั้นที่เขาสักชื่อฉันติดตัวไว้แบบนี้เลยเหรอ“ก็ไปลบออก แต่นั่นคงเป็นตัวเลือกสุดท้าย”“ไม่คิดว่าตัวเองจะเปลี่ยนใจจากนินบ้างเหรอ นินยังเด็กแต่พี่โตแล้ว” ฉันพูดแล้วแนบใบหน้าซบลงกับแผงอกเขาอีกครั้ง“เธอก็โตแล้วนี่ ฉันบอกแล้วว่าฉันมั่นคงและจริงจังกับรักของเราขนาดไหน""ขอบคุณนะคะ นินรักพี่ทศกัณฑ์จัง" ฉันกอดเขาอีกครั้งและเขาก็กอดตอบอย่างแนบแน่น"ไปอาบน้ำกันเถอะ"“ไหนๆ ก็ถอดเสื้อแล้วพี่ทศกัณฐ์อาบก่อนเลย” ฉันพูดแซวขำๆ แล้วดันตัวออกห่าง“…” พี่ทศกัณฐ์ยิ้มมุมปากก่อนจะรวบตัวฉันแล้วอุ้มพาดบ่าจนฉันตกใจกับการกระทำนั้น“กรี๊ด นินจะตก! พี่ทศกัณฐ์จะทำอะไรเนี่ย”“ไหนๆ ก็ถอดแล้วทำอย่างอื่นดีกว่า”พูดจบเขาก็อุ้มฉันเดินดุ่มๆ เข้ามาในห้องน้ำแล้ววางลงนั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า แล้วแทรกตัวเข้ามาอยู่กลางหว่างขาขอฉัน ดีนะที่มันเป็นกระโปรงอัดพลีทไม่อย่างนั้นกระโปรงคงได้
